Βενέδικτος Ιεροσολύμων
| Βενέδικτος Ιεροσολύμων | |
|---|---|
_-_GREEK_ORTHOODOX_PATRIARCH_BENEDICTUS.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1892 Τσεσνείρο, Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Θάνατος | 10 Δεκεμβρίου 1980 (88 ετών) Ιερουσαλήμ |
| Τόπος ταφής | Όρος των Ελαιών |
| Θρησκεία | Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας χριστιανός ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πατριάρχης Ιεροσολύμων |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Βενέδικτος (κατά κόσμον Βασίλειος Παπαδόπουλος, 1892 - 10 Δεκεμβρίου 1980) ήταν Πατριάρχης Ιεροσολύμων κατά τα έτη 1957-1980, Μικρασιάτης στην καταγωγή.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1892 στο χωριό Τσεσνείρο της Προύσης της Μικράς Ασίας. Το 1906, σε ηλικία 14 ετών, μετέβη στα Ιεροσόλυμα, όπου αφιερώθηκε και σπούδασε στην τοπική Ιερατική Σχολή. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1914 διορίστηκε γραμματέας του Πατριαρχικού Γραφείου[1]. Αφού υπηρέτησε δύο μήνες, εκάρη μοναχός στις 3 Δεκεμβρίου 1914, παίρνοντας το όνομα Βενέδικτος. Την επόμενη μέρα χειροτονήθηκε διάκονος από τον Μητροπολίτη Πτολεμαΐδος Κελαδίωνα, από τον οποίο ζητήθηκε να υπηρετήσει στην Μητρόπολη Άκρης. Ακολούθησε τον Πατριάρχη και την Σύνοδο στη Δαμασκό ως διάκονος[1].
Στις 23 Δεκεμβρίου 1918 επανήλθε στα Ιεροσόλυμα με τον Πατριάρχη και ανέλαβε και πάλι υπηρεσία στο Πατριαρχικό Γραφείο, εκτελώντας παράλληλα και χρέη διακόνο[1]. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1921 πήγε με Συνοδική απόφαση στην Αθήνα, όπου σπούδασε Θεολογία, Νομική και Οικονομικές και Πολιτικές Επιστήμες στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο[1].
Το 1927 αντιπροσώπευσε το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων στο Παγχριστιανικό Συνέδριο «Πίστεως και Τάξεως»[1] που συνήλθε στη Λωζάνη. Τον Οκτώβριο του 1929 χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος, έλαβε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη[1], και διορίστηκε Έξαρχος του Παναγίου Τάφου στην Αθήνα. Έμεινε στη θέση αυτή ως το 1946. Κατά την περίοδο 1946-1951 ήταν μέλος της Ιεράς Συνόδου του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων. Το 1951 χειροτονήθηκε Αρχιεπίσκοπος Τιβεριάδος.
Η Πατριαρχία του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 29 Ιανουαρίου 1957 εξελέγη Πατριάρχης Ιεροσολύμων. Κατά τα πρώτα έτη της Πατριαρχίας του εκδόθηκε νόμος της Ιορδανικής κυβέρνησης (27/1-7-1958), ο οποίος κατοχύρωνε τα κυριαρχικά δικαιώματα της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας στα προσκυνήματα των Αγίων Τόπων. Τον Ιανουάριο του 1964 συναντήθηκε στα Ιεροσόλυμα με τον Πάπα Παύλο ΣΤ', χαρακτηρίζοντας την επίσκεψή του ιστορική[2]. Έλαβε μέρος σε διεθνή εκκλησιαστικά συνέδρια και επισκέφθηκε πολλές χώρες και Αυτοκέφαλες Εκκλησίες για την αντιμετώπιση ζητημάτων της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας. Διακρίθηκε για τα άριστα διοικητικά του προσόντα και τη μεγάλη του διορατικότητα στην αντιμετώπιση σοβαρών εκκλησιαστικών, πολιτικών και ποιμαντικών προβλημάτων του πατριαρχείου και της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας. Η επίλυση των μεγάλων προβλημάτων (στελέχωση και οικονομικό) αποτέλεσαν το κύριο μέλημα του και στη διάρκεια της πατριαρχίας του επιλύθηκαν πολλά από αυτά (κατοχύρωση των προσκυνημάτων, εκλογή Πατριάρχη, στελέχωση της Αγιοταφιτικής Αδελφότητας, μισθοδοσία των μελών της και του εφημεριακού κλήρου, λειτουργία τυπογραφείου κ.ά.).
Πέθανε στα Ιεροσόλυμα στις 10 Δεκεμβρίου 1980. Η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στις 14 Δεκεμβρίου 1980, προεξάρχοντος του τοποτηρητού του Πατριαρχικού Θρόνου Μητροπολίτου Πέτρας Γερμανού. Ο ενταφιασμός έγινε στον Ιερό Ναό της Αναλήψεως στο Όρος των Ελαιών[3].
Υπήρξε από τους πιο αποτελεσματικούς Πατριάρχες του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Νέα Σιών. 1957. — № 52-53. — σελ. 13-14
- ↑ Διονύσιος Δ. Βαλαής, Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας και το ζήτημα της ενότητας με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, Εισήγηση στο Διεθνές Συνέδριο: «Αθηναγόρας και Οικουμένη: 70 χρόνια από την εκλογή του Πατριάρχη Αθηναγόρα στον Οικουμενικό Θρόνο και από την ίδρυση του ΠΣΕ», Θεολογική Σχολή ΑΠΘ (19-20 Απρ. 2018), σελ. 39 (pdf)
- ↑ «Περιοδικό «Επίσκεψις», αρ. 243, σελ. 10» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2019.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Περιοδικό «Επίσκεψις», αρ. 243, σελ. 9-11 Αρχειοθετήθηκε 2021-01-24 στο Wayback Machine.
|