Κάρλος Φουέντες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κάρλος Φουέντες
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Carlos Fuentes Macías (Ισπανικά)
Γέννηση11  Νοεμβρίου 1928[1][2][3]
Πόλη του Παναμά[4]
Θάνατος15  Μαΐου 2012[5][1][3]
Πόλη του Μεξικού[6]
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΚοιμητήριο του Μονπαρνάς[7]
Χώρα πολιτογράφησηςΜεξικό
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙσπανικά[3][8]
ΣπουδέςΕθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού
The Grange School, Santiago
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας[9][10]
σεναριογράφος[10]
διπλωμάτης
μυθιστοριογράφος
δικηγόρος
δημοσιογράφος
ποιητής-νομικός
πεζογράφος
θεατρικός συγγραφέας
δημοσιογράφος άποψης
λέκτορας
κριτικός
πολυμαθής
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Μπράουν
Πανεπιστήμιο του Πρίνστον
Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ
Πανεπιστήμιο Κολούμπια
Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια[11]
Αξιοσημείωτο έργοThe Death of Artemio Cruz
Terra Nostra
The Hydra Head
The Old Gringo
Περίοδος ακμής1954
Οικογένεια
ΣύζυγοςRita Macedo (1957–1972)
Silvia Lemus (1976–2012)
ΤέκναCarlos Fuentes Lemus
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαambassador of Mexico to France (1975–1978)
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής (2009)[12]
λογοτεχνικό βραβείο Πριγκίπισσα της Αστούριας (1994)
Βραβείο των τεσσάρων ελευθεριών - Βραβείο ελευθερίας του λόγου (2006)
Rómulo Gallegos Prize (1977)
Βραβείο Ξαβιέ Βιγιαρούτια (1975)
βραβείο Μιγκέλ ντε Θερβάντες (1987)
Menéndez Pelayo International Prize (1992)
Εθνικό Βραβείο Τεχνών και Επιστημών (1984)
Common Wealth Award of Distinguished Service (2002)
Βραβείο Γκριντσάνε Καβούρ (1994)
Belisario Domínguez Medal of Honor (1999)
Alfonso Reyes International Prize (1979)
Prix Formentor (2011)
επίτιμος διδάκτωρ του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου (2004)
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ
επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου Χάρβαρντ
honorary doctorate of the Bordeaux Montaigne University (2011)[13]
Premio Real Academia Española (2004)
honorary doctorate of the University of Vigo (2001)[14]
honorary doctorate of the University of the Balearic Islands
Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής
Τάγμα της Ισαβέλλας της Καθολικής
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι (8  Μαΐου 1992)[15]
Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής
Εθνικό Τάγμα της Αξίας της Γαλλίας
Τάγμα της Αξίας (Χιλή)
επίτιμος διδάκτορας
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Κάρλος Φουέντες Μασίας (ισπανικά: Carlos Fuentes Macías, Πόλη του Παναμά, 11 Νοεμβρίου 1928 - 15 Μαΐου 2012) ήταν ένας από τους πιο γνωστούς Μεξικανούς μυθιστοριογράφους και δοκιμιογράφους. Ανάμεσα στα πιο γνωστά του έργα είναι η Αύρα, Ο θάνατος του Αρτέμιο Κρουζ[16], και Terra nostra. Του απονεμήθηκε το Βραβείο Θερβάντες το 1987.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κάρλος Φουέντες γεννήθηκε στον Παναμά, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως μέλος του μεξικανικού διπλωματικού σώματος. Στη δεκαετία του '30, ο πατέρας του διορίστηκε πρέσβης του Μεξικού στις Ηνωμένες Πολιτείες, με έδρα την Ουάσινγκτον. Στην Πόλη του Παναμά ο νεαρός Φουέντες σπούδασε ιστορία και γεωγραφία του Μεξικού. Θα περνούσαν αρκετά χρόνια για να γνωρίσει το Μεξικό από κοντά. Στο μεταξύ έζησε στο Σαντιάγο τη Χιλής, το Μπουένος Άιρες, όπου δέχθηκε την επιρροή σημαντικών προσωπικοτήτων των λατινοαμερικάνικων γραμμάτων, όπως ο Πάμπλο Νερούδα και ο Νταβίδ Αλφάρο Σικέιρος.

