Επίφυση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η επίφυσηκωνάριο) είναι ενδοκρινής αδένας του σώματος. Είναι η μόνη περιοχή του σώματος που διαθέτει φωτοευαίσθητα κύτταρα, τα οποία την καθιστούν φωτοευαίσθητο ενδοκρινή αδένα, δίνοντάς της προηγμένες ικανότητες.

Έχει το μέγεθος περίπου ενός μπιζελιού και βρίσκεται τοποθετημένη ανάμεσα στα ημισφαίρια του εγκεφάλου, στην τρίτη κοιλία, πτυχωμένη σε μία αύλακα, η οποία δημιουργείται από την καμπυλότητα των δύο θαλαμικών σωμάτων.

Λειτουργίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι λειτουργίες τις επίφυσης είναι πολύ σημαντικές ως προς την επιρροή που έχουν σε πολλά όργανα και αδένες του σώματος.

Ο ενδοκρινής αυτός αδένας:

Πιο αναλυτικά:

  • μετατρέπει την ορμόνη σεροτονίνη σε μελατονίνη κατ' αναλογία με την ποσότητα του φωτός που δέχονται τα φωτοευαίσθητα κύτταρά του,
  • ανάλογα με την έκκριση σεροτονίνης ή μελατονίνης και της ποσότητάς τους, οι υπόλοιποι ενδοκρινείς αδένες λαμβάνουν χημικά σήματα που αφορούν τη λειτουργία τους,
  • ρυθμίζει τον κιρκάδιο ρυθμό και τον βιορυθμό στα όντα, μέσω της έκκρισης των παραπάνω δύο ουσιών.

Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]