Τσέσλαφ Μίλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τσέσλαφ Μίλος
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Czesław Miłosz (Πολωνικά)
Γέννηση30  Ιουνίου 1911[1][2][3]
Σέτενιαϊ
Σιαουλιάι[4]
Θάνατος14  Αυγούστου 2004[1][2][3]
Κρακοβία
Τόπος ταφήςCrypt of Merit at Skałka
Χώρα πολιτογράφησηςΠολωνία
Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (από 1970)
Λιθουανία (από 1939)
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Βίλνιους
Ιδιότηταποιητής[5][6], διπλωμάτης, συγγραφέας[7][5], δοκιμιογράφος, μεταφραστής, παιδαγωγός, διδάσκων πανεπιστημίου και ιστορικός της λογοτεχνίας[8]
ΣύζυγοςCarol Thigpen-Miłosz (1992–2002) και Janina Milosz (1944–1986)
ΤέκναAnthony Milosz και Peter Milosz
ΓονείςAleksander Miłosz
ΑδέλφιαAndrzej Miłosz
ΣυγγενείςGrażyna Strumiłło-Miłosz (κουνιάδα), Όσκαρ Μίλος, Joanna Milosz-Piekarska (fraternal niece) και Czeslaw de Wijs (ανιψιός)
Είδος τέχνηςποίηση και πεζός λόγος
Σημαντικά έργαΑιχμάλωτη σκέψη, Campo di Fiori και Piosenka o końcu świata
Βραβεύσειςβραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (1980)[9][10], Δίκαιοι των Εθνών (25  Ιουλίου 1989)[6], Υποτροφία Γκούγκενχαϊμ (1976)[11], Ιππότης του Τάγματος του Λευκού Αετού (10  Ιουνίου 1994)[12], Εθνικό μετάλλιο των τεχνών (1989)[13], Neustadt International Prize for Literature (1978)[12], επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Μπολόνια (1992)[12], Επίτιμος καθηγητής του πανεπιστημίου της Κρακοβίας (1989)[12], επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης[12], Βραβείο Νίκε (1998)[12], Commander's Grand Cross of the Order of the Gediminas[12], επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου Χάρβαρντ (1989)[12], Doctor Honoris Causa at the Vytautas Magnus University (28  Μαΐου 1992)[12], Śląski Wawrzyn Literacki (2000)[12] και honorary citizen of Vilnius (2001)
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Τσέσλαφ Μίλος (πολων. Czesław Miłosz, προφ. Τσέσγουαφ Μίγουος, 30 Ιουνίου 1911 – 14 Αυγούστου 2004) ήταν Πολωνός[14][15] ποιητής, πεζογράφος, μεταφραστής και διπλωμάτης. Διέφυγε στη Δύση το 1951 και απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα το 1970.[16] Το 1980 βραβεύθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

Η ζωή του στην Ευρώπη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μίλος γεννήθηκε στο χωριό Σετένιε (Szetejnie) της τότε Ρωσικής Αυτοκρατορίας, που σήμερα βρίσκεται στη Λιθουανία, ως γιος του πολωνολιθουανικής καταγωγής[16][17][18][19] πολιτικού μηχανικού Αλεξάντερ Μίλος και της Βερόνικα Κούνατ (1887-1945), απογόνου του αριστοκρατικού οίκου Συρούτς (Syruć)[20]. Ο Τσέσλαφ απέκτησε ευχέρεια επικοινωνίας σε αρκετές γλώσσες: την πολωνική, τη λιθουανική, τη ρωσική, την αγγλική και τη γαλλική[21]. Ο αδελφός του, Αντρέι (1917–2002), υπήρξε δημοσιογράφος, μεταφραστής λογοτεχνίας και παραγωγός ντοκιμαντέρ, που γύρισε πολωνικά ντοκιμαντέρ για τον αδελφό του.

