Δόξα Αρκαδίας
Συντεταγμένες: 37°42′25.49″N 21°55′17.69″E / 37.7070806°N 21.9215806°E
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Δόξα | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Πελοποννήσου |
| Περιφερειακή Ενότητα | Αρκαδίας |
| Δήμος | Γορτυνίας, Δημοτική Κοινότητα Δόξης Αρκαδίας |
| Δημοτική Ενότητα | Τροπαίων |
| Δημοτική Κοινότητα | Δόξης |
| Γεωγραφία | |
| Υψόμετρο | 600 μέτρα |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 197 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Παλαιά ονομασία | Βρετουμπούγα, Μαυροσυκιά |
| Ταχ. κώδικας | 220 08 |
Η Δόξα είναι χωριό του Νομού Αρκαδίας, στην παλαιά επαρχία Γορτυνίας. Με την εφαρμογή του νόμου Καλλικράτης της τοπικής αυτοδιοίκησης αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του δήμο Γορτυνίας και έχει σήμερα 186 κατοίκους. Βρίσκεται σε υψόμετρο 600 μέτρων, στην πλαγιά του ομώνυμου όρους Δόξα. Με καλή ορατότητα η θέα του χωριού εκτείνεται μέχρι το Ιόνιο Πέλαγος, στην παραλία της Ζαχάρως. Απέχει 85 χιλιόμετρα από την Τρίπολη Αρκαδίας και 55, αντίστοιχα, από τον Πύργο Ηλείας.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το πρώτο όνομα του χωριού ήταν «Βρετεμπούγα», κατά την πρώτη επίσημη απογραφή που έγινε από τους Βενετούς το 1698 το χωριό αναφέρεται σαν Vreto Bua και είχε 28 οικογένειες με 82 κατοίκους. Το 1927 ονομάστηκε Μαυροσκιά και το 1928 πήρε την σημερινή του ονομασία από την κορυφή Δόξα υψ. 894 μ. του βουνού στους πρόποδες του οποίου είναι κτισμένο το χωριό. Ήταν ονομαστό για τους χτίστες του[1]. Η Δόξα έχει καεί δυο φορές: η πρώτη μερικώς ήταν στις 16 Δεκεμβρίου 1779 από τον Τούρκο αγά Μετούρο όπου κατέστρεψε δέκα πέντε σπίτια και η δεύτερη κατά τη γερμανική Κατοχή 1941-1944, οπότε και κάηκε ολοσχερώς από τους Ναζί Γερμανούς ως αντίποινα για τον θάνατο ενός στρατιώτη από περίπολο ανταρτών στις 23 Αυγούστου 1943, ημέρα Δευτέρα.
Το χωριό σήμερα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόκειται για ένα χωριό με λίγα παλιά πέτρινα σπίτια, με μια πλατεία στο κέντρο του χωριού που λέγεται αγορά και την εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Το τοπίο συμπληρώνει το πράσινο από τους κάμπους και τα πλατάνια καθώς και ο ποταμός Λάδωνας λίγα χιλιόμετρα προς τα δυτικά. Σήμερα, απαριθμεί λιγότερο από 200 κατοίκους. Τα καλοκαίρια και ειδικά το μήνα Αύγουστο το χωριό σφύζει από ζωή, καθώς κορυφώνονται οι εκδηλώσεις του Συλλόγου Απανταχού Δοξιωτών και του Συλλόγου Νέων Δόξας, με λαϊκές βραδιές καθώς και πάρτι νεολαίας που λαμβάνει χώρα στο παλιό σχολείο του χωριού που πλέον έχει μετατραπεί σε Λαογραφικό Μουσείο. Τον ίδιο μήνα πραγματοποιείται εκδήλωση μνήμης για το κάψιμο του χωριού που έγινε στις 23 Αυγούστου του 1943 από τους Γερμανούς κατακτητές. Κατά την διάρκειά της, τελείται επιμνημόσυνη δέηση για όλα τα θύματα της Γερμανικής κατοχής και κατάθεση στεφάνων στο χώρο του μνημείου.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Χρήστος Γ. Κωνσταντινόπουλος, Η μαθητεία στις κομπανίες των χτιστών της Πελοποννήσου Αρχειοθετήθηκε 2017-03-20 στο Wayback Machine., ΙΑΕΝ - Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, Αθήνα 1987, σ. 25 - 26.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα χωριό της Ελλάδας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |