Τζορτζ Μπεστ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζορτζ Μπεστ

1976
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης22 Μαΐου 1946
Τόπος γέννησηςΜπέλφαστ, Βόρεια Ιρλανδία
Ημερ. θανάτου25 Νοεμβρίου 2005 (59 ετών)
Τόπος θανάτουΛονδίνο, Αγγλία
Ύψος1,75 μ.
ΘέσηΜέσος
Νούμερο φανέλας11
Ομάδες νέων
1961–1964Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1963–1974Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ361(137)
1974→Τζιούις Γκιλντ5(0)
1974→Ντάνστεϊμπλ Τάουν ΦΚ (D/R)0(0)
1975Στόκπορτ Κάουντι ΦΚ3(2)
1975–1976Κορκ Σέλτικ3(0)
1976Λος Άντζελες Άζτεκς23(15)
1976–1977Φούλαμ ΦΚ42(8)
1977–1978Λος Άντζελες Άζτεκς32(12)
1978–1979Φορτ Λόντερντεϊλ Στράικερς28(6)
1979–1980Χιμπέρνιαν ΦΚ17(3)
1980–1981Σαν Χοσέ Έρθκουεϊκς56(21)
1982Σι Μπι2(0)
1982Χονγκ Κονγκ Ρέιντζερς1(0)
1983ΑΦΚ Μπόρνμουθ5(0)
1983Μπρίσμπειν Λάιονς4(0)
1983Όσμπορν Παρκ Γκάλεμπ1(1)
1983Νανίτον Μπόρο ΦΚ0(0)
1984Τόμπερμορ Γιουνάιτεντ ΦΚ0(0)
Σύνολο604(238)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.†(Γκ.)†
1964–1977Βόρεια Ιρλανδία37(9)
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Τζορτζ Μπεστ (George Best, 22 Μαΐου 1946 – 25 Νοεμβρίου 2005) ήταν Βορειοϊρλανδός ποδοσφαιριστής. Αγωνιζόταν ως πλάγιος και επιθετικός μέσος, έγινε παγκόσμια γνωστός για την καριέρα του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και αναδείχθηκε σε έναν από τους καλύτερους όλων των εποχών.[1][2][3] Ψηφίστηκε 16ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα στις εκλογές της IFFHS.[4] Τα σοβαρά προβλήματα αλκοολισμού που αντιμετώπιζε σε όλη την ενήλικη ζωή του τελικά τον οδήγησαν στον θάνατο.[5][6]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 22 Μαΐου 1946 στο Μπέλφαστ στη Βόρεια Ιρλανδία. Στην ηλικία των 15 ξεκίνησε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που τον έφερε ένας κυνηγός ταλέντων του σωματείου, ο οποίος τον είδε να παίζει για μια ομάδα ερασιτεχνικού της πόλης του. Είδωλό του ήταν ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο. Το 1963, σε ηλικία 17 ετών και 4 μηνών, έκανε το ντεμπούτο του ως επαγγελματίας.[7][8] Ήταν λεπτός και ελαφρύς, είχε μεγάλη ταχύτητα, άριστο έλεγχο της μπάλας και δυνατότητα να αγωνίζεται σε περισσότερες από μία θέσεις με εξαιρετική ποιότητα.[9] [10] Ο σύλλογος εξακολουθούσε να ζει σε θλίψη από το αεροπορικό δυστύχημα του 1958. Ορισμένα μέλη της εξαιρετικής νεανικής ομάδας που γοήτευσε το αγγλικό ποδόσφαιρο στη δεκαετία του 1950, τα «μωρά» του προπονητή Ματ Μπάσμπι, προσπαθούσαν να επαναφέρουν το σύλλογο με πρώτο από όλους τον Μπάσμπι που ήταν από τους επιζήσαντες.[5]