Ο Μίλος ανατράφηκε ως Ρωμαιοκαθολικός στην αγροτική περιοχή της Λιθουανίας και έδινε έμφαση στην ταυτοποίησή του με το πολυεθνικό Μέγα Δουκάτο της Λιθουανίας, αρνούμενος να αυτοπροσδιορίζεται κατηγορηματικά ως Πολωνός ή Λιθουανός, μία στάση που προκαλούσε συζητήσεις[22]. Είχε πει: «Η οικογένειά μου μιλούσε ήδη πολωνικά τον 16ο αιώνα, όπως ακριβώς πολλές οικογένειες μιλούν από παλιά σουηδικά στη Φινλανδία και αγγλικά στην Ιρλανδία, κι έτσι είμαι Πολωνός ποιητής και όχι Λιθουανός. Αλλά τα τοπία και ίσως το πνεύμα της Λιθουανίας δεν με εγκατέλειψαν ποτέ.»[23] Ο Μίλος απαθανάτισε τη λιθουανική παιδική ηλικία του στο μυθιστόρημα του 1955 Η κοιλάδα του `Ισσα, καθώς και στο memoir του 1959 Native Realm[24]. Συχνά ωστόσο αναφέρεται ότι είχε πει: «Η γλώσσα είναι η μόνη πατρίδα».

Ο Τσέσλαφ Μίλος (δεξιά) με τον αδελφό του Αντρέι στο Παγκόσμιο Συνέδριο του PEN Club στη Βαρσοβία, τον Μάιο του 1999

Στα νιάτα του ο Μίλος υιοθέτησε, όπως το έθετε, μία «επιστημονική, αθεϊστική θέση», ενώ αργότερα επέστρεψε στη χριστιανική πίστη[25]. Μετά την ολοκλήρωση των γυμνασιακών του σπουδών στο γυμνάσιο Σιγισμούνδος Αύγουστος» στο Βίλνιους, σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Στέφαν Μπάτορυ και το 1931 ταξίδεψε στο Παρίσι, όπου επηρεάσθηκε από τον μακρινό του εξάδελφο Όσκαρ Μίλος, ποιητή και θεατρικό συγγραφέα. Το 1931 δημιούργησε την ποιητική ομάδα Żagary μαζί με τους επίσης νεαρούς ποιητές Γιέρζυ Ζαγκόρσκι, Τέοντορ Μπουζνίκι, Αλεξάντερ Ρύμκιεβιτς, Γιέρζυ Πούτραμεντ και Γιόζεφ Μασλίνσκι[26]. Η πρώτη ποιητική συλλογή του Μίλος εκδόθηκε το 1934. Αφού πήρε το πτυχίο της νομικής εκείνο το έτος, πέρασε και πάλι ένα χρόνο στο Παρίσι με υποτροφία. Επιστρέφοντας, εργάσθηκε ως σχολιαστής στο Radio Wilno, αλλά απολύθηκε, κάτι που έχει αποδοθεί είτε στις αριστερές του απόψεις, είτε στις φιλο-λιθουανικές του απόψεις[27]. Ο Μίλος έγραψε όλα τα ποιήματα, τα μυθιστορήματα και τα δοκίμιά του στην πολωνική γλώσσα, ενώ μετέφρασε και τους Ψαλμούς από την Παλαιά Διαθήκη στη πολωνική.

Ο Μίλος πέρασε όλο τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στη Βαρσοβία. Τότε παρακολούθησε κρυφές διαλέξεις από τον Πολωνό φιλόσοφο και ιστορικό της φιλοσοφίας και της αισθητικής Βλαντισλάβ Τατάρκιεβιτς.

