Επιχειρηματικότητα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Επιχειρηματικότητα είναι το αντικείμενο ενασχόλησης είτε μιας υφιστάμενης επιχείρησης που ενδιαφέρεται να ενδυναμώσει τη θέση της σε υπάρχουσα αγορά ή να επεκταθεί σε νέα αγορά, είτε ενός ατόμου που αξιολογεί εναλλακτικές ευκαιρίες, προκειμένου να αναλάβει επιχειρηματική δράση. Σε κάθε περίπτωση, μια επιχειρηματική ιδέα μπορεί να οδηγήσει σε ένα ή περισσότερα νέα προϊόντα (Λιούκας, 2010, σ. 63).

Επιχειρηματικότητα είναι η σύλληψη και η εκτέλεση μιας ιδέας, η οποία μπορεί να επιφέρει κάποια προστιθέμενη αξία τόσο για τον επιχειρηματία όσο και για το κοινωνικό σύνολο (Κακαρούχα, 2008). Η επιχειρηματικότητα αποτελείται από το σύνολο των δραστηριοτήτων που απαιτούνται για τη δημιουργία μιας νέας ή την επέκταση μιας ήδη υπάρχουσας επιχείρησης. Περιλαμβάνει, δηλαδή, τις ακόλουθες περιπτώσεις: την έναρξη μιας νέας επιχείρησης (start-up) ένας νέος επιχειρηματίας ή μια ομάδα επιχειρηματιών ξεκινούν μια νέα επιχείρηση, και την ενδοεπιχειρηματικότητα (intrapreneurship): οι ιδιοκτήτες ή τα στελέχη μιας υπάρχουσας ιδιωτικής, δημόσιας ή μεικτής ιδιοκτησίας επιχείρησης προχωρούν σε κάποια νέα επιχειρηματική κίνηση (Κώτσιος, 2015, σ. 27).

Ο όρος επιχειρηματικότητα προέρχεται από το ρήμα «επιχειρώ», το οποίο στην ελληνική γλώσσα σημαίνει «δοκιμάζω», «αρχίζω κάποιο έργο», «καταπιάνομαι με κάποια δραστηριότητα», «ενεργώ με συγκεκριμένο τρόπο και στόχο»,  «προσπαθώ να επιτύχω κάτι». Συνεπώς η ρίζα του ρήματος υποδηλώνει συμπεριφορές και δεξιότητες, οι οποίες αφορούν την πρωτοβουλία για την έναρξη μιας νέας δραστηριότητας (Κώτσιος, 2015, σ. 27).

Το επιχειρηματικό σχέδιο περιγράφει μια δραστηριότητα για μια συγκεκριμένη μελλοντική περίοδο. Αναφέρεται σε ολόκληρη την επιχείρηση ή σε μια συγκεκριμένη δραστηριότητα αυτής. Η μελλοντική περίοδος ορίζεται συνήθως ως τρία ή πέντε χρόνια.

Το επιχειρηματικό σχέδιο εκπονείται πριν από την έναρξη της δραστηριότητας και ενημερώνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα (ετήσια) ή όταν συμβαίνουν δραστικές αλλαγές στο εξωτερικό ή εσωτερικό περιβάλλον της επιχείρησης που απαιτούν αναθεώρηση των υποθέσεων που λαμβάνονται υπόψη (Λιούκας, 2010, σ. 78).

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τον 18ο και 19ο αιώνα οι διακεκριμένοι οικονομολόγοι, Adam Smith, Thomas Robert Malthus και David Ricardo, ανέπτυξαν την κλασική οικονομική θεωρία ότι η οικονομία λειτουργεί σύμφωνα με τους αιτιοκρατικούς νόμους στους οποίους το μέλλον είναι μια προβλέψιμη επανάληψη του παρελθόντος (Πιπερόπουλος, 2008, σ. 30).

Στη δεκαετία του 1950, ο Robert Solow εισήγαγε την νεοκλασική ανάπτυξη της οικονομικής θεωρίας εξηγώντας πως οι όροι αποταμίευση, επένδυση και οικονομική ανάπτυξη επηρεάζονται από την αύξηση πληθυσμών και το ρυθμό της τεχνολογικής αλλαγής (Πιπερόπουλος, 2008, σ. 31).

Μεγαλύτερη επίδραση στις οικονομικές θεωρίες είχε η εξελικτική οικονομική θεωρία του Schumpeter όπου εξηγεί την επίδραση και τη σχέση της επιχειρηματικότητας με την καινοτομία. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι η κεφαλαιοκρατική μηχανή παραμένει εν λειτουργία από την εισαγωγή νέων συνδυασμών (νέα καταναλωτικά αγαθά, νέες μέθοδοι παραγωγής ή  μεταφορά, νέες αγορές, νέες μορφές βιομηχανικής οργάνωσης (Πιπερόπουλος, 2008, σ. 33).

Διάκριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μορφές Επιχειρηματικότητας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η επιχειρηματικότητα στο σύγχρονο καπιταλισμό παίρνει τρεις μορφές: (Λιούκας, 2010, σ.7).

