Χ. Φ. Λάβκραφτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χ. Φ. Λάβκραφτ
ΌνομαΧ. Φ. Λάβκραφτ
Γέννηση20 Αυγούστου 1890
Πρόβιντενς, Ρόουντ Άιλαντ, ΗΠΑ
Θάνατος15 Μαρτίου 1937 (46 ετών)
Πρόβιντενς
Επάγγελμα/
ιδιότητες		μυθιστοριογράφος, ποιητής, δημοσιογράφος, συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας, δοκιμιογράφος και συγγραφέας[1]
Εθνικότητα Αμερικανός
ΥπηκοότηταΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Σχολές φοίτησηςHope High School
ΕίδηΛογοτεχνία τρόμου, επιστημονική φαντασία, γοτθική λογοτεχνία, Λογοτεχνία του φανταστικού
Αξιοσημείωτα έργαΤο κάλεσμα του Κθούλου, Στα Βουνά της Τρέλας
Σύζυγος(οι)Sonia Greene (3  Μαρτίου 1924, 25  Μαρτίου 1926)
Commons page Πολυμέσα σχετικά με τoν συγγραφέα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ (αγγλικά: Howard Phillips Lovecraft‎‎· 20 Αυγούστου 1890 – 15 Μαρτίου 1937) ήταν Αμερικανός συγγραφέας φανταστικής λογοτεχνίας τρόμου. Ήταν, ίσως, από τους πρώτους που έδωσαν στις ιστορίες τους έναν τόνο επιστημονικής φαντασίας. Τα έργα του δεν έτυχαν ευρείας αναγνώρισης κατά τη διάρκεια της ζωής του, αλλά το έργο του αποδείχτηκε σημαντικό και είχε μεγάλη επιρροή μεταξύ άλλων συγγραφέων[2][3] και φίλων της φανταστικής λογοτεχνίας τρόμου. Πέθανε από καρκίνο στην ηλικία των 46 χρόνων.[4]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λάβκραφτ στην ηλικία των 9 ετών περίπου

Ο Λάβκραφτ γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου 1890 στο Πρόβιντενς του Ρόουντ Άιλαντ.[5] Ο πατέρας του, Ουίνφιλντ Σκοτ Λάβκραφτ, ήταν πλανόδιος πωλητής κοσμημάτων και πολύτιμων λίθων. Η μητέρα του ήταν η Σάρα Σούζαν Φίλιπς Λάβκραφτ, της οποίας οι πρόγονοι ήταν από τους πρώτους αποικιστές της Μασαχουσέτης στα 1630.[6] Οι δυο τους παντρεύτηκαν στα 30 τους, κάτι πολύ ασυνήθιστο για εκείνη την εποχή, καθώς ήταν ο πρώτος γάμος και για τους δύο.[7] Ο Χάουαρντ ήταν μοναχοπαίδι. Όταν ήταν τριών ετών, ο πατέρας του υπέστη οξύ ψυχωτικό επεισόδιο. Διαγνώστηκε ότι υπέφερε από παραλυτική παράνοια και παρέμεινε νοσηλευόμενος στο νοσοκομείο Μπάτλερ μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1893.[5] Την ίδια τύχη με τον πατέρα του, είχε και η μητέρα του[i], καθώς τρελάθηκε κι αυτή, όταν ο Χάουαρντ ήταν 29 ετών -η μητέρα του πέθανε κι αυτή μετά από δύο χρόνια.[8]

Από τότε και στο εξής ο Λάβκραφτ μεγάλωσε με τη μητέρα του, τις δύο θείες του (Λίλιαν Ντελόρα Φίλιπς και Άνι Έμελιν Φίλιπς) και τον παππού του, Ουίπλ Βαν Μπέρεν Φίλιπς. Ο Λάβκραφτ ήταν παιδί θαύμα. Μπορούσε να απαγγέλλει ποίηση σε ηλικία δύο ετών, ενώ συνέθετε ολόκληρα ποιήματα στα έξι του. Ο παππούς του τον ενθάρρυνε να διαβάζει κλασσική λογοτεχνία, όπως το Χίλιες και μία νύχτες, την Θρυλική εποχή του Μπέλφιντς, καθώς και παιδικές εκδόσεις της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Επίσης του διήγειρε το ενδιαφέρον για το παράξενο λέγοντάς του ιστορίες γοτθικού τρόμου.