Μετά τον πόλεμο, ο Μίλος διορίσθηκε ως πολιτιστικός ακόλουθος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας στο Παρίσι και στην Ουάσινγκτον. Για τη θέση αυτή επικρίθηκε από κύκλους Πολωνών μεταναστών στις δυτικές χώρες. Από την άλλη πλευρά, δέχθηκε επιθέσεις και λογοκρίθηκε στην Πολωνία όταν το 1951 διέφυγε και πήρε πολιτικό άσυλο στη Γαλλία. Ο ίδιος περιέγραψε τη ζωή του στο Παρίσι ως δύσκολη, καθώς εκεί υπήρχε ακόμα μεγάλη συμπάθεια στους κύκλους της διανόησης για τον κομμουνισμό. Ο Αλμπέρ Καμύ στάθηκε υποστηρικτικός απέναντί του, αλλά ο Πάμπλο Νερούδα τον απεκήρυξε ως «τον άνθρωπο που το έσκασε»[28]. Από την άλλη, οι προσπάθειές του να γίνει δεκτός στις ΗΠΑ απετύγχαναν, εξαιτίας του κλίματος του Μακαρθισμού[29].

Το βιβλίο του Μίλος Zniewolony umysł (= «Αιχμάλωτη σκέψη») αποτελεί μία μελέτη για το πώς συμπεριφέρονται οι διανοούμενοι κάτω από ένα καταπιεστικό καθεστώς. Ο Μίλος παρατήρησε ότι όσοι γίνονταν αντιφρονούντες δεν ήταν αυτοί με τα δυνατότερα μυαλά, αλλά αυτοί με το ασθενέστερο στομάχι. «Ο νους μπορεί να εκλογικεύσει τα πάντα», έγραψε, «αλλά το στομάχι έχει όρια». Σε όλη τη διάρκεια του Ψυχρού πολέμου, Αμερικανοί συντηρητικοί σχολιαστές όπως ο Γουίλιαμ Φ. Μπάκλεϋ αναφέρονταν σε αυτό το βιβλίο, κάτι που το έκανε διάσημο, ενώ ήταν συνηθισμένη βιβλιογραφία σε μαθήματα πολιτικής επιστήμης για τον ολοκληρωτισμό.

Το 1953 ο Μίλος βραβεύθηκε με το Prix Littéraire Européen («Ευρωπαϊκό Λογοτεχνικό Βραβείο»).

«Δίκαιος των Εθνών»[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη γερμανική κατοχή της Πολωνίας, ο Μίλος ήταν ενεργό μέλος της Organizacja Socjalistyczno-Niepodległościowa "Wolność" (= «Σοσιαλιστική Οργάνωση υπέρ της Ανεξαρτησίας Ελευθερία»). Μεταξύ των δραστηριοτήτων του ήταν και η βοήθεια σε Εβραίους της Βαρσοβίας. Ο αδελφός του ο Αντρέι βοηθούσε επίσης και το 1943 είχε μεταφέρει τον Πολωνοεβραίο Σεβερίν Τρος και τη σύζυγό του από το Βίλνιους σε ασφαλή κρυψώνα στη Βαρσοβία, όπου τους συντηρούσε. Οι Τρος σκοτώθηκαν κατά την Εξέγερση της Βαρσοβίας. Ο Μίλος βοήθησε τουλάχιστον άλλους τρεις Εβραίους, τα αδέλφια Βοουκομίνσκα. Για τη δράση του αυτή του απονεμήθηκε ο τίτλος του «Δίκαιου των Εθνών» από το Γιαντ Βασσέμ το 1989.[30][31]

Η ζωή του στις ΗΠΑ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μίλος το 1998

Το 1960 ο Τσέσλαφ Μίλος μετανάστευσε στις ΗΠΑ και το 1970 έγινε Αμερικανός πολίτης. Από το 1961 ήταν καθηγητής στο Τμήμα Σλαβικών Γλωσσών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϋ[32].

Το 1978 τιμήθηκε με το Διεθνές Λογοτεχνικό Βραβείο Νέουσταντ[32]. Το ίδιο έτος πήρε σύνταξη, αλλά εξακολούθησε να διδάσκει στο Μπέρκλεϋ. Δύο χρόνια αργότερα, το 1980 ο Μίλος βραβεύθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Μπόρεσε να επιστρέψει στην Πολωνία μόνο μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος, αρχικώς για επίσκεψη και αργότερα για να ζήσει μερικώς στην Κρακοβία, μοιράζοντας τον χρόνο του ανάμεσα στο σπίτι του στο Μπέρκλεϋ και σε ένα διαμέρισμα στην Κρακοβία.

