Αγκαντίρ

Άποψη του Αγαδίρ

Το Αγκαντίρ ή Αγαδίρ (βερβερικά: Agadir, ⴰⴳⴰⴷⵉⵔ, μαροκινά αραβικά: اگادير) είναι μεγάλη πόλη στα παράλια του κεντρικού Μαρόκου, πρωτεύουσα της περιοχής Σους-Μασά-Νταράα. Στην απογραφή του 2004, το Αγκαντίρ είχε 346.106 κατοίκους, αλλά ο πληθυσμός μαζί με τις γειτονικές πόλεις Ινεζγκάν και Αΐτ Μελούλ φτάνει τις 610.000 κατοίκους. Είναι το 7ο έβδομο μεγαλύτερο πολεοδομικό συγκρότημα του Μαρόκου μετά την Καζαμπλάνκα, το Ραμπάτ, τη Φεζ, το Μαρακές, το Μεκνές και την Ταγγέρη. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά θέρετρα και το σημαντικότερο εμπορικό λιμάνι της χώρας.

Θέση και κλίμα

Το Αγαδίρ βρίσκεται στις ακτές του Μαρόκου στον Ατλαντικό, λίγο βορειότερα από τις εκβολές του ποταμού Σους, κοντά στους πρόποδες του Άτλαντα. Ο κόλπος του Αγκαντίρ έχει ημικυκλικό σχήμα και έχει μια αμμουδερή παραλία μήκους 9 χιλιομέτρων.

Το κλίμα στο Αγαδίρ ταξινομείται ως υποτρόπικο ή ζεστό ημιερημικό. Η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι 290 χιλιοστά βροχής. Ο πιο ζεστός μήνας στο Αγαδίρ είναι ο Ιούλιος με μέση θερμοκρασία 26°C και ο ψυχρότερος ο Δεκέμβριος με 15°C. Ο μήνας με τις μεγαλύτερες βροχοπτώσεις είναι ο Νοέμβριος, με 48 χιλιοστά βροχής. Η μεγαλύτερη ηλιοφάνεια είναι το Σεπτέμβριο.

Ιστορία

Αν και οι Ισπανοί είχαν προσπαθήσει να καταλάβουν την περιοχή το 1500 και το 1504, το Αγκαντίρ ιδρύθηκε από τους Πορτογάλους το 1505, με τον Πορτογάλο βασιλιά να αποκτά το 1513 το μικρό οχυρό που είχε κατασκευαστεί εκεί και ονομαζόταν Σάντα Κρουζ ντο Κάμπο ντε Αγκουέρ (Santa Cruz do Cabo de Aguer). Από εκεί οι Πορτογάλοι είχαν εμπορικές επαφές με τα καραβάνια της Σαχάρας και μπορούσαν να ελέγχουν το χερσαίο και θαλάσσιο εμπόριο χρυσού και σκλάβων. To 1541, ύστερα από πολιορκία από τον σουλτάνο Μοχάμεντ ασ-Σέιχ, το οχυρό πέρασε στην κατοχή της δυναστείας Σααντί. Η πόλη άκμασε με το εμπόριο τοπικών προϊόντων. Στο τέλος του 17ου αιώνα, το Αγαδίρ ελεγχόταν από πολιτικούς αντίπαλους της νέας τότε δυναστείας των Αλαουιτών, η οποία κατάφερε να επανφέρει τον έλεγχο τον 18ο αιώνα. Το λιμάνι του Αγαδίρ καταστράφηκε τελειώς από ένα σεισμό το 1731 και εγκαταλήφθηκε καθώς η δυναστεία των Αλαουιτών εξέτρεψε το εμπόριο βορειότερα, στην Εσαουΐρα, ενώ οι κάτοικοί του αναγκάστηκαν να μετεγκατασταθούν στην Εσαουΐρα.

Το Αγκαντίρ άρχισε να επιστρέφει ξανά στο προσκήνιο κατά την διάρκεια της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας.