The House of Blue Light

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
The House of Blue Light
Στούντιο άλμπουμ από Deep Purple
Κυκλοφόρησε12 Ιανουαρίου 1987
Ηχογραφήθηκε1986 στο Βερμόντ
Μουσικό είδοςHard Rock, Heavy Metal
Διάρκεια50:38
ΠαραγωγόςDeep Purple
ΔισκογραφικήPolydor (Ευρώπη)

Mercury Records (Αμερική)

Gong Records (Ουγγαρία)
Δισκογραφικό χρονολόγιο
(Deep Purple)
'Perfect Strangers
(1984)		The House of Blue Light
(1987)		Slaves and Masters
(1990)

The House of Blue Light είναι ο τίτλος του δωδέκατου στούντιο δίσκου του χαρντ ροκ συγκροτήματος, Deep Purple. Ο δίσκος αυτός ήταν ο δεύτερος που ηχογράφησε το συγκρότημα μετά την επανένωση του και κυκλοφόρησε στις 12 Ιανουαρίου του 1987. Οι πωλήσεις του δίσκου ήταν αρκετά μεγάλες αφού έφτασε στο βρετανικό και το ιαπωνικό Top-10 και έγινε # 1 σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, ενώ έγινε χρυσό στον Καναδά.[1]

Αυτό ήταν και το τελευταίο στούντιο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι Deep Purple πριν την αποχώρηση του τραγουδισή Ίαν Γκίλαν δύο χρόνια αργότερα και την αντικατάσταση του από τον πρώην τραγουδιστή των Rainbow, Τζο Λιν Τέρνερ.[2]

Για την προώθηση του δίσκου δημιουργήθηκαν δύο βίντεο κλιπ με τα τραγούδια "Call of the Wild" και "Bad Attitude".[3][4]

Η ιστορία του δίσκου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το "The House of Blue Light" είναι ένα άλμπουμ το οποίο έφερε μία πιο προοδευτική προσέγγιση στη μουσική των Deep Purple. Παρ' όλη την αρχική απογοήτευση των φανατικών οπαδών του συγκροτήματος πλέον θεωρείται ένα καλό άλμπουμ και δεν είναι λίγοι αυτοί που το θεωρούν καλύτερο από το "Perfect Strangers". Στην προσπάθεια τους να κάνουν εμπορική επιτυχία με κάποιο σινγκλ και επηρεαζόμενοι από τον κιθαρίστα Ρίτσι Μπλάκμορ έφτασαν να έχουν ένα παρόμοιο ήχο με τους Rainbow των αρχών της δεκαετίας του '80 σε κάποια κομμάτια όπως το "Bad Attitude" και το "The Unwritten Law".[5]

Η συνέχεια όμως του δίσκου είναι διαφορετική αφού κομμάτια όπως το "Strangeways" και το "The Spanish Archer" είναι χαρακτηριστικά για την εξοικείωση του ήχου του συγκροτήματος με την εποχή στην οποία ηχογραφήθηκε μαζί με την προσθήκη ανατολίτικων στοιχείων. Η παραγωγή του δίσκου όπως και ο ήχος του είναι από τους καλύτερους που είχε μέχρι τότε το συγκρότημα.[5]


Ο δίσκος ηχογραφήθηκε στο Στόου του Βερμόντ των Ηνωμένων Πολιτειών, το 1986. Το συγκρότημα μετέβη εκεί στις 12 Απριλίου και η συγκεκριμένη τοποθεσία αποτέλεσε την τελική τους επιλογή μετά την απόρριψη ενός άλλου στούντιο στη Μασσαχουσέτη. Τον Αύγουστο του 1986 ο Ίαν Πέις δήλωσε ότι πραγματοποιούνταν τα τελευταία μέρη των ηχογραφήσεων, ενώ η παραγωγή έγινε από τον Ρότζερ Γκλόβερ και η μίξη έγινε στα "Union Studios" στο Μόναχο της Γερμανίας, στα τέλη Σεπτεμβρίου.[6]

