Γιώργος Φούντας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιώργος Φούντας
Γέννηση13  Φεβρουαρίου 1924
Μαυρολιθάρι Φωκίδας
Θάνατος28  Νοεμβρίου 2010[1]
Αθήνα
Αιτία θανάτουνόσος Αλτσχάιμερ
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΠρώτο Νεκροταφείο Αθηνών
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΣπουδέςΔραματική Σχολή Ωδείου Αθηνών
Ιδιότηταηθοποιός ταινιών, ποδοσφαιριστής και ηθοποιός θεάτρου
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Γιώργος Φούντας (13 Φεβρουαρίου 1924 - 28 Νοεμβρίου 2010) ήταν 'Έλληνας ηθοποιός από τους σημαντικότερους του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης, γνωστός εκτός άλλων και για τον ρόλο του στην ταινία Στέλλα (1955) του Μιχάλη Κακογιάννη.[2] Συμμετείχε σε πολλές ακόμη διακεκριμένες ταινίες των δεκαετιών του 1950 και 1960, μεταξύ των οποίων οι Μαγική πόλη (1954), Το κορίτσι με τα μαύρα (1956), Ποτέ την Κυριακή (1960) και Τα κόκκινα φανάρια (1963), ενώ εμφανίστηκε και στις ξένες παραγωγές Αμέρικα, Αμέρικα (1963) και Αλέξης Ζορμπάς (1964). Η σημαντικότερη στιγμή του στην τηλεόραση είναι ο ρόλος του στην σειρά Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1975-1976).

Βιογραφικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γιώργος Φούντας γεννήθηκε το 1924 στο Μαυρολιθάρι Φωκίδας. [3] Πατέρας του ο Ευθύμιος Φούντας (Καμαράκης) και μητέρα του η Αγγελική το γένος Καδδά σε μια οικογένεια με πέντε αδέρφια τον Παναγιώτη, την Μαργαρίτα, την Ευφροσύνη, την Λουκία και τον Σωτήρη.[2] Ενώ ήταν ακόμη μικρός, εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα και συγκεκριμένα στη Ριζούπολη. Τελειώνοντας το Δημοτικό, άρχισε να εργάζεται στο γαλατάδικο του πατέρα του στου Ψυρρή.[4]

Το 1944 ο Φούντας εμφανίστηκε στην ταινία Χειροκροτήματα του Γιώργου Τζαβέλλα, που θεωρείται η σημαντικότερη ταινία που γυρίστηκε κατά τη διάρκεια της Κατοχής.[5] Στη συνέχεια σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, όπου μαθήτευσε κοντά στους Αιμίλιο Βεάκη,[3] Δημήτρη Ροντήρη και Κώστα Μουσούρη, ενώ παράλληλα ασχολούνταν με το ποδόσφαιρο, ως παίκτης της αναπληρωματικής ομάδας της ΑΕΚ. Σε μικρή ηλικία ασχολήθηκε επίσης (ερασιτεχνικά) με τη σφαίρα, το δίσκο και την πυγμαχία[6]. Στο θέατρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην παράσταση Νυφιάτικο τραγούδι του Νότη Περγιάλη.[4]

Σταδιακά άρχισε να εμφανίζεται όλο και περισσότερο σε κινηματογραφικές ταινίες, όπως η Καταδρομή στο Αιγαίο (1946) του Μ. Καραγάτση και Νεκρή πολιτεία (1951) του Φρίξου Ηλιάδη. Το 1954 πρωταγωνίστησε στην πρώτη ταινία του Νίκου Κούνδουρου, Μαγική πόλη, μέσω της οποίας έγινε ευρύτερα γνωστός.[4]

Το 1955 ο Φούντας εμφανίστηκε στη Στέλλα, σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη. Στην ταινία αυτή περιέχεται μια από τις πλέον εμβληματικές σκηνές του ελληνικού κινηματογράφου, κατά την οποία ακούγεται η ατάκα «Φύγε Στέλλα, κρατάω μαχαίρι!». Η Στέλλα προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση σε διεθνές επίπεδο ιδιαίτερα για την ερμηνεία της Μελίνας Μερκούρη, και προτάθηκε για το Χρυσό Φοίνικα στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών και βραβεύτηκε με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.[7] Ο Φούντας ξανασυνεργάστηκε με τον Κακογιάννη λίγο αργότερα, για το Κορίτσι με τα μαύρα (1956).