Ο δρόμος προς τη δόξα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην πρώτη του αγωνιστική περίοδο, ο Μπεστ συμμετείχε στον τίτλο του Κυπέλλου Αγγλίας. Δεν θα χρειαζόταν πολύς χρόνος για να εκτοξευτεί το ταλέντο του: σχημάτισε ένα θρυλικό τρίο με τον Άγγλο Μπόμπι Τσάρλτον (άλλο επιζώντα) και το Σκωτσέζο Ντένις Λόου.[11][12][13] Με αυτούς ήταν πρωταθλητής Αγγλίας το 1965, ο έκτος τίτλος στην ιστορία του συλλόγου στο πρωτάθλημα. Εκεί άρχισε η πιο παραγωγική του πορεία έως το 1972 καθώς συνέχισε να σκοράρει και να θέτει στόχους για την ομάδα. Τα γκολ του Μπεστ έχουν μείνει στη μνήμη όσων τα είδαν για την ομορφιά τους και τον τολμηρό τρόπο που έπρεπε να περάσει έναν αντίπαλο (ή όσους χρειαζόταν από αυτούς) πριν σκοράρει, αλλά η ντρίμπλα του ήταν που πραγματικά ενθουσίαζε τον κόσμο.[9]

Συμμετέχοντας στο Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1966, η Γιουνάιτεντ πέρασε στους προημιτελικούς με την ισχυρή Μπενφίκα, ένα σωματείο που η ομάδα βάσης ήταν η δύο φορές πρωταθλήτρια της διοργάνωσης το 1961 και το 1962. Μετά από μια νίκη 3–2 στο Ολντ Τράφορντ, στη ρεβάνς ο Μπεστ σε δώδεκα λεπτά είχε ήδη σκοράρει δύο φορές. Οι κόκκινοι διάβολοι έφτασαν στο 5–1 (μαζί με το τρίτο του γκολ). Την επόμενη μέρα, η πορτογαλική εφημερίδα A Bola τον χαρακτήρισε The Fifth Beatle (το πέμπτο σκαθάρι).[14][15] Το όνειρο για το ευρωπαϊκό τρόπαιο όμως αυτή τη χρονιά θα τελείωνε στα ημιτελικά.[16]

Η ζωή του Μπεστ εκτός γηπέδου ήταν από την τότε περίοδο άστατη, συχνά με όμορφες γυναίκες και με αυτοκίνητα τελευταίου τύπου, και προκάλεσε υστερία στους εφήβους μαζί με τα μακριά μαλλιά του, σαν παρουσία καρδιοκατακτητή.[17][18] Μια τέτοια μποέμικη συμπεριφορά τον οδήγησε στον αλκοολισμό, συχνά καθυστερούσε ή δεν συμμετείχε στις προπονήσεις, τακτική που οδήγησε σε πολλαπλά πρόστιμα και ποινές από τη διοίκηση του συλλόγου. Παρόλα αυτά, η ιδιαίτερη ικανότητά του να παραβιάζει τις άμυνες και τα μεγάλα χαρίσματά του εξαντλούσαν τη φαντασία του τύπου, που σε κάθε ευκαιρία έψαχνε ένα νέο επίθετο για να τον χαρακτηρίσει.[19][20] Αφού επέστρεψε από μία από τις 28 ημέρες της τιμωρίας του, σημείωσε τα έξι γκολ της νίκης 8–2 επί της Νορθάμπντον.[5][21][22]

Το 1967 ήρθε ένας νέος αγγλικός τίτλος πρωταθλήματος. Ο τρίτος έφτασε το 1968: ο Μπεστ τερμάτισε το πρωτάθλημα ως πρώτος σκόρερ με 28 γκολ,[23] αλλά ο τίτλος πήγε στην αντίπαλο Μάντσεστερ Σίτι με δύο βαθμούς διαφορά. Σε μια νέα ευκαιρία στην Ευρώπη, η Γιουνάιτεντ αντιμετώπισε ξανά τη Μπενφίκα, αυτή τη φορά στον τελικό, που έγινε στο Γουέμπλεϊ. Ο Μπεστ σημείωσε το τρίτο γκολ στην νίκη με 4–1 ντριμπλάροντας ολόκληρη την άμυνα, καθιστώντας την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ την πρώτη αγγλική ομάδα που κατάφερε να κερδίσει το σημαντικότερο τρόπαιο της ευρωπαϊκής Ηπείρου στην καλύτερη περίοδο της ιστορίας της.[24][25][26] Κέρδισε επίσης το βραβείο ποδοσφαιριστή της χρονιάς FWA.[27]

