Ζαν Μαξιμιλιάν Λαμάρκ
| Ζαν Μαξιμιλιάν Λαμάρκ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jean Maximilien Lamarque (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 22 Ιουλίου 1770[1][2][3] Σεν-Σεβέρ |
| Θάνατος | 1 Ιουνίου 1832[4][1][5] Παρίσι |
| Αιτία θανάτου | χολέρα |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Μητρική γλώσσα | Γαλλικά |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός αξιωματικός στρατιωτικός |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | μεραρχιακός στρατηγός |
| Πόλεμοι/μάχες | Πόλεμοι της Γαλλικής Επανάστασης και Ναπολεόντειοι Πόλεμοι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | d:Q67194597 |
| Βραβεύσεις | Μεγαλόσταυρος της Λεγεώνας της Τιμής Ιππότης του Βασιλικού και Στρατιωτικού Τάγματος του Αγίου Λουδοβίκου Ονόματα χαραγμένα στην Αψίδα του Θριάμβου |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ζαν Μαξιμιλιάν Λαμάρκ (Jean Maximilien Lamarque, 1770–1832) ήταν Γάλλος διοικητής κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων που αργότερα έγινε μέλος του Γαλλικού Κοινοβουλίου. Ο Λαμάρκ υπηρέτησε με διάκριση σε πολλές από τις εκστρατείες του Ναπολέοντα.[6] Ήταν ιδιαίτερα γνωστός για την κατάληψη του Κάπρι από τους Βρετανούς, καθώς και για τη νίκη του επί των Βασιλοφρόνων δυνάμεων στη Βαντέ το 1815.[6] Η τελευταία εκστρατεία έλαβε μεγάλο έπαινο από το Ναπολέοντα, ο οποίος είπε ότι ο Λαμάρκ είχε «πραγματοποιήσει θαύματα, και ακόμα ξεπέρασε τις ελπίδες μου».[7]
Μετά την Παλινόρθωση των Βουρβόνων ο Λαμάρκ έγινε σφοδρός αντίπαλος της επιστροφής του Παλαιού Καθεστώτος.[8] Με την ανατροπή των Βουρβόνων στην Ιουλιανή Επανάσταση, τοποθετήθηκε στην διοίκηση μιας δύναμης για την καταστολή τυχόν εξεγέρσεων από τους υποστηρικτές τους, που ήταν γνωστοί ως Νομιμόφρονες.
Ωστόσο, σύντομα έγινε κορυφαίος κριτικός της νέας συνταγματικής μοναρχίας του Λουδοβίκου Φιλίππου, υποστηρίζοντας ότι απέτυχε στην υποστήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της πολιτικής ελευθερίας. Συνηγορούσε επίσης για την υποστήριξη των Γάλλων στους αγώνες ανεξαρτησίας στην Πολωνία και την Ιταλία.[9][6] Οι απόψεις του Λαμάρκ τον έκαναν μια δημοφιλή προσωπικότητα. Ο θάνατός του από χολέρα ήταν ο καταλύτης της παριζιάνικης Ιουνιανής Εξέγερσης του 1832,[6] η οποία έγινε το υπόβαθρο για τα γεγονότα που περιγράφονται στο μυθιστόρημα του Βίκτωρος Ουγκό, Οι Άθλιοι.
Τιμητικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το όνομά του είναι χαραγμένο στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι (Δυτικός πυλώνας, Στήλη 36).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11950784p. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//1454/19. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6f197t8. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général» (Γαλλικά) Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2014.
- ↑ (Γαλλικά) Sycomore. www
.assemblee-nationale .fr /sycomore /index .asp. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. - ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 «Fonds Lamarque». Salle des inventaires virtuelle. Archives nationales. 566AP / 1-566AP / 30.
- ↑ John S. C. Abbott, Napoleon at St. Helena: Or, Interesting Anecdotes and Remarkable Conversations of the Emperor during the Five and a Half Years of His Captivity, Harper, New York, 1855, p.459.
- ↑ The Popular Encyclopedia, 1836, p.354.
- ↑ Charles Alan Fyffe, A History of Modern Europe, Volume: 2, Henry Holt, New York, 1890, P.415.
|