Ο Λάβκραφτ ήταν φιλάσθενο παιδί και, σύμφωνα με έναν βιογράφο του, έπασχε από την σπάνια ασθένεια της ποικιλοθερμίας, σύμπτωμα της οποίας ήταν η χαμηλή θερμοκρασία του δέρματος. Έτσι, οι απόπειρές του να πάει στο σχολείο δεν ήταν πετυχημένες αν και έλαβε παιδεία κατ' οίκον. Το 1899 άρχισε να εκδίδει μόνος του διάφορα πολυγραφημένα έντυπα, με πρώτο το The Scientific Gazette.

Ο Ουίπλ Βαν Μπέρεν Φίλιπς πέθανε το 1904, και η υπόλοιπη οικογένεια δεν άργησε να φτάσει στην εξαθλίωση λόγω κακής διαχείρισης των χρημάτων και των περιουσιακών του στοιχείων. [6]Αναγκάστηκαν να μετακομίσουν σε ένα πολύ μικρότερο και λιγότερο άνετο σπίτι στην οδό Έιντζελ. Ο Λάβκραφτ κατεθλίβη τόσο από αυτό το συμβάν, που για ένα διάστημα είχε τάσεις αυτοκτονίας. Το 1908, υπέστη νευρικό κλονισμό, με αποτέλεσμα να μην κατορθώσει να πάρει το σχολικό απολυτήριο. Αυτή η αποτυχία του να ολοκληρώσει τις σπουδές του και να εισαχθεί στο Brown University τον στοίχειωσε για το υπόλοιπο της ζωής του.[7]

Ο Λάβκραφτ έγραφε φανταστική λογοτεχνία ως νεαρός, αλλά μετά την παραμέρισε για χάρη της ποίησης και τον δοκιμίων. Τελικά, επέστρεψε στην φανταστική λογοτεχνία το 1917 με πιο καλογραμμένα διηγήματα όπως Ο Τάφος και ο Δαγών. Το τελευταίο ήταν το πρώτο του έργο που δημοσιεύτηκε, όταν εμφανίστηκε στο Weird Tales το 1923. Οι μακροσκελείς και συχνές του επιστολές τον κατέστησαν έναν από τους μεγαλύτερους επιστολογράφους του 20ου αιώνα. Μεταξύ των αλληλογράφων του ήταν και οι τότε νεαροί Φόρεστ Τζ. Άκερμαν, Ρόμπερτ Μπλοχ (Ψυχώ) και Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ (Κόναν ο Βάρβαρος).

Η μητέρα του Λάβκραφτ εισήχθη και εκείνη στο νοσοκομείο Butler, όπου και πέθανε μετά από χειρουργικές επιπλοκές στις 21 Μαΐου 1921.[7]

Λίγο αργότερα έλαβε μέρος σε ένα συνέδριο ερασιτεχνών δημοσιογράφων όπου και γνώρισε την Σόνια Γκρην. Ήταν Ουκρανή-Εβραία, γεννημένη το 1883 και μεγαλύτερη του Λάβκραφτ κατά 7 χρόνια. Παντρεύτηκαν το 1924. Το ζευγάρι μετακόμισε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, έναν τόπο που ο Λάβκραφτ ποτέ δεν μπόρεσε να ανεχθεί. Τελικά χώρισαν κοινή συναινέσει και ο Λάβκραφτ επέστρεψε στο Πρόβιντενς, όπου και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του.[6]

Η περίοδος μετά την επιστροφή του στο Πρόβιντενς (που ήταν και η τελευταία δεκαετία της ζωής του) ήταν η πιο δημιουργική του περίοδος. Κατά αυτή την περίοδο ο Λάβκραφτ έγραψε τα περισσότερα από τα πιο γνωστά του διηγήματα για τις δημοφιλέστερες εκδόσεις pulp εκείνης της εποχής, όπως επίσης και τα μυθιστορήματα Η Περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Ουόρντ (The case of Charles Dexter Ward, 1928) και Στα Βουνά της Τρέλας. Συχνά εργαζόταν ως διορθωτής έργων άλλων συγγραφέων ενώ άλλοτε συνέγραφε για χάρη άλλων.[9]

Παρ' όλες όμως τις συγγραφικές του προσπάθειες, η οικονομική του κατάσταση χειροτέρεψε. Αναγκάστηκε να μετακομίσει μαζί με την θεία του σε ακόμα μικρότερο σπίτι. Η αυτοκτονία του Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ τον επηρέασε βαθιά. Το 1936 του διαγνώστηκε καρκίνος του εντέρου, ενώ διαπιστώθηκε ότι είχε πρόβλημα υποσιτισμού. Έζησε μέσα σε συνεχείς πόνους μέχρι τον θάνατό του τον επόμενο χρόνο 1937 στο Πρόβιντενς του Ρόουντ Άιλαντ.

