Μπομπ Κούζι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπομπ Κούζι
Προσωπικά στοιχεία
Πλ. ΌνομαΡόμπερτ Τζόζεφ Κούζι
ΕθνικότηταΑμερικανική
Γέννηση9 Αυγούστου 1928 (1928-08-09) (95 ετών)
Μανχάταν, Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
Ύψος1,85 μ.
Νεανικοί σύλλογοι
ΚολέγιοHoly Cross Crusaders men's basketball
Στοιχεία καριέρας
Ντραφτ1950, Γύρος 1 / Επιλογή 3η από τους Τρι Σίτις Μπλάκχοκς
ΘέσηΠόιντ γκαρντ
Καριέρα σε συλλόγους
Ως παίκτης:0
1950 - 0 Σικάγο Σταγκς
1950 - 1963 0 Μπόστον Σέλτικς
1969 - 1970 0 Σινσινάτι Ρόγιαλς
Ως προπονητής:0
1963 - 1969 0 Μπόστον Κόλετζ
1969 - 1974 0 Σινσινάτι Ρόγιαλς

Ο Ρόμπερτ Τζόζεφ «Μπομπ» Κούζι (αγγλικά: Robert Joseph "Bob" Cousy, γεννήθηκε 9 Αυγούστου 1928) είναι Αμερικανός πρώην καλαθοσφαιριστής και προπονητής καλαθοσφαίρισης. Θεωρείται από τους πρώτους σπουδαίους παίκτες του πρωταθλήματος του NBA και ο πρώτος μεγάλος πλέι μέικερ. Έκανε ιδιαίτερα επιτυχημένη καριέρα στους Μπόστον Σέλτικς συμβάλλοντας στην δημιουργία της πιο επιτυχημένης επί σειρά ετών ομάδας στην ιστορία του αμερικάνικου επαγγελματικού πρωταθλήματος.[1][2][3]

Αποτελεί τον πρώτο παίκτη που εισήγαγε στο ΝΒΑ γρήγορο ρυθμό παιχνιδιού συνδυάζοντας και ποικιλία θεαματικών και αποτελεσματικών κινήσεων, πρωτόγνωρων για την εποχή εκείνη που το μπάσκετ παίζονταν σε αργό τέμπο με απλές κινήσεις. Με τις περίτεχνες κινήσεις του κέρδισε και το παρατσούκλι «Ο Χουντίνι των παρκέ», ενώ πανηγύρισε πολλές ομαδικές και προσωπικές διακρίσεις μεγαλουργώντας στην ομάδα της Βοστώνης στις δεκαετίες του 1950 και 1960.[4][5][6]

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κούζι ήταν γιος Γάλλων μεταναστών και μεγάλωσε στο Γιόρκβιλ, γειτονιά του Μανχάταν της Νέας Υόρκης. Στην ηλικία των 12 η οικογένειά του μετακόμισε στην γειτονία Σεντ Άλμπανς που στην πλειοψηφία της κατοικούνταν από Αφροαμερικανούς.[4]

Ξεκίνησε το μπάσκετ στα 13 του χρόνια, ως μαθητής του Δημοτικού Σχολείου Σεντ Πάσκαλ και άρχισε να παίζει τακτικά. Τον επόμενο χρόνο ξεκίνησε να φοιτεί στο Γυμνάσιο Άντριου Τζάκσον. Πήγε στα δοκιμαστικά για να μπει στην ομάδα όμως κόπηκε. Την ίδια χρονιά έλαβε μέρος στο τουρνουά St. Albans Lindens of the Press League το οποίο διοργάνωνε η εφημερίδα The Long Island Press συλλέγοντας σημαντικές εμπειρίες παρ' όλα αυτά το επόμενο έτος, σε ηλικία 15 ετών, ξανακόπηκε από την ομάδα του γυμνασίου. Λίγο καιρό αργότερα, την ίδια σχολική χρονιά, ο Κούζι έσπασε το δεξί του χέρι που ήταν και το δυνατό του, συνέχισε όμως να παίζει μπάσκετ εξασκώντας το αρκετά πιο αδύναμο αριστερό του χέρι. Όταν ανάρρωσε εξελίχθηκε σε έναν εξαιρετικά αμφιδέξιο παίκτη με πολύ καλή τεχνική. Αυτό το συμβάν τον βοήθησε να βελτιωθεί πολύ ως μπασκετμπολίστας και ο ίδιος χαρακτήρισε το συμβάν αυτό πολύ τυχερό γεγονός.[7][8]

Ο Κούζι ξαναέλαβε μέρος εκείνη την χρονιά στο St. Albans Lindens of the Press League και σε ένα παιχνίδι έτυχε να τον δει ο προπονητής του που εντυπωσιάστηκε από την τεχνική του καλώντας τον να δοκιμαστεί μόνος του για να μπει στην ομάδα, όπως και έγινε. Συνέχισε να εντυπωσιάζει στο παιχνίδια του γυμνασίου του και απέκτησε φήμη στην περιοχή για τις ικανότητές του. Συνέχισε να εξασκεί τις μπασκετικές του ικανότητες προκειμένου να κερδίσει υποτροφία σε κάποιο Κολέγιο. Στο τελευταίο του έτος με την ομάδα του γυμνασίου ήταν εντυπωσιακός, οδηγώντας την ομάδα του στην κατάκτηση του πρωταθλήματος της περιφέρειας Κουίνς στη Νέα Υόρκη, ενώ αναδείχθηκε και πρώτος σκόρερ του εν λόγω πρωταθλήματος.[4]

