Δράκουλας (ταινία, 1992)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Δράκουλας (ταινία 1992))
Δράκουλας
ΣκηνοθεσίαΦράνσις Φορντ Κόπολα
ΠαραγωγήColumbia Pictures
ΣενάριοΜπραμ Στόκερ
(μυθιστόρημα)
Τζέιμς Β. Χαρτ &
Φράνσις Φορντ Κόπολα
(σενάριο)
Βασισμένο σεΔράκουλας[1]
ΠρωταγωνιστέςΓκάρι Όλντμαν
Γουϊνόνα Ράιντερ
Άντονι Χόπκινς
Κιάνου Ριβς
ΜουσικήΒόιτσεκ Κιλάρ
ΤραγούδιΒόιτσεχ Κίλαρ
ΦωτογραφίαΜάικλ Μπάλχαους
ΜοντάζAnne Goursaud και Glen Scantlebury
ΕνδυματολόγοςΈικο Ισιόκα
Εταιρεία παραγωγήςAmerican Zoetrope και Columbia Pictures
ΔιανομήColumbia Pictures και Netflix
Πρώτη προβολήCountry flag 13 Νοεμβρίου 1992
Country flag 15 Φεβρουαρίου 1993
Διάρκεια128 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένο Βασίλειο και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Γλώσσααγγλικά

Δράκουλας (αγγλικά: Dracula ή Bram Stoker's Dracula) είναι αμερικανική ταινία τρόμου παραγωγής 1992 σε παραγωγή και σκηνοθεσία του Φράνσις Φορντ Κόπολα. Το σενάριο έγραψε ο ίδιος μαζί με τον Τζέιμς Β. Χαρτ και είναι βασισμένο στο βιβλίο Δράκουλας του Μπραμ Στόκερ. Πρωταγωνιστούν οι Γκάρι Όλντμαν, Γουϊνόνα Ράιντερ, Άντονι Χόπκινς και Κιάνου Ριβς.

Η ταινία έλαβε πολύ καλές κριτικές και έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1462, ο Βλαντ Ντράκουλα, μέλος του Τάγματος των Δραγόνων, επιστρέφει στο σπίτι του μετά τη νίκη του εναντίον των Τούρκων. Η σύζυγός του, Ελιζαμπέτα, αυτοκτόνησε όταν άκουσε κάποιες ειδήσεις που έλεγαν για το θάνατο του Βλαντ. Γεμάτος θυμό που η γυναίκα του θα είναι καταδικασμένη που αυτοκτόνησε, ο Ντράκουλα γκρεμίζει το παρεκκλήσι του και ορκίζεται στο Θεό ότι θα αναστηθεί από τον τάφο για να πάρει εκδίκηση για το θάνατο της Ελιζαμπέτα με όλες τις δυνάμεις του σκότους.

Το 1897, ο δικηγόρος Τζόναθαν Χάρκερ αναλαμβάνει σαν πελάτη του τον Κόμη Δράκουλα από την Τρανσυλβανία καθώς ο προηγούμενος δικηγόρος Ρ.Μ. Ρένφιλντ έχει τρελαθεί. Ο Τζόναθαν ταξιδεύει στην Τρανσυλβανία για να κανονίσει την ακίνητη περιουσία του στο Λονδίνο. Συναντά τον Κόμη, που είναι τώρα ένας ηλικιωμένος, γεμάτος ρυτίδες, χλωμός άντρας που κατοικεί σε ένα παράξενο κάστρο. Ενώ υπογράφει κάποια χαρτιά, ο Κόμης ανακαλύπτει μια φωτογραφία της αρραβωνιαστικιάς του Χάρκερ, Μίνα και πιστεύει ότι είναι η μετενσάρκωση της Ελιζαμπέτα. Ο Κόμης αφήνει τον Τζόναθαν να ξελογιαστεί από τις νύφες του και φεύγει για την Αγγλία. Ο Δράκουλας επιβιβάζεται μαζί με πενήντα κιβώτια γεμάτα χώμα στο πλοίο Δήμητρα και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σκοτώνει όλο το πλήρωμα για να πάρει δυνάμεις.

