Νεϊμάρ

Επεξεργασία συνδέσμων
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Νεϊμάρ

Με την εθνική Βραζιλίας το 2018
Προσωπικές πληροφορίες
Πλήρες όνομαΝεϊμάρ ντα Σίλβα Σάντος Τζούνιορ
Ημερ. γέννησης5 Φεβρουαρίου 1992 (1992-02-05) (32 ετών)[1]
Τόπος γέννησηςΜοζί ντας Κρούζες, Βραζιλία
Ύψος1,75 μ.[2][3][4]
ΘέσηΜέσος
Επιθετικός
Πληροφορίες συλλόγου
Ομάδα Αλ Χιλάλ
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
2009–2013Σάντος177(107)
2013–2017Μπαρτσελόνα123(68)
2017–2023Παρί Σεν Ζερμέν112(82)
2023– Αλ Χιλάλ3(0)
Εθνική ομάδα‡
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
2009Βραζιλία Κ-173(1)
2011Βραζιλία Κ-207(9)
2012Βραζιλία Κ-2314(8)
2010–Βραζιλία128(79)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα και έχουν ανανεωθεί έως 29 Σεπτεμβρίου 2023.

† Συμμετοχές (Γκολ).

‡ Οι συμμετοχές και τα γκολ στις εθνικές ομάδες έχουν ανανεωθεί έως 18 Οκτωβρίου 2023.

O Νεϊμάρ ντα Σίλβα Σάντος Τζούνιορ (πορτογαλικά: Neymar da Silva Santos Júnior),[5] ή απλά Νεϊμάρ (ορθή προφορά: Νέιμαρ, γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1992) είναι Βραζιλιάνος διεθνής ποδοσφαιριστής, που αγωνίζεται με την Αλ Χιλάλ ως μέσος ή επιθετικός. Στην ηλικία των 19 ετών κέρδισε το βραβείο του ποδοσφαιριστή της χρονιάς της Νότιας Αμερικής για το 2011, ενώ είναι πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Εθνικής Βραζιλίας από τον Δεκέμβριο του 2022.

Εντάχθηκε στη Σάντος το 2003 και προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα, στην οποία αγωνιζόταν μέχρι το 2013. Έκανε το ντεμπούτο του το 2009, ενώ ψηφίστηκε καλύτερος παίκτης της χρονιάς για το 2011 και κέρδισε το Κόπα Λιμπερταδόρες, στο οποίο σημείωσε 6 γκολ. Αγωνίζεται επίσης και με την Εθνική Βραζιλίας, με την οποία έχει κατακτήσει το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο το 2016. Το 2013 έγινε παίκτης της Μπαρτσελόνα με την οποία κατέκτησε εγχώριους και διεθνείς τίτλους, μεταξύ των όποιον το Τσάμπιονς Λιγκ το 2015. Το 2017 πήρε μεταγραφή για την Παρί Σεν Ζερμέν έναντι 222 εκατομμυρίων ευρώ, ποσό ρεκόρ στην ιστορία του αθλήματος.

Καριέρα σε συλλόγους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σάντος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στα 11 του από τη Σάντος το 2003. Την επόμενη χρονιά το ταλέντο του εκτιμήθηκε από τη Ρεάλ Μαδρίτης και πέρασε επιτυχημένα δοκιμαστικά τεστ από τον ισπανικό σύλλογο για να μεταγραφεί εκεί, όμως η ομάδα του τον πλήρωσε και τον κράτησε στις ακαδημίες της. Το 2009, μετά από πέντε χρόνια στις ακαδημίες, προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα. Από τότε έχει εντυπωσιάσει με τις εμφανίσεις του, την τεχνική του κατάρτιση, τις ντρίμπλες του και την ταχύτητά του.

Στα 17 του, στις 7 Μαρτίου 2009, έκανε την πρώτη του εμφάνιση, όπου αγωνίστηκε τα τελευταία 30 λεπτά απέναντι στην Οέστε. Την επόμενη εβδομάδα πέτυχε το πρώτο του γκολ απέναντι στη Μοζί Μιρίμ. Ένα μήνα αργότερα πέτυχε το καθοριστικό γκολ της νίκης με 2–1 ενάντια στην Παλμέιρας. Τελικά, τελείωσε την πρώτη του σεζόν με 48 εμφανίσεις και 12 γκολ.