  1. Στρατηγικοί νεωτερισμοί, η μετατροπή μικρών εξειδικευμένων αγορών σε μεγάλες μαζικές αγορές. Το παράδειγμα της Amazon.com  είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση ενός τέτοιου νεωτερισμού. Η εταιρεία κατάφερε να μετατρέψει μια μικρή εξειδικευμένη αγορά, όπως είναι οι ταχυδρομικές πωλήσεις βιβλίων, σε μαζική αγορά.
  2. Επαναστατικοί νεωτερισμοί, νεωτερισμοί που υποκαθιστούν υφιστάμενες μεθόδους παραγωγής και διανομής. Το ιντερνετ, και η κινητή τηλεφωνία, καθώς και το σύστημα των γιγαντιαίων καταστημάτων λιανικών πωλήσεων της Wal-Mart και το χρηματιστηριακό μοντέλο του Charles Schwab αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιας μορφής επιχειρηματικότητας.
  3. Νέα μοντέλα επιχειρηματικής και διαχειριστικής οργάνωσης. Τα Συστήματα Ολικής Ποιότητας, τα συστήματα διαχείρισης αποθεμάτων just in time που εισήγαγαν οι Ιαπωνικές επιχειρήσεις την δεκαετία του 1970 και 1980 καθώς και  τα συστήματα διαδικτυακών επιχειρήσεων που εισήγαγαν οι Αμερικανικές επιχειρήσεις στη δεκαετία του 1990 αποτελούν χαρακτηριστικές περιπτώσει αυτής της μορφής επιχειρηματικότητας.

Είδη επιχειρηματικότητας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1. Μικτή επιχειρηματικότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μικτή επιχειρηματικότητα διακρίνεται σε επιχειρηματικότητα εργαζομένων και επιχειρηματικότητα κεφαλαιούχων.

a. Επιχειρηματικότητα εργαζομένων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο επιχειρηματίας αναλαμβάνει δραστηριότητες οι οποίες θα μπορούσαν να διεκπεραιωθούν από μισθωμένους υπαλλήλους ή εργάτες χωρίς να μειωθεί η συνολική παραγωγικότητα της εργασίας

b. Επιχειρηματικότητα κεφαλαιούχων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την επιχειρηματικότητα κεφαλαιούχων την ασκεί το άτομο που είναι ιδιοκτήτης κεφαλαίου και δραστηριοποιείται επιχειρηματικά

2. Αμιγής επιχειρηματικότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αμιγής επιχειρηματικότητα περιλαμβάνει όλες τις δραστηριότητες του επιχειρηματία οι οποίες χαρακτηρίζονται ως δράσεις υψηλής αποτελεσματικότητας, που εάν γίνονταν από άλλους φορείς ή άτομα δεν θα είχαν τα ίδια κερδοφόρα αποτελέσματα.

3. Κοινωνική επιχειρηματικότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η κοινωνική επιχειρηματικότητα στοχεύει στην εξυπηρέτηση και κάλυψη των κοινωνικών και ανθρωπιστικών αναγκών.

4. Συνεργατική επιχειρηματικότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συνεργατική επιχειρηματικότητα εφαρμόζεται σε ειδικούς οικονομικούς τομείς και κλάδους παραγωγής (π.χ. αγροτικά προϊόντα) και αποσκοπεί στα οφέλη των συνεταιριστικών ατόμων.

5. Εσωτερική επιχειρηματικότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εσωτερική επιχειρηματικότητα περιγράφει την ύπαρξη επιχειρηματικών τάσεων που έχουν οι εργαζόμενοι στους μεγάλους οργανισμούς.

6. Εξωτερική επιχειρηματικότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εξωτερική επιχειρηματικότητα αναφέρεται σε κάθε στοιχείο που βρίσκεται έξω από την επιχείρηση και την επηρεάζει είτε με άμεσο είτε με έμμεσο τρόπο (Καραγιάννης, Μπακούρος, 2010, σ.323-324).

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Κακαρούχα (2008) όπως αναφέρεται στο Κώστιος, Π. (2015)
  • Καραγιάννης, Γ. &  Μπακούρος, Λ. (2010). Καινοτομία και επιχειρηματικότητα: θεωρία – πράξη. Θεσσαλονίκη: Σοφία.
  • Κώτσιος, Π. (2015). Επιχειρηματικότητα & καινοτομία: σύλληψη, σχεδιασμός, υλοποίηση και λειτουργία (2η εκδ.). Λάρισα: [χ.ε.].
  • Λαμπρόπουλος, Π. (1998). Εγχειρίδιο επιχειρηματικότητας: οργάνωση, διαχείριση ατομικών & μικρών επιχειρήσεων (4η εκδ.). Αθήνα: Προπομπός.
  • Λιούκας, Σ. (επιμ.). (2010). Θέματα επιχειρηματικότητας. Αθήνα: Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
  • Πιπερόπουλος, Π. (2008). Επιχειρηματικότητα, καινοτομία & business clusters. Αθήνα: Σταμούλης.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]