Ταύροι

Οι Ταύροι (Ταῦροι), επίσης Σκυθοταύροι, Ταύροι Σκύθες, Ταυροσκύθες ήταν λαός εγκατεστημένος στη νότιο ορεινή ακτή της Ταυρικής και τη στενή λωρίδα γης ανάμεσα στα όρη και τον Εύξεινο Πόντο. Έδωσαν το όνομά τους στη χερσόνησο, (Ταυρική), Ταυρίδα και Ταυρίς.

θεωρούνται ότι υπήρξαν παρακλάδι των Κιμμέριων, τους οποίους οι Σκύθες εκδίωξαν από την αρχική πατρίδα τους προσέτι βορειότερα κατα τον 7ο αιώνα Π.Κ.Ε.. Ωστόσο υποστηρίζεται και μία άλλη εκδοχή σύμφωνα με την οποία οι Ταύροι συνδέονται πιθανώς με τους Αμπχάζ και τους Κιρκάσιους, οι οποίοι εκείνη την εποχή κατοικούσαν δυτικότερα απ' ό,τι σήμερα.

Οι Ταύροι στην αρχαιότητα περιγράφτηκαν ως πολεμικός λαός που ζούσε από τις λεηλασίες. Έγιναν ιδιαίτερα γνωστοί για τη λατρεία μιας παρθένας θεάς στην οποία θυσίαζαν ναυαγούς και Έλληνες. Οι Ελληνες ταύτιζαν την ταυρική θεά με την Άρτεμη Ταυροπόλο ή με την Ιφιγένεια, κόρη του Αγαμέμνωνα. Το θρυλούμενο ταυρικό έθιμο της ανθρωποθυσίας ενέπνευσε τους ελληνικούς μύθους της Ιφιγένειας και του Ορέστη.

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο τρόπος με τον οποίο θυσίαζαν ήταν η αποκοπή της κεφαλής με χτύπημα ροπάλου. Κατόπιν, είτε έθαβαν το σώμα είτε έριχναν σε κάποιον γκρεμό και κάρφωναν το κεφάλι σε ένα παλούκι. Κατά τον ίδιο τρόπο αφαιρούσαν τα κεφάλια αιχμαλώτων πολέμου τα τοποθετούσαν σε ψηλό πάσσαλο και τα τοποθετούσαν στις οικίες τους ως προστατευτικά πνεύματα.

Αν και οι ακτές της Ταυρικής εντέλει κυριαρχήθηκαν από τους Έλληνες στην αρχή και από τους Ρωμαίους μεταγενέστερα, οι Ταύροι παρέμειναν ισχυρή πολεμική απειλή στην περιοχή. Ενεπλάκησαν στην πειρατεία στην επικράτεια του Εύξεινου Πόντου, και ληστρικές επιδρομές από τη βάση τους στο Σύμβολον, τον σημερινό Μπαλουκλαβά. Κατά τον 2ο αιώνα Π.Κ.Ε. έγιναν υποτελείς σύμμαχοι του σκύθη βασιλέα Σκιλούρου.