Τζέιμς Φόρεσταλ

Τζέιμς Φόρεσταλ
Γραμματέας Άμυνας των ΗΠΑ
Περίοδος 17 Σεπτεμβρίου 1947 – 28 Μαρτίου 1949
Πρόεδρος	Χάρι Τρούμαν
Προκάτοχος	Η θέση δημιουργήθηκε
Διάδοχος	Λούις Α. Τζόνσον
Γραμματέας του Ναυτικού των ΗΠΑ
Περίοδος 19 Μαΐου 1944 – 17 Σεπτεμβρίου 1947
Προκάτοχος	Φρανκ Νοξ
Διάδοχος	Τζον Λ. Σάλιβαν
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	15 Φεβρουαρίου 1892, Μπίκον, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
Θάνατος	22 Μαΐου 1949 (57 ετών) Κομητεία Μοντγκόμερι, Μέριλαντ, ΗΠΑ
Εθνότητα	Αμερικανική
Πολιτικό κόμμα	Δημοκρατικό Κόμμα
Σπουδές	Κολλέγιο Ντάρτμουθ Πανεπιστήμιο Πρίνστον
Επάγγελμα	Επενδυτικός τραπεζίτης Πολιτικός
Θρήσκευμα	Ρωμαιοκαθολικισμός
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Ο Τζέιμς Φόρεσταλ (James Vincent Forrestal, 15 Φεβρουαρίου 1892 - 22 Μαΐου 1949) ήταν σημαντικός Αμερικανός πολιτικός και επιχειρηματίας.

Γεννήθηκε στο Μπίκον της Νέας Υόρκης και σπούδασε στο Κολλέγιο Ντάρτμουθ και στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον. Επιδόθηκε σε επιχειρήσεις και αναδείχθηκε εκ του οργανωτικού του πνεύματος και της ενεργητικότητάς του πολύ σύντομα διευθυντής μεγάλων οικονομικών αμερικανικών οργανισμών. Τα προσόντα του αυτά εκτίμησε ο Πρόεδρος της Αμερικής Φραγκλίνος Ρούσβελτ ο οποίος και τον διόρισε το 1940 υφυπουργό των Ναυτικών υπό τον περίφημο Υπουργό συνταγματάρχη Νοξ. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι το 1944 όπου μετά τον θάνατο του Νοξ ανέλαβε καθήκοντα Υπουργού Ναυτικών. Η επιτυχία στο έργο του καθ΄ όλη τη διάρκεια του πολέμου, όπου αντιμετώπισε και έλυσε εύστοχα πλήθος διοικητικών, οικονομικών και οργανωτικών ζητημάτων ήταν τόση, ώστε όταν μεταπολεμικά πρωτοσυστάθηκε το αμερικανικό Υπουργείο Εθνικής Αμύνης (το 1946) κρίθηκε ως ο πιο ενδεδειγμένος στην ανάληψη της διεύθυνσής του.
Ο Φόρεσταλ τέθηκε τότε εκ νέου, με την ακατάβλητη ενεργητικότητά του, επικεφαλής στο δυσχερές εκείνο έργο αντιμετωπίζοντας πολλά προβλήματα του τεράστιου οργανισμού και ιδιαίτερα το ζωτικό πρόβλημα του συντονισμού των τριών όπλων (κλάδων), παραμερίζοντας τις μεταξύ τους έριδες και προσωπικές φιλοδοξίες των ηγετών τους. Το έργο αυτό όμως αποδείχθηκε τόσο βαρύ που τελικά κατέβαλε και αυτόν τον ίδιο με αποτέλεσμα να καταστεί ένα νευρικό ράκος μέχρι που αυτοκτόνησε το 1949, όταν έπεσε από το παράθυρο του γραφείου του στο κενό.

Σε αναγνώριση του τεράστιου έργου του, το Αμερικανικό Ναυτικό τον τίμησε δίνοντας το όνομά του στο πρώτο μεταπολεμικά ναυπηγηθέν αεροπλανοφόρο, που απετέλεσε ομώνυμη κλάση αεροπλανοφόρων.