Οι γονείς του ήθελαν να φοιτήσει σε καθολικό πανεπιστήμιο και ο ίδιος ήθελε να παρακολουθήσει μαθήματα σε κολέγιο εκτός της Νέας Υόρκης, έτσι όταν δέχθηκε πρόταση από το Μπόστον Κόλετζ, που ήταν καθολικό κολέγιο, σχεδίαζε να την αποδεχτεί, όμως λόγω έλλειψης δωματίων ο Κούζι θα αναγκάζονταν να μεταφέρεται στο κολέγιο σε καθημερινή βάση και έτσι αρνήθηκε. Στη συνέχεια το κολέγιο του Χόλι Κρος, από το Γουόρτσεστερ της Μασαχουσέτης του προσέφερε υποτροφία την οποία και αποδέχθηκε.[8]

Κολέγιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κούζι ήταν ένας από τους έξι πρωτοετείς φοιτητές, το 1947, που μπήκαν στην ομάδα μπάσκετ του κολεγίου, τους Κρουσέιντερς. Ο προπονητής χρησιμοποιούσε τους πρωτοετείς ως αναπληρωματικούς δίνοντας τους κάποιο χρόνο συμμετοχής για να ξεκουράζονται οι βασικοί παίκτες και για να παίρνουν κάποιες εμπειρίες για το μέλλον. Ο Κούζι αγωνίζονταν περίπου 10 λεπτά ανά παιχνίδι σκοράροντας 7,6 πόντους. Αν και ο χρόνος συμμετοχής του τον άφηνε ανικανοποίητο οι Κρουσέιντερς κατέκτησαν το κολεγιακό πρωτάθλημα εκείνη την χρονιά. Τα επόμενα τρία χρόνια ο Κούζι αποτέλεσε σημαντικό στέλεχος στο ρόστερ των Κρουσέιντερς σκοράροντας 17,7 πόντους στα χρόνια που έπαιζε ως βασικός.[4][9]

NBA[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ντραφτ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1950 ο Κούζι ολοκλήρωσε τις διάρκειας τεσσάρων χρόνων σπουδές του και αποφοίτησε. Ήταν από τους πιο περιζήτητους νεαρούς παίκτες της χρονιάς εκείνης, γεγονός που του έδινε πιθανότητες αξιοπρεπούς καριέρας στο NBA που του υπόσχονταν χρήμα και φήμη. Έτσι λοιπόν δήλωσε συμμετοχή στα Ντραφτ του 1950 και ήταν το φαβορί για να επιλεγεί πρώτος.

Η ομάδα των Μπόστον Σέλτικς ήταν αυτή που είχε το δικαίωμα της πρώτης επιλογής στα ντραφτ. Τη προηγούμενη σεζόν νίκησαν μόλις τα 22 από τα 68 παιχνίδια τους αποτελώντας, βάσει αποτελεσμάτων, τη χειρότερη ομάδα της περασμένης χρονιάς με αποτέλεσμα να έχουν και την πρώτη επιλογή στα ντραφτ εκείνης της χρονιάς. Όμως ο προπονητής των Σέλτικς, Ρεντ Άουερμπαχ έχοντας χαμηλή εκτίμηση για τις ικανότητες του Κούζι επιλέγει ως πρώτη επιλογή παίκτη, ο οποίος όμως ουδέποτε έπαιξε στους Σέλτικς. Οι Μπάλτιμορ Μπούλετς θα χάσουν την ευκαιρία να επιλέξουν τον Κούζι με τον πάουερ φόργουορντ Ντον Ρέφελντ να γίνεται ντραφτ από την ομάδα της Βαλτιμόρης. Οι Τρι Σίτις Μπλάκχοκς (σημερινοί Ατλάντα Χοκς) θα τον επιλέξουν τελικά τρίτο στα ντραφτ.[5][10] Ο Κούζι δεν ήταν θετικός στην ιδέα να αγωνιστεί για τους Μπλάκχοκς. Η ομάδα είχε την έδρα της σε τρεις γειτονικές κωμοπόλεις στις Κεντρικές Η.Π.Α. (Μολίν, Ροκ Άιλαντ και Ντάβενπορτ), που βρίσκονταν κατά μήκος του ποταμού Μισισιπή στα σύνορα μεταξύ Ιλινόι και Αϊόβα. Ο ίδιος είχε μόλις ανοίξει σχολή οδηγών στο Γουόρτσεστερ, όπου είχε σπουδάσει και ήθελε να μείνει μόνιμα. Για να αγωνιστεί για τους Μπλάκχοκς ο Κούζι ζήτησε ως αποζημίωση, για να αφήσει την κατοικία του και τη δουλειά του, 10.000 δολάρια από τον ιδιοκτήτη της ομάδας, ο οποίος του προσέφερε μόλις 6.000 δολάρια και ο Κούζι αρνήθηκε. Οι Σικάγο Σταγκς εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση και πήραν τα δικαιώματα του παίκτη από τους Μπλάκχοκς και τον έπεισαν να υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας.[4]