Συχνά στον τάφο του Λάβκραφτ στο Νεκροταφείο Σουάν Πόιντ στο Πρόβιντενς (41°51′14″N 71°22′52″W / 41.8540176°N 71.3810921°W / 41.8540176; -71.3810921) θα βρει κανείς συνθήματα γκραφίτι με τη γνωστότερη ρίμα από το διήγημά του Το κάλεσμα του Κθούλου (αρχικά από το Η Πόλη χωρίς Όνομα):

That is not dead which can eternal lie,
And with strange aeons even death may die.
(Δεν είναι νεκρό αυτό που αιώνια κείται,
Κι ίσως σε παράξενες εποχές, ίσως και ο θάνατος μπορεί να πεθάνει)

Η επιγραφή που διάλεξε ο Lovecraft για τον εαυτό του, ωστόσο, είναι:

Howard Philips
Lovecraft
AUGUST 20, 1890,
MARCH 15, 1937.
AM PROVIDENCE[10]

Το πλαίσιο του έργου του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η έμπνευση του μεγαλύτερου μέρος του έργου του Λάβκραφτ προήλθε από τους εφιάλτες του. Ίσως αυτή η άμεση ενόραση στο υποσυνείδητό του και ο αντίστοιχος συμβολισμός είναι τα στοιχεία στα οποία το έργο του Λάβκραφτ οφείλει τη συνεχιζόμενη απήχηση και επιτυχία του[11][12]. Οι προσανατολισμοί του Λάβκραφτ τον οδήγησαν στο να αναπτύξει μεγάλη εκτίμηση για τα έργα του Έντγκαρ Άλαν Πόε, τα οποία επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τις πρώτες του ιστορίες με θέμα το μακάβριο, όσο και το συγγραφικό του ύφος. Όταν ο Λάβκραφτ ανακάλυψε τα διηγήματα του Λόρδου Ντάνσανι άρχισε να μετατοπίζει τις συγγραφές του προς νέες κατευθύνσεις, με αποτέλεσμα μια σειρά παρόμοιων φαντασιακών ιστοριών που διαδραματίζονταν στις «Ονειροχώρες». Τελικά, η επιρροή του Άρθουρ Μάχεν, του οποίου τα άριστα δομημένα διηγήματα σχετίζονταν με την επιβίωση του αρχέγονου Κακού, και του οποίου οι μυστικιστικές του αντιλήψεις περί μυστικών πίσω από την πραγματικότητα, τελικά άρχισαν να ωθούν τον Λάβκραφτ προς το να βρει την δική του έκφραση από τα 1923 και μετά. Αυτή η έκφραση άρχισε να παίρνει μελανά χρώματα με την δημιουργία αυτού που τώρα ονομάζεται Μυθολογία Κθούλου[13]. Ένα πάνθεον, δηλαδή, από εξωγήινες, εξωδιαστατικές θεότητες[14][15][16] και φρικιαστικά όντα που αποζητούν να κάνουν την ανθρωπότητα θήραμά τους και η ύπαρξη των οποίων υπονοείται σε πανάρχαιους μύθους και θρύλους[17]. Τον όρο Μυθολογία Κθούλου τον επινόησε ο Ώγκαστ Ντέρλεθ μετά τον θάνατο του Λάβκραφτ.

Ο Λάβκραφτ δημιούργησε μέσα από τα διηγήματά του τον πιο σημαίνοντα μηχανισμό πλοκής της λογοτεχνίας τρόμου: το Νεκρονομικόν, ένα μυστικό βιβλίο μαγείας που συνεγράφη από τον παράφρονα Άραβα Αμπντούλ Αλχαζρέντ.[18] Η ισχύς και η απήχηση αυτής της ιδέας εντός της Μυθολογίας, οδήγησαν κάποιους στο συμπέρασμα ότι ο Λάβκραφτ την είχε αντλήσει από κάποιον υπαρκτό μύθο και διάφορα ψευδο-Νεκρονομικά έχουν εκδοθεί με την πάροδο των ετών.

Το πεζό του ύφος είναι μάλλον απαρχαιωμένο. Προτιμούσε να χρησιμοποιεί βαρύγδουπα και δυσνόητα επίθετα όπως «eldritch» (αλλόκοτος), «rugose» (ρικνός), «squamous» (φολιδωτός} και «cyclopean» (κυκλώπειος). Οι απόπειρές του να μεταγραμματίσει τοπικές διαλέκτους σήμερα χαρακτηρίζονται ανακριβείς. Κατέγραψε τα έργα του σε αγγλικά Βρετανίας (παραδεχόταν ότι ήταν αγγλόφιλος) και κατά καιρούς προέβαινε σε ορθογραφικούς αναχρονισμούς, όπως «compleat/complete» και «lanthorn/lantern».