Το 2010 συνέχισε την εντυπωσιακή του πορεία και στις 15 Απριλίου σκόραρε 5 φορές σε έναν αγώνα απέναντι στην ομάδα της Γκουαρανί στο Βραζιλιάνικο κύπελλο. Στο κύπελλο εκείνη τη σεζόν σκόραρε συνολικά 14 φορές σε 19 αγώνες και κατέκτησε με την ομάδα του το τρόπαιο νικώντας τη Σάντρο Αντρέ στον τελικό και κερδίζοντας το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη της διοργάνωσης. Παρά τις δυο πρώτες, άκρως επιτυχημένες σεζόν όπου τελείωσε με την εξαιρετική στατιστική τερμάτων 42 γκολ σε 60 αγώνες, προβλήματα εμφανίστηκαν γύρω από το όνομά του που αφορούσαν αρχικά ένα θέατρο που έκανε ότι χτυπήθηκε από αντίπαλο ποδοσφαιριστή αντί να συνεχίσει την πορεία του με την μπάλα και την ανυπακοή που έδειξε στον προπονητή του όταν αυτός αρνήθηκε να χτυπήσει ο Νεϊμάρ το πέναλτι αλλά ένας άλλος συμπαίκτης του.

Το 2011 συνέχισε την επιτυχημένη πορεία του, κατακτώντας με την ομάδα του το Κόπα Λιμπερταδόρες. Στον τελικό η ομάδα του κέρδισε με 2–1 την Πενιαρόλ, όπου και άνοιξε το σκορ και κέρδισε το βραβείο του πολυτιμότερου ποδοσφαιριστή του αγώνα. Συνολικά σκόραρε 6 φορές σε όλους τους αγώνες, με αποτέλεσμα να τερματίσει τρίτος στην κατάταξη τον σκόρερ. Τελευταία φορά που στέφθηκε τροπαιούχος του Κόπα Λιμπερταδόρες η Σάντος ήταν το 1963 όταν αγωνιζόταν ο Πελέ. Τον Σεπτέμβριο του 2011 ο πρόεδρος της Σάντος κατηγόρησε τη Ρεάλ Μαδρίτης στη ΦΙΦΑ, ότι προσπαθεί να προσελκύσει τον Νεϊμάρ να υπογράψει συμβόλαιο δίχως την άδεια της Σάντος.[6] Στις 9 Νοεμβρίου 2011 ο Νεϊμάρ και η Σάντος βρίσκουν τη χρυσή τομή και υπογράφουν συμβόλαιο επέκτασης με αποδοχές 50% περισσότερο από όσα έπαιρνε πριν.[7] Με το γεγονός αυτό έβαλε τέλος στα δημοσιεύματα που έγραφαν ότι θέλει να φύγει από της Σάντος, αφού οι αποδοχές αντεπεξέρχονταν σε συμβόλαια ποδοσφαιριστών της Ευρώπης. Το 2011 κέρδισε και το ΦΙΦΑ Βραβείο Πούσκας σημειώνοντας το ομορφότερο γκολ κατά τη διάρκεια της χρονιάς.[8] Κλείνοντας τη σεζόν, στις 31 Δεκεμβρίου 2011, παίρνει το βραβείο του καλύτερου Νοτιοαμερικανού ποδοσφαιριστή της χρονιάς.

Στις 5 Φεβρουαρίου 2012, όταν έγινε 20 χρόνων, σκόραρε το 100ό του γκολ ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής κατά της Παλμέιρας. Ήδη η εφημερίδα Γκάρντιαν τον κατέταξε στη θέση #10 από τους καλύτερους 100 ποδοσφαιριστές του 2012.[9] Τελείωσε το 2012 το Καμπεονάτο Μπραζιλέιρο με 14 γκολ και ψηφίστηκε ως ο καλύτερος επιθετικός, ενώ κέρδισε το βραβείο του ποδοσφαιριστή της χρονιάς της Νότιας Αμερικής για το 2012.

Ξεκίνησε το 2013 στο Καμπεονάτο Παουλίστα σκοράροντας δύο φορές στον πρώτο αγώνα, ο οποίος έληξε 3–1 με νίκη επί της Σάο Μπερνάρντο στις 19 Ιανουαρίου. Στις 18 Μαρτίου 2013 είπε ότι έχει όνειρο να αγωνιστεί στην Ευρώπη, για ένα μεγάλο σύλλογο όπως η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ Μαδρίτης ή η Τσέλσι.

Μπαρτσελόνα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τη φανέλα της Μπαρτσελόνας.

