Πέρσι Γουίλλιαμς Μπρίντγκμαν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Πέρσι Γουίλλιαμς Μπρίντγκμαν
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Percy Williams Bridgman (Αγγλικά)
Γέννηση21  Απριλίου 1882[1][2][3]
Κέιμπριτζ[4]
Θάνατος20  Αυγούστου 1961[5][1][2]
Randolph
ΥπηκοότηταΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Χάρβαρντ και Newton North High School
ΣύζυγοςOlive Ware
ΒραβεύσειςΒραβείο Νόμπελ Φυσικής (1946), Μετάλλιο Ελιότ Κρεσόν (1932), Josiah Willard Gibbs Lectureship (1931), Rumford Prize (1917), Μπεϊκεριανή Διάλεξη (1950), Comstock Prize in Physics (1933), Guthrie Lecture (1929), αλλοδαπό μέλος της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδίνου (12  Μαΐου 1949), Bingham Medal (1951) και Royal Society Bakerian Medal
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςφυσική
Ιδιότηταφυσικός και διδάσκων πανεπιστημίου
Διδακτορικός καθηγητήςWallace Clement Sabine
Φοιτητές τουΡόμπερτ Οπενχάιμερ

Ο Πέρσι Γουίλλιαμς Μπρίντγκμαν (Percy Williams Bridgman, 21 Απριλίου 188220 Αυγούστου 1961) ήταν Αμερικανός φυσικός ο οποίος το 1946 πήρε το βραβείο Νόμπελ στη Φυσική για την εφεύρεση μιας συσκευής ικανής να παράγει εξαιρετικά υψηλές πιέσεις και για τις ανακαλύψεις που έκανε στο πεδίο της Φυσικής υψηλών πιέσεων. Επίσης έγραψε εκτενώς για την επιστημονική μέθοδο και για άλλες πτυχές της φιλοσοφίας της επιστήμης.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπρίντγκμαν μπήκε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ το 1900 και σπούδασε φυσική μέχρι και το διδακτορικό του. Από το 1910 έως και την συνταξιοδότησή του δίδασκε στο Χάρβαρντ, και το 1919 έγινε καθηγητής. Το 1905 ξεκίνησε τις έρευνες του πάνω στις ιδιότητες στην ύλης σε υψηλές πιέσεις. Ένα μηχανικό σφάλμα τον οδήγησε στην τροποποίηση των μηχανών πιέσεων με αποτέλεσμα την ανακάλυψη μιας νέας συσκευής ικανής για την παραγωγή πιέσεων μεγαλύτερων από 100,000 kgf/cm² (10GPa), τιμή η οποία ξεπερνούσε κατά πολύ της παλαιότερης μηχανής η οποία παρήγαγε πιέσεις της τάξεις των 3,000 kgf/cm² (0.3 GPa). Η νέα αυτή συσκευή οδήγησε σε μια πληθώρα από νέα ευρήματα, όπως την επίδραση της πίεσης στην ηλεκτρική αντίσταση, καθώς και στην υγρή και στερεά κατάσταση. Ο Μπρίντγκμαν είναι επίσης γνωστός για τις μελέτες του στην ηλεκτρική αγωγιμότητα στα μέταλλα και τις ιδιότητες των κρυστάλλων. Ανέπτυξε το Bridgman seal και θερμοδυναμικής εξισώσεις του Μπρίντγκμαν. Ο Μπρίντγκμαν έκανε πολλές βελτιώσεις με την πάροδο του χρόνου στην μηχανή υψηλών πιέσεων του, και προσπάθησε ανεπιτυχώς την σύνθεση του διαμαντιού πολλές φορές. Στα κείμενα του για τη φιλοσοφία της επιστήμης υποστήριξε τον Οπερασιοναλισμό, και εκείνος επινόησε τον όρο λειτουργικό ορισμό. Ήταν επίσης ένας από τους 11 υπογράφοντες του Μανιφέστου Ράσελ - Αϊνστάιν.

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπρίντγκμαν αυτοκτόνησε με πυροβολισμό ζώντας για λίγο διάστημα με τον μεταστατικό καρκίνο. Στο σημείωμα αυτοκτονίας του έγραφε: «It isn't decent for society to make a man do this thing himself. Probably this is the last day I will be able to do it myself» («Δεν είναι κόσμιο για την κοινωνία να οδηγεί έναν άνδρα να κάνει αυτό το πράγμα στον εαυτό του. Πιθανόν αυτή είναι η τελευταία ημέρα που θα είμαι ικανός να το κάνω εγώ ο ίδιος»).

Τιμητικές διακρίσεις και βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπρίντγκμαν υπήρξε Επίτιμος Διδάκτωρ (honoris causa) του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Στίβενς (1934), του πανεπιστημίου Χάρβαρντ (1939), της Πολυτεχικής σχολής της Νέας Υόρκης (Brooklyn Polytechnic, 1941), του Πρίνστον (1950), του Πανεπιστημίου του Παρισιού (1950) και του Γέιλ (1951).

