Ηθική κυρίων - δούλων
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το θέμα της ηθικής των κυρίων - δούλων, αποτελεί κεντρικό σημείο στα έργα του Φρίντριχ Νίτσε, συγκεκριμένα στο έργο "Η Γενεαλογία της Ηθικής". Ο Νίτσε ισχυρίζεται ότι υπήρξαν δύο θεμελιώδεις τύποι ηθικής. Η ηθική των κυρίων και η ηθική των δούλων. Η ηθική των κυρίων ζυγίζει τις πράξεις με βάση τις καλές ή κακές συνέπειες. Αντίθετα η ηθική των δούλων εστιάζεται σε καλές και κακές προθέσεις μιας πράξης. Ενώ η ηθική των κυρίων δίνει αξία σε έννοιες όπως υπερηφάνεια, δύναμη και ευγένεια-αρχοντιά, η ηθική των δούλων δίνει αξία σε έννοιες όπως ευγένεια, ταπεινότητα και συμπάθεια. Σύμφωνα με τον Νίτσε η μελέτη των δύο αυτών τύπων ηθικής, αποτελεί τη βάση για την εξήγηση του δυτικού τρόπου σκέψης.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Νίτσε, Φρειδερίκος (2006). "Γενεαλογία της ηθικής," εκδόσεις Πανοπτικόν.