Την περίοδο 1960-1964 ο Φούντας εμφανίστηκε σε πολλές ταινίες που έτυχαν διεθνούς προβολής. Το 1960 συμμετείχε στο Ποτέ την Κυριακή του Ζυλ Ντασέν, πλάι και πάλι στη Μερκούρη. Η ξενόγλωσση ταινία «Ποτέ την Κυριακή» του άνοιξε το δρόμο για διεθνή καριέρα και τον έκανε γνωστό και στο εξωτερικό.

Το 1963 έπαιξε σε δύο ταινίες που συμμετείχαν στα 36α Βραβεία Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Η μία ήταν τα Κόκκινα φανάρια (1963), σε σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη, η οποία θεωρείται μία από τις χαρακτηριστικότερες ερμηνείες του Φούντα,[8] και η άλλη το Αμέρικα, Αμέρικα του Ελία Καζάν. Το 1964 ο Φούντας συνεργάστηκε ξανά με τον Κακογιάννη, για το βραβευμένο Αλέξης Ζορμπάς.

Επόμενες σημαντικές στιγμές του Φούντα ήταν οι Με τη λάμψη στα μάτια (1966) και Πυρετός στην άσφαλτο (1967), των Πάνου Γλυκοφρύδη και Ντίνου Δημόπουλου αντίστοιχα. Για τις ερμηνείες του στις ταινίες αυτές, τιμήθηκε με Βραβεία Α' Ανδρικού Ρόλου στο έβδομο και όγδοο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.[9][10]

Από το 1970 και έπειτα η παρουσία του Γιώργου Φούντα στον κινηματογράφο άρχισε να μειώνεται. Το 1973 έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην τηλεόραση, για τη σειρά Κατοχή, που προβαλλόταν στην ΥΕΝΕΔ. Δύο χρόνια αργότερα, έλαβε βασικό ρόλο στη σειρά Ο Χριστός ξανασταυρώνεται. Η τελευταία του ταινία ήταν το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ της Βίκυς Πεζίρη, Οι λεβέντες της θάλασσας (1997).

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γιώργος Φούντας παντρευτηκε δύο φορές. Το 1947 με την Ελένη Επισκόπου[11], με την οποία απέκτησε έναν γιο τον Θύμιο (1952) και μια κόρη την Τζέλλα (1950). Δεύτερη σύζυγος από το 1954[12] ήταν η διάσημη χορεύτρια Χρυσούλα Ζώκα , με την οποία απέκτησε ακόμη έναν γιο τον Παναγιώτη (1969) .[2]

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Φούντας έπασχε από τη νόσο Αλτσχάιμερ.[8] Πέθανε σε ηλικία 86 ετών στις 28 Νοεμβρίου 2010 και ετάφη στο Νεκροταφείο Άγιος Γεώργιος στην Τερψιθέα-Γλυφάδας.

Ήταν υποστηρικτής του Παναθηναϊκού.[13]

Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Τίτλος Ρόλος
1944 Χειροκροτήματα[14] θεατρίνος
1946 Καταδρομή στο Αιγαίο καταδρομέας [15]
1951 Νεκρή πολιτεία [16] Μαθιός
1952 Μαύρη γη Δημήτρης
1954 Ανοιχτή θάλασσα Κωνσταντής
Ο άνεμος του μίσους Αρτέμης
Γυναίκες δίχως άντρες Ζαννής
Το κορίτσι της γειτονιάς Σπύρος
Μαγική πόλη [17] Κοσμάς Μπέρτσος
1955 Στέλλα Μίλτος [18]
Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας [19] Μήτρος
1956 Οι άσσοι του γηπέδου φίλαθλος
Το κορίτσι με τα μαύρα [17] Χρήστος
1957 Η λίμνη των πόθων [20] Χρήστος Ραζής
Ανοικτή θάλασσα Κωνσταντής
1958 Γαλήνη Φώτης Γλάρος
Γερακίνα Γιάννος
Μόνο για μια νύχτα Δημήτρης Σεργίου
1960 Αν ήξερες, παιδί μου
Αντίο ζωή [16] Δημήτρης Βεργής
Η αυγή του θριάμβου υπολοχαγός Γιώργος
Λύτρωσέ με, αγάπη μου Μεμάς
Πόθοι στα στάχυα Θάνος
Ποτέ την Κυριακή [17] Τόνιο
1961 Η κατάρα της μάνας Τάσος Γούσιας [21]
1962 Η μεγάλη θυσία Δημήτρης Φαρράς
Πολιορκία κάτοικος
Προδομένη αγάπη Στράτος
1963 Ζήλια Αλέξης Ρωμανός
Το κάθαρμα (Η μαρκησία του λιμανιού) Μάνος Αποστολίδης
Τα κόκκινα φανάρια Μιχαήλος [22]
Αμέρικα, Αμέρικα
1964 Κραυγή Γιώργος Μέρκος
Ανεμοστρόβιλος Ανδρέας Βαρδής
Το κορίτσι της Κυριακής [23] Μίλτος
Ο κράχτης Τάσος Καγιάφας
Αλέξης Ζορμπάς Μαυραντώνης [24]
1965 Ο επαναστάτης Γιώργος
1966 Ο Ψαρόγιαννος Ψαρόγιαννος
Οι στιγματισμένοι Γιώργος Φλωράς
Με τη λάμψη στα μάτια [25] Νικόλας Δάκας
1967 Τρούμπα '67 Αργύρης
Πυρετός στην άσφαλτο [16] Μέρκος
1968 Πολύ αργά για δάκρυα [16] Πέτρος Μαντάς
1969 Ο πρόσφυγας Γιώργος / Λεωνής Σκούταρης
Ο αντάρτης του βάλτου Θανάσης Βάρδας
Η λεωφόρος της προδοσίας Αλέξανδρος Βέργος
1970 Ο μεγάλος ένοχος Χρήστος Νοταράς
1980 Έξοδος κινδύνου [17] Μάρκος Αγγέλου
1981 17 σφαίρες για έναν άγγελο [17] Νότης
1986 Το κορίτσι της Μάνης [17] Πανάγος
1997 Οι λεβέντες της θάλασσας καπετάνιος

Τηλεόραση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Τίτλος
1973-1974 Κατοχή
1975-1976 Ο Χριστός ξανασταυρώνεται
1976-1977 Γαλήνη
1978 Έξοδος κινδύνου
1982 Η κούρσα του θανάτου
1985 Στον αργαλειό του φεγγαριού
1993 Γόβα στιλέτο

Θεατρικές παραστάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατάλογος βασικών πληροφοριών θεατρικών παραστάσεων στις οποίες συμμετείχε ο Γ. Φούντας, ως ηθοποιός.

Αυτός ο κατάλογος ενημερώνεται περιοδικά με μηχανικό τρόπο από ένα bot. Επεξεργασίες σε αυτό τον κατάλογο από χρήστες με το συνηθισμένο «χειροκίνητο» τρόπο θα αναιρεθούν με την επόμενη ανανέωση από το bot!

WQS | PetScan | YASGUI | Βρείτε εικόνες
χρονική περίοδος παράσταση ρόλος εταιρεία παραγωγής θέατρο σκηνοθέτης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1948/1949 Το χρυσάφι Ντάνιελ Ντριού Ρεαλιστικό Θέατρο Θέατρο Περοκέ Γιώργος Γιαννίσης
Ελληνική Θεατρική Περίοδος 1955/1956 Μάρτυς κατηγορίας Μπερν Θίασος Κατερίνας - Ελεύθερος Καλλιτεχνικός Οργανισμός Θέατρο Κατερίνας Μάριος Πλωρίτης
Τέλος αυτόματα δημιουργημένου καταλόγου.