Σε μία συνέντευξη το 1994 ο Μίλος μίλησε για τη δυσκολία να γράφει θρησκευτική ποίηση σε έναν κατά μεγάλο μέρος «μετα-θρησκευτικό» κόσμο (post-religious world). Ανάφερε μία συζήτησή του με τον συμπατριώτη του Πάπα Ιωάννη Παύλο Β΄: Ο Πάπας, σχολιάζοντας μέρος του έργου του Μίλος, και ειδικότερα το 6 διαλέξεις σε στίχο, του είχε πει: «Κάνεις ένα βήμα μπροστά και ένα πίσω». Και ο ποιητής απάντησε: «πώς στον εικοστό αιώνα μπορεί κάποιος να γράψει θρησκευτική ποίηση διαφορετικά;» Ο Πάπας χαμογέλασε.[33] Λίγα χρόνια αργότερα, το 2000, ο Μίλος αφιέρωσε μία μάλλον απερίφραστη ωδή στον Ιωάννη Παύλο Β΄, με την ευκαιρία των ογδοηκοστών γενεθλίων του Πάπα[34]

Ο θάνατος και η κληρονομιά του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο τόπος του τάφου του Τσ. Μίλος: ο ναός του Αρχαγγέλου Μιχαήλ της Σκάουκα, στην Κρακοβία
Η σαρκοφάγος του Μίλος

Ο Τσέσλαφ Μίλος απεβίωσε σε ηλικία 93 ετών στην Κρακοβία και τάφηκε στον εκεί ναό της Σκάουκα, ένας από τους τελευταίους που τάφηκαν εκεί[35]. Διαδηλωτές απείλησαν να διακόψουν την πομπή της κηδείας με αιτιολογία ότι ήταν αντι-Πολωνός και ότι είχε υπογράψει ψήφισμα που υποστήριζε την ελευθερία του λόγου και συναθροίσεως των ομοφυλόφιλων[36]. Χρειάσθηκε ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄ και ο εξομολογητής του Μίλος να εκδώσουν ανακοίνωση ότι ο συγγραφέας μετελάμβανε για να πάψει η διαμαρτυρία[37].

Η πρώτη σύζυγος του Μίλος, η Γιανίνα Ντούσκα (γενν. 1909), με την οποία είχαν παντρευτεί το 1944, είχε πεθάνει το 1986. Είχαν δύο γιους, τον `Αντονυ (γενν. 1947) και τον Τζων Πήτερ (γενν. 1951). Η δεύτερη σύζυγός του, Κάρολ Θίγκπεν (γενν. 1944), μία ιστορικός γεννημένη στις ΗΠΑ, είχε πεθάνει το 2002.

Μία ποιητική σύνθεση του Μίλος είναι γραμμένη σε ένα μνημείο στο Γκντανσκ για τους εργάτες των ναυπηγείων που είχαν σκοτωθεί από τις δυνάμεις κρατικής ασφαλείας το 1970. Τα βιβλία και τα ποιήματά του έχουν μεταφρασθεί από πολλούς, μεταξύ των οποίων και οι Πήτερ Ντέιλ Σκοτ, Ρόμπερτ Πίνσκυ και Ρόμπερτ Χας.

Τον Νοέμβριο του 2011 το Πανεπιστήμιο Γέιλ φιλοξένησε ένα συνέδριο με θέμα τη σχέση του Μίλος με την Αμερική[38]. Η Βιβλιοθήκη σπανίων βιβλίων και χειρογράφων Μπέινεκε, όπου φυλάσσονται τα χειρόγραφα του Μίλος[39], φιλοξένησε επίσης μία έκθεση για τη ζωή και το έργο του, υπό τον τίτλο «Η εξορία ως πεπρωμένο: Ο Τσέσλαφ Μίλος και η Αμερική». Το ίδιο έτος, με την ευκαιρία της συμπληρώσεως 100 ετών από τη γέννησή του, έλαβε χώρα και ένα μεγάλο συνέδριο για τον Μίλος στην Κρακοβία (9 ως 15 Μαΐου 2011).