Παρ' όλα αυτά, προτού αρχίσει το πρωτάθλημα οι Σταγκς διαλύθηκαν και ο επίτροπος του πρωταθλήματος έθεσε τρεις παίκτες των Σταγκς διαθέσιμους για ένα μικρό ντραφτ, όπου θα επιλεγόντουσαν από τρεις ομάδες του πρωταθλήματος που θα αποφασίζονταν να κληθούν στα ντραφτ. Οι τρεις αυτοί παίκτες ήταν ο Μαξ Ζαβλόφσκι, που αποτέλεσε πρώτο σκόρερ των Σταγκς και τις τέσσερις σεζόν ιστορίας της ομάδας καθώς και πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος της σεζόν 1947–48, ο Άντι Φίλιπ σημαντικό μέλος των Σταγκς και ο Κούζι. Οι Σέλτικς κληρώθηκαν τον Κούζι και ο σύλλογος χωρίς να το θέλει ιδιαίτερα του προσέφερε συμβόλαιο 8.500 δολαρίων το οποίο ο παίκτης δέχθηκε.[11][12][13]

Μπόστον Σέλτικς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κούζι έκανε το ντεμπούτο του στις 1 Νοεμβρίου 1950 στην ήττα της ομάδας του από τους Πίστονς με 107-94.[14] θα ολοκληρώσει την κανονική περίοδο με μέσο όρο 15,6 πόντους, 6,9 ριμπάουντ και 4,9 ασίστ αποτελώντας τον ηγέτη της ομάδας και αλλάζοντας την γνώμη που είχαν γι' αυτόν οι Άουερμπαχ και Μπράουν. Οι Σέλτικς έκαναν επίδοση νίκες-ήττες 39–30 τερμάτισαν στη δεύτερη θέση της Ανατολικής Περιφέρειας. Στα πλέι οφ όμως αποκλείστηκαν από τους Νιου Γιορκ Νικς.[15] Το 1951 ο Μπιλ Σάρμαν θα ενταχθεί στην ομάδα και με τον Κούζι να σημειώνει 21,7 πόντους, 6,4 ριμπάουντ και 6,7 ασίστ, θα πετύχουν και πάλι 39 νίκες σε 66 όμως παιχνίδια, τρία λιγότερα από όσα έδωσαν την προηγούμενη χρονιά, κατακτώντας και πάλι τη δεύτερη θέση της περιφέρειας πίσω από τους Σίρακιουζ Νάσιοναλς, όμως στα πλέι οφ θα αποκλειστούν και πάλι από τους Νικς τους οποίους είχαν ξεπεράσει κατά δύο νίκες στην κανονική περίοδο.[11]

Τη σεζόν 1952–53 ο Κούζι θα παρουσιαστεί ακόμη καλύτερος και με 19,8 πόντους, 6,3 ριμπάουντ και με τον εντυπωσιακό, για την εποχή, αριθμό των 7,7 ασίστ θα κερδίσει τον πρώτο του από τους οκτώ τίτλους του πρώτου πασέρ του πρωταθλήματος και φυσικά θα συμπεριληφθεί για τρίτη φορά στην καλύτερη πεντάδα του NBA.[16][17] Οι Σέλτικς εκείνη τη χρονιά θα δώσουν σκληρή μάχη με τους Σίρακιουζ Νάσιοναλς και τους Νιου Γιορκ Νικς για την πρώτη θέση της περιφέρειας. Τελικά οι Νικς με 47 νίκες σε 70 αγώνες θα κατακτήσουν την πρώτη θέση και θα αφήσουν στη δεύτερη θέση τους Νάσιοναλς που μετρούσαν 47 νίκες σε 71 παιχνίδια, δίνοντας ένα παιχνίδι περισσότερο από τους Νικς. Οι Σέλτικς με 46 νίκες σε 71 αναμετρήσεις θα αναδειχθούν τρίτοι έχοντας διαφορά 30 νικών από των ομάδα των Μπάλτιμορ Μπούλετς που τερμάτισαν στη τέταρτη και προτελευταία θέση της περιφέρειας κερδίζοντας όμως και αυτοί τη συμμετοχή τους στα πλέι οφ, όπου οι Σέλτικς θα αποκλείσουν με 2–0 νίκες τους Σίρακιουζ Νάσιοναλς.[18] Μάλιστα οι Σέλτικς νίκησαν τους Νάσιοναλς με 111–105 στο δεύτερο παιχνίδι (21 Μαρτίου 1953) ύστερα από τέσσερις παρατάσεις με τον Κούζι στον εν λόγω αγώνα να σκοράρει 50 πόντους έχοντας 30 στις 32 ελεύθερες βολές, επίδοση ρεκόρ για πλέι οφ που παραμένει. Στον επόμενο γύρο στα τελικά δηλαδή της περιφέρειας θα αποκλειστούν για άλλη μια χρονιά από τους Νικς. Στα έξι παιχνίδια πλέι οφ που έδωσε εκείνη τη χρονιά ο Κούζι σημείωσε κατά μέσο όρο 25,5 πόντους.[1][19][20]