Στο τέλος αυτής της σεζόν, έλαβε το βραβείο της Χρυσής Μπάλας ως ο καλύτερος Ευρωπαίος παίκτης της χρονιάς.[28] Μέχρι σήμερα, είναι ο μόνος Ιρλανδός που έχει απονεμηθεί το βραβείο. Στο σύλλογο σκοράρε 179 τέρματα σε 470 επίσημα παιχνίδια και ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας σε έξι διαδοχικές περιόδους.[10][29]

Η φθίνουσα πορεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ακολουθήσε η περίοδος της φθοράς: συχνά στις κοινωνικές στήλες, και η Γιουνάιτεντ πέρασε πέντε χρόνια χωρίς τίτλο στο αγγλικό πρωτάθλημα, μέχρι που κατάφερε προσωρινά να βρεθεί στην κορυφή την περίοδο 1971–72. Η ζωή του Μπεστ συζητούνταν όλο και περισσότερο με κάθε λεπτομέρεια από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που τον αντιμετώπιζαν ως διασημότητα, σαν μουσικός ή πολιτικός.[30][31] Σο σπίτι του λεωφορεία ξεφόρτωναν τους τουρίστες στις πύλες αυτού που είχε γίνει το πιο διάσημο σπίτι στην Αγγλία. Το προσωπικό έκανε πικ-νικ στον κήπο και οι άνθρωποι ψαρεύαν χρυσόψαρα στην τεχνητή λίμνη του.[14] «Είμαι ο τύπος που πήρε το ποδόσφαιρο από τις εσωτερικές σελίδες στο εξώφυλλο των εφημερίδων», δήλωσε σύμφωνα με πληροφορίες. Περισσότερα από 40.000 γράμματα κατέφθαναν κάθε μήνα στο σπίτι του από θαυμαστές. Οι φανέλες του γινόταν ανάρπαστες και μια κερδοφόρα επιχείρηση είχε στηθεί γύρω από το όνομα του.[32]

Γκράφιτι του «5ου σκαθαριού»

Το 1972 δήλωσε ότι αποσύρετε από το ποδόσφαιρο, αλλά επέστρεψε στην επόμενη προετοιμασία, μέχρι που έφυγε από το σύλλογο το 1973 στη μέση μιας χρονιάς που θα οδηγήσει στον υποβιβασμό.[30] Έπαιξε για μικρό χρονικό διάστημα στην ασήμαντη Ντάνστεϊμπλ Τάουν ΦΚ. Την επόμενη χρονιά, πήγε στην πολύ μεγαλύτερη Στόουκπορτ Κάουντι. Τότε, βίωσε τις απειλές από τρομοκράτες του ΙΡΑ με την ιδιότητα του προτεστάντη. Η αδερφή του πυροβολήθηκε ακόμη και στο πόδι σε μια επίθεση. Είναι ενδιαφέρον ότι από την Στόουκπορτ θα πάει σε μια καθολική ομάδα, την Κορκ Σέλτικ, από την ίδια τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας. Θα παίξει και σε άλλο σύλλογο των Καθολικών αργότερα, τη Χιμπέρνιαν, της Σκωτίας. Ο Μπεστ επανεμφανίστηκε στην αγγλική ελίτ όταν πέρασε μια εποχή στη Φούλαμ ΦΚ, όπου έπαιξε μαζί με τον Μπόμπι Μουρ. Αλλά αποφάσισε να φύγει στις Ηνωμένες Πολιτείες, προσπαθώντας να κρύψει τη φθορά του. Η Φούλαμ κάλεσε την FIFA να τον τιμωρήσει, κατηγορώντας τον ότι είχε μεταγραφεί παράνομα στις ΗΠΑ.[33] Αν και στη Βόρεια Αμερική ήρθε να παίξει δίπλα στους Γκερντ Μίλερ και Τεόφιλο Κουμπίγιας στους Φορτ Λόντερντεϊλ Στράικερς, έπαιξε ακόμα και για την ομάδα της Φορντ Πρίζον, όπου φυλακίστηκε για οκτώ εβδομάδες για οδήγηση ενώ ήταν μεθυσμένος και χτύπησε αστυνομικό.[34]