Στο Μεξικό, ο Φουέντες πήγε στα 16 του χρόνια και εισήχθη στην προπαρασκευαστική τάξη για το Κολλέγιο. Ξεκίνησε να εργάζεται ως συνεργαζόμενος δημοσιογράφος με το περιοδικό HACKERS DOWNLOAD και κέρδισε την πρώτη θέση στο λογοτεχνικό διαγωνισμό του Κολλεγίου Φρανσές Μορέλος. Αργότερα πήρε τον πτυχίο της Νομικής από το Πανεπιστήμιο UNAM. Το 1950 ταξίδεψε στην Ευρώπη, όπου έκανε σπουδές Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης.

Το 1954 δημοσίευσε τα πρώτα του διηγήματα με τίτλο Οι μασκαρεμένες μέρες. Μαζί με τον Εμανουέλ Καρμπάγιο διηύθυνε την "Revista Mexicana de Literatura" (Μεξικανική Επιθεώρηση Λογοτεχνίας), ενώ μαζί με τους Βίκτορ Γκονσάλες Ολέα και Ενρίκε Γκονσάλες Πεδρέρο διηύθυνε το περιοδικό "El Espectador" (Ο Θεατής).

Ο Κάρλος Φουέντες περιέγραψε στο μυθιστόρημά του Η πιο διαυγής περιοχή το Μεξικό των δεκαετιών του '40 και του '50. Επέστρεψε στην περιγραφή του Μεξικού, αυτή τη φορά των δεκαετιών του '80 και του '90, στο μυθιστόρημα Κριστόμπαλ Νονάτο.

Στη δεκαετία του '60, έζησε στο Παρίσι, στη Βενετία, το Λονδίνο και στην Πόλη του Μεξικού. Το 2001, το μυθιστόρημά του Αύρα, το οποίο είχε γράψει το 1962, βρέθηκε στο επίκεντρο ενός σκανδάλου στην Πόλη του Μεξικού. Μία καθηγήτρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, η Χεορχίνα Ράβαγο, απολύθηκε διότι πρότεινε την ανάγνωση του εν λόγω έργου στους μαθητές του Ινστιτούτου "Félix Félix de Jesús Rougier", όπου φοιτούσε και η κόρη του τότε Υπουργού Εργασίας, Κάρλος Αβασκάλ Καρράνσα.

Στη δεκαετία του '70, ο Φουέντες εργάστηκε στο Ινστιτούτο Γούντροου Ουΐλσον της Ουάσινγκτον. Ο Φουέντες υπήρξε πρέσβης του Μεξικού στη Γαλλία κατά την περίοδο 1972 - 1978, αλλά παραιτήθηκε όταν ο πρώην πρόεδρους του Μεξικού, Γουστάβο Ντίας Ορδάς, γνωστός ως ηθικός αυτουργός της σφαγής των φοιτητών έξω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968, διορίστηκε πρέσβης του Μεξικού στην Ισπανία.

Το 1979, ο Φουέντες έλαβε το Διεθνές Βραβεία Αλφόνσο Ρέγιες, το 1984 το Εθνικό Βραβείο Επιστημών και το 1987 το Βραβείο Θερβάντες. Το 1992 του απονεμήθηκε το ΣΤ' Βραβείο Ιβηροαμερικανικής Λογοτεχνίας. Το 1994 τιμήθηκε με το Βραβείο Πρίγκιπας των Αστούριας.