Ο Λάβκραφτ ήταν φανατικός επιστολογράφος. Ορισμένες φορές έγραφε στις επιστολές του ημερομηνίες προ 200 ετών, ώστε να χρονολογούνται πριν από την Αμερικανική Επανάσταση, η οποία ήταν αντίθετη στην αγγλοφιλία του. Έλεγε ότι ο 18ος και 20ός αιώνας ήταν οι καλύτεροι: ο 18ος ήταν μία περίοδος γεμάτη χάρη και ευγένεια, ενώ ο 20ός ήταν ο αιώνας της επιστήμης. Κατά την γνώμη του, ο 19ος αιώνας και πιο συγκεκριμένα η Βικτοριανή εποχή, ήταν ένα «λάθος».

Το έργο του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι οριστικές εκδόσεις της μυθιστορηματικής πεζογραφίας του (δηλ. Τα Βουνά της Τρέλας και άλλα μυθιστορήματα, Δαγών και άλλες μακάβριες ιστορίες, Ο τρόμος του Ντάνγουιτς και άλλα διηγήματα και Ο Τρόμος στο Μουσείο και άλλες αναθεωρημένες ιστορίες) εκδίδονται από τον εκδοτικό οίκο Arkham House, ο οποίος αρχικά είχε ως σκοπό να επικεντρωθεί στην έκδοση των έργων του Λάβκραφτ, αλλά κατέληξε να εκδίδει και πολλά άλλα έργα φανταστικής λογοτεχνίας. Στην Ελλάδα μεταφράσεις των έργων του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αίολος [13 τίτλοι], Locus 7 [στη σειρά 'Οι Εκπληκτικοί Κόσμοι του Χ. Φ. Λάβκραφτ' (10 τόμοι), μεταφρασμένα στην ολότητά τους από τον Γιώργο Μπαλάνο και Κάκτος (Άπαντα, 4 τόμοι).[6]

Συγγραφικές περίοδοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λάβκραφτ συνέγραψε σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες μυθιστορήματος κατά την διάρκεια της ζωής του. Παρά το ότι διηγήματα που ανήκουν σε μία κατηγορία γράφτηκαν σε περιόδους που γράφτηκαν και διηγήματα άλλων κατηγοριών, υπάρχουν περίοδοι κατά την διάρκεια των οποίων όλες οι συγγραφές του Λάβκραφτ μπορούν να αποδοθούν σε μία από τις παρακάτω κατηγορίες. Σημειωτέον ότι η διαφοροποίηση αυτή έχει γίνει από άλλους και όχι από τον ίδιο τον Λάβκραφτ.[6][7][14]

  • Διηγήματα φρίκης (περ. 1905–1920)
  • Ονειροχώρες (περ. 1920–1927)
  • Διηγήματα Μυθολογίας Κθούλου (περ. 1925–1935)

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μια λίστα των έργων του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ από το βιβλίο An H.P. Lovecraft Encyclopedia των S.T. Joshi και D. E. Schultz.