Στο Λονδίνο, ο Κόμης μεταμορφώνεται σε λυκάνθρωπο και υπνοτίζει, βιάζει και δαγκώνει τη Λούσι Γουεστένρα, με την οποία μένει η Μίνα όσο καιρό ο Τζόναθαν είναι στη Τρανσυλβανία. Η συμπεριφορά και η υγεία της Λούσι αναγκάζουν τους πρώην αγαπημένους της Κουίνσι Μόρις και Δρ. Σιούαρντ και τον αρραβωνιαστικό της Άρθουρ Χόλμγουντ να καλέσουν τον Δρ. Αβραάμ Βαν Χέλσινγκ. Ο Βαν Χέλσινγκ αναγνωρίζει τη Λούσι ως θύμα ενός βρικόλακα. Ο Κόμης, τώρα νέος και γοητευτικός, συναντά τη Μίνα και τη γοητεύει. Όταν η Μίνα μαθαίνει νέα από τον Τζόναθαν, ο οποίος έχει αποδράσει και αναρρώσει, ταξιδεύει στη Ρουμανία και παντρεύονται. Μέσα στην οργή ο Δράκουλας μεταμορφώνει τη Λούσι σε βρικόλακα. Οι Βαν Χέλσινγκ, Σιούαρντ, Χόλμγουντ και Μόρις τη σκοτώνουν.

Αφού οι Τζόναθαν και Μίνα επιστρέψουν στο Λονδίνο, ο Τζόναθαν μαζί με τον Βαν Χέλσινγκ και τους υπόλοιπους οδεύουν προς το σπίτι του Δράκουλα και καταστρέφουν όλα τα κουτιά που περιέχουν χώμα. Ο Κόμης πηγαίνει στο άσυλο που κρατείται ο Ρένφιλντ και τον σκοτώνει επειδή προειδοποίησε τη Μίνα για την παρουσία του. Όταν θα επισκεφτεί τη Μίνα, ο Δράκουλας παραδέχεται ότι δάγκωσε τη Λούσι και τρομοκρατούσε τους φίλους τους, αλλά η μπερδεμένη και θυμωμένη Μίνα παραδέχεται ότι τον αγαπάει ακόμα και θυμάται την προηγούμενη ζωή της σαν Ελιζαμπέτα. Μετά από επιμονή της, ο Κόμης αρχίζει να την μετατρέπει σε βρυκόλακα, όταν εισχωρούν οι κυνηγοί. Ο Δράκουλας τους λέει ότι η Μίνα είναι η νύφη του λίγο πριν αποδράσει. Καθώς η Μίνα αρχίζει να αλλάζει, ο Βαν Χέλσινγκ την υπνοτίζει και μέσω του δεσμού που έχει με τον Δράκουλα, μαθαίνει ότι ο Κόμης ταξιδεύει πίσω στην Τρανσυλβανία. Οι κυνηγοί θα αναχωρήσουν ώστε να τον σταματήσουν αλλά ο Δράκουλας διαβάζει το μυαλό της Μίνα και τους αποφεύγει. Οι κυνηγοί χωρίζονται, οι Βαν Χέλινγκ και Μίνα οδεύουν προς το κάστρο ενώ οι άλλοι προσπαθούν να σταματήσουν τη μεταφορά του Κόμη.

Τη νύχτα, ο Βαν Χέλσινγκ και η Μίνα προσεγγίζονται από τις νύφες του Δράκουλα. Φοβίζουν τη Μίνα στην αρχή αλλά τελικά ενδίδει και προσπαθεί να ξελογιάσει τον Βαν Χέλσινγκ. Πριν η Μίνα μπορέσει να δαγκώσει τον Βαν Χέλσινγκ, της βάζει ένα κομμάτι με θεία κοινωνία στο μέτωπό της, αφήνοντάς της σημάδι. Περικυκλώνει τον εαυτό του και τη Μίνα με φωτιά για να προστατευτούν από τις νύφες. Το πρωί, διεισδύει στο κάστρο και τις αποκεφαλίζει. Καθώς ο ήλιος πέφτει, η άμαξα του Δράκουλα φτάνει στο κάστρο, ενώ οι κυνηγοί τον καταδιώκουν. Ο Δράκουλας σηκώνεται από το φέρετρό του. Ο Χάρκερ του κόβει το λαιμό, ενώ ο Μόρις τον μαχαιρώνει στην καρδιά. Τότε η Μίνα τρέχει σε αυτόν. Ο Χόλμγουντ προσπαθεί να επιτεθεί αλλά οι Βαν Χέλσινγκ και Χάρκερ την αφήνουν να τον πλησιάσει.

Στο παρεκκλήσι ο Δράκουλας αργοπεθαίνει στα χέρια της Μίνα. Της ζητά να τον αποτελειώσει δίνοντάς του ησυχία. Φιλιούνται και η Μίνα τον μαχαιρώνει στην καρδιά. Το σημάδι στο μέτωπό της εξαφανίζεται καθώς η κατάρα του Δράκουλα δεν υπάρχει πια και η ψυχή της Ελιζαμπέτα ελευθερώνεται. Τον αποκεφαλίζει και βλέπει τότε τους Βλαντ και Ελιζαμπέτα να πηγαίνουν στον παράδεισο μαζί.

