Μυθοπλασία (από τα μύθος + πλάθω) ονομάζεται η κατάταξη οποιασδήποτε ιστορίας που πηγάζει από τη φαντασία και, έτσι, δεν βασίζεται στην ιστορία ή τα γεγονότα.[1][2][3] Η μυθοπλασία μπορεί να εκφραστεί με μία πληθώρα μέσων, συμπεριλαμβανομένων των γραπτών, των ζωντανών εκτελέσεων, των προγραμμάτων της τηλεόρασης, των ταινιών, των κινουμένων σχεδίων, των άνιμε, των stop motion, των βιντεοπαιχνιδιών, των παιχνιδιών. Ο όρος μυθοπλασία απαρτίζεται από τη δημιουργία ενός έργου με προέλευση τη δημιουργικότητα, πράγμα που κάνει τη μυθοπλασία να κρατά συνήθως απόσταση από την πραγματικότητα.[4] Το περιεχόμενο της μυθοπλασίας είναι γενικά ανοικτό για ερμηνεία, λόγω της ελευθερίας της να απέχει από την πραγματικότητα.[5] Ωστόσο, τυχαίνει κάποια έργα της μυθοπλασίας να ισχυρίζονται ή να προωθούνται ως ιστορικά ή πραγματικά ακριβή. Το γεγονός αυτό, κάνει πιο περίπλοκο τον παραδοσιακό διαχωρισμό της μυθοπλασίας από τη μη-μυθοπλασία. Η μυθοπλασία είναι η κατάταξη ή κατηγοριοποίηση, παρά ένα συγκεκριμένο είδος ή μορφή, εκτός από την περίπτωση όπου χρησιμοποιείται με μία πιο περιορισμένη αίσθηση, ως συνώνυμο για μία συγκεκριμένη μορφή εκπαιδευτικής μορφής.[6]
↑Culler, Jonathan (2000). Literary Theory: A Very Short Introduction. Oxford University Press. σελ. 31. Non-fictional discourse is usually embedded in a context that tells you how to take it: an instruction manual, a newspaper report, a letter from a charity. The context of fiction, though, explicitly leaves open the question of what the fiction is really about. Reference to the world is not so much a property of literary [i.e. fictional] works as a function they are given by interpretation.
↑Abrams, M. H. (1999). A Glossary of Literary Terms (7th edition). TX: Harcourt Brace. σελ. 94.