Χαλκοβηρύλλιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Το Χαλκοβηρύλλιο, όπως προσδιορίζει και η σύνθετη ονομασία του είναι κράμα χαλκού (Cu) και βηρυλλίου,(Be), περιεκτικότητας 2%.

Το χαλκοβηρύλλιο φέρεται σε πολλές των περιπτώσεων και με προσμίξεις νικελίου, ή κοβαλτίου. Πρόκειται για το σκληρότερο αλλά και ελαστικότερο απ΄ όλα τα κράματα του χαλκού όπου και εξ αυτών των ιδιοτήτων ονομάζεται καταχρηστικά "μπρούτζος βηρυλλίου".

Ιδιότητες - εφαρμογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εργαλείο από χαλκοβηρύλλιο

Είναι κράμα σχετικά μαλακό, όλκιμο και εύκολα μπορεί να διαμορφωθεί, ειδικά μετά από επεξεργασία βαφής, ενώ μετά από επαναφορά καθίσταται σκληρό και ελαστικό. Γενικά παρουσιάζει αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά τόσο μηχανικά όσο και ηλεκτρικά που το καθιστούν κατάλληλο σε πολλές εφαρμογές.
Κυριότερο δε χαρακτηριστικό του είναι ότι τα διάφορα εργαλεία που κατασκευάζονται με αυτό το κράμα δεν παράγουν σπινθήρες και είναι αυτά που χρησιμοποιούνται σε ορυχεία, πυριτιδοποιεία και σε χώρους όπου παρατηρούνται επικίνδυνα αέρια.
Σημειώνεται ότι σε όλα τα δεξαμενόπλοια, υγραεριοφόρα ή άλλα πλοία που μεταφέρουν επικίνδυνα πτητικά φορτία (εκρηκτικά αέρια), καθώς και σε πλωτές εξέδρες εξόρυξης πετρελαίου, όπως και σε συναφείς εγκαταστάσεις ξηράς, υποχρεωτικά για λόγους ασφαλείας όλα τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται π.χ. κλειδιά, πένσες, ξύστρες, σφυριά κοινώς ματσακόνια, αεροματσάκονα κ.λπ. πρέπει να είναι από χαλκοβηρύλλιο τα οποία και είναι υποκείμενα αυστηρού ελέγχου υπό επιθεωρητών και νηογνωμόνων.

Άλλες συνηθέστερες εφαρμογές του χαλκοβηρυλλίου είναι σε κατασκευές ελατηρίων, αποζευκτών και ηλεκτρικών επαφών, στη κατασκευή ψυγείων, καθώς λόγω της σκληρότητάς του και ως αλεξίσφαιρο υλικό σε θωράκιση θυρών, οχημάτων κ.λπ.. Με προσμίξεις μικρής περιεκτικότητας κοβαλτίου κατασκευάζονται κυρίως καλούπια περιορισμένης χύτευσης.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα" τομ.60ος, σελ.357.