Ηθοποιοί και Χαρακτήρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα στάδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γουϊνόνα Ράιντερ διάβασε πολλά σενάρια που της έδωσε ο ατζέντης της. Ένα από αυτά είχε τον τίτλο "Dracula: The Untold Story" και ήταν η πρώτη φορά που διάβαζε οτιδήποτε σχετικό με τον Δράκουλα. Το σενάριο αυτό προοριζόταν για τηλεταινία, με τον Μάικλ Άπτεντ να σκηνοθετεί. Τότε έδωσε το σενάριο στον Φράνσις Φορντ Κόπολα, με τον οποίο είχαν να μιλήσουν πάνω από δύο χρόνια, όταν η Ράιντερ αποχώρησε από την ταινία "Ο Νονός Μέρος ΙΙΙ" χωρίς καμία εξήγηση. Ο Κόπολα βρήκε το πρότζεκτ ενδιαφέρον και δέχτηκε να το σκηνοθετήσει. Ο Άπτεντ παρέμεινε στην ταινία ως executive producer. Αρχικά ο Κόπολα ήθελε να δώσει στην ταινία τον τίτλο "D" για να την ξεχωρίσει από τις υπόλοιπες μεταφορές του βιλίου.[2]

Κάστινγκ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Για το ρόλο του Δράκουλα δοκιμαστικό έκαναν οι Γκάμπριελ Μπερν, Άντι Γκαρσία, Αρμάν Ασάντε, Αντόνιο Μπαντέρας και Βίγκο Μόρτενσεν. Μεγάλη επιθυμία για το ρόλο του Βαν Χέλσινγκ έδειξε ο Λίαμ Νίσον, ο οποίος ήθελε πολύ να συνεργαστεί με τον Κόπολα, αλλά όταν ο Άντονι Χόπκινς έδειξε ενδιαφέρον απέρριψαν το Νίσον. Ο Ίαν Ντούρι έκανε δοκιμαστικό για το ρόλο του Ρένφιλντ ενώ ο Στιβ Μπουσέμι που ήταν η αρχική επιλογή τον απέρριψε. Πριν ο ρόλος της Λούσι δοθεί στη Σάντι Φροστ, πρώτη επιλογή ήταν η Τζούλιετ Λιούις.[2]

Box office[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με προϋπολογισμό 40.000.000 δολάρια[3], η ταινία έκανε άνοιγμα τριημέρου στην 1η θέση με 30,5 κατομμύρια δολάρια.[3] Συνολικά συγκέντρωσε 82,5 εκατομμύρια στο αμερικανικό box office και 133,3 εκατομμύρια δολάρια στον υπόλοιπο κόσμο.[3] Παγκοσμίως απέφερε 215,8 εκατομμύρια δολάρια.[3]

Βραβεία & Υποψηφιότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οργάνωση Κατηγορία Υποψήφιος Αποτέλεσμα Παραπομπή
Όσκαρ Μοντάζ Ηχητικών Εφέ Τομ Μακάρθι & Ντέιβιντ Στόουν Νίκη [4]
Καλλιτεχνική Διεύθυνση Τόμας Σάντερς & Γκάρετ Λούις Υποψηφιότητα [4]
Κοστούμια Έικο Ισιόκα Νίκη [4]
Μακιγιάζ Γκρεγκ Κάνομ, Μισέλ Μπερκ & Μαθιου Μανγκλ Νίκη [4]
BAFTA Σχεδιασμός Κοστουμιών Έϊκο Ισιόκα Υποψηφιότητα [5]
Μακιγιάζ & Κομμώσεις Γκρεγκ Κάνομ, Μισέλ Μπερκ & Μαθιου Μανγκλ Υποψηφιότητα [5]
Σχεδιασμός Παραγωγής Τόμας Σάντερς Υποψηφιότητα [5]
Ειδικά Εφέ Ρόμαν Κόπολα, Γκάρι Γκουτιέρεζ, Μάικλ Λαντιέρι & Τζιν Γουόρεν Τζούνιορ Υποψηφιότητα [5]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. www.bfi.org.uk/news-opinion/news-bfi/lists/10-great-films-set-victorian-london. Ανακτήθηκε στις 11  Αυγούστου 2020.
  2. 2,0 2,1 «Δράκουλας στο IMDb». IMDb. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2010. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 «Dracula στο Box Office Mojo». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου 2010. 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 «The 65th Academy Awards (1993) Nominees and Winners». oscars.org. 29 Μαρτίου 1993. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012. 
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 «BAFTA Awards». IMDb. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2012. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]