Αποτέλεσε το μεγάλο μεταγραφικό απόκτημα της Μπαρτσελόνας για τη σεζόν 2013–14[10] προκειμένου να στελεχώσει την επίθεση της ομάδας στο πλευρό του Λιονέλ Μέσι. Στις 21 Αυγούστου της ίδιας σεζόν πέτυχε το 1ο γκολ με την ομάδα του απέναντι στην Ατλέτικο Μαδρίτης, στις 18 Σεπτεμβρίου έκανε το ντεμπούτο του στο Τσάμπιονς Λίγκ και έδωσε την ασίστ στον Ζεράρ Πικέ για τη νίκη της ομάδας του απέναντι στον Άγιαξ με 4–0. Στις 11 Δεκεμβρίου πέτυχε το πρώτο του χατ-τρικ με την Μπαρτσελόνα στη νίκη της ομάδας του απέναντι στη Σέλτικ με 6–1 για το Τσάμπιονς Λίγκ.

Στις 27 Σεπτεμβρίου του 2014 πέτυχε χατ-τρικ στον αγώνα με τη Γρανάδα, ο οποίος έληξε 6–0 υπέρ της Μπαρτσελόνα και κατάφερε στους επόμενους τρεις αγώνες της ομάδας του να πετύχει τέρμα συμπεριλαμβανομένου του πρώτου στο ντέρμπι με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Στις 28 Ιανουαρίου πέτυχε το 20ό προσωπικό του τέρμα για τη χρονιά στον προημιτελικό του Κυπέλλου Ισπανίας με την Ατλέτικο Μαδρίτης, ο οποίος έληξε 3–2 υπέρ της Μπαρτσελόνα.

Η αγωνιστική περίοδος 2015–16 δεν ξεκίνησε καλά αφού, λόγω παρωτίτιδας, έχασε αγώνες στην αρχή, όμως στις 17 Οκτωβρίου σημείωσε 4 γκολ στην έδρα της Βαρκελώνης στο 5–2 με τη Ράγιο Βαγιεκάνο. Στις 30 Νοεμβρίου είχε επιλεγεί για τη Χρυσή Μπάλα του 2015 με τους Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο, και ήρθε τρίτος. Το τρίο της επίθεσης της ομάδας τελείωσε τη σεζόν με 131 γκολ, καταρρίπτοντας το ρεκόρ που είχε επιτευχθεί το προηγούμενο έτος για τα περισσότερα από ένα τρίο σε ένα έτος.

Ήταν ο πρωταγωνιστής της 6–1 νίκης επί της Παρί Σεν Ζερμέν στο γύρο των 16 του Τσάμπιονς Λιγκ 2016–17, όπου σημείωσε δύο γκολ. Η υπέρβαση της ήττας με 4–0 στο πρώτο παιχνίδι από τις 14 Φεβρουαρίου 2017 έγινε η μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία της διοργάνωσης.

Παρί Σεν Ζερμέν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 3 Αυγούστου 2017 η ομάδα της Βαρκελώνης ανακοίνωσε ότι οι νόμιμοι εκπρόσωποι του ποδοσφαιριστή κατέβαλαν στον σύλλογο ποσό ύψους 222 εκατομμυρίων ευρώ από τη γαλλική ομάδα Παρί Σεν Ζερμέν, ίσο με τη ρήτρα αποδέσμευσης της σύμβασής του, η οποία αποτελούσε και την ακριβότερη μεταγραφή που είχε γίνει μέχρι τότε. Με συμπαίκτες τους Έντισον Καβάνι και Κιλιάν Εμπαπέ δημιούργησε ένα πολύ παραγωγικό τρίο στην επίθεση της ομάδας και σημείωσε 28 τέρματα σε 30 αγώνες την πρώτη του χρονιά.

Αλ Χιλάλ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 15 Αυγούστου 2023 ο Νεϊμάρ υπέγραψε συμβόλαιο με την ομάδα της Αλ Χιλάλ, η οποία αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Σαουδικής Αραβίας. Η Παρί Σεν Ζερμέν εισέπραξε το ποσό των 90 εκατομμυρίων ευρώ.[11] Επίσης, ο Βραζιλιάνος με αυτή την μεταγραφή έγινε ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, με το συμβόλαιο του να του αποφέρει 150 εκατομμύρια ευρώ ανά έτος.[12]

Διεθνής καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2009 αγωνίστηκε για τη Βραζιλιάνικη Εθνική Κ-17 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα αυτών των ηλικιών. Ήταν ο πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος 2011 της Νότιας Αμερικής Νέων με εννέα γκολ, μεταξύ των οποίων δύο στον τελικό στη νίκη 6–0 επί της Ουρουγουάης, βοηθώντας τη Βραζιλία να κερδίσει 11ο τίτλο της σε αυτή τη διοργάνωση. Έκανε το ντεμπούτο του στην ομάδα των ανδρών στις 10 Αυγούστου 2010 σε ηλικία 18 ετών, σκοράροντας, μάλιστα, στη νίκη με 2–0 εναντίον των Η.Π.Α.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου έδωσαν στο νεαρό Νεϊμάρ την ευκαιρία να λάμψει στην παγκόσμια σκηνή. Βοήθησε τη Βραζιλία να φτάσει στον τελικό, σημειώνοντας τρία γκολ και άλλες τόσες ασίστ στην πορεία. Το Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2013 ήταν ο πρώτος διεθνής του τίτλος. Αναδείχθηκε ο καλύτερος παίκτης στη διοργάνωση της Βραζιλίας, με τέσσερα γκολ και δύο ασίστ σε πέντε αγώνες.

Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 οργανώθηκε στη Βραζιλία και οι απαιτήσεις των φιλάθλων από το αστέρι της Εθνικής ήταν υψηλές. Αγωνίστηκε για 50ή φορά στον εναρκτήριο αγώνα του τουρνουά στις 12 Ιουνίου απέναντι στην Κροατία στο Σάο Πάολο. Έδωσε στη Βραζιλία το προβάδισμα στο δεύτερο ημίχρονο με πέναλτι, μετά από μια αμφιλεγόμενη απόφαση του διαιτητή, σε μία νίκη τελικά με 3–1. Στον τρίτο αγώνα της ομάδας σκόραρε δύο φορές, καθώς η "Σελεσάο" νίκησε το Καμερούν με 4–1 για να φτάσει στο στάδιο των νοκ-άουτ. Στον γύρο του "16" με αντίπαλο τη Χιλή ο αγώνας έληξε 1–1 μετά από 120 λεπτά και κρίθηκε από δικό του πέναλτι. Στον επόμενο αγώνα με την Κολομβία τραυματίστηκε σοβαρά στη μέση και η διοργάνωση γι' αυτόν τελείωσε εκεί. Η κατά τα άλλα μέτρια ομάδα της Βραζιλίας συνετρίβη τελικά στον ημιτελικό από μια εκπληκτική Γερμανία με 7–1 στις 8 Ιουλίου. Οι καλές του, όμως, εμφανίσεις του έδωσαν ατομικές διακρίσεις: ήταν τρίτος καλύτερος σκόρερ του τουρνουά και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016 έκανε αισθητή την παρουσία του με δύο γκολ στον ημιτελικό με αντίπαλο την Ονδούρα, ενώ στον τελικό ενάντια στη Γερμανία στο Μαρακανά άνοιξε το σκορ με ελεύθερο λάκτισμα μετά από 27 λεπτά. Το παιχνίδι τελείωσε 1–1 και η Βραζιλία νίκησε με 5–4 στα πέναλτι φέρνοντας στη Βραζιλία το πρώτο της χρυσό μετάλλιο στο ποδόσφαιρο ανδρών. Τόσο κατά τη διάρκεια, όσο και πριν από το τουρνουά, είχε υποβληθεί σε κριτική για τη συμπεριφορά του στο γήπεδο και για αυτήν εκτός του αγωνιστικού χώρου.

Επέστρεψε στην Εθνική μετά από διάστημα μηνών λίγο πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018. Στο δεύτερο αγώνα του Κυπέλλου έπαιξε με αντίπαλο την Κόστα Ρίκα και σημείωσε το δεύτερο γκολ της ομάδας, το οποίο ήταν το 56ο για τη Βραζιλία, και έφτασε έτσι στην τρίτη θέση των σκόρερ της εθνικής Βραζιλίας όλων των εποχών, πίσω από τον Πελέ και τον Ρονάλντο, η ομάδα, όμως, δεν κατάφερε να προχωρήσει πέρα από τη φάση των "8". Ανάλογη ήταν και η πορεία στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022: έχασε δύο από τους αγώνες της Βραζιλίας στους ομίλους στο λόγω τραυματισμού, αλλά φαινόταν να έχει την καλύτερη φόρμα, με το εντυπωσιακό γκολ του στην παράταση εναντίον της Κροατίας φάνηκε να στέλνει τη Βραζιλία στον ημιτελικό. Όμως και πάλι σταμάτησε στη φάση των προημιτελικών.[13]

Χαρακτηριστικά παιχνιδιού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παίζει κυρίως ως επιθετικός, συνήθως ακραίος ή περιστασιακά ως επιθετικός μέσος. Συχνά αγωνιζόταν για τη Σάντος και τη Βραζιλία στο 4-3-3 στην επίθεση και κινούνταν στα άκρα. Τα γνωρίσματά του είναι η δημιουργικότητά του, οι έξυπνες πάσες, η εξαιρετική ντρίμπλα και η τεχνική ικανότητα.[14] Το ποδοσφαιρικό του στιλ έχει κερδίσει τους κριτικούς, τους οπαδούς και τα ΜΜΕ. Ο Πελέ τον έχει χαρακτηρίσει ως εξαιρετικό παίκτη.[15] Ο Νεϊμάρ είχε δηλώσει ότι ο Πελέ είναι το «πρότυπό» του. Εξαιρετική είναι η ικανότητά του στην παροχή τελικών πασών (ασίστ), έχοντας δώσει 58 με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας έως τον Οκτώβριο του 2023, αριθμός ρεκόρ (από κοινού) στην ποδοσφαιρική ιστορία.[16][17] Και το γενικό σύνολο των 253 ασίστ μέχρι τα τέλη του 2023 είναι μέσα στα 10 πρώτα στην παγκόσμια ιστορία. [18]

Στατιστικά στοιχεία αγώνων εθνικής ομάδας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Τελευταία ενημέρωση 18 Οκτωβρίου 2023
Έτος Αγώνες Γκολ Ασίστ
2010 2 1 0
2011 13 7 2
2012 12 9 8
2013 19 10 10
2014 14 15 4
2015 10 4 1
2016 5 4 5
2017 8 3 3
2018 13 7 8
2019 5 1 1
2020 2 3 2
2021 16 6 9
2022 8 7 3
2023 4 2 2
Σύνολα 128 79 58

Τίτλοι και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τίτλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με συλλόγους

Με Βραζιλία

Ατομικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το τμήμα αυτό είναι ανολοκλήρωτο. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη!
  • Καλύτερος παίκτης του Ρεκόπα Σουδαμερικάνα: 2012
  • Πρώτος σκόρερ του Κυπέλλου Βραζιλίας: 2010
  • Καλύτερος Νοτιαμερικανός ποδοσφαιριστής: 2011, 2012
  • "Βραβείο Πούσκας" της ΦΙΦΑ (δίνεται στον ποδοσφαιριστή που σκοράρει το ομορφότερο γκολ της σεζόν): 2011
  • Πρώτος σκόρερ του Κόπα Λιμπερταδόρες: 2012 (8 τέρματα - από κοινού πρώτος σκόρερ με το Ματίας Αλουστίσα)
  • 2 ball on dor

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Neymar». FC Barcelona. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2017. 
  2. ↑ «2014 FIFA World Cup Squadlists» (PDF). FIFA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2015. 
  3. ↑ «Neymar». ESPN FC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2015. 
  4. ↑ «Neymar Jr. Profile». FC Barcelona.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Απριλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2014. 
  5. ↑ «Player Profile: Neymar». Santos FC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2012. 
  6. ↑ «Santos president warns Real Madrid over Neymar deal». Mirror Football. 15 Σεπτεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2011. 
  7. ↑ «Neymar signs new contract with Santos - ESPN Soccernet». Soccernet.espn.go.com. 9 Νοεμβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2013. 
  8. ↑ «Neymar beat Rooney». FIFA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2013. 
  9. ↑ «NThe 100 best footballers in the world - interactive». 20 Δεκεμβρίου 2012. 
  10. ↑ «Επίσημα Νεϊμάρ σε Μπαρτσελόνα». www.sport24.gr. 26 Μαΐου 2013. 
  11. ↑ «Καλοκαίρι 2023- Οι 10 ακριβότερες μεταγραφές». 5 Οκτωβρίου 2023. 
  12. ↑ «Νεϊμάρ: Τα προνόμια στην Αλ Χιλάλ, από ιδιωτικό τζετ μέχρι μπόνους για αναρτήσεις στα social media». www.gazzetta.gr. 15 Αυγούστου 2023. 
  13. ↑ «Neymar's record for Brazil at international tournaments». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2023. 
  14. ↑ «Ranking 20 of the most technical footballers who made the game look like an art form». Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2020. 
  15. ↑ «Neymar should reject Premier League and stay at Santos, says Pelé». The Times. 3 Αυγούστου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2011. 
  16. ↑ «Neymar Ties International Assists Record Set By Landon Donovan». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2023. 
  17. ↑ «Most Assists in International Football History - Top 10 Ranked». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2023. 
  18. ↑ «Top 10 Footballers With The Most Assists In Football History (2023)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαΐου 2023. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Παρί Σεν Ζερμέν – τωρινή ομάδα
π • σ • ε Εθνική Βραζιλίας – Μουντιάλ 2014
π • σ • ε Εθνική Βραζιλίας – Μουντιάλ 2018
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νεϊμάρ&oldid=10493071"