Αρχική ονομασία του δίσκου ήταν "Black & White", ενώ άλλα ονόματα που εξετάστηκαν ήταν τα "The Acid Test" και "It's Not That Bad!". Σύμφωνα με το Ρίτσι Μπλάκμορ, μεγάλο μέρος του δίσκου επανηχογραφήθηκε και γι' αυτό το λόγο υπήρξε καθυστέρηση στην κυκλοφορία του. Οι τελικές κόπιες έφθασαν στα γραφεία της "Polydor" στις 18 Δεκεμβρίου 1986 και η επίσημη ημερομηνία κυκλοφορίας ορίστηκε στις 12 Ιανουαρίου του 1987.[6]

Ανάλυση τραγουδιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο δίσκος ξεκινάει με το "Bad Attitude" με δυνατή κιθάρα και πολύ έντονα φωνητικά από τον Ίαν Γκίλαν, με στίχους οι οποίοι πιθανότατα περιέχουν υπονοούμενα για τις συνεχείς διαμάχες του με το Μπλάκμορ,[7] ενώ σε ανάλογο στυλ είναι και το "Mad Dog" με κλασικό ριφ του Μπλάκμορ αλλά και ένα πειραματικό σόλο synth πλήκτρων.[8]

Το "Dead or Alive" με το οποίο κλείνει το άλμπουμ είναι χέβι μέταλ κομμάτι με δυνατό κιθαριστικό ριφ. Τα πιο προοδευτικά κομμάτια του δίσκου είναι το "The Spanish Archer" και το "Strangeways". Το πρώτο περιέχει ένα μεγάλο κιθαριστικό σόλο από τον Μπλάκμορ με εξαιρετική μελωδία ενώ το δεύτερο θυμίζει το τραγούδι "Perfect Strangers" με ένα ριφ ανατολίτικου στυλ και σόλο πλήκτρων και κιθάρας.[9]

Ο Ίαν Γκίλαν τη δεκαετία του '80

Οι στίχοι του Ίαν Γκίλαν στο βαρύ blues κομμάτι "Mitzie Dupree" είναι γραμμένοι στα κενά ανάμεσα σε συναυλίες και βασισμένοι σε μία πραγματική ιστορία με πρωταγωνιστή τον ίδιο.[10] Το "The Unwritten Law" είναι ένα κομμάτι βασισμένο στα τύμπανα και ο Ίαν Πέις παίζει ένα πολύ ωραίο σόλο στο τέλος του κομματιού. Το "Call of the Wild" είναι το σινγκλ του δίσκου με μία αίσθηση νοσταλγίας για το παλιό rock 'n roll οδηγούμενη από το hammond του Τζον Λορντ.

Τέλος, το "Hard Lovin' Woman" είναι ένα γρήγορο χαρντ ροκ κομμάτι, κατάλληλο για ζωντανές εκτελέσεις ενώ το "Black & White" είναι ένα mid tempo τραγούδι με περίεργη μελωδία.[11]

Ονομασία του δίσκου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η φράση "house of blue light" κάνει την αρχική της εμφάνιση σε κομμάτι του συγκροτήματος το 1970, όταν συμπεριλαμβάνεται στους στίχους του κομματιού "Speed King" (Good Golly, said little Miss Molly, When she was rockin' in the house of blue light, Tutti Frutti was oh so rooty...).[12] Αυτός ο στίχος είναι αναφορά στο τραγούδι "Good Golly Miss Molly" του Λιτλ Ρίτσαρντ, ενώ υπάρχει κι ένα τραγούδι από τη δεκαετία του '40 με τίτλο "House of Blue Lights", με συνθέτες τους Ντον Ρέι και Φρέντι Σλακ, σε εκτέλεση της Έλα Μέι Μορς, ενώ την ίδια χρονιά διασκευάστηκε από τις The Andrews Sisters. Η αρχική εκτέλεση έφθασε στο # 8 του Billboard και η διασκευή στο # 15.[13] Το τραγούδι του Λιτλ Ρίτσαρντ πιθανόν να αποτελεί αναφορά στο εν λόγω κομμάτι. Πέραν του τίτλου του άλμπουμ των Deep Purple, δεν υπάρχει κάποια περαιτέρω σχέση με τα τραγούδια αυτά, απλά είναι δείγμα της μεγάλης αγάπης και εκτίμησης του τραγουδιστή Ίαν Γκίλαν στους ροκ εντ ρολ τραγουδιστές της δεκαετίας του '50.[14]

