Χάλκινο μετάλλιο

Χάλκινο μετάλλιο από τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1980

Το χάλκινο αναμνηστικό Μετάλλιο του Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγου από τον Πιζανέλλο (1438), κατασκευασμένο από διάφορα μέταλλα, αλλά συνήθως με μπρούτζο

Το χάλκινο μετάλλιο σε αθλήματα και άλλους παρόμοιους τομείς που περιλαμβάνουν ανταγωνισμό είναι μετάλλιο από μπρούντζο, το οποίο απονέμεται στον τρίτο νικητή αγώνων, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, οι Αγώνες της Κοινοπολιτείας, κ.λπ. Ο απόλυτος νικητής λαμβάνει το χρυσό μετάλλιο και ο δεύτερος το αργυρό μετάλλιο. Γενικότερα, ο μπρούντζος είναι παραδοσιακά το πιο κοινό μέταλλο που χρησιμοποιείται για όλους τους τύπους μετάλλων υψηλής ποιότητας, συμπεριλαμβανομένων των καλλιτεχνικών. Η πρακτική της απονομής χάλκινων μεταλλίων τρίτης θέσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες ξεκίνησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1904 στο Σεντ Λούις του Μιζούρι, πριν από τους οποίους λάμβαναν μετάλλιο μόνο ο πρώτος και ο δεύτερος.

Ολυμπιακοί αγώνες

Η κοπή Ολυμπιακών μεταλλίων είναι ευθύνη της διοργανώτριας πόλης. Από το 1928 έως το 1968 το σχέδιο ήταν πάντα το ίδιο: η εμπρόσθια όψη έδειχνε ένα γενικό σχέδιο του Φλωρεντίνου καλλιτέχνη Τζουζέπε Κασιόλι, με κείμενο που έδινε την πόλη υποδοχής και η οπίσθια όψη έδειχνε ένα άλλο γενικό σχέδιο ενός Ολυμπιονίκη. Από το 1972 έως το 2000, το σχέδιο του Κασιόλι (ή μια ελαφριά τροποποίηση) παρέμεινε στον εμπροσθότυπο με ένα προσαρμοσμένο σχέδιο από την πόλη υποδοχής στην οπίσθια πλευρά. Το σχέδιο του Κασιόλι έδειχνε ένα ρωμαϊκό αμφιθέατρο για αυτό που αρχικά ήταν ελληνικό παιχνίδι, ένα νέο σχέδιο εμπροσθότυπου ανατέθηκε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα. Τα μετάλλια των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων είχαν πιο ποικίλο σχέδιο.

Σε μερικά αθλήματα, όπως η πυγμαχία, το τζούντο, το τάε κβον ντο και η πάλη, απονέμονται δύο χάλκινα μετάλλια σε κάθε αγώνισμα – ένα για κάθε αποκλεισμένο στον ημιτελικό ή για τους νικητές των αγώνων του ρεπεσάζ.

Ψυχολογική μελέτη

Το 1995, πραγματοποιήθηκε μια μελέτη από τους κοινωνικούς ψυχολόγους Βικτόρια Μέντβεκ, Σκοτ Μάντι και Τόμας Γκίλοβιτς, σχετικά με τις επιπτώσεις της αντίθετης σκέψης στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η μελέτη έδειξε ότι οι αθλητές που κέρδισαν το χάλκινο μετάλλιο ήταν σημαντικά πιο ευχαριστημένοι με τη νίκη τους από εκείνους τους αθλητές που κέρδισαν το αργυρό μετάλλιο. Οι αργυροί Ολυμπιονίκες ήταν πιο απογοητευμένοι επειδή είχαν χάσει το χρυσό μετάλλιο, ενώ οι χάλκινοι ήταν απλώς χαρούμενοι που είχαν λάβει κάποια τιμή (αντί για κανένα μετάλλιο για την τέταρτη θέση). Αυτό είναι πιο έντονο στους αγώνες νοκ άουτ, όπου τα χάλκινα μετάλλια κερδίζονται με τη νίκη στα πλέι οφ τρίτης θέσης, ενώ τα αργυρά μετάλλια απονέμονται μετά από ήττα στον τελικό.