Λόγος της Καραντίνας
Με την ονομασία Λόγος της Καραντίνας, ή Καραντίνας Λόγος, ή Ομιλία της Καραντίνας, ή Καραντίνας Ομιλία, (Quarantine Speech) φέρεται ο ιστορικός λόγος που εκφώνησε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούζβελτ στις 5 Οκτωβρίου 1937, στο Σικάγο με κύριο αποδέκτη τον αμερικανικό λαό αλλά και όλα τα φιλειρηνικά κράτη του κόσμου.
Ο λόγος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο λόγος αυτός εκφωνήθηκε στο Σικάγο με την ευκαιρία των εγκαινίων της εξωτερικής γέφυρας σύνδεσης με τον μεγάλο αυτοκινητόδρομο. Σημειώνεται ότι την εποχή εκείνη το Σικάγο αποτελούσε την "ακρόπολη (των οπαδών) του αμερικανικού απομονωτισμού" [1].
Στον λόγο του αυτόν ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ ούτε λίγο ούτε πολύ προειδοποίησε τον αμερικανικό λαό ότι: "ο τηρούμενος κατά πάγια θέση απομονωτισμός δεν μπορεί να τον προφυλάξει απόλυτα από έναν πόλεμο. Αν με τις σημερινές συνθήκες αυτό το 10% των χωρών που έχουν εξαπολύσει αιφνίδιες επιθέσεις, χωρίς προειδοποίηση κατά λαών, πλοίων κ.λπ., θριαμβεύσει τότε και οι ΗΠΑ θα πρέπει να αναμένουν τα χειρότερα. Επειδή όμως ο πόλεμος είναι μια "αρρώστια" θα πρέπει τα υπεύθυνα για εγκληματικές πράξεις έθνη. (υπονοώντας σαφώς τη Γερμανία, που είχε προσαρτήσει βιαία την Αυστρία, την Ιταλία, που είχε εισβάλει στην Αιθιοπία και την Ιαπωνία που είχε εισβάλει στην Κίνα) να τεθούν σε "καραντίνα". Παράλληλα θα πρέπει όλα τα φιλειρηνικά κράτη να συσπειρωθούν σε μια κοινή "συντονισμένη προσπάθεια" για να μπορέσουν να αμυνθούν".
Αντιδράσεις - σχόλια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αν και ο λόγος δεν προσδιόριζε το είδος της επικαλούμενης καραντίνας (πολιτική, οικονομική κ.λ.π.), ούτε καλούσε και τις εν λόγω χώρες σε κάποιο συγκεκριμένο μέτρο διακοπής των επιχειρήσεών τους, αφήνοντας μόνο μομφές της επιθετικής πολιτικής τους, εντούτοις απετέλεσε το προοίμιο του επεμβατισμού που θα ακολουθούσε λίγο αργότερα ο Ρούζβελτ. Βέβαια ο λόγος αυτός την εποχή και στην πόλη που εκφωνήθηκε όπως ήταν φυσικό ξεσήκωσε αρχικά έντονες αντιδράσεις.
Συγκεκριμένα η "Chicago Tribune" κατηγόρησε ευθέως τον πρόεδρο Ρούζβελτ. ότι με τον λόγο του "είχε μεταβάλει την πόλη του Σικάγου σε κέντρο παγκόσμιου κυκλώνα πολεμικών ψυχώσεων". Σχολιάζοντας στη συνέχεια ο Ρούζβελτ την κατηγορία αυτή φέρεται να δήλωσε "Είναι τρομερό, να προσπαθείς να οδηγήσεις τη χώρα μπροστά και να διαπιστώνεις ότι δεν σε ακολουθεί κανείς!" Επίσης ιδιαίτερα επικριτικός ήταν ο γνωστός μεγαλοεκδότης του αμερικανικού "κίτρινου τύπου" της εποχής Γουίλιαμ Ράντολφ Χηρστ. Παρά ταύτα όπως βεβαίωνε λίγες ημέρες αργότερα η εβδομαδιαία εφημερίδα "Τάιμ" ο λόγος της καραντίνας, λιτός και με επιχειρηματολογία κέρδισε περισσότερες επιδοκιμασίες και μάλιστα απ΄ όλους τους λόγους που είχε εκφωνήσει ο Ρούζβελτ τους τελευταίους μήνες [2].
Ιδιαίτερα όμως επικριτική ήταν η αντίδραση της Γερμανίας και της Ιταλίας. Ο Χίτλερ σχολιάζοντας τον προεδρικό λόγο της καραντίνας εξέφρασε την άποψη ότι "ο Πρόεδρος Ρούζβελτ ξεκινώντας από μνησικακίες αφέθηκε να γίνει φερέφωνο των εχθρών των "αυθεντικών κρατών" [3]. Ο δε Μουσολίνι σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στο "Πόπολο ντ' Ιτάλια" φερόμενο ως απάντηση στο λόγο της καραντίνας σημείωνε: "Η αυριανή Ευρώπη θα γίνει φασιστική όχι από την προπαγάνδα αλλά από τη λογική εξέλιξη των γεγονότων, (ερμηνεύοντας και τη συνέπεια των επιχειρήσεων της Ιαπωνίας στην Κίνα). Η οργανωμένη φασιστική δημοκρατία ξεπερνά πλέον τις αντιλήψεις του 1789 (Γαλλική επανάσταση) αφού εφαρμόζεται πλέον στη Γερμανία και Ιταλία όπου κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει πως αποτελεί σύστημα για κατώτερους λαούς"[4].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Τα Υπέρ και τα Κατά - Ρούζβελτ" (τομ.11ος) Φάκελλοι Mondadori 1972 Ιταλία, ελληνική έκδοση Φυτράκης 1972 Αθήναι