Ονομασία έργου Έτος συγγραφής
Δαγόν 1917
Ο Τύμβος 1917
Μία υπενθύμιση του Δρ. Σάμουελ Τζόνσον 1917
Πολάρις 1918
Το άσπρο καράβι 1919
Πέρα από το φράγμα του ύπνου 1919
Ανάμνηση 1919
Η μετάβαση του Χουάν Ρομέρο 1919
Η κατάρα που χτύπησε τη Σαρνάθ 1919
Η Κατάθεση του Ράντολφ Κάρτερ 1919
Ο δρόμος 1919
Σελεφαΐς 1920
Οι γάτες της Ούλθαρ 1920
Από το υπερπέραν 1920
Ο ναός 1920
Το δέντρο 1920
Ο Τρομερός Γέρος 1920
Νυαρλαθοτέπ 1920
Το πορτραίτο στο σπίτι 1920
Γεγονότα σχετικά με τον αποβιώσαντα Άρθουρ Τζέρμιν και την οικογένεια του 1920
Εκ της Λήθης 1920
Η Ακατονόμαστη Πόλη 1921
Η αναζήτηση του Ιρανόν 1921
Ο παρείσακτος 1921
Οι άλλοι θεοί 1921
Η μουσική του Έριχ Ζαν 1921
Αζαθόθ 1922
Χέρμπερτ Γουέστ:Ο Αναβιωτής 1921-1922
Το κυνηγόσκυλο 1922
Ύπνος 1922
Ο φόβος που παραμονεύει 1922
Οι Αρουραίοι μέσα στους Τοίχους 1923
Το ακατανόμαστο 1923
Η Γιορτή 1923
Το Αποτρόπαιο Σπίτι 1924
Αυτός 1925
Ο Τρόμος στο Κόκκινο αγκίστρι 1925
Στο Νεκροφυλάκιο 1925
Παγωμένος αέρας 1926
Το Κάλεσμα του Κθούλου 1926
Το μοντέλο του Πίκμαν 1926
Το παράξενο ψηλό σπίτι στην ομίχλη 1926
Το ασημένιο κλειδί 1926
Η Ονειρική Αναζήτηση της Άγνωστης Καντάθ 1926-1927
Η Περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ 1927
Το χρώμα από το Διάστημα 1927
Ο Απόγονος 1927
Η Παλιά Φατριά 1927
Ιστορία του Νεκρονομικόν 1927
Ο Τρόμος του Ντάνγουιτς 1928
Ίβιδος 1928
Ο ψίθυρος στο σκοτάδι 1930
Στα Βουνά της Τρέλας 1931
Ο Ίσκιος πάνω από το Ίνσμουθ 1931
Όνειρα στο σπίτι της Μάγισσας 1932
Το πράγμα στο κατώφλι 1933
Το Βιβλίο 1933
Ο Μοχθηρός Κληρικός 1933
Η Σκιά Πέρα απ' το Χρόνο 1935
Ο Καταστροφέας του Σκότους 1935

Επιστολές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρά το ότι ο Λάβκραφτ είναι περισσότερο γνωστός για τα διηγήματα φαντασίας του, το μεγαλύτερο μέρος των συγγραφών του απαρτίζεται από μακροσκελείς επιστολές που αναφέρονται σε διάφορα ζητήματα - από την φανταστική λογοτεχνία μέχρι την πολιτική και την ιστορία. Ο S.T. Joshi εκτιμά ότι ο Λάβκραφτ συνέγραψε περίπου 87.500 επιστολές από το 1912 μέχρι τον θάνατό του το 1937. Μία φημισμένη επιστολή του στον Woodburn Harris με ημερομηνία 9 Νοεμβρίου έχει μέγεθος 70 σελίδων.[19]

Ο Λάβκραφτ δεν ήταν μανιώδης επιστολογράφος από νεαρή ηλικία. Το 1931 παραδέχθηκε: «Όταν ήμουν νέος δεν έγραφα σχεδόν καθόλου επιστολές. Ακόμη και το να γράψω μία ευχαριστήρια κάρτα για ένα δώρο που λάβαινα ήταν τόσο μεγάλο βάρος για εμένα που θα προτιμούσα να γράψω μία κατήχηση ή μία εικοσασέλιδη διατριβή για τους δακτύλιους του Κρόνου» (SL 3.369–70). Άρχισε να ενδιαφέρεται περισσότερο για την επιστολογραφία όταν ξεκίνησε αλληλογραφία με τον εξάδελφό του Phillips Gamwell, ενώ τελικά η ενασχόλησή του με το κίνημα ερασιτεχνικής δημοσιογραφία ήταν η αιτία για τις υπεράριθμες επιστολές του.[19]

Ο Λάβκραφτ δηλώνει ξεκάθαρα ότι η επαφή του με πολλά διαφορετικά άτομα μέσω της επιστολογραφίας ήταν το μέσο με το οποίο διεύρυνε την αντίληψή του για τον κόσμο: «Βρέθηκα εκτεθειμένος σε δεκάδες διαφορετικές απόψεις, τις οποίες υπό άλλες συνθήκες δεν υπήρχε περίπτωση να γνωρίσω. Τόσο η κατανόησή μου όσο και οι προτιμήσεις μου διευρύνθηκαν και πολλές από τις αντιλήψεις μου σε ζητήματα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά ζητήματα διαφοροποιήθηκαν επειδή αυξήθηκαν οι αντίστοιχες γνώσεις μου» (SL 4.389).

Στα ελληνικά έχουν εκδοθεί μεταφρασμένες επιλεγμένες επιστολές του Λάβκραφτ από τις εκδόσεις Αίολος.

