Καρλ Κερένυι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Καρλ Κερένυι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Kerényi Károly (Ουγγρικά)
Γέννηση19  Ιανουαρίου 1897[1][2][3]
Τιμισοάρα[4]
Θάνατος14  Απριλίου 1973[1][2][3]
Κίλχμπεργκ
Χώρα πολιτογράφησηςΟυγγαρία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[5][6]
Ουγγρικά[6]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Έτβες Λόραντ (έως 1921)
Erzsébet University
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητακλασικός φιλόλογος
συγγραφέας
διδάσκων πανεπιστημίου
μυθογράφος
ιστορικός της θρησκείας
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο του Πετς
Πανεπιστήμιο Χούμπολτ
Επηρεάστηκε απόWalter Friedrich Otto
Οικογένεια
ΤέκναGrácia Kerényi
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςεπίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Ουψάλα (1963)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Καρλ Κερένυι (Károly Kerényi, ΔΦΑ ˈkaːroj ˈkɛreːɲi, 19 Ιανουαρίου 1897 – 14 Απριλίου 1973) ήταν Ούγγρος (Σουαβός) καθηγητής των κλασικών σπουδών, μυθολόγος και ιστορικός της θρησκείας, που ασχολήθηκε με τη σύγχρονη μελέτη της Ελληνικής μυθολογίας. Δίδαξε στα πανεπιστήμια του Σέγκεντ και του Πεκς στην Ουγγαρία. Από το 1943 εξαιτίας πολιτικών πιέσεων που εντάθηκαν με την άνοδο του Ναζισμού στην Ουγγαρία ο Κερένυι έγινε μόνιμος κάτοικος Ελβετίας, αρχικά με διπλωματικό status και κατόπιν ως πολιτικός πρόσφυγας. Υπήρξε λέκτορας του Ινστιτούτου Κ. Γ. Γιουνγκ και εκδότης της σειράς Albae Vigiliae στη Ζυρίχη, σε θέματα σχετικά με τη μυθολογία την αρχαία τέχνη και συναφή ζητήματα[7].

Ήδη από το 1941 ο Κερένυι έδινε διαλέξεις στα Συνέδρια Έρανος στην Ασκόνα, προσκεκλημένος του Κ. Γκ. Γιουνγκ. Η επαφή του με τον Ελβετό ψυχολόγο ήταν εκείνη που οδήγησε τελικά στη μόνιμη μετανάστευση στο Ιταλόγλωσσο καντόνι του Τιτσίνο. Εκεί στην Ελβετία εξέδωσε ο Κερένυι το κύριο σώμα της έρευνάς του στην περίοδο 1945-1968, ασκώντας παράλληλα σημαντική επίδραση στην έρευνα της μυθολογίας, ως ένας από τους τελευταίους αντιπροσώπους της μεγάλης παράδοσης των ανθρωπιστών λογίων της αρχαιότητας[8].

Μεταπολεμικά ο Κερένυι δίδαξε Ουγγρική γλώσσα και λογοτεχνία στο πανεπιστήμιο της Βασιλείας. Ωστόσο, με σημείο έναρξης το 1946, ξεκίνησε μια σειρά από επιθέσεις στην πατρίδα του με λιβέλους που άρχισαν θέτουν σε αμφισβήτηση όχι μόνο τις δημοκρατικές του αρχές αλλά και την επιστημονική του ακεραιότητα. Το 1947 ταξίδεψε στην Ουγγαρία για να μιλήσει στην ανακήρυξή του ως μέλους της Ουγγρικής Ακαδημίας Επιστημών, με την πρόθεση να προσφέρει στη δημοκρατική ανάπτυξη της Ουγγαρίας. Ωστόσο οι προειδοποιήσεις του ουγγρικού σταλινικού καθεστώτος τον εξανάγκασαν να φύγει από τη Βουδαπέστη. Επακόλουθα ο Κερένυι εξορίστηκε από την πολιτική προπαγάνδα υπό τον Γκεόργκι Λούκατς (György Lukács), καθοδηγητική μορφή της κομμουνιστικής ιδεολογίας. Το καλοκαίρι του 1948, ο Λούκατς έγραψε ένα άρθρο στην Társadalmi Szemle (Επιθεώρηση της Εταιρείας) στο οποίο κατηγορούσε τον Κερένυι για συνεργασία με τους Ναζί. Αργότερα ήλθε στο φως η πραγματική αιτία αυτών των λιβέλων που ήταν η απομάκρυνση μιας διεθνώς αναγνωρισμένης προσωπικότητας που θεωρούσε πρωταρχικό της καθήκον την έκφραση της γνώμης της και συνεπώς δεν μπορούσε να συμβιβαστεί ιδεολογικά. Ο τίτλος του ακαδημαϊκού αποσύρθηκε για να αποκατασταθεί το 1989 μετά θάνατον[9].