Την επόμενη σεζόν οι Σέλτικς θα προσπαθήσουν και πάλι να διακριθούν με τον Κούζι να είναι για άλλη μία χρονιά πρωταγωνιστής με 19,2 πόντους και 7,2 ασίστ.[21] Στο πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς οι Σέλτικς θα τερματίσουν στη δεύτερη θέση, από τις πέντε συνολικά της Ανατολικής Περιφέρειας, με ρεκόρ 42–30 έχοντας δύο νίκες λιγότερες από τους Νικς και θα γίνουν μια από τις έξι ομάδες που κέρδιζαν την συμμετοχή τους στα πλέι οφ. Εκεί θα αντιμετώπιζαν σε ένα όμιλο των τριών ομάδων, τους Νικς και τους Νάσιοναλς τους οποίους θα αντιμετώπιζαν δύο φορές την κάθε ομάδα, εντός και εκτός έδρας. Τελικά, οι Σέλτικς τερμάτισαν στη δεύτερη θέση και περνώντας στα τελικά της περιφέρειας όπου και πάλι δεν μπόρεσαν να νικήσουν τους Νάσιοναλς χάνοντας 2–0 τη σειρά.[22]

Την επόμενη χρονιά οι ομάδες στο NBA είχαν μειωθεί στις 8. Οι Σέλτικς ήταν μέτριοι και με ρεκόρ 36–36 τερμάτισαν στην τρίτη και προτελευταία θέση της περιφέρειας και θα μπουν στα πλέι οφ με τον Κούζι να είναι εντυπωσιακός και να έχει 21,2 πόντους 6 ριμπάουντ καθώς και 7,8 ασίστ. Τα πλέι οφ αυτή τη χρονιά θα διεξάγονταν και πάλι εξ' ολοκλήρου με νοκ-άουτ αγώνες. Οι Σέλτικς θα αποκλείσουν στον πρώτο γύρο με 2–1 νίκες τους Νικς και θα αντιμετωπίσουν στα τελικά τους Νάσιοναλς, που είχαν κατακτήσει την πρώτη θέση της περιφέρειας στην κανονική περίοδο.[23] Αν και ο Κούζι με 21,2 πόντους και 9,3 ασίστ έκανε την καλύτερή εμφάνιση της καριέρας του σε πλέι οφ, οι Νάσιοναλς θα αποκλείσουν εύκολα την ομάδα του με 3–1 νίκες και θα προκριθούν στα τελικά του πρωταθλήματος το οποίο και κατέκτησαν.[24]

Τη σεζόν 1955–56 ο Κούζι με 18,8 πόντους και 8,9 ασίστ θα οδηγήσει τους Σέλτικς, με ρεκόρ 39–33, πάνω από τους Νάσιοναλς και τους Νικς, όμως και πάλι στη δεύτερη θέση της περιφέρειας πίσω από τους Φιλαδέλφεια Ουόριορς που τα τελευταία χρόνια τερμάτιζαν μόνιμα στην τελευταία θέση της περιφέρειας. Στα πλέι οφ οι Σέλτικς θα αποκλειστούν με 2–1 νίκες από τους Νάσιοναλς με τον Κούζι να έχει 26,3 πόντους 8 ριμπάουντ και 8,7 ασίστ στη σειρά αυτή.[11][25]

Στα ντραφτ του 1956 οι Σέλτικς είχαν έντονη δραστηριότητα και αποκτούν τον Τομ Χάινσον και τον πολύ καλό αμυντικό Μπιλ Ράσελ που με ύψος 2,08 μέτρα, αγωνίζονταν στη θέση του σέντερ.[26] Στο δεύτερο γύρο επιλέγουν τον γκαρντ Κ.Σ. Τζόουνς. Και οι τρεις αυτοί παίκτες θα γίνουν στο μέλλον μέλη του Naismith Memorial Basketball Hall of Fame. [2] Οι Σέλτικς θα είναι πλέον σημαντικά ενισχυμένοι και θα κάνουν επίδοση 44–28 και θα κατακτήσουν την πρώτη θέση της περιφέρειας, με τον Κούζι να έχει 20,6 πόντους και 7,5 καθώς και άξιους υποστηρικτές.[27] Θα μπουν για έβδομη συνεχόμενη χρονιά στα πλέι οφ όπου θα περάσουν απευθείας στα τελικά της περιφέρειας. Εκεί θα αντιμετωπίσουν τους Σίρακιουζ Νάσιοναλς τους οποίους αποκλείουν εύκολα με 3–0 νίκες περνώντας στα τελικά του πρωταθλήματος. Εκεί αντιμετωπίζουν τους Χοκς με τους Σέλτικς να κερδίσουν το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας τους με νικώντας με 4–3 νίκες τους Χοκς. Το έβδομο παιχνίδι ήταν συγκλονιστικό με τους Σέλτικς να κερδίζουν με 125–123 ύστερα από δύο παρατάσεις και θα κατακτήσουν το πρωτάθλημα.[26][28] Ο Κούζι έγινε ο πρώτος παίκτης που κατέκτησε τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη της κανονικής περιόδου και το πρωτάθλημα.[29]

