Συμμέτοχοι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Stakeholders)

Συμμέτοχοι (συχνά αναφερόμενοι ως Κοινωνικοί Mέτοχοι, Κοινωνικοί Εταίροι, Εμπλεκόμενοι, Ενδιαφερόμενα Μέρη ή Ομάδες Ενδιαφερομένων - αγγλικά: stakeholders) ονομάζονται όλοι όσοι επηρεάζονται από το σύνολο των δραστηριοτήτων ενός οργανισμού, όπως π.χ. μια εταιρία.

Ειδικά σε επιχειρήσεις, η λογιστική και ευρύτερα οικονομική πληροφόρηση έχει μετατοπιστεί σε ποικίλες ομάδες που εν γένει ενδιαφέρονται για αυτήν. Αυτές οι ομάδες ενδιαφερομένων στους οποίους απευθύνονται οι πληροφορίες των οικονομικών καταστάσεων των επιχειρήσεων ονομάζονται συμμέτοχοι.

Ζήτηση Χρηματοοικονομικών Πληροφοριών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χρηματοοικονομικές πληροφορίες ζητούν τα στελέχη της επιχείρησης και όσοι ενδιαφέρονται για τη δραστηριότητα και τις προοπτικές της. Οι πρώτοι είναι ολιγάριθμοι και έχουν άμεση πρόσβαση στις πηγές πληροφόρησης, ενώ οι τελευταίοι είναι πολυπληθείς και δεν έχουν πρόσβαση στα λογιστικά βιβλία και στοιχεία. Οι ζητούμενες πληροφορίες στερούνται ομοιογένειας καθώς πηγάζουν από ποικίλες πληροφοριακές ανάγκες, διαφορετικά ενδιαφέροντα και αντικρουόμενα συμφέροντα. Το γεγονός αυτό καθιστά απαραίτητη την εξέταση των θεμάτων της ζήτησης πληροφοριών για κάθε ομάδα ενδιαφερομένων ξεχωριστά. [1]

Στελέχη Επιχειρήσεων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κύριο μέλημα των στελεχών είναι η λήψη αποφάσεων για την επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων και την αντιμετώπιση γενικότερων ζητημάτων. Για παράδειγμα, ο οικονομικός διευθυντής αποφασίζει για το πώς θα χρηματοδοτηθούν οι αγορές και οι πωλήσεις αποθεμάτων, ενώ ο διευθυντής των πωλήσεων αποφασίζει για την τιμολόγηση και την προώθηση των προϊόντων. Ο διευθυντής των προμηθειών αποφασίζει, εκτός των άλλων, για τα κριτήρια επιλογής του προμηθευτή των πρώτων υλών, ενώ ο υπεύθυνος της παραγωγής αποφασίζει για το πώς θα παραχθούν τα ζητούμενα αγαθά με το ελάχιστο δυνατό κόστος. Οι πληροφορίες αυτές υπάγονται στον τομέα της Διοικητικής Λογιστικής και στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν να κάνουν με ζητήματα Κοστολόγησης. Η επιχείρηση δεν υποχρεώνεται να αποκαλύψει αυτές τις σημαντικές πληροφορίες και τις προφυλλάσει από τους ανταγωνιστές της. Εναπόκειται στην ελεύθερη βούληση της εταιρίας ο βέλτιστος τρόπος χειρισμού των ζητημάτων της με όποια πρακτική θεωρεί καλύτερη σε όρους χρήματος, χρόνου και ωφέλειας.

Τρίτοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τρίτοι είναι όλα τα φυσικά και νομικά πρόσωπα, τα οποία ενδιαφέρονται για τη χρηματοοικονομική θέση της επιχείρησης και την πορεία των εργασιών της. Το ενδιαφέρον τους πηγάζει από το ότι συναλλάσσονται με την επιχείρηση ή έχουν επενδύσει σ'αυτήν ή ακόμη γιατί θίγονται τα συμφέροντά τους από τις ενέργειες των φορέων ή των στελεχών της. Οι τρίτοι συνεπώς εκπροσωπούν, σε μεγάλο βαθμό, το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον της επιχείρησης. Επηρεάζουν τη διαμόρφωση των προοπτικών της και επηρεάζονται από την έκβαση των εργασιών της. Οι πληροφορίες αυτές υπάγονται στον τομέα της Χρηματοοικονομικής Λογιστικής και αποτελεί υποχρέωση της επιχείρησης η ορθή, έγκαιρη, έγκυρη και αναλυτική παρουσίασή τους στις ομάδες ενδιαφερομένων. Στον τομέα της Χρηματοοικονομικής Λογιστικής έχει αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια ο όρος Δημιουργική Λογιστική που έχει να κάνει με αντενδεικνυόμενους από τα ΔΠΧΠ λογιστικούς χειρισμούς (αποκαλούμενα "λογιστικά τρικ") με σκοπό την απόκρυψη πληροφοριών ή την παραπληροφόρηση των τρίτων για την οικονομική πορεία της εταιρίας, ή ακόμα και ενός Κράτους.

Οι πιο γνωστές ομάδες ενδιαφερομένων είναι οι:

  • Φορείς της Επιχείρησης
  • Πιστωτές
  • Μελλοντικοί Επενδυτές
  • Οικονομικές Υπηρεσίες του Κράτους
  • Εργαζόμενοι στις Επιχειρήσεις
  • Ανταγωνιστές
  • Πελάτες, Καταναλωτές, Οικολόγοι κ.α.

Κάθε ομάδα έχει τα δικά της ενδιαφέροντα και συμφέροντα, γεγονός που προκαλεί έντονη διαφοροποίηση των πληροφοριακών τους αναγκών αλλά και σύγκρουση συμφερόντων. Σε αυτό το σημείο αναπτύσσεται η έννοια της εταιρικής διακυβέρνησης.


Παρεμφερείς Έννοιες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Αντώνης Α. Πάπας, "Χρηματοοικονομική Λογιστική (Θεωρητικά & Πρακτικά Θέματα)", Τόμος Α, σελ. 28, Έκδοση 1998-Ανατύπωση 2003, Εκδόσεις Γ. Μπένου, Αθήνα