Το 1979 δημοσιοποίησε την ανάκαμψη του ως αθλητή και ως άνθρωπου, προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε οποιαδήποτε ομάδα έδειχνε ενδιαφέρον. Πήγε στη Σάουθεντ Γιουνάιτεντ, της τρίτης αγγλικής κατηγορίας, αλλά δεν τον απελευθέρωσε η Φούλαμ, η οποία ήταν ακόμα ιδιοκτήτης του δελτίου του Μπεστ. Στη συνέχεια, κατάφερε να πάει στη Χιμπέριαν αλλά τα προβλήματα με τον αλκοολισμό συνεχίστηκαν και θα τον αναγκάσουν να εκδιωχθεί από την ομάδα το 1980.[35] Το 1982, ενώ έπαιζε στη Σαν Χοσέ της Καλιφόρνια ο σύλλογος ανέστειλε το συμβόλαιο και εισήλθε σε πρόγραμμα αποκατάστασης από το αλκοόλ. Επιχειρηματικές δραστηριότητες που ανέπτυξε (μπουτίκ μόδας, κομμωτήρια, ταξιδιωτικό γραφείο και νυχτερινά κέντρα) απέτυχαν.[36] Στα μέσα του 1983, ήδη πατέρας ενός παιδιού άρχισαν και τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα από την πολυδάπανη ζωή του: το δικαστήριο του Λονδίνου ανακοίνωσε το οικονομικό εμπάργκο του παίκτη, λόγω χρεών σε εμπορικά καταστήματα, μπαρ και μεμονωμένους πιστωτές.

Στα 38 του το 1984, αποχώρησε οριστικά, δεν ήταν πλέον παρά η σκιά του ελπιδοφόρου ποδοσφαιριστή της δεκαετίας του 1960.[14]

Διεθνής καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπεστ χρίστηκε διεθνής το 1964 και αγωνίστηκε συνολικά 37 φορές με την ομάδα της Βόρειας Ιρλανδίας σημειώνοντας 9 γκολ.[37] Συμμετείχε στην προκριματική φάση τριών Παγκοσμίων Κύπελλων (1966, 1970 και 1974) αλλά η Ουαλία δεν κατάφερε να προκριθεί.[38] Δεν αγωνίστηκε ποτέ ούτε και Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, αφού η δυναμικότητα της ομάδας ήταν περιορισμένη. Είχε εκφραστεί υπέρ μιας Ενωμένης Ιρλανδίας σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, ώστε η ομάδα να είναι πιο ανταγωνιστική.[39]

Μετά το ποδόσφαιρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπεστ συνέχισε την άστατη ζωή και μετά το τέλος της καριέρας του και τελικά λόγω κίρρωσης του ήπατος υποβλήθηκε σε επιτυχή μεταμόσχευση το 2002. Όμως ούτε αυτό ήταν αρκετό για να ανακόψει την πορεία προς το θάνατο που ήρθε το 2005.[36] Το τελευταίο του μήνυμα ήταν: «Μη πεθαίνετε σαν κι εμένα. Η κατάστασή μου είναι μια προειδοποίηση σε όλους σας».[40]

Τίτλοι και διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

  • Πρωτάθλημα Αγγλίας (2) : 1964–65 , 1966–67
  • Charity Shield (2) : 1965 , 1967
  • Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης : 1968

Ατομικές διακρίσεις

  • Πρώτος σκόρερ Πρωταθλήματος Αγγλίας : 1967–68
  • FWA παίκτης της χρονιάς : 1967–68
  • Χρυσή Μπάλα (Ballon d'Or) : 1968
    • τρίτη θέση 1971
  • Κορυφαίος παίκτης της Βόρειας Ιρλανδίας στα 50 χρόνια της ΟΥΕΦΑ : 2003
  • FIFA 100
  • Golden Foot : 2005
  • PFA Merit Award : 2006
  • PFA Ομάδα του Αγγλικού πρωτάθληματος (1907 to 2007)
  • FWA Tribute Award: 2000
  • IFFHS : 16ος καλύτερος ποδοσφαιριστής του 20ού αιώνα.
  • FIFA διαδικτυακή ψηφοφορία για τον κορυφαίο του 20ού αιώνα : #20
  • FIFA περιοδικό ψηφοφορία για τον κορυφαίο του 20ού αιώνα : #5
  • World Soccer περιοδικό : Οι καλύτεροι παίκτες του 20ού αιώνα : #8