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μυθιστορήματα
  • 1958: La región más transparente (Η πιο διάφανη περιοχή)
  • 1961: Las buenas conciencias. Fondo de cultura económica (Η ήσυχη συνείδηση)
—μτφ. Αμαλία Ρούβαλη (εκδ. "Τυπωθήτω", 2010)
—μτφ. Κ. Κουντούρης (εκδ. "Ζαρβάνος", 1962
—μτφ. Έφη Γιαννοπούλου (εκδ. "Άγρα", 1999)
  • 1962: Aura (Αύρα)
—μτφ. Χριστίνα Κόμη Καλλίνικου (εκδ. "Θεμέλιο", 1997)
  • 1967: Zona sagrada (Ιερή ζώνη)
  • 1967: Cambio de piel (Αλλαγή δέρματος)
  • 1967: Cumpleaños (Τα γενέθλια)
—μτφ. Χριστίνα Κόμη Καλλίνικου (εκδ. "Θεμέλιο", 1997)
  • 1975: Terra Nostra [Η γη μας]
  • 1978: La cabeza de la hidra (Το κεφάλι της ύδρας)
  • 1980: Una familia lejana (Μακρινές συγγένειες)
—μτφ. Χριστίνα Κόμη Καλλίνικου (εκδ. "Θεμέλιο", 1998)
  • 1985: Gringo viejο (Ο γέρο-γκρίνγκο)
—μτφ. Κλαίτη Σωτηριάδου (εκδ. "Ωκεανίδα", 1987)
  • 1987: Cristóbal Nonato (Ο αγέννητος Χριστόφορος)
  • 1990: La campaña (Η εκστρατεία)
—μτφ. Γιάννης Σπανδωνής (εκδ. "Ωκεανίδα", 1993)
  • 1994: Diana o la cazadora solitaria (Ντιάνα, η μοναχική κυνηγός)
—μτφ. Κλαίτη Σωτηριάδου (εκδ. "Ωκεανίδα", 1997)
  • 1999: Los años con Laura Díaz (Τα χρόνια με τη Λάουρα Δίας)
—μτφ. Κατερίνα Ρούφου (εκδ. "Ωκεανίδα", 2001)
  • 2001: Instinto de Inez (Το ένστικτο της Ινές)
—μτφ. Μαρία Σπηλιοπούλου (εκδ. "Κέδρος", 2004)
  • 2003: La silla del águila (Το κάθισμα του Αετού)
—μτφ. Κρίτων Ηλιόπουλος (εκδ. "Άγρα", 2007)
  • 2008: La voluntad y la fortuna (Η θέληση και η τύχη)
—μτφ. Μαργαρίτα Μπονάτσου (εκδ. "Καστανιώτης", 2011)
  • 2009: Adán en Edén (Ο Αδάμ στην Εδέμ)
  • 2012: Federico en su balcón (Ο Φεντερίκο στο μπαλκόνι του) (μεταθανάτια έκδοση)
  • 2012: Aquiles o El guerrillero y el asesino (μεταθανάτια έκδοση)
Συλλογές διηγημάτων
  • 1954: Los días enmascarados (Οι μασκαρεμένες μέρες)
—μτφ. Χριστίνα Κόμη Καλλίνικου (εκδ. "Καστανιώτη", 2002)
  • 1964: Cantar de ciegos
  • 1983: Agua quemada (Νερό καμένο)
—μτφ. Αχιλλέας Κυριακίδης (εκδ. "Άγρα", 1995)
  • 1990: Constancia y otras novelas para vírgenes (Κονστάνσια και άλλες ιστορίες για παρθένους)
—μτφ. Έφη Γιαννοπούλου (εκδ. "Άγρα", 2008, «Βραβείο Λογοτεχνικής Μετάφρασης Ισπανόφωνης Λογοτεχνίας» για το 2009 από το ΕΚΕΜΕΛ)
  • 1994: El naranjo, o los círculos del tiempo (Η πορτοκαλιά ή οι κύκλοι του χρόνου)
—μτφ. Έφη Γιαννοπούλου (εκδ. "Άγρα", 2003)
  • 1995: La frontera de cristal (Τα κρυστάλλινα σύνορα)
—μτφ. Μαργαρίτα Μπονάτσου (εκδ. "Καστανιώτης", 2009)
  • 2004: Inquieta compañía (Ανήσυχη παρέα)
—μτφ. Μαργαρίτα Μπονάτσου (εκδ. "Καστανιώτης", 2006)
  • 2006: Todas las familias felices (Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες)
—μτφ. Μαργαρίτα Μπονάτσου (εκδ. "Καστανιώτη", 2008)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb119037146. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  5. www.nytimes.com/2012/05/16/books/carlos-fuentes-mexican-novelist-dies-at-83.html.
  6. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  7. 7,0 7,1 latimesblogs.latimes.com/world_now/2012/05/mexico-carlos-fuentes-burial-paris-montparnasse.html.
  8. CONOR.SI. 5293155.
  9. www.nytimes.com/movies/movie/81461/Profile-of-a-Writer-Crossing-Borders-The-Journey-of-Carlos-Fuentes/overview.
  10. 10,0 10,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/91093. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  11. Ανακτήθηκε στις 3  Ιουλίου 2019.
  12. elpais.com/cultura/2009/03/24/actualidad/1237849208_850215.html.
  13. www.u-bordeaux-montaigne.fr/fr/universite/decouvrir-bordeaux-montaigne/histoire-d-universite.html.
  14. www.uvigo.gal/uvigo_es/organizacion/informacion/honoris_causa/doutores.html.
  15. commencement.miami.edu/about-us/archives/honorary-degree-recipients/index.html.
  16. La muerte de Artemio Cruz, 1962, - ελλην.μετάφρ. Κ.Κουντούρης ("Ζαρβάνος")

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]