Βικτόρ Ορτά

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|22|04|2024}}
The High Well-born
Βικτόρ Ορτά
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Victor Petrus Horta (Ολλανδικά)
Γέννηση6  Ιανουαρίου 1861[1][2][3]
Γάνδη[4][2][5]
Θάνατος8  Σεπτεμβρίου 1947[4][2][6]
Βρυξέλλες[4][5]
Τόπος ταφήςIxelles Cemetery
ΚατοικίαHouse & Atelier Horta (1901–1915)[7]
Χώρα πολιτογράφησηςΒέλγιο[8]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[9]
ΣπουδέςAcadémie royale des Beaux-Arts
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααρχιτέκτονας[10][11][5]
σχεδιαστής
πολεοδόμος[12][11]
καθηγητής[11]
γενικός εργολάβος[11]
Αξιοσημείωτο έργοHôtel Tassel
Hôtel Solvay
Hôtel van Eetvelde
House & Atelier Horta
Κέντρο Καλών Τεχνών των Βρυξελλών
Maison du Peuple
Οικογένεια
ΣύζυγοςPauline Heyse (1881–1906)
Julia Carlsson (από 1908)
ΤέκναMarguerite Horta
Simonne Horta
ΓονείςPierre Horta και Henriette Coppieters
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΑξιωματικός της Τάξης του Στέμματος
Υπογραφή
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο βαρώνος Βικτόρ Ορτά (Victor Horta, 1861 - 1947) θεωρείται ο πιο διάσημος αρχιτέκτονας του Ρυθμού Αρ Νουβώ (Αrt Nouveau) στο Βέλγιο. 'Ηκμασε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και είναι - μαζί με τους Χένρυ βαν ντε Βέλντε (Henry Van de Velde) και τον Πωλ Ανκάρ (Paul Hankar) -από τους πρωτεργάτες και τις ηγετικές μορφές του κινήματος της Αρ Νουβώ.

Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βικτόρ Ορτά γεννήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 1861 στη Γάνδη (Ghent). Από το 1874 μέχρι το 1877 παρακολούθησε μαθήματα στο τμήμα αρχιτεκτονικής της Ακαδημίας Καλών Τεχνών της Γάνδης. Το 1878, εργάστηκε ως αρχιτέκτονας- διακοσμητής στο Παρίσι. Ο θάνατος όμως του πατέρα του Πιερ Ορτά το 1880 τον έφερε πίσω στη Γάνδη, όπου και παντρεύεται την παιδική του φίλη Pauline Heyse.

Η παραμονή του στο Παρίσι ενστάλαξε μέσα του, όπως ο ίδιος λέει στις «Αναμνήσεις» του (Memoirs), «τον ενθουσιασμό για την τέχνη και τη μεγάλη του επιθυμία για μάθηση». Μετά το γάμο του εγκαθίσταται στις Βρυξέλλες και παρακολουθεί για τρία χρόνια διακοσμητική σύνθεση στην Ακαδημία Καλών Τεχνών των Βρυξελλών. Μαθήτευσε κοντά στο νεοκλασικό αρχιτέκτονα Αλφόνς Μπαλά (Alphonse Balat). Αποφοιτώντας κερδίζει το 1884 το πρώτο βραβείο αρχιτεκτονικής του Godecharle Foundation. Το χρηματικό ποσό του βραβείου το χρησιμοποιεί για να ταξιδέψει στη Γαλλία και τη Γερμανία με σκοπό να μυηθεί στα πιο σύγχρονα ρεύματα της μοντέρνας αρχιτεκτονικής.

Η αναγνώριση του ταλέντου του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ορτά ήταν μόλις 32 ετών, όταν η δουλειά του άρχισε ευρέως να αναγνωρίζεται. Αμέτρητες έρχονταν οι παραγγελίες για την κατασκευή ιδιωτικών κατοικιών. Η καριέρα του όμως αρχίζει κυριολεκτικά να απογειώνεται μετά την κατασκευή του «Περιπτέρου των Ανθρώπινων Παθών» (Pavilion of the Human Passions) το Πάρκο Σενκαντεναίρ των Βρυξελλών (Cinquantenaire Park) για να στεγάσει το μνημειακό γλυπτό «Τα Ανθρώπινα Πάθη» του Τζεφ Λαμπώ (Jef Lambeaux).

To 1895, το Βελγικό Εργατικό Κόμμα εμπιστεύεται στον Ορτά την κατασκευή του «Οίκου του Λαού» (La Maison du Peuple) στις Βρυξέλλες (κατεδαφίστηκε στα 1965 - 1966). Το 1898, ο Βικτόρ Ορτά χτίζει το δικό του σπίτι - εργαστήρι στη Rue Americaine 23- 25 την περιοχή Σαιν - Ζιλ (Saint-Gilles) των Βρυξελλών. Στην ανακαινισμένη σήμερα κατοικία του λειτουργεί από το 1969 το Μουσείο Ορτά.