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «The New York Times : On Team of All-Time Greats, Pelé Shines Brightest» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2014. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2014. 
  2. ↑ «Best Players of the 1960s» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2024. 
  3. ↑ «Οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές». Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2021. 
  4. ↑ «IFFHS' Century Elections». Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2020. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 «Τζορτζ Μπεστ - Ο πέμπτος Beattle και οι ιστορικές του ατάκες - «Μaradona GOOD, Pele BETTER, George BEST»». Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2022. 
  6. ↑ «Top facts you need to know about The Legend, George Best». Ανακτήθηκε στις 17 Ιουνίου 2020. 
  7. ↑ «Was Georgie the best». Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2020. 
  8. ↑ «Τζορτζ Μπεστ». Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2020. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «THE FLEETING BUT ETERNAL BRILLIANCE OF GEORGE BEST». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 2020. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «Ranked! The 50 best Manchester United players ever». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 2 Νοεμβρίου 2023. 
  11. ↑ «7 GREATEST ATTACKING TRIOS OF ALL TIME». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2020. 
  12. ↑ «MEN, The Fab Three, BBC, MSN & football's greatest ever trios». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2020. 
  13. ↑ «Οι θρυλικές "Αγίες Τριάδες" του ποδοσφαίρου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2022. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 «George Best, soccer's tragic genius». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2023. 
  15. ↑ «7 BEST TEENAGE FOOTBALLERS OF ALL TIME». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 2024. 
  16. ↑ «Manchester United vs Benfica: A fixture with a long history of shaping the English giant's future». Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2020. 
  17. ↑ «Best: Playboy of the Western World». Ανακτήθηκε στις 21 Ιουνίου 2021. 
  18. ↑ «The 13 coolest footballers of all time (according to us)». Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2020. 
  19. ↑ «Δεν υπάρχει άντρας που να μην ζήλεψε τη ζωή του George Best». Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2020. 
  20. ↑ «George Best Τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύχτια». Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2020. 
  21. ↑ «On this day: George Best scored six goals». Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2020. 
  22. ↑ «GEORGE BEST AND THE SIX-GOAL HAUL THAT SUMMED UP HIS INCOMPARABLE TALENT». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2022. 
  23. ↑ «Football League Div 1 & 2 Leading Goalscorers 1947-92». Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2020. 
  24. ↑ «United 4-1 Benfica, 1968: Busby & John Aston, United's most unassuming hero». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2020. 
  25. ↑ «Legends of the European Cup and Champions League». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2023. 
  26. ↑ «As 16 Maiores Seleções do Imortais!». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2022. 
  27. ↑ «A Tribute To... George Best». Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2020. 
  28. ↑ «Ballon d'or list player of the year». Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2020. 
  29. ↑ «Manchester United : George Best». Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2020. 
  30. ↑ 30,0 30,1 «The story of George Best, part two: Star's career changed on and off the pitch in years following European glory». Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2020. 
  31. ↑ «Ο George Best ήταν ο καλύτερος». Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2020. 
  32. ↑ ««Το 1969 παράτησα τις γυναίκες και το αλκοόλ. Ήταν τα χειρότερα 20 λεπτά της ζωής μου». Τζορτζ Μπεστ, ο σκόρερ της Μάντσεστερ δεχόταν 40 χιλιάδες γράμματα τον μήνα, αλλά οι καταχρήσεις τον διέλυσαν». Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2020. 
  33. ↑ «RSSSF : George Best». Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2020. 
  34. ↑ «George Best in the U.S.: A reality more unbelievable than the myth». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2020. 
  35. ↑ «When Best went to Hibs». Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2021. 
  36. ↑ 36,0 36,1 «The New York Times : George Best, Soccer Star and Pop Icon, Is Dead at 59». Ανακτήθηκε στις 1 Νοεμβρίου 2020. 
  37. ↑ «Appearances for Northern Ireland National Team». Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2020. 
  38. ↑ «THE 7 BEST FOOTBALLERS WHO NEVER PLAYED IN A WORLD CUP». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2024. CS1 maint: Unfit url (link)
  39. ↑ «Τζορτζ Μπεστ: Η τραγική ιστορία του 5ου "Beatle"». Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2022. 
  40. ↑ «Τζορτζ Μπεστ: Ο άνθρωπος που... μιλούσε στη μπάλα και θα μπορούσε να είναι ο 5ος των Beatles!». Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζορτζ_Μπεστ&oldid=10497766"