Νικολάι Ιγνάτιεφ

Νικολάι Ιγνάτιεφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Николай Игнатьев (Ρωσικά)
Γέννηση	17ιουλ. / 29  Ιανουαρίου 1832γρηγ. ή 17  Ιανουαρίου 1832 Αγία Πετρούπολη
Θάνατος	20 Ιουνίουιουλ. / 3  Ιουλίου 1908γρηγ. Krupoderintsi
Τόπος ταφής	Krupoderintsi
Εθνικότητα	Ρώσοι
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία
Θρησκεία	Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ρωσικά
Σπουδές	Σώμα Ακολούθων
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	διπλωμάτης πολιτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Yekaterina Ignatyeva
Τέκνα	Πάβελ Ιγνατίεφ Nikolai Ignatev Aleksey Ignatyev
Γονείς	Pavel Ignatyev και Mariya Ignatyeva
Αδέλφια	Aleksei Ignatiev
Οικογένεια	Ignatyev family
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Στρατηγός του Πεζικού (Ρωσική Αυτοκρατορία)
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	πρέσβης Minister of Internal Affairs of Russia (1881–1882) πρόεδρος (Μάρτιος 1881 – Μαΐου 1881, Council of Ministers of Russia) member of the State Council of the Russian Empire Representative of the Russian Empire to China
Βραβεύσεις	Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη Τάγμα της Αγίας Άννης, Β΄ Τάξη Τάγμα του Λευκού Αετού (Ρωσική Αυτοκρατορία) Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Α΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Δ΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Γ΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Β΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, 1η τάξη Τάγμα του Αστέρα της Ρουμανίας τάγμα του Αγίου Ανδρέα τάγμα του στέμματος της Βυρτεμβέργης Τάγμα Στρατιωτικής Αξίας (Βαυαρία) Order of the Cross of Takovo Cross "Danube Crossing" Τάγμα του Οσμανιέ Order of noble Bukhara Μεγαλόσταυρος Ιππότης του Τάγματος των Αγίων Μαυρικίου και Λαζάρου Τάγμα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη μετά Στέμματος Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής Τάγμα του Πύργου και του Ξίφους Τάγμα του Λέοντος των Κάτω Χωρών Τάγμα του Ξίφους Τάγμα του Σωτήρος Τάγμα του Ηγεμόνα Ντανίλο Α΄ 1η τάξη, Τάγμα του Μετζιντιέ Νισάν Ιφτιχάρ Order of the Lion and the Sun First class
Σχετικά πολυμέσα

Ο Νικολάι Παύλοβιτς Ιγνάτιεφ (1832-1908) ήταν Ρώσος στρατηγός, διπλωμάτης και πολιτικός. Γιος του στρατηγού Παύλου Νικαλάιεβιτς Ιγνάτιεφ και βαφτισιμιός του τσάρου Νικολάου Α', υπήρξε ο κυριότερος υποστηρικτής του ρωσικού πανσλαβισμού.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη και, ως στρατιωτικός γόνος και αυτοκρατορικής αναδοχής, από πολύ νωρίς εισήλθε ως αξιωματικός της αυτοκρατορικής φρουράς. Σε ηλικία 28 ετών φέροντας τον βαθμό του στρατηγού σημείωσε μεγάλη διπλωματική επιτυχία στις ρωσοκινεζικές διαπραγματεύσεις με την συνομολόγηση της Σύμβασης του Πεκίνου (1860) με την οποία εξασφαλίζονταν τα ρωσικά σύνορα παρά τους ποταμούς Αμούρ και Ούσουρι, θεμελιώνοντας έτσι την ρωσική πολιτική στη Άπω Ανατολή.