Τάξη, Φύλο και Εθνικότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολλοί σύγχρονοι αναγνώστες συγκλονίζονται από τις ρατσιστικές, ταξικές και σχετικές με την διαφορά των δύο φύλων αναφορές που απαντούν σε πολλά από τα συγγράμματα του Λάβκραφτ. Ο Λάβκραφτ ήταν φανατικός αγγλόφιλος και θεωρούσε την αγγλική κουλτούρα κολοφώνα του πολιτισμού, ενώ έβλεπε τους απογόνους των Άγγλων αποίκων στην Αμερική ως κατώτερης ποιότητας παρακλάδια· όλοι δε οι υπόλοιποι ήταν κατώτεροι και από αυτού. Τα συγγράμματα του Λάβκραφτ παρουσιάζουν ξεκάθαρα μία αρνητική στάση ως προς την επιμειξία των φυλών και των εθνικοτήτων, σεβασμό στον θεσμό της κληρονομικότητας της κοινωνικής θέσης, ενώ υποστηρίζουν τον περιορισμό των γυναικών στους παραδοσιακούς κοινωνικούς ρόλους τους.

Στο έργο του Λάβκραφτ απαντούν συχνά τόσο φυλετικά όσο και ρατσιστικά και ταξικά στερεότυπα. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ονομασία μιας μαύρης γάτας ως «Nigger-man» (αράπης) στο διήγημά του «Ποντίκια μέσα στους Τοίχους». Ο αφηγητής αυτής της ιστορίας εκφράζει συναισθήματα που θα μπορούσαν να θεωρηθούν εχθρικά προς τους Εβραίους (αν και πολλοί από τους φίλους και αλληλογράφους του Λάβκραφτ ήταν Εβραίοι, όπως και η γυναίκα του), τους Ιταλούς και τους Πολωνούς. Ρατσιστικές αναφορές βρίσκονται και στην ποίησή του, όπως στα ποιήματα «Περί δημιουργίας των νέγρων» και «Έκπτωτη Νέα Αγγλία» που έγραψε το 1912.

Κάποιοι σύγχρονοι κριτικοί έχουν επικρίνει την υποτιθέμενη αντίληψη του Λάβκραφτ περί «λευκής ανωτερότητας», ειδικότερα όσον αφορά τους μετανάστες και τους Αφροαμερικανούς. Ωστόσο, από αυτόν τον καταιγισμό αρνητικών φυλετικών στερεοτύπων ο Λάβκραφτ δεν εξαιρεί ούτε και κάποιους βορειοευρωπαϊκούς λαούς. Συνήθεις στόχοι είναι, επί παραδείγματι, οι εκφυλισμένοι απόγονοι των Ολλανδών αποίκων στα Όρη Κάτσκιλ, «που αντιστοιχούν τέλεια στο έκφυλο στοιχείο των «λευκών σκουπιδιών» στις Νότιες Ηνωμένες Πολιτείες» («Πέρα από τα όρια του Ύπνου», 1919). Στο διήγημα Ο Ναός παρουσιάζεται η στερεότυπη εικόνα του ψυχρού δολοφόνου και αλαζόνα Πρώσσου αριστοκράτη, ο οποίος είναι κυβερνήτης υποβρυχίου κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και ο οποίος συχνά αναφέρεται στην «ατσάλινη γερμανική θέληση», στην ύψιστη διαλεκτική πρωσική διανόηση και στην ασημαντότητα της ανθρώπινης ζωής μπροστά στην ανάγκη να δοξαστεί η πατρίδα.[6]

Το τυπικότερο παράδειγμα των απόψεων του Λάβκραφτ περί ταξικών διαφορών ίσως αποτελεί το διήγημα Ψυχρός Αέρας (1926), όπου ο (προφανώς Αγγλοσάξονας) αφηγητής κάνει υποτιμητικές αναφορές στους άπορους λατινοαμερικανούς της γειτονιάς του, ενώ σέβεται ευλαβικά τον πλούσιο Ισπανό αριστοκράτη, Δρα Muñoz, «άνθρωπο με καταγωγή, καλλιέργεια και διάκριση».

Ο Λάβκραφτ βασίστηκε στην ιστορία της εθνικότητάς του για να χτίσει το περιβάλλον σε πολλά από τα έργα του και η αγάπη του για την αγγλοσαξονική ιστορία και κουλτούρα επαναλαμβάνεται συχνά μέσα σε αυτά (όπως με την νοσταλγία του Βασιλιά Κερέινς για την Αγγλία στην Ονειρική Αναζήτηση της Άγνωστης Καντάθ). Η γενικότερη άποψη για αυτό το μυθιστόρημα είναι μάλλον ειρωνική.

