Το Υδραγωγείο του Κλαύδιου (λατιν.: Aqua Claudia) ήταν υδραγωγείο της Αρχαίας Ρώμης, που - όπως και το Υδραγωγείο Άνιο Νόβους- ξεκίνησε από τον αυτοκράτορα Καλιγούλα το 38 και ολοκληρώθηκε από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο το 52[2]. Οι δύο πηγές των νερών του ευρίσκοντο 300 βήματα αριστερά του 38ου μιλίου της Οδού Σουμπλακένσις. Το υδραγωγείο παρέμεινε ενεργό για 10 χρόνια, ώσπου η μεταφορά νερού σταμάτησε για περίπου 9 χρόνια, μέχρι να το επισκευάσει ο Αυτοκράτορας Βεσπασιανός, το 71. Το 81 έγινε νέα βελτίωση του έργου από τον Τίτο.
Ανάλογα με την εποχή, το μήκος του καναλιού έφτανε περίπου τα 69 χιλιόμετρα (τα περισσότερα υπογείως) και ο όγκος νερού στις πηγές του άγγιζε τα 191 χιλιάδες κυβ. μέτρα το εικοσιτετράωρο. Μετά την κατασκευή της Αψίδας του Νέρωνα (Arcus Neroniani) από τον Νέρωνα (που ήταν ένα κομμάτι του Άκουα Κλαούντια), το υδραγωγείο απέκτησε τη δυνατότητα να τροφοδοτεί και τις 14 περιοχές της Ρώμης. Ήταν ένα από τα δύο υδραγωγεία, που κατέληγαν στην Πόρτα Ματζόρε (το άλλο ήταν το Υδραγωγείο Άνιο Νόβους). Σήμερα διαθέτουμε λεπτομερειακές περιγραφές του έργου χάρη στον Σ. Ι. Φροντίνο, Ρωμαίο αριστοκράτη του οποίου το έργο De aquaeductu δημοσιεύτηκε στα τέλη του 1ου αι.[3].
Στον τόπο του υδραγωγείου κτίστηκε αργότερα η χριστιανική εκκλησία Σαν Τομμάσο ιν Φόρμις.
.jpg)
Πολυμέσα