Προσωπική ζωή και ταξίδι στις ΗΠΑ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το διαζύγιό του το 1906 με την πρώτη γυναίκα του, παντρεύεται την Julia Carlsson, μια Σουηδέζα καθηγήτρια γυμναστικής. Από το 1912 είναι καθηγητής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών των Βρυξελλών. Το 1915, ο Ορτά με τη γυναίκα του φεύγει για τις Η.Π.Α., όπου κερδίζει τα προς το ζην περιοδεύοντας και δίνοντας διαλέξεις. Μετά την επιστροφή του από τις Η.Π.Α., αναλαμβάνει την κατασκευή του «Μεγάρου των Καλών Τεχνών» (Palais des Beaux - Arts) κοντά στο Βασιλικό Παλάτι, ως πολιτιστικό κέντρο με αίθουσες συναυλιών και εκθεσιακούς χώρους. Ανακατασκευάζει επίσης τον Κεντρικό Σιδηροδρομικό Σταθμό των Βρυξελλών.

Η καθιέρωση, τα βραβεία και το τέλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1925, ο Ορτά αναλαμβάνει να σχεδιάσει το περίπτερο για την Έκθεση Διακοσμητικών και Βιομηχανικών Τεχνών στο Παρίσι. Την ίδια χρονιά με την 'Εκθεση του Παρισιού, ο Ορτά γίνεται διευθυντής στο Τμήμα Καλών Τεχνών της Βασιλικής Ακαδημίας του Βελγίου. Το 1932, ο βασιλιάς του Βελγίου Αλβέρτος Α' του απονέμει τον τίτλο του βαρώνου. Πέθανε στις Βρυξέλλες στις 8 Σεπτεμβρίου 1947.

Προς τιμήν του Ορτά έχει φιλoτεχνηθεί στις Βρυξέλλες «Η Φοντάνα του Βαρώνου Ορτά» (1923), ανάγλυφο σε γκρίζο μάρμαρο με τα πανέμορφα γλυπτά δύο νυμφών, που σχεδίασε ο Βέλγος γλύπτης Ζακ Μαρέν (Jacques Marin, 1877 - 1950).

Αρ Νουβώ Κτίρια του Βικτόρ Ορτά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στα πιο σημαντικά κτίρια του Βικτόρ Ορτά στις Βρυξέλλες και τη γύρω περιοχή περιλαμβάνονται το Μέγαρο Ωτρίκ (Autrique, 1853), το Μέγαρο Τάσελ (Tassel, 1893), το Μέγαρο Βίνσινγκερ (Winssinger, 1894), το Μέγαρο Φριζόν (Frison, 1894), το Μέγαρο Βαν Ετβέρντε (Van Eetverde, 1895), το Μέγαρο Σολβαί (Solvay, 1895), το Μέγαρο Ντεπρέ - Βαν ντε Βέλντε (Deprez - Van de Velde, 1896), τα Καταστήματα Waucquez (1906) που στεγάζουν σήμερα το Βελγικό Κέντρο των Κόμικς αφιερωμένο στα κόμικς (Τεν Τεν, Στρουμφ κ. ά.). Στις μεγάλες δημιουργίες του Ορτά ανήκει και το Μουσείο Καλών Τεχνών της πόλης Τουρναί (Τournai, 1903 - 1928).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118774964. Ανακτήθηκε στις 14  Αυγούστου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12074934n. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 26  Φεβρουαρίου 2017.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 www.odis.be/lnk/PS_73129.
  6. ↑ «Victor Horta». (Ολλανδικά) RKDartists. 39878.
  7. ↑ www.hortamuseum.be/nl/ontdekken/geschiedenis. Ανακτήθηκε στις 5  Δεκεμβρίου 2021.
  8. ↑ LIBRIS. 17  Σεπτεμβρίου 2012. libris.kb.se/katalogisering/wt79b2df489b5tf. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  9. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12074934n. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  10. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 5  Νοεμβρίου 2010. 500032216. Ανακτήθηκε στις 14  Μαΐου 2019.
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/104610. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  12. ↑ Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Francoise Aubry: "Horta. The Ultimate Art Nouveau Architect", LUDION, 2005.
  • Francoise Aubry: "The Brussels of Horta", LUDION, 2007.
  • Maurice Culot - Anne-Marie Pirlot: "Bruxelles, Art Nouveau", AAM Editions, Bruxelles, 2005.
  • Gwennaelle Gribaumont: "Bruxelles, 200 Sculptures se racontent", Editions Aparte, Bruxelles, 2008.
  • Εγκυκλοπαίδεια "Πάπυρος - Λαρούς - Μπριτάνικα", λήμα "Βικτόρ Ορτά", τόμ. 47, Εκδ. Πάπυρος, Αθήνα, 1991.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Victor Horta στο Wikimedia Commons


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βικτόρ_Ορτά&oldid=9564599"