Νεόκοσμος Γρηγοριάδης
| Νεόκοσμος Γρηγοριάδης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1878 ή 1879[1][2] Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 1967[1][2] Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Δημοκρατική Παράταξη |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Σόλων Ζέφυρος Γρηγοριάδης[3] |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | υποστράτηγος |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Γερουσίας της Ελλάδας μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αθηνών) μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Πέλλας) πληρεξούσιος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Νεόκοσμος Γρηγοριάδης (1879 - 1967) ήταν Έλληνας στρατιωτικός (υποστράτηγος Πεζικού) και πολιτικός, που διακρίθηκε για την ανάμειξή του στην Εθνική Αντίσταση και την προσχώρησή του στο ΕΑΜ.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, καταγόταν από τη Σαμψούντα και ακολούθησε στρατιωτική σταδιοδρομία. Κατατάχθηκε στον στρατό ως έφεδρος και το 1907 αποφοίτησε από την Στρατιωτική Σχολή Υπαξιωματικών. Την περίοδο 1907 - 1909 διετέλεσε διευθυντής του Αρρεναγωγείου Έδεσσας ως μυστικός απεσταλμένος του ελληνικού κράτους.[4] Υπήρξε μέλος του Στρατιωτικού Συνδέσμου[5], της Εθνικής Άμυνας[6] και έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους, στην Ουκρανική εκστρατεία, καθώς και στην Μικρασιατική εκστρατεία. Το 1920 προήχθη σε συνταγματάρχη επ' ανδραγαθία και στη συνέχεια αποστρατεύθηκε για να επαναφερθεί το 1922. Στη Δίκη των έξι διορίστηκε επαναστατικός επίτροπος. Το 1923 αποστρατεύθηκε για δεύτερη φορά και δύο χρόνια αργότερα κλήθηκε πάλι στην ενεργό δράση. Τον Φεβρουάριο του 1926 προήχθη σε υποστράτηγο αλλά αργότερα την ίδια χρονιά αποστρατεύθηκε.[5]
Ασχολήθηκε με την πολιτική, ως εκλεγμένος πληρεξούσιος[5] στην Δ΄ Συντακτική Συνέλευση (1924) και γερουσιαστής Έδεσσας (1929-1935). Εντάχθηκε στο Κόμμα Φιλελευθέρων, διαγράφηκε[7] όμως το 1930 καθώς ως γερουσιαστής ψήφισε κατά των ελληνοτουρκικών συμφωνιών και εν συνεχεία στράφηκε προς την Αριστερά, ιδρύοντας μαζί με το Σταμάτη Χατζήμπεη το Κόμμα Αριστερών Φιλελευθέρων. Δεν συμμετείχε στον ελληνοϊταλικό πόλεμο, αλλά κατά την περίοδο της κατοχής προσχώρησε στο ΕΑΜ και διετέλεσε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΛΑΣ, καθώς και πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου της ΠΕΕΑ (Κορυσχάδες Ευρυτανίας 1944).[5] Είχε συγγράψει αρκετά βιβλία πολιτικού, λογοτεχνικού, ποιητικού και ιστορικού περιεχομένου.[4]
Το 1950 εξελέγη βουλευτής Αθηνών, όμως παραιτήθηκε από την έδρα του και στη θέση του ανέλαβε ο Ανδρέας Μπικάκης.
Απεβίωσε το 1967.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Catalogue of the National Library of Greece. 17248.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (νέα ελληνική γλώσσα) Catalogue of the Academy of Athens Library. 119104.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ 4,0 4,1 Βιογραφικό Γρηγοριάδη, από την ιστοσελίδα edessacity.gr
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Δημακοπούλου Χαρίκλεια, Το έκτακτο στρατοδικείο προς εκδίκασιν των κατά των υπαιτίων της εθνικής καταστροφής κατηγοριών (1922), σελ.91, από το συλλογικό έργο Η δίκη των Οκτώ και η εκτέλεση των έξι, Αθήνα 2010, Ίδρυμα ιστορία του Ελευθερίου Βενιζέλου
- ↑ Βερέμης Θάνος, Ο στρατός στην ελληνική πολιτική, Εκδόσεις Κούριερ, Αθήνα 1997, σελ.306
- ↑ Οι 300 του Εφιάλτη, από τον ιο της Ελευθεροτυπίας
|