Το 1962 ο Κερένυι έλαβε την Ελβετική υπηκοότητα. Αποβίωσε στις 14 Απριλίου 1973. Η δεύτερη σύζυγός του Μάγδα αφιέρωσε την υπόλοιπη ζωή της στην προώθηση του έργου του, δημιουργώντας ένα αρχείο τεκμηρίωσης με φωτογραφικό υλικό, αλληλογραφία και χειρόγραφα, διαθέσιμα στο Γερμανικό Αρχείο Λογοτεχνίας στο Μάρμπαχ, κοντά στη Στουτγκάρδη.

Φιλολογικές επιδράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα πρώτα χρόνια της σπουδής του ο Κερένυι επηρεάστηκε από διάφορους φιλόσοφους, συγγραφείς και λόγιους, από τους οποίους ξεχωρίζουν οι Βίλχελμ φον Χούμπολτ (Wilhelm von Humboldt), ο Σοπενάουερ, ο Γιόχαν Γιάκομπ Μπαχόφεν, (Johann Jakob Bachofen), ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε και ο Νίτσε[10].

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Apollon. Studien über antike Religion und Humanität (Απόλλων: Ο Άνεμος, το Πνεύμα και ο Θεός) (1937)
  • Das ägäische Fest. Die Meergötterszene in Goethes Faust II (1941)
  • Der Mythos der Hellenen in Meisterwerken der Münzkunst (1941)
  • Einführung in das Wesen der Mythologie (C. G. Jung/Károly Kerényi) (Επιστήμη και Μυθολογία, εκδ. Ιάμβλιχος) (1942)
  • Hermes, der Seelenführer (Ερμής: Ο Οδηγός Ψυχών) (1943)
  • Mysterien der Kabiren (Καβείρια Μυστήρια) (1944)
  • Töchter der Sonne, Betrachtungen über griechische Gottheiten (Θεά του Ήλιου και της Σελήνης) (1944)
  • Bachofen und die Zukunft des Humanismus. Mit einem Intermezzo über Nietzsche und Ariadne (1945)
  • Die Geburt der Helena samt humanistischen Schriften aus den Jahren 1943–45 (1945)
  • Prometheus. Das griechische Mythologem von der menschlichen Existenz (Προμηθέας: Αρχέτυπη εικόνα της ανθρώπινης ύπαρξης) (1946)
  • Der Göttliche Arzt. Studien über Asklepius und seine Kultstätte (Ασκληπιός: Αρχέτυπη εικόνσ της ύπαρξης του γιατρού) (1948')
  • Niobe. Neue Studien über Antike Religion und Humanität (Νιόβη. Νέα μελέτη πάνω στην αρχαία θρησκεία και την ανθρωπότητα) (1949)
  • Mensch und Maske (1949)
  • Pythagoras und Orpheus. Präludien zu einer zukünftigen Geschichte der Orphik und des Pythagoreismus (1950)
  • Labyrinth-Studien (1950) (Μελέτη του Λαβύρινθου)
  • Die Mythologie der Griechen (Η μυθολογία των Ελλήνων εκδ. Εστία)
    • Volume 1: Die Götter- und Menschheitsgeschichten (Οι Θεοί των Ελλήνων) (1951)
    • Volume 2: Die Heroen der Griechen (Οι Ήρωες των Ελλήνων) (1958)
  • Die Jungfrau und Mutter der griechischen Religion. Eine Studie über Pallas Athene (Αθηνά: Η Παρθένος Μητέρα της Ελληνικής Θρησκείας) (1952)
  • Stunden in Griechenland, Horai Hellenikai (Μελέτες στην Ελλάδα, Ώραι Ελληνικαί) (1952)
  • Unwillkürliche Kunstreisen. Fahrten im alten Europa 1952 (1954)
  • Geistiger Weg Europas: Fünf Vorträge über Freud, Jung, Heidegger, Thomas Mann, Hofmannsthal, Rilke, Homer und Hölderlin, Zürich (1955)
  • Umgang mit Göttlichem (1955)
  • Griechische Miniaturen (1957)
  • Gespräch in Briefen (Mythology and Humanism: The Correspondence of Thomas Mann and Karl Kerényi) (Thomas Mann/Károly Kerényi) (1960)
  • Streifzüge eines Hellenisten, Von Homer zu Kazantzakis (1960)
  • Prometheus – Die menschliche Existenz in griechischer Deutung (1962)
  • Die Mysterien von Eleusis (Τα μυστήρια της Ελευσίνας, εκδ. Ιάμβλιχος) (1962)
  • Tessiner Schreibtisch (1963)
  • Die Religion der Griechen und Römer (Η θρησκεία των Ελλήνων και των Ρωμαίων) (1963)
  • Die Eröffnung des Zugangs zum Mythos (1967)
  • Der antike Roman (Περί της αρχαίας Ρώμης) (1971)
  • Briefwechsel aus der Nähe (Hermann Hesse/Károly Kerényi) (1972)
  • Zeus und Hera. Urbild des Vaters, des Gatten und der Frau (Zeus and Hera: Archetypal Image of Father, Husband and Wife) (1972)
  • Oedipus Variations: Studies in Literature and Psychoanalysis (Παραλλαγές του Οιδίποδα: Μελέτες στη Λογοτεχνία και την Ψυχανάλυση) (James Hillman/Károly Kerényi) (1991)[X]

