Soko G-4 Super Galeb
| Soko G-4 Super Galeb | |
|---|---|
 Το SOKO G-4 Super Galeb | |
| Τύπος | εκπαιδευτικό αεροσκάφος |
| Κατασκευαστής | SOKO |
| Χώρα προέλευσης | Γιουγκοσλαβία/Σερβία |
| Κατάσταση | σε υπηρεσία |
| Κύριος χειριστής | Γιουγκοσλάβικη Πολεμική Αεροπορία |
| Άλλοι χειριστές | Σερβική Πολεμική Αεροπορία Πολεμική Αεροπορία της Βοσνίας |
| Παραγωγή | 1984–1991 |
| Μονάδες που παρήχθησαν | 85[1] |
Το Soko G-4 Super Galeb είναι μονοκινητήριο αεριωθούμενο αεροσκάφος προκεχωρημένης εκπαίδευσης, το οποίο είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί δευτερευόντως και σαν ελαφρύ αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης ή σαν μαχητικό (με δύο πυραύλους αέρος-αέρος R 60 AAM). Η σχεδίαση του έγινε στην Γιουγκοσλαβία στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Αεροναυτικής και η παραγωγή του από την SOKO.[2]
Σχεδιασμός και ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το G-4 αναπτύχθηκε για να αντικαταστήσει το G-2 Galeb, που ήταν το βασικό αεροσκάφος της κλάσης του στις τάξεις της Γιουγκοσλάβικης Πολεμικής Αεροπορίας μέχρι και το 1985. Τα πρώτα δύο πρωτότυπα του G-4 ήταν έτοιμα στις αρχές του 1978 και μετά την ολοκλήρωση της αρχικής φάσης δοκιμών, πραγματοποιήθηκε η παρθενική πτήση του τύπου στις 17 Ιουλίου 1978. Το πρώτο από έξι συνολικά αεροσκάφη προπαραγωγής ολοκληρώθηκε στις 17 Δεκεμβρίου. Το πρωτότυπο και τα αεροσκάφη προπαραγωγής ονομάστηκαν G-4 PPP.[3] Τα αεροσκάφη παραγωγής καθώς και το δεύτερο πρωτότυπο ονομάστηκαν G-4 και είχαν διαφορές στην διάταξή τους σε σχέση με τα G-4PPP. Το πρώτο G-4 βρέθηκε στον αέρα το 1983, ενώ η Αεροπορία έθεσε παραγγελίες για μεγάλο αριθμό αεροσκαφών.
Πρόκειται για ένα χαμηλοπτέρυγο μονοπλάνο μικρών σχετικά διαστάσεων (μήκος 12,25 m, ύψος 4,3 m, εκπέτασμα πτερύγων 9,88 m)[3] και βάρους 3.250 kg (κενό). Προωθείται από κινητήρα turbojet, που είναι βελτιωμένη έκδοση του Rolls-Royce Viper 632-46.[3] Εκπαιδευτής και εκπαιδευόμενος κάθονται ο ένας πίσω από τον άλλο, με την οπίσθια θέση να είναι τοποθετημένη λίγο ψηλότερα από την άλλη προκειμένου να παρέχεται καλύτερη ορατότητα.
Εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- G-4
- Αεροσκάφος προκεχωρημένης εκπαίδευσης και ελαφρύ αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης.
- G-4Š
- Εκπαιδευτικό αεροσκάφος χωρίς δυνατότητα μεταφοράς οπλισμού.
- G-4T
- Αεροσκάφος ρυμούλκυσης ιπτάμενων στόχων.
- G-4M
- Έκδοση με βελτιωμένα ηλεκτρονικά υποσυστήματα και ράγες στα ακροπτέρυγα για την εκτόξευση πυραύλων. Επίσης βελτιώθηκαν οι πυλώνες μεταφοράς βομβών: στους εσωτερικούς μπορούν να μεταφερθούν βόμβες των 500 kg και στους εξωτερικούς 350 kg, φέρνοντας το μέγιστο ολικό φορτίο στα 1.800 kg Το κανονικό βάρος απογείωσης είναι 4.971 kg όταν χρησιμοποιείται σαν εκπαιδευτικό, ενώ το μέγιστο βάρος απογείωσης είναι 6.400 kg, όταν χρησιμοποιείται σαν επιθετικό αεροσκάφος.[4]
- G-4MD
- Βελτιωμένη έκδοση του G-4M με οθόνες LCD, HOTAS, HUD, σύστημα πλοήγησης GPS,εξοπλισμό μέτρησης αποστάσεων, σύστημα IFF (Identification Friend or Foe) και άλλες αλλαγές. Η ολοκλήρωση στο όλο σύστημα κατευθυνομένων όπλων, αντιμέτρων και συστημάτων στόχευσης έχει προγραμματισθεί στα πλαίσια της αναβάθμισης.[5]
Χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η Αεροπορία της χώρας διαθέτει ένα G-4.[6]
- Η Πολεμική Αεροπορία της Μιανμάρ διαθέτει τέσσερα αεροσκάφη.[6]
- Η Πολεμική Αεροπορία του Μαυροβουνίου έχει τέσσερα επιχειρησιακά αεροσκάφη και άλλα 14 σε αποθήκευση.[7]
- Η Σερβική Πολεμική Αεροπορία διαθέτει 23 επιχειρησιακά αεροσκάφη.[6]
Πρώην χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η Γιουγκοσλάβικη Πολεμική Αεροπορία διέθετε 77 αεροσκάφη.
Διασωζόμενα αεροσκάφη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Στο Αεροπορικό Μουσείο του Βελιγραδίου εκτίθενται τέσσερα G-4.[8]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του G-4 Super Galeb[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παρόμοια αεροσκάφη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- AIDC AT-3
- Aero L-39 Albatros
- Aermacchi MB-339
- BAE Hawk
- CASA C-101
- Dassault/Dornier Alpha Jet
- FMA IA 63 Pampa
- IAR 99
- PZL I-22 Iryda
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Super Galeb G-4
- ↑ https://fas.org/man/dod-101/sys/ac/row/galeb.htm
- ↑ 3,0 3,1 3,2 SOKO Super Galeb G-4 (Super Seagull) Light Atack/Advanced Trainer
- ↑ "Serbia." Αρχειοθετήθηκε 2007-12-17 στο Wayback Machine. airserbia.com. Retrieved: 24 July 2009.
- ↑ Salinger, Igor. "Serbian air force targets fleet modernisation." flightglobal.com, 11 August 2008. Retrieved: 24 July 2009.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 «World Air Forces 2013» (PDF). Flightglobal Insight. 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2013.
- ↑ «Na prodaju posljednja četiri borbena aviona». Vijesti. 27 Οκτωβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2012.
- ↑ Muzej Ratnog Vazduhoplovstva at aviationmuseum.eu
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Gunston, Bill. The Encyclopedia of Modern Warplanes: The Development and Specifications of All Active Military Aircraft. New York: MetroBooks, 1995. ISBN 1-58663-207-8.
- Gunston, Bill. Encyclopedia Of World Air Power. London: Crescent, 1987. ISBN 0-517-49969-X.
- Lambert, Mark, ed. Jane's All The World's Aircraft 1993-94. Coulsdon, UK: Jane's Data Division, 1993. ISBN 0-7106-1066-1.