Επιλεγμένα έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ποιητικές συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1936: Trzy zimy (Τρεις χειμώνες), Władysława Mortkowicz, Βαρσοβία
  • 1945: Ocalenie (Διάσωση), Spółdzielnia Wydawnicza Czytelnik, Βαρσοβία
  • 1954: Światło dzienne (Το φως της ημέρας); Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1957: Traktat poetycki (Ποιητική πραγματεία); Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1962: Król Popiel i inne wiersze (Ο Βασιλιάς Ποπιέλ και άλλα ποιήματα), Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1965: Gucio zaczarowany (Ο Γκούτσιο μαγεμένος), Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1969: Miasto bez imienia (Πόλη δίχως όνομα), Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1974: Gdzie słońce wschodzi i kedy zapada (Πού ανατέλλει ο `Ηλιος και πού δύει), Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1982: Hymn ο Perle (Το ποίημα του μαργαριταριού), Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1984: Nieobjęta ziemia (Η απερίκλειστη Γη), Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1989: Kroniki (Χρονικά), Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1991: Dalsze okolice (Ο πιο μακρινός περίγυρος), Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Κρακοβία
  • 1994: Na brzegu rzeki (Βλέποντας προς το ποτάμι), Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Κρακοβία
  • 2000: To (Αυτό), Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Κρακοβία
  • 2002: Druga przestrzen (Ο δεύτερος χώρος), Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Κρακοβία
  • 2003: Orfeusz i Eurydyka (Ορφεύς και Ευρυδίκη), Wydawnictwo Literackie, Κρακοβία
  • 2006: Wiersze ostatnie (Τα τελευταία ποιήματα), Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Κρακοβία

Πεζά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1953: Zniewolony umysł (Αιχμάλωτη σκέψη), Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1955: Zdobycie władzy (Η κατάληψη της εξουσίας), Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1955: Dolina Issy (Η κοιλάδα του `Ισσα), Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1959: Rodzinna Europa (Η πατρίδα Ευρώπη), Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1969: The History of Polish Literature (Ιστορία της πολωνικής λογοτεχνίας), MacMillan, Λονδίνο-Ν.Υόρκη
  • 1969: Widzenia nad Zatoką San Francisco (Μια θέα του Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο), Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1974: Prywatne obowiązki (Προσωπικές υποχρεώσεις), Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1976: Emperor of the Earth (Αυτοκράτορας της Γης), University of California Press, Berkeley
  • 1977: Ziemia Ulro (Η Γη του Ούλρο), Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1979: Ogród Nauk (Ο κήπος της Επιστήμης), Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1981: Διάλεξη Nobel, Farrar-Straus-Giroux, Νέα Υόρκη
  • 1983: The Witness of Poetry (Η μαρτυρία της ποίησης), Harvard University Press
  • 1985: Zaczynając od moich ulic (Αρχίζοντας από τους δρόμους μου), Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1986: A mi Európánkról (Περί της Ευρώπης μας), Hill and Wang, Νέα Υόρκη
  • 1989: Rok myśliwego (`Ετος του κυνηγού), Instytut Literacki, Παρίσι
  • 1992: Szukanie ojczyzny (Αναζητώντας πατρίδα), Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Κρακοβία
  • 1995: Metafizyczna pauza (Η μεταφυσική ανάπαυλα), Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Κρακοβία
  • 1996: Legendy nowoczesności (Σύγχρονοι θρύλοι), Wydawnictwo Literackie, Κρακοβία
  • 1997: Zycie na wyspach (Η ζωή στα νησιά), Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Κρακοβία
  • 1997: Piesek przydrożny (Ο σκύλος του δρόμου), Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Κρακοβία
  • 1997: Abecadło Milosza (Το αλφάβητο του Μίλος), Wydawnictwo Literackie, Κρακοβία
  • 1988: Inne Abecadło (Περαιτέρω αλφάβητο), Wydawnictwo Literackie, Κρακοβία
  • 1999: Wyprawa w dwudziestolecie (Μια εκδρομή στα είκοσι και στα τριάντα), Wydawnictwo Literackie, Κρακοβία
  • 2001: To Begin Where I Am: Selected Essays (Αρχίζοντας εκεί που είμαι), Farrar-Straus-Giroux, Νέα Υόρκη
  • 2004: Spiżarnia literacka (Λογοτεχνικό κελλάρι), Wydawnictwo Literackie, Κρακοβία
  • 2004: Przygody młodego umysłu, Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Κρακοβία
  • 2004: Ο podróżach w czasie; (Επί του ταξιδιού στον χρόνο), Społeczny Instytut Wydawniczy Znak, Κρακοβία