Κατά την περίοδο της έξαρσης της βαλκανικής κρίσης τοποθετήθηκε πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη (1864) όπου και αναδείχθηκε ιδιαίτερα επηρεάζοντας τους πάντες και τα πάντα υπέρ της Ρωσίας με οποιοδήποτε θεμιτό ή αθέμιτο μέσον. Βασικός στόχος του ήταν η κατάργηση της Συνθήκης των Παρισίων (1856) που επέτρεπε την ελεύθερη διέλευση των Στενών των Δαρδανελλίων, προκειμένου να περάσουν στον ρωσικό έλεγχο, γεγονός που θα μπορούσε να συμβεί είτε με πόλεμο, είτε με επιβολή ρωσικής "προστασίας" της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι ραδιουργίες του και οι συχνότατες επαφές του με τον Σουλτάνο Αμπντούλ Αζίζ και τους Μεγάλους Βεζίρηδες Μεχμέτ Εμίν Ααλή Πασά και Μαχμούτ Νεντίμ Πασά υπήρξαν τόσο πολύ έντονες και τακτικές που το σύνολο σχεδόν των πρεσβευτών της Κωνσταντινούπολης να του προσδώσει σκωπτικά το παρωνύμιο του "υποσουλτάνου του Αμπντούλ Αζίζ", αποδίδοντας και τα ονόματα των Βεζίρηδων με κατάληξη -ωφ.
Παράλληλα υπηρετώντας τον ρωσικό πανσλαβισμό επέλεξε τους ομόδοξους Βουλγάρους ώστε να δημιουργήσει μια έντονη φιλορωσική παρουσία στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ευκαιρία σ΄ αυτό έλαβε από την Κρητική Επανάσταση (1866-1869) όπου δημιούργησε εθελοντικό σώμα ατάκτων Βουλγάρων που διέθεσε στον Σουλτάνο για την καταστολή της επανάστασης της Κρήτης. Εκμεταλλευόμενος στη συνέχεια την προσφορά αυτή κατάφερε τον Σουλτάνο, στα πλαίσια του Χάττ-ι-Χουμαγιούν, να εκχωρήσει με επί τούτου φιρμάνι, κάποιες δυτικές επαρχίες της Θράκης στους Βουλγάρους για την δημιουργία Βουλγαρικής Εξαρχίας, η οποία ουσιαστικά αποτέλεσε και τη βάση δημιουργίας της βουλγαρικής εθνικής συνείδησης με συνέπεια το ξέσπασμα αυτονομιστικών κινήσεων σε βάρος άλλων ομόδοξων βαλκανικών λαών.

Ο Ν. Ιγνάτιεφ 2ος από δεξιά, πληρεξούσιος της Ρωσίας συνομολογεί τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου

Μετά τον θάνατο του Αμπντούλ Αζίζ (1876), όπου ανήλθε στο θρόνο ο Σουλτάνος Μουράτ Ε' και άλλαξε η εξωτερική πολιτική υπέρ της Γαλλίας, ο Νικολάι Ιγνάτιεφ άρχισε να δυναμιτίζει το ρωσικό υπουργείο εξωτερικών για διενέργεια πολέμου. Έτσι μετά την καθαίρεση του Μουράτ Ε' (για λόγους ασθενείας) και την ανάρρηση στο θρόνο του νέου Σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β΄, με ενέργειές του και τη σύμπραξη του Ρώσου υπουργού εξωτερικών Γκορτσακόφ ξέσπασε ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878), που επεκτάθηκε από τον Καύκασο μέχρι την Βαλκανική, έχοντας συνεγείρει τους Βουλγάρους σε επανάσταση, συνέπεια των οποίων ήταν η συνομολόγηση της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου και η δημιουργία της Μεγάλης Βουλγαρίας σε βάρος κυρίως των Ελλήνων. Μετά όμως τη Συνθήκη του Βερολίνου που ακολούθησε το ίδιο έτος ο Ν. Ιγνάτιεφ περιέπεσε στη δυσμένεια του Τσάρου Αλεξάνδρου Β΄
Τρία χρόνια αργότερα, το 1881, ο Ιγνάτιεφ τοποθετήθηκε υπουργός των Εσωτερικών της Ρωσίας, θέση που διατήρησε μέχρι τον Ιούνιο του επόμενου έτους όταν αναγκάσθηκε σε παραίτηση λόγω διαφωνίας του με τον υπουργό των Εξωτερικών για στρατιωτικά ζητήματα.
Ο Νικολάι Ιγνάτιεφ, διατελώντας μέλος του ρωσικού Συμβουλίου της Επικρατείας, πέθανε στην γενέτειρά του το 1908, σε ηλικία 76 ετών.

Πηγές

• Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica τ. 29ος, σ. 46
• Κ. Παπαρρηγόπουλος "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους" τομ.9, - Αθήναι 1925, τομ.8ος, σελ.410.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Nikolay Pavlovich Ignatyev στο Wikimedia Commons