Κυβέρνηση Ανδρέα Μιχαλακόπουλου 1924
.svg){kind=small} | |
| Β΄ Ελληνική Δημοκρατία | |
 | |
| Ημερομηνία σχηματισμού | 7 Οκτωβρίου 1924 |
|---|---|
| Ημερομηνία διάλυσης | 26 Ιουνίου 1925 |
| Πρόσωπα και δομές | |
| Αρχηγός Κράτους | (προσωρινός) Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Παύλος Κουντουριώτης |
| Πρόεδρος Κυβέρνησης | Ανδρέας Μιχαλακόπουλος |
| Συνολικός αριθμός Μελών | 15 |
| Συμμετέχοντα κόμματα | Κόμμα Φιλελευθέρων |
| Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | κυβέρνηση μειοψηφίας (Συντηρητική πτέρυγα του Φιλελεύθερου κόμματος) |
| Ιστορία | |
| Εκλογές | Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1923 |
| Θητεία νομοθετικού σώματος | 2 Ιανουαρίου 1924 -30 Ιουνίου 1925 («Δ' Εν Αθήναις Συντακτική των Ελλήνων Συνέλευσις») |
| Προηγούμενη | Κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη 1924 |
| Διάδοχη | Κυβέρνηση Θεόδωρου Πάγκαλου 1925 |
Η Κυβέρνηση Ανδρέα Μιχαλακόπουλου 1924 (Οκτώβριος 1924 - Ιούνιος 1925) ανέλαβε την εξουσία μετά την παραίτηση της Κυβέρνησης Θεμιστοκλή Σοφούλη.
Μετά την παραίτηση του Θεμιστοκλή Σοφούλη (του δεύτερου σε κοινοβουλευτική δύναμη ισχυρού άντρα του κόμματος των Φιλελευθέρων, μετά από τον αρχηγό της πτέρυγας των Προοδευτικών Φιλελευθέρων, Γεώργιο Καφαντάρη), και ύστερα από την αποτυχία σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας των κομμάτων της Βουλής, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δίνει την εντολή στον Ανδρέα Μιχαλακόπουλο (ηγέτη της πτέρυγας των Συντηρητικών Φιλελεύθερων), ο οποίος, αφού εξασφαλίζει τη συνεργασία του Γεωργίου Κονδύλη, σχηματίζει κυβέρνηση, στις 7 Οκτωβρίου 1924.[1]
Η κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου ήρθε αντιμέτωπη με πολλά σημαντικά γεγονότα, ήδη από την αρχή σχεδόν της διακυβέρνησής της.
Στις 20 Νοεμβρίου 1924, ξεσπάει ένα ακόμα κίνημα στο στρατό, το Κίνημα που έμεινε γνωστό ως «Κίνημα Λούφα - Ντερτιλή». Αρχηγοί του
ήταν ο υποστράτηγος Χαράλαμπος Λούφας και ο αντισυνταγματάρχης Βασίλειος Ντερτιλής. Οι δυο αξιωματικοί σκόπευαν να καταλάβουν κυβερνητικά κτίρια, ώστε να αναγκάσουν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να ορκίσει Κυβέρνηση που θα μπορούσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων (όπως ισχυρίστηκε ο Λούφας στην απολογία του) [2]. Όμως, οι κινήσεις του στρατιωτικού τμήματος έγιναν αμέσως αντιληπτές, και ο διοικητής του Α' Σώματος Στρατού, αντιστράτηγος Παπαθανασίου, κατάφερε να τους σταματήσει και να τους συλλάβει.
Το Μάρτιο του 1925, η κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου ήρθε αντιμέτωπη με ένα μεγάλο κύμα απεργιών. Την αρχή κάνουν οι υπάλληλοι του σιδηροδρόμου Αθηνών - Πειραιώς, που ξεκινούν απεργία στις 8 Μαρτίου. Η κυβέρνηση αρνείται κάθε διάλογο μαζί τους, και η απεργία γενικεύεται. Ναυτεργάτες, λιμενεργάτες, καπνεργάτες, υπάλληλοι φωταερίου, αρτεργάτες και υπάλληλοι του ευρύτερου δημόσιου τομέα και των δήμων, αρχίζουν και αυτοί τις κινητοποιήσεις. [3]Οι διαδηλώσεις και οι πορείες συνταράζουν όλη την Ελλάδα, ενώ η κυβέρνηση απαντά με τη χρήση αστυνομικής βίας, με αποτέλεσμα η κατάσταση να γίνεται όλο και πιο εκρηκτική.