Εμπορική επιτυχία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εμπορική επιτυχία του δίσκου ήταν μεγάλη, αν και δεν έφτασε στο επίπεδο του "Perfect Strangers". Το άλμπουμ ανέβηκε στο βρετανικό Top-10 και την κορυφή των τσαρτ στη Γερμανία, τη Σουηδία και τη Φινλανδία, ενώ γενικότερα μπήκε στο Top-20 σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Επίσης, ανέβηκε στο # 9 στην Ιαπωνία και το # 34 στις Ηνωμένες Πολιτείες και μπήκε στο Top-40 στην Αυστραλία. Έχει βραβευθεί ως ασημένιος δίσκος στη Μεγάλη Βρετανία και χρυσός στον Καναδά και την Ελβετία.[1]

Παράλληλα, το σινγκλ του "Call of the Wild" μπήκε στις χαμηλές θέσεις των βρετανικών και ολλανδικών τσαρτ.[1]

Η περιοδεία του δίσκου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η περιοδεία για την προώθηση του "The House of Blue Light" ξεκίνησε με τρεις εμφανίσεις στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας στα τέλη Ιανουαρίου του 1987. Συνέχισαν με οκτώ εμφανίσεις στη Γερμανία, ενώ καθ' όλη τη διάρκεια του Φεβρουαρίου περιόδευσαν στην Ευρώπη περνώντας από την Ελβετία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία και τη Σουηδία. Στις 3 και 4 Μαρτίου πραγματοποίησαν δύο εμφανίσεις στο "Wembley Arena" του Λονδίνου, συνεχίζοντας στο Εδιμβούργο στις 6 και στο "NEC" του Μπέρμιγχαμ στις 7 και 8 Μαρτίου.[15]

Το αμερικάνικο κομμάτι της περιοδείας ξεκίνησε από το "Civic Centre" του Πόρτλαντ στις 16 Απριλίου 1987, με το συγκρότημα να δίνει 27 συναυλίες μέχρι τις 30 Μαΐου. Η περιοδεία ολοκληρώθηκε με δέκα συναυλίες από τις 19 Αυγούστου μέχρι τις 7 Σεπτεμβρίου 1987, στη Φινλανδία, τη Νορβηγία, την Αυστρία, τη Γερμανία και την Ιταλία.[15]

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιοδείας, ηχογραφήθηκε το ζωντανό άλμπουμ "Nobody's Perfect", στο οποίο συμπεριλήφθηκε και η στούντιο επανεκτέλεση του κομματιού "Hush".[16]

Τα τραγούδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1. Bad Attitude (Blackmore, Gillan, Glover, Lord)
2. The Unwritten Law (Blackmore, Gillan, Glover, Paice)
3. Call of the Wild (Blackmore, Gillan, Glover, Lord)
4. Mad Dog (Blackmore, Gillan, Glover)
5. Black & White (Blackmore, Gillan, Glover, Lord)
6. Hard Lovin' Woman (Blackmore, Gillan, Glover)
7. The Spanish Archer (Blackmore, Gillan, Glover)
8. Strangeways (Blackmore, Gillan, Glover)
9. Mitzi Dupree (Blackmore, Gillan, Glover)
10. Dead or Alive (Blackmore, Gillan, Glover)

Κυκλοφορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θέσεις τσαρτ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

The House of Blue Light (άλμπουμ)

Επίσημη κυκλοφορία: 12 Ιανουαρίου 1987

Χώρα Θέση
Γερμανία[21] 1
Σουηδία[22] 1
Φινλανδία[1] 1
Νορβηγία[23] 2
Ελβετία[24] 3
Ιαπωνία[25] 9
Ηνωμένο Βασίλειο[26] 10
Αυστρία[27] 11
Ολλανδία[28] 11
Ιταλία[29] 15
Νέα Ζηλανδία[30] 25
Ηνωμένες Πολιτείες[31] 34
Αυστραλία[32] 39
Καναδάς[33] 51