Συχνότατο μοτίβο στον Λάβκραφτ είναι ο ήρωας που ανακαλύπτει ότι η οικογένεια του φέρει κάποια κατάρα ή ότι η καταγωγή του είναι μολυσμένη με μη ανθρώπινο αίμα. Παραδείγματα τέτοιων έργων αποτελούν τα Γεγονότα γύρω από τον εκλιπόντα Άρθουρ Τζέρμυν και την Οικογένειά του (1920), Ποντίκια μέσα στους Τοίχους (1923) και Η Σκιά πάνω από το Ίνσμουθ (1931). Το μοτίβο αυτό ίσως αποτελεί αντίκτυπο της ανησυχίας του Λάβκραφτ, σχετικά με το ιστορικό της ίδιας του της οικογένειας, ειδικότερα μετά τον θάνατο του πατέρα του από σύφιλη, όπως υποψιαζόταν ο Λάβκραφτ.[20][6]

Ο Λάβκραφτ εξέφρασε τις ρατσιστικές και εθνικοκεντρικές αντιλήψεις του στην αλληλογραφία που αντάλλασσε και μία λεπτομερής περίληψη των αντιλήψεών του μπορεί να βρεθεί στην επιστολή που έστειλε στον J. Vernon Shea, με ημερομηνία 25 Σεπτεμβρίου 1933. (Γράμμα υπ' αριθμόν 648, Επιλεγμένες επιστολές, Arkham House).

Στο έργο του Λάβκραφτ εμφανίζονται ελάχιστες γυναίκες, ενώ όταν εμφανίζονται αποτελούν πράκτορες κάποιας μοχθηρής, εξωγήινης δύναμης. Όλως παραδόξως, ο Λάβκραφτ παντρεύτηκε μία Εβραία ουκρανικής καταγωγής, την Sonia Greene[6]. Ο γάμος τους δεν κράτησε και κάποιοι σχολιαστές πιστεύουν ότι αιτία για τον χωρισμό ήταν η ντροπή που ένιωθε ο Λάβκραφτ γιατί η σύζυγός του ήταν ουσιαστικά αυτή που τους συντηρούσε.

Παρά το ότι η τραχιά ευθύτητα με την οποία εκφράζεται ο Λάβκραφτ αναφορικά με ζητήματα ρατσιστικά, ταξικά και ισότητας των φύλων ίσως σοκάρει τους αναγνώστες του 21ου αιώνα[21], ο σύγχρονος αναγνώστης πρέπει να λαβαίνει υπόψη του ότι αυτές οι αντιλήψεις δεν ήταν διόλου ασυνήθιστες στις ημέρες του Λάβκραφτ. Για παράδειγμα, το κίνημα του ευγονισμού αποτελούσε καθολικό ρεύμα στις Ηνωμένες Πολιτείες και στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ώστε, μάλιστα, σε αρκετές πολιτείες, αυστηρές πολιτικές ευγονισμού είχαν ψηφιστεί ως νόμοι. O Φυλετικός διαχωρισμός ήταν νομικά παγιωμένος στο μεγαλύτερο μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών και πολλές σημαίνουσες και ισχυρές προσωπικότητες πρέσβευαν απόψεις παρόμοιες με αυτές του Λάβκραφτ ή και εντονότερες.

Τοποθεσίες στα έργα του Λάβκραφτ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λάβκραφτ χρησιμοποίησε εκτενώς την γενέτειρά του, την νέα Αγγλία, στα έργα του. Μεταξύ άλλων, αναφέρονται πολλές πραγματικές ιστορικές τοποθεσίες αλλά και αρκετές φανταστικές.

Ιστορικές τοποθεσίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Φανταστικές Τοποθεσίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πανεπιστήμιο του Μισκατόνικ στην φανταστική πόλη του Άρκαμ της Μασσαχουσέτης
  • Η κωμόπολη του Ίνσμουθ
  • Το χωριό του Ντάνγουιτς
  • Τα θεόρατα Βουνά της Τρέλας στην Ανταρκτική
  • Ο ποταμός Μισκατόνικ
  • Κίνγκσπορτ, Μασσαχουσέτη
  • Άιλσμπουρι, Μασσαχουσέτη
  • Παραλία Μάρτιν
  • Η φανταστική κεντρική πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη στο πραγματικό πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες, Μπουένος Άιρες, Αργεντινή. Σύμφωνα με τον Λάβκραφτ υπάρχει ένα αντίγραφο του Νεκρονομικόν εδώ, αλλά το πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες δεν είχε ποτέ μια κεντρική βιβλιοθήκη.