Ελληνικές μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αιχμάλωτη σκέψη
    • Μετάφρ. Χρήστος Χατζηεμμανουήλ, εκδ. «Ευρωεκδοτική», Αθήνα 1980
    • Μετάφρ. Ανδρέας Παππάς, Εκδόσεις «Παπαδόπουλος», Αθήνα 2017, 303 σελ., ISBN 978-960-412-852-5

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11916194z. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Czeslaw-Milosz. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990005739. Ανακτήθηκε στις 28  Ιανουαρίου 2023.
  5. ↑ 5,0 5,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/19234. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  6. ↑ 6,0 6,1 «The Righteous Among the Nations Database» (Αγγλικά)
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2015.
  8. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990005739. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  9. ↑ www.nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/1980/.
  10. ↑ www.nobelprize.org/nobel_prizes/about/amounts/.
  11. ↑ czeslaw-milosz.
  12. ↑ 12,00 12,01 12,02 12,03 12,04 12,05 12,06 12,07 12,08 12,09 Ανακτήθηκε στις 31  Μαρτίου 2022.
  13. ↑ www.arts.gov/honors/medals/czelaw-milosz.
  14. ↑ Drabble, Margaret, επιμ. (1985). The Oxford Companion to English Literature. Oxford: Oxford University Press. σελ. 652. ISBN 0-19-866130-4. 
  15. ↑ Krzyżanowski, Julian, επιμ. (1986). Literatura polska: przewodnik encyklopedyczny, Volume 1: A–M. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. σελίδες 671–672. ISBN 83-01-05368-2. 
  16. ↑ 16,0 16,1 "The Civic and the Tribal State: The State, Ethnicity, and the Multiethnic State" By Feliks Gross - σελ. 124
  17. ↑ Saulius Sužiedėlis (1 Φεβρουαρίου 2011). Historical Dictionary of Lithuania. Scarecrow Press. σελ. 189. ISBN 978-0-8108-4914-3. Miłosz often emphasized his Lithuanian origins 
  18. ↑ Irena Grudzińska-Gross (24 Νοεμβρίου 2009). Czesław Miłosz and Joseph Brodsky: fellowship of poets. Yale University Press. σελ. 291. ISBN 978-0-300-14937-1. ...The "true" Poles reminded the nation of Milosz's Lithuanian origin, his religious unorthodoxy, and his leftist past 
  19. ↑ Encyclopedia of World Biography, τόμ. 11, σελ. 40
  20. ↑ Brus, Anna (2009). «Szymon Syruć». Polski Słownik Biograficzny. 46. Polska Akademia Nauk & Polska Akademia Umiejętności. σελ. 314. 
  21. ↑ Anderson, Raymond H. (15 Αυγούστου 2004). «Czeslaw Milosz, Poet and Nobelist Who Wrote of Modern Cruelties, Dies at 93». The New York Times. http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9800E5DC123FF936A2575BC0A9629C8B63. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2008. 
  22. ↑ «In Memoriam». Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2008. Ο Μίλος θα τόνιζε πάντα την ταυτότητά του ως ενός από τους τελευταίους υπηκόους του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας, ενός τόπου ανταγωνιζόμενων και αλληλοκαλυπτόμενων εθνικών ταυτοτήτων. Αυτή η στάση έδινε τροφή σε αντιδικίες, που δεν έπαυσαν με τον θάνατό του στην Πολωνία και στη Λιθουανία. 
  23. ↑ Lost and found: the discovery of Lithuania in American fiction Aušra Paulauskienė, Rodopi 2007, σελ. 24