'Απαντα:

  • Complete Works in Individual Volumes, Magda Kerényi (ed.). Eight parts in nine volumes. Langen-Müller, Munich 1966–1988
  • Volume 1: Humanistische Seelenforschung (1966)
  • Volume 2: Auf Spuren des Mythos (1967)
  • Volume 3: Tage- und Wanderbücher 1953–1960 (1969)
  • Volume 4: Apollon und Niobe (1980)
  • Volume 5: Wege und Weggenossen (2 Bde., 1985 u. 1988)
  • Volume 6: (not published)
  • Volume 7: Antike Religion (1971)
  • Volume 8: Dionysos : Urbild des unzerstörbaren Lebens (1976)
  • Complete Works in Individual Volumes, Magda Kerényi (ed.). Five volumes. Klett-Cotta, Stuttgart 1994–1998
  • Volume 1: Dionysos : Urbild des unzerstörbaren Lebens (1994)
  • Volume 2: Antike Religion (1995)
  • Volume 3: Humanistische Seelenforschung (1996)
  • Volume 4: Die Mythologie der Griechen (Two volumes, 1997)
  • Volume 5: Urbilder der griechischen Religion: Asklepios. Prometheus. Hermes. Und die Mysterien der Kabiren (1998)[11]


Παραπομπές-σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12020979m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Karoly-Kerenyi. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12020979m. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ 6,0 6,1 CONOR.SI. 26945635.
  7. ↑ Campbell, Joseph (ed) 1955, Papers from the Eranos Yearbooks, Vol 2, Pantheon Books, USA, 406.
  8. ↑ Jamme C. 2006, στο Schlesier, R. and R. Sanchiño Martinez (eds.) 2006, Neuhumanismus und Anthropologie des Griechischen Mythos – Karl Kerényi im Europäischen Kontext des 20. Jahrhunderts, 33.
  9. ↑ Károly Kerényi (1897-1973), στο πανεπιστήμιο του Πεκς Αρχειοθετήθηκε 2007-08-23 στο Wayback Machine..
  10. ↑ Jamme C. 2006 ό.π., 33.
  11. ↑ Magda Kerényi: A Bibliography of C. Kerényi, στο Dionysos: Archetypal Image of Indestructible Life. Bollingen Series LXV:2, Princeton 1976, σσ. 445–474. Βλ. επίσης "Karl Kerényi" στο Google Books

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Καρλ_Κερένυι&oldid=8917797"