Νέφθυς

Νέφθυς
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Σετ
Σύντροφος	Όσιρις
Τέκνα	Άνουβις
Γονείς	Γκεμπ και Νουτ
Αδέλφια	Ίσις; Όσιρις; Σετ
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Η Νέφθυς, όπως μεταγράφηκε από τους αρχαίους Έλληνες το Νεμπ χετ ή Νεμπέτ χετ, αποκαλείται από τον Πλούταρχο Τελευτή, Αφροδίτη και Νίκη. Απεικονιζόταν με γυναικεία μορφή, που έφερε στην κεφαλή της τα δύο ιερογλυφικά του ονόματός της, που σημαίνουν «η κυρίαρχος του πύργου». Τα ιερογλυφικά αυτά ήταν ένα καλάθι (νεμπ ή νεμπέτ) επάνω από το σημείο που σημαίνει «πύργος» (χετ). Στην εννεάδα της Ηλιούπολης ήταν κόρη της Νουτ και του Γκεμπ, ενώ φέρεται σύζυγος ή αδελφή του Σετ.

Ο μύθος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θεά των νεκρών αρχικά, η Νέφθυς μεταβλήθηκε μέσω του μύθου του Οσίριδος σε δεύτερη κόρη του Γκεμπ και της Νουτ. Καθώς δεν κατόρθωσε να αποκτήσει παιδί από τον Σετ, τον δευτερότοκο αδελφό της, επιθύμησε να αποκτήσει παιδί από τον Όσιρι, τον πρωτότοκο αδελφό της. Για να εκπληρώσει τον σκοπό της τον μέθυσε και συνευρέθηκε μαζί του χωρίς εκείνος να έχει συνείδηση του τι συνέβαινε. Καρπός αυτής της ένωσης ήταν ο Άνουβις.

Σύμφωνα με τον παραπάνω μύθο, η Νέφθυς συμβολίζει τις παρυφές της ερήμου, που γονιμοποιούνται ενίοτε, όταν η πλημμύρα του Νείλου φθάνει στο ύψιστο σημείο της. Όταν ο Σετ δολοφόνησε τον αδελφό του, η Νέφθυς τον εγκατέλειψε και αφού ενώθηκε με τους υπερασπιστές του Όσιρι, βοήθησε την αδελφή της Ίσιδα να μομμιοποιήσει το πτώμα του δολοφονηθέντος θεού, απαγγέλοντας εναλλάξ μαζί της τα τις νεκρικές επωδούς, το κείμενο των οποίων διεσώθηκε μέχρι τις ημέρες μας χάρις σε έναν πάπυρο.

Απεικονίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ιδεόγραμμα

και

Νέφθυς (Nb.t-ḥ w.t) σε ιερογλυφικά

Με την ίδια διάθεση που είχαν λάβει μέτρα προστασίας της μούμιας του αδελφού τους, «οι δύο δίδυμες», όπως τις ονομάζουν συχνά, ανέλαβαν την φρούρηση των νεκρών. Για αυτό και απεικονίζονταν συνήθως πάνω στις σαρκοφάγους και στα καλύμματα των τύμβων όρθιες ή γονυπετείς, να εκτείνουν με τρόπο προστατευτικό τα χέρια και τα μακριά πτερύγιά τους.