Καρλόττα της Σαβοΐας

Καρλόττα της Σαβοΐας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	11 Νοεμβρίου 1441 (περίπου); Σαμπερί
Θάνατος	1 Δεκεμβρίου 1483; Αμπουάζ
Τόπος ταφής	Basilica of Our Lady, Cléry
Χώρα πολιτογράφησης	Δουκάτο της Σαβοΐας
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Παλαιά Γαλλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας (1451–1483)
Τέκνα	Άννα της Γαλλίας; Ιωάννα της Γαλλίας; Κάρολος Η΄ της Γαλλίας; Francis of France; Joachim de Valois
Γονείς	Λουδοβίκος της Σαβοΐας και Άννα της Κύπρου
Αδέλφια	Μπόνα της Σαβοΐας; Μαργαρίτα της Σαβοΐας (1439-1483); Μαρία της Σαβοΐας; Φραγκίσκος της Σαβοΐας; Ιανός της Σαβοΐας; Αμεδαίος Θ΄ της Σαβοΐας; Φίλιππος Β΄ της Σαβοΐας; Λουδοβίκος της Γενεύης; Ιάκωβος της Σαβοΐας; Agnès de Savoie; Pierre de Savoie
Οικογένεια	Οίκος της Σαβοΐας
Θυρεός
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Η Καρλόττα της Σαβοΐας (Γαλλική γλώσσα : Charlotte de Savoie, 11 Νοεμβρίου 1441 - 1 Δεκεμβρίου 1483) ήταν δεύτερη σύζυγος του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου του 11ου. Διετέλεσε αντιβασίλισσα την εποχή της απουσίας του συζύγου της (1465) και μέλος του βασιλικού συμβουλίου μέχρι την ενηλικίωση του γιου της (1483). Η Καρλόττα ήταν κόρη του Λουδοβίκου, δούκα της Σαβοΐας και της Άννας του Πουατιέ-Λουζινιάν.^[4]^[5] Οι παππούδες του από μητέρα ήταν ο Ιανός της Κύπρου και η Καρλόττα των Βουρβόνων, βασίλισσα της Κύπρου, οι γονείς της Καρλόττας ήταν ο Ιωάννης Α΄ του Λα Μαρς και η Αικατερίνη του Βαντόμ, είχαν αποκτήσει 19 παιδιά από τα οποία επέζησαν τα 14.

Γάμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Καρλόττα αρραβωνιάστηκε σε ηλικία ενός έτους τον Φρειδερίκο της Σαξονίας (28 Αυγούστου 1439 - 23 Δεκεμβρίου 1451) μεγαλύτερο γιο του Φρειδερίκου Β΄ της Σαξονίας αλλά ο γάμος ακυρώθηκε για άγνωστους λόγους.^[6] Σε 8 χρόνια η Καρλόττα παντρεύτηκε τον Δελφίνο της Γαλλίας Λουδοβίκο (14 Φεβρουαρίου 1451) που έγινε αργότερα βασιλιάς ως Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Καρόλου Ζ΄ της Γαλλίας και της Μαρίας του Ανζού.^[7] Ο γάμος έγινε χωρίς την σύμφωνη γνώμη του βασιλιά πεθερού της, η ίδια ήταν 9 ετών και ο σύζυγος της 27.^[8] Η πρώτη σύζυγος του Λουδοβίκου Μαργαρίτα της Σκωτίας, Δελφίνη της Γαλλίας είχε πεθάνει πρόωρα και άτεκνη (1445), με τον γάμο η Καρλόττα έγινε Δελφίνη της Γαλλίας. Ο Λουδοβίκος ωστόσο την αγνόησε, όταν έμαθε στην αυλή της Βουργουνδίας ότι διαδέχθηκε τον πατέρα του στον θρόνο της Γαλλίας έφυγε αμέσως χωρίς την σύζυγο του. Η Ισαβέλλα της Βουρβόνης ανέλαβε την ευθύνη να την εξοπλίσει με τα απαραίτητα εφόδια ώστε να μπορέσει να βρει τον σύζυγο της.

Βασίλισσα της Γαλλίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Καρλόττα της Σαβοίας έγινε βασίλισσα της Γαλλίας (22 Ιουλίου 1461), την επόμενη χρονιά αρρώστησε βαριά και τον Αύγουστο του 1462 παρά λίγο να πεθάνει, από τότε η υγεία της ήταν ασθενής. Ο Λουδοβίκος ΙΑ΄ δεν είχε ισχυρή αντιπροσωπεία στην αυλή του, η Καρλόττα ζούσε στο Κάστρο του Αμπουάζ με τις αδελφές της, τις αυλικές της και ανέλαβε την εκπαίδευση των θυγατέρων της αφού ο γιος της ζούσε με τον σύζυγο της. Σε σπάνιες περιπτώσεις βρισκόταν στην αυλή για να δεχτεί υψηλούς καλεσμένους όπως ο Ριχάρδος Νέβιλ, 16ος κόμης του Γουόρικ και ο Γεώργιος Πλανταγενέτης, 1ος δούκας του Κλάρενς που ήρθαν από την Αγγλία (1470). Η Καρλόττα είχε έντονο ενδιαφέρον για την λογοτεχνία και διατηρούσε την προσωπική της βιβλιοθήκη.^[9] Η συλλογή της περιείχε περισσότερα από 100 βιβλία, ήταν ο πυρήνας για να δημιουργηθεί αργότερα η Εθνική βιβλιοθήκη της Γαλλίας.