Σε αγώνα απέναντι στους Νικς το 1960

Ακολούθησε άλλη μια πολύ καλή σεζόν με τους Σέλτικς να κατακτούν και πάλι την πρώτη θέση της περιφέρειας με ρεκόρ 49–23. Ο Κούζι ήταν για άλλη μια χρονιά ηγέτης της ομάδας με 18 πόντους και 7,1 ασίστ. Στα πλέι οφ θα νικήσουν και πάλι εύκολα με 4–1 νίκες στα τελικά της περιφέρειας και θα συναντήσουν στους τελικούς του πρωταθλήματος τους Χοκς. Η ομάδα του Σεντ Λούις θα πάρει τη ρεβάνς για το περσινό πρωτάθλημα κάμπτοντας την αντίσταση των Σέλτικς με 4–2 νίκες.[30]

Την επόμενη αγωνιστική περίοδο 1958–59 ο Κούζι θα είναι ακόμα καλύτερος και με 20 πόντους και 8,6 ασίστ θα οδηγήσει τους Σέλτικς σε ρεκόρ 52–20 και έγιναν η δεύτερη ομάδα στην ιστορία του NBA που ξεπερνούν τις 50 νίκες μετά τους Σίρακιουζ Νάσιοναλς τη σεζόν 1949–50. Θα περάσουν για άλλη μια φορά στα πλέι οφ και αφού νικήσουν αρκετά δύσκολα με 4–3 νίκες τους Σίρακιουζ Νάσιοναλς στα τελικά της περιφέρειας θα περάσουν στα τελικά του πρωταθλήματος όπου θα βρουν απέναντί τους αυτή τη φορά τους Μινεάπολις Λέικερς τους οποίους νίκησαν με χαρακτηριστική ευκολία με 4–0 νίκες.[11][31] Ο Κούζι έδωσε 51 συνολικά ασίστ στους τέσσερις αγώνες, επίδοση που παραμένει ακατάρριπτο ρεκόρ σε τέτοια σειρά.[32]

Τη σεζόν 1959–60 οι Σέλτικς θα πετύχουν ρεκόρ 59–16 με τον Κούζι να έχει 19,4 πόντους και 9,5 ασίστ, που αποτελεί και την υψηλότερη επίδοση σε ασίστ στην καριέρα του. Στα πλέι οφ θα νικήσουν με 4–2 νίκες στα τελικά της περιφέρειας τους Φιλαδέλφεια Ουόριορς θα συναντήσουν στους τελικούς τους Σεντ Λούις Χοκς για άλλη μια φορά. Οι Σέλτικς τελικά λυγίζουν τους Χοκς με 4–3 νίκες και κατακτούν το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα τους και τρίτο της ιστορίας τους. Το επόμενο έτος ο Κούζι που μπαίνει πλέον στα 33 του χρόνια κάνει άλλη μια καλή σεζόν με 18,1 πόντους και φτάνει τις 7,7 ασίστ ανά παιχνίδι, χάνοντας όμως τον τίτλο του πρώτου πασέρ του πρωταθλήματος ύστερα από οκτώ χρόνια, αφού ο ρούκι Όσκαρ Ρόμπερτσον θα πάρει τον τίτλο με 9,7 ασίστ, επίδοση που κατέρριψε το ρεκόρ των 9,5 ασίστ που είχε πετύχει την προηγούμενη χρονιά ο Κούζι. Παρ' όλα αυτά οι Σέλτικς είναι για μια ακόμη σεζόν εντυπωσιακοί και με ρεκόρ 57–22 μπαίνουν για 10η συνεχόμενη χρονιά στα πλέι οφ όπου αφού αρχικά αποκλείσουν με 4–1 νίκες στα τελικά της περιφέρειας τους Νάσιοναλς θα νικήσουν εύκολα και τους Χοκς στον τελικό με 4–1 νίκες, επίσης φτάνοντας στο τρίτο συνεχόμενο πρωτάθλημα.[33]