Το 1919 η Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών απένειμε στον Μπρίντγκμαν το βραβείο Rumford Prize, το 1932 το Franklin Institute το μετάλλιο Elliott Cresson Medal, το 1933 η Βασιλική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών της Ολλανδίας το χρυσό μετάλλιο του Bakhuys Roozeboom Fund[6] και η Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ το βραβείο Comstock Prize[7], ενώ το 1951 η Κοινωνία Ρεολογίας του απένειμε το μετάλλιο Bingham Medal.

Το 1946 η Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών απένειμε στον Μπρίντγκμαν το Νόμπελ Φυσικής «για την εφεύρεση μιας συσκευής ικανής να παράγει εξαιρετικά υψηλές πιέσεις και για τις ανακαλύψεις που έκανε στο πεδίο της Φυσικής υψηλών πιέσεων».[8]

Υπήρξε μέλος της Αμερικανικής Εταιρείας Φυσικών (American Physical Society) και υπηρέτησε στη θέση του προέδρου της το 1942. Υπήρξε επίσης μέλος της Αμερικανικής Ένωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης (American Association for the Advancement of Science), της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών (American Academy of Arts and Sciences), της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας (American Philosophical Society) και της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (National Academy of Sciences). Επιπλέον, υπήρξε Διεθνής Μέλος της Royal Society του Ηνωμένου Βασιλείου και Επίτιμο Μέλος της Φυσικής Εταιρείας του Λονδίνου.

Το σπίτι του στην Μασαχουσέτη (Percy W. Bridgman House) έχει ανακηρυχθεί από το Αμερικανικό Κογκρέσο ως Εθνικός Ιστορικός Τόπος το 1975.[9]

Το 2014 η Επιτροπή Νομενκλατούρας και Ταξινόμησης Νέων Ορυκτών (Commission on New Minerals, Nomenclature and Classification, CNMNC) της Διεθνής Ορυκτολογικής Ένωσης (International Mineralogical Association, IMA) έκανε επίσημα δεκτό το όνομα «μπριντγκμανίτης» για το ορυκτό με χημικό τύπο (Mg,Fe)SiO3.[10] Το ορυκτό έλαβε το όνομα προς τιμήν του Μπρίντγκμαν και των ερευνών του στις υψηλές πιέσεις καθώς, σύμφωνα με τις μελέτες, συναντάται σε μεγάλη συχνότητα στα κατώτερα στρώματα του μανδύα της Γης σε συνθήκες πολύ υψηλής πίεσης.[11][12]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1914. A Complete Collection of Thermodynamic Formulas (abstract). Phys. Rev. 3 (4): 273–281. doi:10.1103/PhysRev.3.273. http://prola.aps.org/abstract/PR/v3/i4/p273_1.
  • 1922. Dimensional Analysis. Yale University Press
  • 1925. A Condensed Collection of Thermodynamics Formulas. Harvard University Press
  • 1927. The Logic of Modern Physics. Beaufort Books. Online excerpt.
  • 1934. Thermodynamics of Electrical Phenomena in Metals and a Condensed Collection of Thermodynamic Formulas. MacMillan.
  • 1936. The Nature of Physical Theory. John Wiley & Sons.
  • 1938. The Intelligent Individual and Society. MacMillan.
  • 1941. The Nature of Thermodynamics. Harper & Row, Publishers.
  • 1952. The Physics of High Pressure. G. Bell.
  • 1956. "Probability, Logic and ESP", Science, vol. 123, p. 16, January 6, 1956.
  • 1959. The Way Things Are. Harvard Univ. Press.
  • 1962. A Sophisticate's Primer of Relativity. Routledge & Kegan Paul.
  • 1964. Collected experimental papers. Harvard University Press.
  • 1980. Reflections of a Physicist. Arno Press; ISBN 0-405-12595-X


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Percy-Williams-Bridgman. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6nv9mzr. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. bridgman-percy-williams.
  4. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  5. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. «Bakhuys Roozeboom Fund laureates». Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2014. 
  7. «Comstock Prize in Physics». National Academy of Sciences. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2014. 
  8. «The Nobel Prize in Physics 1946». Nobel Foundation. 
  9. James Sheire (February 1975), National Register of Historic Places Inventory-Nomination: Percy Bridgman House / Bridgman House-Buckingham School, National Park Service, http://pdfhost.focus.nps.gov/docs/NHLS/Text/75000298.pdf, ανακτήθηκε στις 2014-11-28 
  10. mindat.org page on bridgmanite. mindat.org. Retrieved on 2014-06-03.
  11. Murakami, M.; Sinogeikiin S.V., Hellwig H., Bass J.D. & Li J. (2007). «Sound velocity of MgSiO3 perovskite to Mbar pressure». Earth and Planetary Science Letters (Elsevier) 256: 47–54. doi:10.1016/j.epsl.2007.01.011. Bibcode2007E&PSL.256...47M. http://ac.els-cdn.com/S0012821X07000167/1-s2.0-S0012821X07000167-main.pdf?_tid=6ab1a9727ab3367ef22dbee77bd1c1f5&acdnat=1338804284_34eddea472b4068c8613c43bcb0d2da0. Ανακτήθηκε στις 7 June 2012. 
  12. Πρατικάκης, Βαγγέλης (28 Νοεμβρίου 2014). «Το πιο άφθονο ορυκτό της Γης επιτέλους αποκτά όνομα». ΔΟΛ μέσω in.gr. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231367027. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2014.