Η Καρλόττα ήταν ενάρετη γυναίκα, ένας σύγχρονος με την εποχή της ιστορικός έγραψε "ήταν εξαιρετική πριγκίπισσα αλλά όχι τόσο ευχάριστη για να περάσεις τον χρόνο μαζί της".^[10] Με την γέννηση του τελευταίου παιδιού της ωστόσο ο σύζυγος της ορκίστηκε πίστη απέναντι της, διατήρησε τον όρκο μέχρι τον θάνατο του. Ο Λουδοβίκος ΙΑ΄ πέθανε αφήνοντας τον μικρό τους γιο Κάρολο Η΄ ανήλικο αλλά δεν όρισε την Καρλόττα αντιβασίλισσα. Με την διαθήκη του όρισε συμβούλιο αντιβασιλείας στο οποίο θα συμμετείχαν η Καρλόττα, ο Ιωάννης Β΄ της Βουρβόνης και οι δύο γαμπροί του ο μελλοντικός Λουδοβίκος ΙΒ΄ της Γαλλίας που παντρεύτηκε την κόρη τους Ιωάννα και ο Πέτρος Β΄ της Βουρβόνης που παντρεύτηκε την κόρη τους Άννα. Την αντιβασιλεία ανέλαβε ωστόσο μόνο η μεγαλύτερη κόρη της Άννα και ο σύζυγος της Πέτρος. Η Καρλόττα πέθανε μόλις λίγους μήνες μετά τον θάνατο του συζύγου της, τάφηκε στην Βασιλική του Κλερύ που βρισκόταν στο Λουαρέ στην Ορλεάνη.^[11]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τον σύζυγο της Λουδοβίκο ΙΑ΄ της Γαλλίας απέκτησε :

Λουδοβίκος (1458 - 1460)
Ιωακείμ (1459)
Λουίζα (1460)
Άννας της Γαλλίας, αντιβασίλισσα
Ιωάννα της Γαλλίας (1464-1505)
Φραγκίσκος (1466)
Κάρολος Η' της Γαλλίας
Φραγκίσκος (1472 - 1473)

Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 «Kindred Britain»
↑ ^3,00 ^3,01 ^3,02 ^3,03 ^3,04 ^3,05 ^3,06 ^3,07 ^3,08 ^3,09 fmg.ac/Projects/MedLands/SAVOY.htm#Louisdied1465B.
↑ Joachim W. Stieber, Pope Eugenius IV, the Council of Basel and the Secular and Ecclesiastical Authorities in the Empire, (E.J. Brill, 1978), 254
↑ Sharon L. Jansen, Anne of France: Lessons For My Daughter, ed. Jane Chance, (Boydell & Brewer, 2004), 2-3
↑ Joachim W. Stieber, Pope Eugenius IV, the Council of Basel and the Secular and Ecclesiastical Authorities in the Empire, (E.J. Brill, 1978), 254
↑ Richard Vaughan, Philip the Good, (The Boydell Press, 2010), 353
↑ Richard Vaughan, Philip the Good, (The Boydell Press, 2010), 353
↑ Sharon L. Jansen, Anne of France: Lessons For My Daughter, ed. Jane Chance, (Boydell & Brewer, 2004), 2-3
↑ Sharon L. Jansen, Anne of France: Lessons For My Daughter, ed. Jane Chance, (Boydell & Brewer, 2004), 2-3
↑ https://web.archive.org/web/20060720162315/http://www.clery-saint-andre.com/basilique.html

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Joachim W. Stieber, Pope Eugenius IV, the Council of Basel and the Secular and Ecclesiastical Authorities in the Empire, (E.J. Brill, 1978)
Sharon L. Jansen, Anne of France: Lessons For My Daughter, ed. Jane Chance, (Boydell & Brewer, 2004)
Richard Vaughan, Philip the Good, (The Boydell Press, 2010)
Pauline Matarasso, “Queen’s Mate: Three women of power in France on the eve of the Renaissance”
John Seargeant Cyprian Bridge, “A History of France from the Death of Louis XI”
Paul Murray Kendall, “The Universal Spider: Louis XI”

[8268b2566daa8011aaaa68a535cc98cd30a9cf10-1] «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020.

[e6596ed0d2b81634d4a2b94f1bd23a5d26a198cf-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 «Kindred Britain»

[401c05c5b0af4bb7ee19908d64a3f2378d10803b-3] 3,00 ^3,01 ^3,02 ^3,03 ^3,04 ^3,05 ^3,06 ^3,07 ^3,08 ^3,09 fmg.ac/Projects/MedLands/SAVOY.htm#Louisdied1465B.

[4] Joachim W. Stieber, Pope Eugenius IV, the Council of Basel and the Secular and Ecclesiastical Authorities in the Empire, (E.J. Brill, 1978), 254

[5] Sharon L. Jansen, Anne of France: Lessons For My Daughter, ed. Jane Chance, (Boydell & Brewer, 2004), 2-3

[6] Joachim W. Stieber, Pope Eugenius IV, the Council of Basel and the Secular and Ecclesiastical Authorities in the Empire, (E.J. Brill, 1978), 254

[7] Richard Vaughan, Philip the Good, (The Boydell Press, 2010), 353

[8] Richard Vaughan, Philip the Good, (The Boydell Press, 2010), 353

[9] Sharon L. Jansen, Anne of France: Lessons For My Daughter, ed. Jane Chance, (Boydell & Brewer, 2004), 2-3

[10] Sharon L. Jansen, Anne of France: Lessons For My Daughter, ed. Jane Chance, (Boydell & Brewer, 2004), 2-3

[11] ttps://web.archive.org/web/20060720162315/http://www.clery-saint-andre.com/basilique.html

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]