Τη σεζόν 1961–62 ο Κούζι λόγω της αυξημένης ηλικίας του θα παρουσιάσει πτώση στα στατιστικά του με 15,7 πόντους και 7,8 ασίστ.[34] Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, ύστερα από 10 χρονιές ως μέλος της Καλύτερης Πεντάδας του NBA (επίδοση ρεκόρ που ξεπεράστηκε σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αργότερα[35]) να συμπεριληφθεί στη Δεύτερη Καλύτερη Πεντάδα. Παρά την αγωνιστική πτώση του Κούζι οι Σέλτικς θα κάνουν ρεκόρ 60–20 και θα γίνουν η πρώτη ομάδα στην ιστορία του πρωταθλήματος που φτάνει το όριο των 60 νικών. Προχωρούν στα πλέι οφ μέχρι τον τελικό αφού αποκλείσουν στα τελικά της περιφέρειας με 4–3 νίκες τους Φιλαδέλφεια Ουόριορς. Εκεί θα συναντήσουν τους Λος Άντζελες Λέικερς του Έλτζιν Μπέιλορ καταφέρνοντας τελικά να κάμψουν την αντίστασή τους με 4–3 νίκες με τον Κούζι να πανηγυρίζει το τέταρτο διαδοχικό πρωτάθλημα και το πέμπτο συνολικά της καριέρας του.[1][36]

Η σεζόν 1962–63 ήταν ουσιαστικά η τελευταία της καριέρας του Κούζι με τον ίδιο παρά την προχωρημένη ηλικία του να συνεχίζει να αποτελεί βασικό στέλεχος των Σέλτικς που έκαναν ρεκόρ 58–22 και τον ίδιο να έχει 13,2 πόντους και 6,8 ασίστ. Στα πλέι οφ οι Σέλτικς θα κατακτήσουν το έβδομο συνεχόμενο πρωτάθλημα περιφέρειας σε βάρος των Σινσινάτι Ρόγιαλς του Όσκαρ Ρόμπερτσον. Στα τελικά του πρωταθλήματος βρίσκουν και πάλι απέναντί τους τους Λέικερς που τους υποτάσσουν και πάλι, αυτή τη φορά με 4–2 νίκες.[37]

Μετά από την κατάκτηση ενός ακόμη πρωταθλήματος (του έκτου) ο Κούζι ανακοινώνει την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Ήταν παρών σε 13 All Star Game, 10 φορές στην πρώτη ομάδα της χρονιάς και 8 φορές καλύτερος ασίστερ.[1][38] Οργανώθηκε μία γιορτή προς τιμήν του στο Μπόστον Γκάρντεν με τον ίδιο να εκπλήσεται από την ανταπόκριση του κόσμου. Όταν αποχώρησε, κατείχε δύο ρεκόρ του NBA, για τα περισσότερα λεπτά που έπαιξε (30.230) και τις περισσότερες ασίστ (6.949). Ήταν επίσης τέταρτος σκόρερ της (16.995 πόντοι) και δεύτερος στο σύνολο των αγώνων (917). Ήταν ο μόνος παίκτης που έπαιξε σε 13 παιχνίδια All-Star. Στα 109 παιχνίδια των πλέι οφ είχε κατά μέσο όρο 18,5 πόντους ανά παιχνίδι και 8,6 ασίστ.[4]

Προπονητική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπόστον Κόλετζ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την απόσυρσή του ο Κούζι θέλησε να συνεχίσει να βρίσκεται εντός του μπασκετικού χώρου ως προπονητής. Ανέλαβε προπονητής στο Μπόστον Κόλετζ, ομάδα κολεγιακού πρωταθλήματος όπου παρέμεινε για 6 χρονιές έχοντας συνολικό απολογισμό 117 νικών και μόλις 38 ηττών.[1]

Σινσινάτι Ρόγιαλς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά από έξι πολύ καλές σεζόν στο κολεγιακό πρωτάθλημα με το Μπόστον Κόλετζ, ο Κούζι αναλαμβάνει προπονητής στην ομάδα του NBA, Σινσινάτι Ρόγιαλς όπου αγωνίζονταν και ένας εκ των μεγάλων αστέρων του πρωταθλήματος εκείνη την εποχή, ο Όσκαρ Ρόμπερτσον. Μάλιστα τη σεζόν 1969–70 ο Κούζι στα 42 του έδωσε 7 παιχνίδια ως παίκτης για τους Ρόγιαλς (ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης του πρωταθλήματος μέχρι τότε) προσπαθώντας να προσελκύσει το φίλαλθο κοινό στο γήπεδο. Συνολικά με τους Ρόγιαλς αγωνίστηκε 34 λεπτά μετρώντας 5 πόντους, 5 ριμπάουντ και 10 ασίστ, ενώ τα έσοδα από τα εισιτήρια στα παιχνίδια όπου αγωνίστηκε σημείωσαν αύξηση κατά 70 %. Ο Κούζι έμεινε στους Ρόγιαλς για 4 χρονιές έχοντας έναν μέτριο απολογισμό 141 νικών και 209 ηττών. Τελικά στο τέλος της σεζόν 1973–74 ο Κούζι παραιτήθηκε από τους Ρόγιαλς και ολοκλήρωσε την προπονητική του καριέρα.[39][40]