Περισσότερες πληροφορίες για κάθε παράσταση εμφανίζονται ενεργοποιώντας τον σύνδεσμο που υπάρχει στο όνομα της κάθε παράστασης


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 141783859.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Μποσκοΐτης, Αντώνης (28 Νοεμβρίου 2017). «Γιώργος Φούντας, το ευθύ και άγριο παλληκάρι του ελληνικού σινεμά». LiFO. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2019. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Πέθανε ο Γιώργος Φούντας». Τα Νέα. 28 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2019. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Γιώργος Φούντας». Σαν Σήμερα. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2019. 
  5. ↑ Karalis (2012), σελ. 36.
  6. ↑ Συνέντευξη του ηθοποιού στο δημοσιογράφο Τέρενς Κουίκ στην εφημερίδα "Έθνος" στο φύλλο της 13 Οκτωβρίου 1967, με τίτλο: "Ο Γ. Φούντας καταρτίζει την Εθνική μας ομάδα!"
  7. ↑ Karalis (2012), σελ. 187.
  8. ↑ 8,0 8,1 Ζουμπουλάκης, Γιάννης (28 Νοεμβρίου 2010). «Πέθανε ο ηθοποιός Γιώργος Φούντας». Το Βήμα Online. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2019. 
  9. ↑ «7ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου». www.filmfestival.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2019. 
  10. ↑ «8ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου». www.filmfestival.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2019. 
  11. ↑ «Www.mavrolitharifokidos.gr». [νεκρός σύνδεσμος]
  12. ↑ «Www.enimerotiko.gr». 
  13. ↑ «Πράσινοι και ερυθρόλευκοι επώνυμοι οπαδοί!». SPORT 24. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2020. 
  14. ↑ «Χειροκροτήματα». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2023. 
  15. ↑ Χατζηγεωργίου, Παναγιώτα Μ. «Όταν ο Καραγάτσης πήρε την κάμερα». bookpress.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2023. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 «Γιώργος Φούντας (Ηθοποιός)». Φίνος Φιλμ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2023. 
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 17,5 «Γιώργος Φούντας ταινίες στις οποίες έχει πάρει μέρος». www.athinorama.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2023. 
  18. ↑ «Πασχάλης Τσαρούχας: Ο ρόλος… έκπληξη». Tvnea.com ©. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2023. 
  19. ↑ Delveroudi, Ελίζα Άννα Δελβερούδη /Prof Eliza Anna (1994-01-01). «1994 - Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και ο ελληνικός κινηματογράφος». ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΉ ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΜΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ. https://www.academia.edu/43072274/1994_%CE%9F_%CE%99%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%BF_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%82. 
  20. ↑ Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Η λίμνη των πόθων, http://www.tainiothiki.gr//el/tainies/1488-i-limni-ton-pothon, ανακτήθηκε στις 2023-01-02 
  21. ↑ Μαυροειδής, Γεώργιος (2022). Αναπαραστάσεις της Κοινωνικής Ληστείας στον Μεταπολεμικό Ελληνικό Κινηματογράφο (1950-1980). Αθήνα: ΕΑΠ. σελ. 24. 
  22. ↑ «FilmBoy: Ιστορία του Ελληνικού Σινεμά: Τα 3 Oscar που δεν ήρθαν ποτέ (Κόκκινα Φανάρια)». FilmBoy. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2023. 
  23. ↑ Σολδάτος, Γιάννης (1991). Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου, τομ. Β. Αθήνα: Αιγόκερως. σελ. 100. 
  24. ↑ Τσιλιμπάρη, Αλεξάνδρα (2021). «Κριτική ταινίας - Αλέξης Ζορμπάς». Αττικές Σελίδες ΔΥΤΙΚΑ. https://issuu.com/-8966/docs/selides_dytika_t.45_oktober_-november_2021. 
  25. ↑ Ταινιοθήκη της Ελλάδος, Με τη λάμψη στα μάτια, http://www.tainiothiki.gr//el/tainies/1495-me-ti-lampsi-sta-matia, ανακτήθηκε στις 2023-01-02 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Vrasidas Karalis (2012). A History of Greek Cinema. New York, NY: Continuum. ISBN 9781441180902.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιώργος_Φούντας&oldid=10516253"