  24. ↑ Marech, Rona (15 Αυγούστου 2004). «CZESLAW MILOSZ 1911-2004». San Francisco Chronicle. http://www.sfgate.com/cgi-bin/article.cgi?file=/c/a/2004/08/15/MNGA988H5M1.DTL. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2008. 
  25. ↑ Haven, Cynthia L.: "'A Sacred Vision': An Interview with Czesław Miłosz", στο Czesław Miłosz: Conversations. University Press of Mississippi, 2006, σελ. 145.
  26. ↑ Between Anxiety and Hope: The Poetry and Writing of Czeslaw Milosz by Edward Możejko. University of Alberta Press, 1988. σσ. 2f.
  27. ↑ «Czeslaw Milosz, a Polish émigré poet, died on August 14th, aged 93». The Economist. 2004-08-14. http://www.economist.com/node/3104407. Ανακτήθηκε στις 2011-04-06. 
  28. ↑ Cynthia L. Haven (2006). Czesław Miłosz: Conversations. Univ. Press of Mississippi. σελ. 206. ISBN 978-1-57806-829-6. 
  29. ↑ Eric Thomas Chester (26 Ιουνίου 1995). Covert Network: Progressives, the International Rescue Committee, and the CIA. M.E. Sharpe. σελίδες 72–73. ISBN 978-0-7656-3495-5. 
  30. ↑ Czesław Miłosz – οι ενέργειές του για τη διάσωση Εβραίων, στον ιστότοπο του Yad Vashem
  31. ↑ «Czesław Miłosz (1911-2011)». Leksykon Lublin. 
  32. ↑ 32,0 32,1 «Czeslaw Milosz - Biographical». nobelprize.org (Nobel Prize Media). Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2014. 
  33. ↑ "Czesław Miłosz Interviewed by Robert Faggen", The Paris Review No. 133 (Χειμώνας 1994).
  34. ↑ Andreas Dorschel: «Es ist eine Lust zu beichten», Süddeutsche Zeitung νο. 192 (20 Αυγούστου 2004), σελ. 14.
  35. ↑ Φωτογραφίες από την κηδεία του Μίλος στην Κρακοβία
  36. ↑ Agnieszka Tennant. «The Poet Who Remembered - Poland (mostly) honors Czeslaw Miłosz upon his death». booksandculture.com. 
  37. ↑ Irena Grudzińska-Gross (2009). Czeslaw Milosz and Joseph Brodsky. Yale University Press. σελ. 289. ISBN 978-0-300-14937-1. Ανακτήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 2013. 
  38. ↑ «conference on Miłosz and America». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2015. 
  39. ↑ Czesław Miłosz Papers

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Zagajewski, Adam, επιμ. (2007): Polish Writers on Writing, Trinity University Press, Τέξας
  • Faggen, Robert, επιμ. (1996): Striving Towards Being: The Letters of Thomas Merton and Czesław Miłosz. Farrar Straus & Giroux
  • Haven, Cynthia L., επιμ. (2006): Czeslaw Milosz: Conversations. University Press of Mississippi, ISBN 1-57806-829-0
  • Miłosz, Czesław (2006): New and Collected Poems 1931-2001. Penguin Modern Classics Poetry, ISBN 0-14-118641-0 (μεταθανάτια συλλογή)
  • Miłosz, Czesław (2010): Proud To Be A Mammal: Essays on War, Faith and Memory. Penguin Translated Texts, ISBN 0-14-119319-0 (μεταθανάτια συλλογή)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Βραβευμένοι με Νόμπελ Λογοτεχνίας 1976–2000
  • Υπόλοιπες περίοδοι: (1901-1925)
  • (1926-1950)
  • (1951–1975)
  • (2001–2025)
    • Καθιερωμένοι όροι
    Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τσέσλαφ_Μίλος&oldid=10518815"