Η ζωή μετά το μπάσκετ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ύστερα και από το τέλος και της προπονητικής του καριέρας ο Κούζι διετέλεσε επίτροπος του Πρωταθλήματος Αμερικανικού ποδοσφαίρου έως το διάστημα 1974–79, ενώ τη δεκαετία του 1980 διετέλεσε σχολιαστής παιχνιδιών των Σέλτικς.[9][41] Μάλιστα κατά τη διάρκεια της προπονητικής του καριέρας στο Μπόστον Κόλετζ εξέδωσε το 1963 το βιβλίο «Το Μπάσκετ είναι Η Ζωή Μου», που αποτελεί την αυτοβιογραφία του.[2][42] Έχει συμπεριληφθεί και στις τέσσερις επετειακές ομάδες του NBA (25, 35, 50 και 75 χρόνων), ένας από τους τέσσερις μόνο που τους έγινε αυτή η τιμή.[43][44][45][46] Σε συνέντευξή του, ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν, αντίπαλος του Κούζι στις αρχές της δεκαετίας του 1960, δήλωσε ότι ο Κούζι είναι ο πολυτιμότερος παίκτης γιατί μπορούσε να βοηθήσει την ομάδα του περισσότερο από ότι ο ίδιος τη δική του.[47]

Η κληρονομιά του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1954 το NBA δεν είχε παροχές υγείας, συνταξιοδοτικό πρόγραμμα, ελάχιστο μισθό και ο μέσος μισθός του παίκτη ήταν 8.000 δολάρια (85.500 δολάρια σε αντίστοιχη τιμή 2022) τη χρονιά. Για να το αντιμετωπίσει αυτό, ο Κούζι οργάνωσε την «Εθνική Ένωση Παικτών Μπάσκετ» (National Basketball Players Association), την πρώτη συνδικαλιστική οργάνωση μεταξύ των τεσσάρων μεγάλων επαγγελματικών αθλητικών πρωταθλημάτων της Βόρειας Αμερικής. Υπηρέτησε ως ο πρώτος της πρόεδρος μέχρι το 1958 συμβάλλοντας στη θεμελίωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των παικτών.[48][49]

Ο Κούζι αποχώρησε από με σεβασμό από τους παίκτες και λατρεμένος από τους οπαδούς όπως κανένας άλλος παίκτης πριν από αυτόν, και όσο σε λίγους έχει συμβεί από τότε.[1] Θεωρήθηκε ως ο πρώτος σημαντικός πόιντ γκαρντ του NBA, κερδίζοντας 8 από τους πρώτους 11 τίτλους ασίστερ στο πρωτάθλημα, και είχε μια άκρως επιτυχημένη καριέρα, κερδίζοντας έξι τίτλους πρωταθλήματος. Με την εντυπωσιακή ντρίμπλα του και τις ανορθόδοξες πάσες του, έκανε δημοφιλές το σύγχρονο παιχνίδι των γκαρντ και ανέβασε το προφίλ των Μπόστον Σέλτικς και ολόκληρου του ΝΒΑ. Ήταν ο πρώτος παίκτης του NBA που εμφανίστηκε στο εξώφυλλο του Sports Illustrated.[50][51] Τον τρόπο παιχνιδιού του με το γρήγορο ρυθμό και την επιθετική δραστηριότητα μιμήθηκαν σπουδαίοι παίκτες αργότερα όπως ο Πιτ Μάραβιτς και ο Μάτζικ Τζόνσον.[1][52] Το 1971 εισήχθη στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame και το 2006 στο αντίστοιχο Κολεγιακό.[53][54] Στις 19 Αυγούστου 2019 τιμήθηκε από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ με το Μετάλλιο της Ελευθερίας.[2][55]

Τίτλοι και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τίτλοι και Ατομικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 6 φορές πρωταθλητής του NBA : 1957 , 1959 , 1960 , 1961 , 1962 , 1963
  • Μία φορά Πολυτιμότερος Παίκτης του πρωταθλήματος (MVP) : 1957
  • 2 φορές Πολυτιμότερος Παίκτης του All-Star Game : 1954 , 1957
  • 13 φορές NBA All Star : 1951 - 1963
  • 10 φορές στην Καλύτερη Πεντάδα του NBA : 1952 - 1961
  • 2 φορές στην Δεύτερη Καλύτερη Πεντάδα του NBA : 1962 , 1963
  • Μία Φορά Πρωταθλητής NCAA : 1947
  • Μία φορά στην NCAA All American Team
  • Στους 75 καλύτερους καλαθοσφαιριστές των 75 χρόνων του NBA : 2021
  • Στους 50 καλύτερους καλαθοσφαιριστές των 50 χρόνων του NBA : 1996
  • Μέλος της επετειακής ομάδας των 35 χρόνων του NBA : 1980
  • Μέλος της επετειακής ομάδας των 25 χρόνων του NBA : 1971

Τιμές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Οι Σέλτικς απέσυραν τον αριθμό 14 που φορούσε ο Κούζι κατά τα 13 χρόνια της καριέρας του στην ομάδα της Βοστώνης.
  • Το 2019 του απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο Ελευθερίας

Στατιστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 924 παιχνίδια
  • 16.960 πόντοι (18,4 μ.ο.)
  • 4.786 ριμπάουντ (5,2 μ.ο.)
  • 6.955 ασίστ (7,5 μ.ο.)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «Legends profile: Bob Cousy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 2023. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Encyclopædia Britannica : Bob Cousy». Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2021. 
  3. ↑ «Most All-NBA First Team Selections: LeBron James Is The All-Time Leader With 13». Ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2022. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 «Bob Cousy». Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2021. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «Bob Cousy: The Houdini of the Hardwood». Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2021. 
  6. ↑ «100 Most Decorated NBA Players of All Time». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2023. 
  7. ↑ «Catching up with Bob Cousy: The NBA's First Superstar!». Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2022. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «Bob Cousy reflects on race, making amends with Bill Russell». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2022. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Celtics tried to pass on ultimate passer». Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2022. 
  10. ↑ «Cousy "I was ashamed to be white"». Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2022. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 «Bob Cousy - #14 - Boston Celtics». Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2021. 
  12. ↑ «1950 NBA Draft: all the picks, trades and information». Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2021. 
  13. ↑ «This Week in NBA History: Week of Oct. 1». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2023. 
  14. ↑ «This Week in NBA History: Week of Oct. 29». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2023. 
  15. ↑ «1950-51 Boston Celtics Roster and Stats». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2021. 
  16. ↑ «10 NBA Players With The Most Trophies And Awards Of All Time». Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2023. 
  17. ↑ «1952-53 Boston Celtics Roster and Stats». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2021. 
  18. ↑ «Season Review: 1952-53». Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2021. 
  19. ↑ «The NBA's 50 Greatest Single-Game Performances Ever». Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2020. 
  20. ↑ «NBA Playoffs Single-Game Records: Michael Jordan Still Holds The 63-Point Record, Wilt Chamberlain's 41 Rebounds Won't Ever Be Repeated». Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2022. 
  21. ↑ «Bob Cousy 1953-54 Game Log». Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2021. 
  22. ↑ «1954 NBA Playoffs Summary». Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2021. 
  23. ↑ «Season Review: 1954-55». Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2021. 
  24. ↑ «Bob Cousy 1954 NBA Playoffs Summary». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2021. 
  25. ↑ «1955-56 Boston Celtics Roster and Stats». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2021. 
  26. ↑ 26,0 26,1 «Season Review: 1956-57». Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2021. 
  27. ↑ «Bob Cousy 1956-57 Game Log». Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2021. 
  28. ↑ «1956-57 Boston Celtics Roster and Stats». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2021. 
  29. ↑ «The Only Players Who Won The MVP And The Championship In The Same Season». Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2023. 
  30. ↑ «Season Review: 1957-58». Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2021. 
  31. ↑ «Season Review: 1958-59». Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2021. 
  32. ↑ «10 Greatest Boston Celtics Players Of All Time». Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2022. 
  33. ↑ «1959-60 Boston Celtics Roster and Stats». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2021. 
  34. ↑ «Bob Cousy 1961-62 Game Log». Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2021. 
  35. ↑ «List of players selected for the first, second and third All-NBA Team throughout league history». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2023. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2023. 
  36. ↑ «Season Review: 1961-62». Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2021. 
  37. ↑ «1962-63 Boston Celtics Roster and Stats». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2021. 
  38. ↑ «Το τελευταίο παιχνίδι του Κούζι στους Σέλτικς και η κατάκτηση του τίτλου!». Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2021. 
  39. ↑ «BOB COUSY». Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2022. 
  40. ↑ «The 5 Best Duos In NBA History». Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2022. 
  41. ↑ «The New York Times : A.S.L. Set To Dismiss Bob Cousy». Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2022. 
  42. ↑ «Basketball is My Life». Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2021. 
  43. ↑ «NBA Silver Anniversary Team». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2021. 
  44. ↑ «NBA 35th Anniversary All-Time Team». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2021. 
  45. ↑ «NBA at 50: Top 50 Players». Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2021. 
  46. ↑ «ΝΒΑ: Αυτοί είναι οι 75+1 παίκτες όλων των εποχών!». Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2021. 
  47. ↑ «Jordan, Wilt and Russell Discuss Who The Greatest Player Ever Is». Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2021. 
  48. ↑ «NBPA : OVERVIEW AND HISTORY». Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2022. 
  49. ↑ «The origins of the NBPA and the long road to the 1964 NBA All-Star Game boycott». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2022. 
  50. ↑ «The Cousy Award Presented by College of the Holy Cross». Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2022. 
  51. ↑ «Bob Cousy: The Cousy Legacy». Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2022. 
  52. ↑ «Only 7 Point Guards Have Won The MVP Award: Magic Johnson Is The Leader With 3 Awards». Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2022. 
  53. ↑ «Robert J. "Bob" Cousy». Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2023. 
  54. ↑ «O «Mr. Basketball» γίνεται 89 ετών!». Ανακτήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2023. 
  55. ↑ «Ο Τραμπ απένειμε το μετάλλιο της Ελευθερίας στον θρύλο του ΝΒΑ, Μπομπ Κούζι». Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπομπ_Κούζι&oldid=10462446"