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

i. ^ Η μητέρα του Λάβκραφτ ήταν μια ψυχονευρωτική, φαντασμένη γυναίκα. Καταπίεζε πολύ τον γιό της με μια βασανιστικά ασφυκτική φροντίδα,
προσπαθώντας να τον προφυλάξει από υποθετικούς κινδύνους. Φτάνοντας στο σημείο να τον κρατά, σχεδόν, φυλακισμένο στο σπίτι τους.[8]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/117639. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  2. ↑ «The Man Who Can Scare Stephen King | AMERICAN HERITAGE». www.americanheritage.com. 
  3. ↑ «The Quietus | Features | Tome On The Range | All About Alienation: Alan Moore On Lovecraft And Providence». The Quietus. 
  4. ↑ Joshi ST (2003). «Introduction». The Weird Tale. Wildside Press. ISBN 978-0-8095-3123-3. 
  5. ↑ 5,0 5,1 Joshi, Schultz 2001, σελ. xiii
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 Joshi ST (2013). I am Providence. New York: Hippocampus Press. ISBN 978-1-61498-053-7. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 De Camp LS (1996). H.P. Lovecraft: A biography. New York, N.Y.: Barnes & Noble. ISBN 9781566199940. 
  8. ↑ 8,0 8,1 Ο τρόμος του Ντάνγουιτς, H.P. Lovecraft, σ 11 (ΑΙΟΛΟΣ)
  9. ↑ Rubinton N (August 10, 2016). «How to Find the Spirit of H.P. Lovecraft in Providence». The New York Times. https://www.nytimes.com/2016/08/14/travel/hp-lovecraft-providence.html. 
  10. ↑ «Notable Persons Interred at Swan Point Cemetery | Civil War Veterans | Governors | Swan Point Cemetery». swanpointcemetery.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2016. 
  11. ↑ Burleson, Donald R. (1991). «On Lovecraft's Themes: Touching the Glass». Στο: Schultz, David E.· Joshi, S. T. An Epicure in the Terrible: A Centennial Anthology of Essays in Honor of H.P. Lovecraft. Fairleigh Dickinson University Press. σελίδες 135–147. ISBN 978-0-8386-3415-8. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2013. 
  12. ↑ Dziemianowicz, Stefan (1991). «Outsiders and Aliens: The Uses of Isolation in Lovecraft's Fiction». Στο: Schultz, David E.· Joshi, S. T. An Epicure in the Terrible: A Centennial Anthology of Essays in Honor of H.P. Lovecraft. Fairleigh Dickinson University Press. σελίδες 159–187. ISBN 978-0-8386-3415-8. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2013. 
  13. ↑ «How Cthulhu Works». howstuffworks.com. 4 Σεπτεμβρίου 2007. 
  14. ↑ 14,0 14,1 Hambly, Barbara (1996). Introduction: The Man Who Loved His Craft. The transition of H. P. Lovecraft: the road to madness. The Random House Publishing Group. σελ. viii. ISBN 978-0-345-38422-5. 
  15. ↑ Joshi, S. T. (1996). A Subtler Magick: The Writings and Philosophy of H. P. Lovecraft. Borgo Press. σελίδες 22, 41–42, 76–77, 107–108, 162, 229, 230. ISBN 978-1-880448-61-8. 
  16. ↑ Bloch, Robert (1982). Introduction: Heritage of Horror. The Best of H. P. Lovecraft: Bloodcurdling Tales of Horror and the Macabre. The Random House Publishing Group. σελ. xii. ISBN 978-0-345-38422-5. 
  17. ↑ Schwader, Ann (2004). Mail Order Bride. Eldritch Blue: Love and Sex in the Cthulhu Mythos. Lindisfarne Press. σελ. 59. ISBN 978-0-9740297-5-7. 
  18. ↑ Lee P (2016). «Transcending Time and Space: H.P. Lovecraft Lives On». Bookmans Entertainment Exchange. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2019. 
  19. ↑ 19,0 19,1 «Lovecraft's Letters». www.hplovecraft.com. 
  20. ↑ Anderson, James Arthur (30 Σεπτεμβρίου 2014). «Charles Dexter Ward». Out of the Shadows: A Structuralist Approach to Understanding the Fiction of H. P. Lovecraft. Rockville, Maryland: Wildside Press LLC. σελ. 89. ISBN 978-1-4794-0384-4. 
  21. ↑ «Weird realism: John Gray on the moral universe of Η P Lovecraft». www.newstatesman.com. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χ._Φ._Λάβκραφτ&oldid=10045275"