Τάτσης Μαγγίνας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τάτσης Μαγγίνας
Σκίτσο του Τάτση Μαγγίνα από το περιοδικό Ποικίλη Στοά του 1881
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1792[1]
Αστακός Αιτωλοακαρνανίας[1]
Θάνατος16  Νοεμβρίου 1880 ή 17  Νοεμβρίου 1880 ή 1880[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα[1]
Οθωμανική Αυτοκρατορία[1]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[1]
διπλωμάτης
στρατιωτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΕλληνική Επανάσταση του 1821
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΥπουργός Οικονομικών της Ελλάδας
μέλος της Γερουσίας της Ελλάδας
πληρεξούσιος
γερουσιαστής[1]
πρέσβης
Υπουργός Οικονομικών[1]

Ο Αναστάσιος (Τάτσης ή Τάτζης) Μαγγίνας (1792[2] - 16 ή 17 Νοεμβρίου 1880[3]) ήταν Έλληνας αγωνιστής του 1821 και πολιτικός, πληρεξούσιος σε δυο εθνοσυνελεύσεις, μέλος του Πανελληνίου, της Γερουσίας, του Συμβουλίου της Επικράτειας και δυο φορές υπουργός Οικονομικών.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας το 1792. Νέος υπηρέτησε στον Ιωάννη Κωλέττη, σύμβουλο του Αλή-πασά, και έγινε γραμματέας τού Βελή-πασά, γιου τού Αλή. Αναφέρεται ότι είχε μυηθεί από τη Φιλική Εταιρεία και ότι με τη σειρά του είχε μυήσει αρκετούς στον αγώνα, ανάμεσα σε αυτούς και τον Ιωάννη Στάϊκο[3]. Πριν την αρχή της επανάστασης, χρηματοδότησε την αγορά προμηθειών μαζί με τους Χρηστάκη Στάϊκο, Πέτρο Μπαμπινιώτη και Πάνο Γαλάνη και άλλους Ακαρνάνες από το φίλο του Κωνσταντίνο Δρακούλη στην Ιθάκη.

Πολέμησε αργότερα στην δυτική Στερεά μαζί με τους Έλληνες επαναστάτες. Διορίστηκε επιμελητής των στρατευμάτων της δυτικής Ελλάδας. Πήρε μέρος στις μάχες της πολιορκίας του Μεσολογγίου διευθύνοντας μαζί με το Μήτσο Κοντογιάννη τον προμαχώνα του Φραγκλίνου, όπου και τραυματίστηκε στο κεφάλι. Αιχμαλωτίστηκε με όλη του την οικογένεια από τον Κιουταχή και έμεινε αιχμάλωτος επί σχεδόν δυο χρόνια στην Πρεμετή της Αλβανίας. Διέφυγε στην Κάλαμο της Επτανήσου και στη συνέχεια έγινε πληρεξούσιος της Εθνοσυνέλευσης της Τροιζήνας το 1827. Επί Καποδίστρια διετέλεσε μέλος τού Πανελληνίου το 1828 και εκλέχθηκε πληρεξούσιος στη Δ' Εθνοσυνέλευση Άργους το 1829 και κατόπιν γερουσιαστής το ίδιο έτος. Αργότερα διορίστηκε μέλος τού Συμβουλίου τής Επικρατείας, το 1844 γερουσιαστής. Κατά τα χρόνια της Βασιλείας του Όθωνα είχε διοριστεί υπουργός Οικονομικών το 1848.

Συμμετείχε στην επανάσταση του 1862 για την εκθρόνιση του Όθωνα, και αργότερα ανέλαβε και πάλι το υπουργείο Οικονομικών, στις 11 Οκτωβρίου του 1862 στην Προσωρινή Κυβέρνηση της Ελλάδος μέχρι τις 8 Φεβρουαρίου 1863. Αργότερα έγινε πρεσβευτής.

Η κηδεία του έγινε στις 18 Νοεμβρίου 1880 στην Μητρόπολη. Τον επικήδειο λόγο εκφώνησε ο καθηγητής Νικόλαος Σαρίπολος[3].

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]