Call of the Wild (σινγκλ)

Επίσημη κυκλοφορία: Ιανουάριος 1987

Xώρα Θέση
Ηνωμένο Βασίλειο[26] 92
Ολλανδία[34] 93

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

The House of Blue Light (άλμπουμ)

Τα μέλη των Deep Purple[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το The House of Blue Light ηχογραφήθηκε από τη δεύτερη σειρά μελών του συγκροτήματος. Τα μέλη της ήταν τα εξής:

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Chart Positions 1977-1999 - The Highway Star
  2. ↑ Deep Purple Mark 5 History - Deep-Purple.net
  3. ↑ Deep Purple - Call Of The Wild - YouTube
  4. ↑ Deep Purple - Bad Attitude (Official Video) - YouTube
  5. ↑ 5,0 5,1 Deep Purple Mark 2 Reunion History - Deep-Purple.net
  6. ↑ 6,0 6,1 Revisiting Deep Purple’s Second Reunion LP, ‘House of Blue Light’ - UCR
  7. ↑ Bad Attitude by Deep Purple - Songfacts
  8. ↑ Deep Purple - Mad Dog Lyrics | SongMeanings
  9. ↑ The Spanish Archer by Deep Purple - Songfacts
  10. ↑ The Highway Star — My darling Mitzi Dupree
  11. ↑ Hard Lovin' Man by Deep Purple - Songfacts
  12. ↑ Deep Purple – Speed King Lyrics | Genius Lyrics
  13. ↑ Jim Dawson and Steve Propes, What Was The First Rock'n'Roll Record, 1992, (ISBN 0-571-12939-0), pp.14-17
  14. ↑ On This Day (January 12)…Rocking in the House of Blue Light - Deep Purple released The House of Blue Light on this day in 1987
  15. ↑ 15,0 15,1 Mark IIb Tour Dates
  16. ↑ Deep Purple - Nobody's Perfect - Encyclopaedia Metallum
  17. ↑ Deep Purple - The House Of Blue Light | Releases | Discogs
  18. ↑ Deep Purple - Bad Attitude | Releases | Discogs
  19. ↑ Deep Purple - Call Of The Wild / Dead Or Alive
  20. ↑ Deep Purple - Call Of The Wild (1987, Vinyl) | Discogs
  21. ↑ Suche - Offizielle Deutsche Charts
  22. ↑ swedishcharts.com - Deep Purple
  23. ↑ norwegiancharts.com - Deep Purple - The House Of Blue Light
  24. ↑ Deep Purple - swisscharts.at
  25. ↑ AA.VV. (1990). Oricon Chart Book 1970-1989 (オリコンチャートブック〈LP編) (1 έκδοση). Tokyo, Japan: Oricon. σελ. 205. ISBN 978-4871310253. 
  26. ↑ 26,0 26,1 DEEP PURPLE | full Official Chart History | Official Charts Company
  27. ↑ Deep Purple - The House of Blue Light - austriancharts.at
  28. ↑ Deep Purple - The House Of Blue Light - dutchcharts.nl
  29. ↑ ALBUM 1987 - Hit Parade Italia
  30. ↑ «charts.org.nz - Deep Purple - The House Of Blue Light». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2013. 
  31. ↑ The House of Blue Light - Deep Purple | Awards | AllMusic
  32. ↑ Ryan, Gavin (2011). Australia's Music Charts 1988–2010 (pdf έκδοση). Mt. Martha, VIC, Australia: Moonlight Publishing. 
  33. ↑ RPM Charts - Top Albums/CDs - Volume 45, No. 22 Mar 07, 1987
  34. ↑ Deep Purple - Call of the Wild - dutchcharts.nl
  35. ↑ «Certified Awards Search - BPI». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2011. 
  36. ↑ «Music Canada». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2011. 
  37. ↑ Come and Dance The bilk - American Radio History

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=The_House_of_Blue_Light&oldid=9853370"