Το κίνημα των Γιαγιάδων, τέλος, στη Σάμο, θα πλήξει την κυβέρνηση τον Ιούνιο του 1925. Την κατάσταση αυτή θα εκμεταλευτεί ο Θεόδωρος Πάγκαλος για να ανατρέψει την κυβέρνηση και να επιβάλλει την εξουσία του.
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Ανδρέας Μιχαλακόπουλος
- «Επί των Εξωτερικών υπουργός»: Γεώργιος Ρούσσος (υπουργός)
- - παραιτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1925 και αντικαταστάθηκε από τον πρωθυπουργό Ανδρέα Μιχαλακόπουλο
- - ο πρωθυπουργός κατέλαβε μόνιμα την θέση του Υπουργού των Εξωτερικών στις 9 Μαρτίου 1925
- «Επί της Δικαιοσύνης υπουργός»: Παντελής Τσιτσεκλής
- «Επί των Εσωτερικών υπουργός»: Γεώργιος Κονδύλης
- - αντικαταστάθηκε στις 15 Ιουνίου 1925 από τον Γεώργιο Μαρή
- «Επί των Εκκλησιαστικών και της Δημοσίας εκπαιδεύσεως υπουργός»: προσωρινά, Κωνσταντίνος Σπυρίδης
- - στις 9 Μαρτίου 1925 ανέλαβε ο Ιωάννης Μανέτας
- - αντικαταστάθηκε στις 15 Ιουνίου 1925 από τον Κωνσταντίνο Σπυρίδη
- «Επί των Οικονομικών υπουργός»: Κωνσταντίνος Γκότσης
- «Επί της Εθνικής Οικονομίας υπουργός» : Κωνσταντίνος Σπυρίδης
- - αντικαταστάθηκε στις 15 Ιουνίου από τον Γεώργιο Παπανδρέου
- «Επί των Δημοσίων Συγκοινωνιών υπουργός»: προσωρινά, Γεώργιος Μαρής
- - στις 7 Νοεμβρίου ανέλαβε ο Ιωάννης Βαλαλάς
- - αντικαταστάθηκε στις 15 Ιουνίου 1925 από τον Βύρωνα Καραπαναγιώτη
- «Επί της Γεωργίας και Δημοσίων κτημάτων υπουργός» : Γεώργιος Μαρής
- - αντικαταστάθηκε στις 15 Ιουνίου από τον Ιωάννη Βαλαλά
- «Επί των Στρατιωτικών υπουργός»: Ανδρέας Μιχαλακόπουλος
- - αντικαταστάθηκε στις 9 Μαρτίου 1925 από τον Κωνσταντίνο Γόντικα
- «Επί των Ναυτικών υπουργός»: προσωρινά, Γεώργιος Ρούσσος
- - στις 7 Νοεμβρίου ανέλαβε ο Αθανάσιος Ν. Μιαούλης
- «Επί της Υγιεινής, Προνοίας και Αντιλήψεως υπουργός»: Απόστολος Ορφανίδης
- - αντικαταστάθηκε στις 9 Μαρτίου 1925 από τον Αναστάσιο Μισιρλόγλου[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Γρηγόριος Δαφνής, Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων 1923-1940, τόμος πρώτος,εκδ.Κάκτος, Αθήνα, 1997, σελ. 262-263
- ↑ «...συλλαμβάνοντας τους πληρεξουσίους και κατα λύοντας την κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου. Στη συνέχεια –όπως ανέφερε αργότερα στην απολογία του ο Λούφας– θα καλούσαν τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να ορκίσει νέα κυβέρνηση, η οποία θα στεκόταν στο «ύψος των περιστάσεων»». Γιάννης Δασκαρόλης: «Δημοκρατικά Τάγματα - Οι πραιτωριανοί της Β΄ Ελληνικής Δημοκρατίας (1923-1926)» εκδ. "Παπαζήση", https://kataggeilte.blogspot.com/2019/07/19-1924.html).
- ↑ https://www.ethnos.gr/oikonomia/11836_doro-hristoygennon-o-13os-misthos-ehei-ti-diki-toy-syndikalistiki-istoria
- ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης»http://www.ggk.gov.gr/?p=952
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2019.
.svg){kind=small}
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με μια Κυβέρνηση χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |