Έντουαρντ Σκίλεμπεκς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έντουαρντ Σκίλεμπεκς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση12  Νοεμβρίου 1914[1][2][3]
Αμβέρσα[4]
Θάνατος23  Δεκεμβρίου 2009[5][1][2]
Ναϊμέχεν[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΒέλγιο[4]
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Θρησκευτικό τάγμαΤάγμα των Δομινικανών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΟλλανδικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΟλλανδικά[6][7]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Παρισιού
St Joseph College, Turnhout
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταθεολόγος[8]
διδάσκων πανεπιστημίου[9]
συγγραφέας
καθολικός ιερέας
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Ράντμπουντ του Ναϊμέχεν (1958–1982)[9]
ΣυγγενείςEdward Leemans (κουνιάδος)[4]
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Erasmus (1982)[4]
Gouden Ganzenveer (1989)
Επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Λαβάλ (1993)[10]
επίτιμος διδάκτωρ του Καθολικού Πανεπιστημίου της Λουβένης (1974)[4]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Έντουαρντ Κορνέλις Φλορέντιους Αλφόνσους Σκίλεμπεκς (Edward Cornelis Florentius Alfonsus Schillebeeckx, αγγλική προφορά: / skɪləbeɪks / SKIL-ə-bayks, Ολλανδικά: [sxɪləbeːks], 12 Νοεμβρίου, 1914 - 23 Δεκεμβρίου, 2009) ήταν Βέλγος ρωμαιοκαθολικός θεολόγος, που γεννήθηκε στην Αμβέρσα. Δίδαξε στο Καθολικό Πανεπιστήμιο του Ναϊμέχεν.

Ήταν μέλος του Δομινικανού Τάγματος. Τα βιβλία του για τη θεολογία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και οι συνεισφορές του στη Δεύτερη Σύνοδο του Βατικανού τον έκαναν γνωστό σε όλο τον κόσμο[11]. Είναι γνωστός για τη μελέτη παραδοσιακών θεολογικών θεμάτων στο φως του σύγχρονου κόσμου.[12]

Δεύτερη σύνοδος του Βατικανού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Συνόδου του Βατικανού, ο Σκίλεμπεκς ήταν ένας από τους πλέον δραστήριους θεολόγους. Συνέταξε διάφορες παρεμβάσεις στη σύνοδο εκ μέρους Ολλανδών επισκόπων, όπως ο Καρδινάλιος Μπέναρντ Γιαν Άλφρινκ και έδωσε διαλέξεις για πολλά συνέδρια επισκόπων στη Ρώμη. Λόγω του ότι ήταν ο «συγγραφέας-φάντασμα» της ποιμαντορικής επιστολής των Ολλανδών επισκόπων σχετικά με την επερχόμενη σύνοδο το 1961, θεωρήθηκε ύποπτος για αίρεση από τη Σύνοδο για το Δόγμα και την Πίστη, με επικεφαλής τον Καρδινάλιο Αλφρέντο Οτταβιάνι (πρόεδρο) και τον Σεβάστιαν Τρομπ (γραμματέα). Αυτή ήταν η πρώτη από τις τρεις περιπτώσεις στις οποίες ο Σκίλεμπεκς χρειάστηκε να υπερασπιστεί τις θεολογικές θέσεις του ενάντια στις κατηγορίες της ρωμαιοκαθολικής αρχής.

Το αποτέλεσμα ήταν να συντάξει ο Σκίλεμπεκς τα πλέον αρνητικά του σχόλια σχετικά με τα σχήματα που διαμορφώθηκαν από την Προπαρασκευαστική Θεολογική Επιτροπή (με επικεφαλής τον Οτταβιάνι) ανώνυμα. Αυτά τα ανώνυμα σχόλια σχετικά με τα θεολογικά σχήματα συζητήθηκαν στο Βατικανό ΙΙ,, και τα άρθρα που δημοσίευσε, επηρέασαν επίσης την ανάπτυξη των διαφόρων συνοδικών συνταγμάτων, όπως το '[Dei Verbum και το Lumen gentium. Θεωρείται εν γένει μέλος ενός κύματος ρωμαιοκαθολικών θεολόγων που βοήθησαν στην αναμόρφωση του Καθολικισμού κατά τη διάρκεια της δεύτερης συνόδου[13]

Ύστερος βίος - διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέχρι τον θάνατό του έζησε στο Ναϊμέχεν, στην Ολλανδία, διδάσκοντας στο πανεπιστήμιο Ράντμπουντ μέχρι την συνταξιοδότησή του. Τού απονεμήθηκε το Βραβείο Erasmus το 1982[14], και (ως μόνος θεολόγος) το ολλανδικό πολιτιστικό βραβείο Γκούντεν Γκάνζενβηρ (Gouden Ganzenveer) το 1989[15].

Επιλεγμένη εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • De sacramentele heilseconomie (Antwerp 1952)
  • Christus, sacrament van de Godsontmoeting (Bilthoven 1959) – Χριστός, το μυστήριο της συνάντησης με τον Θεό
  • Op zoek naar de levende God (Nimwegen 1959)
  • Openbaring en theologie (Bilthoven 1964) (Theologische Peilingen, 1) – Αποκάλυψη και θεολογία
  • God en mens (Bilthoven 1965) (Theologische Peilingen, 2)
  • Wereld en kerk (Bilthoven 1966) (Theologische Peilingen, 3)
  • De zending van de kerk (Bilthoven 1968) (Theologische Peilingen, 4)
  • Jezus, het verhaal van een levende (Bloemendaal 1974) – tr. Ιησούς: ένα πείραμα στη Χριστολογία
  • Gerechtigheid en liefde, genade en bevrijding (Bloemendaal 1977) – Χριστός: η χριστιανική εμπειρία στον σύγχρονο κόσμο
  • Tussentijds verhaal over twee Jezusboeken (Baarn 1978)
  • Evangelie verhalen (Baarn 1982) – Ο Θεός ανάμεσά μας: Το κηρυγμένο Ευαγγέλιο
  • Pleidooi voor mensen in de kerk. Christelijke identiteit en ambten in de kerk (Baarn 1985) – Η εκκλησία με ανθρώπινο πρόσωπο: μια νέα και διευρυμένη θεολογία του Θεού ανάμεσά μας: Το κήρυγμα του Ευαγγελίου (New York 1985)
  • Als politiek niet alles is... Jezus in de westerse cultuur (Baarn 1986) – Περί της χριστιανικής πίστης: Η πνευματική, ηθική και πολιτική διάσταση (New York 1984)
  • Mensen als verhaal van God (Baarn 1989) – Εκκλησία. Η ανθρώπινη ιστορία του Θεού
  • I Am a Happy Theologian (London 1994) Είμαι ευτυχισμένος θεολόγος
  • The Eucharist (2005/1948) Η ευχαριστία

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11923975c. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w673889d. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 ODIS. PS_30924. Ανακτήθηκε στις 13  Αυγούστου 2022.
  5. ↑ www.nytimes.com/2010/01/17/world/europe/17schillebeeckx.html.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb11923975c. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. ↑ CONOR.SI. 71845731.
  8. ↑ BeWeB. 2792. Ανακτήθηκε στις 13  Φεβρουαρίου 2021.
  9. ↑ 9,0 9,1 Osmund Schreuder: «Proeven van eigen cultuur, vijfenzeventig jaar Katholieke Universiteit Nijmegen 1923-1998 Deel II 1960-1998» 1998. ISBN-10 90-5625-040-X.
  10. ↑ www.ulaval.ca/notre-universite/prix-et-distinctions/doctorats-honoris-causa-de-luniversite-laval/liste-complete-des-recipiendaires-de-1864-a-aujourdhui.html.
  11. ↑ Krabbe, Theo (23 Δεκεμβρίου 2009). «Schillebeeckx (1914–2009) tartte het Vaticaan». Nederlands Dagblad (στα Ολλανδικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 2009. 
  12. ↑ Moore, Kiley. «Edward Schillebeeckx». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015. 
  13. ↑ Steinfels, Peter (16 Ιανουαρίου 2010). «Edward Schillebeeckx, Catholic Theologian, Dies at 95». The New York Times (in print and online). Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2015. 
  14. ↑ Praemium Erasmianum Foundation
  15. ↑ «Laureaten De Gouden Ganzenveer vanaf 1955». Stichting De Gouden Ganzenveer. 2009. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2009. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Έντουαρντ_Σκίλεμπεκς&oldid=10332878"