Bloch MB.150

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Marcel Bloch MB.151)
MB-150
ΤύποςΚαταδιωκτικό
ΚατασκευαστήςSNCASO
Παρθενική πτήσηΟκτώβριος 1937
Πρώτη παρουσίαση1940
Κύριος χειριστήςΓαλλικός Στρατός Αέρος
ΠλήρωμαΜονομελές
Μήκος9,10 m
Εκπέτασμα10,54 m
Ύψος3,20
Επιφάνεια πτέρυγας17,32
Μέγιστο βάρος απογείωσης2.800 kg
Μέγιστη ταχύτητα509 km/h
Αυτονομία600 km
Μέγιστο ύψος10.000 m
Βαθμός ανόδου590 m/min
Πολυβόλα2 πυροβόλα Hispano-Suiza HS.404 των mm και 2 πολυβόλα MAC 1934 των 7,5 mm (με 500 φυσίγγια) ή 4 MAC 1934

Το Bloch MB-150 ήταν ένα Γαλλικό χαμηλοπτέρυγο, ολομεταλλικό καταδιωκτικό μονοπλάνο, με ανασυρώμενο σύστημα προσγείωσης και κλειστό πιλοτήριο, που αναπτύχθηκε από την «Société des Avions Marcel Bloch» σαν υποψήφιο για το διαγωνισμό του Γαλλικού Υπουργείου Αέρος του 1934, για ένα νέο σχέδιο καταδιωκτικού.

Ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και το διαγωνισμό κέρδισε το πρωτότυπο του Morane-Saulnier MS.406, η ανάπτυξη συνεχίστηκε, καταλήγοντας στην πρώτη απόπειρα πτήσης του πρωτότυπου MB.150.01 το 1936. Δυστυχώς, το αεροσκάφος αποδείχθηκε ανίκανο να αποκολληθεί από το έδαφος. Μετά από μετατροπές που συμπεριέλαβαν ισχυρότερες πτέρυγες μεγαλύτερης επιφάνειας, βελτιωμένο σύστημα προσγείωσης και εγκατάσταση ενός αστεροειδούς κινητήρα Gnome-Rhone 14N-0 των 940 hp με τρίφυλλο έλικα σταθερού βήματος, το ΜΒ.150 τελικά πέταξε τον Οκτώβριο του 1937.

Στη συνέχεια παραδόθηκε στο Κέντρο Δοκιμών Αεροπορικού Υλικού «CEMA» (Centre d'Essais du Materiel Aerien) για αξιολόγηση, όπου η απόδοσή του αποδείχθηκε επαρκώς ενδιαφέρουσα ώστε να εγκριθεί η περαιτέρω ανάπτυξή του. Έτσι, στις αρχές του 1938 αυξήθηκε ελαφρά το εκπέτασμά του και εγκαταστάθηκε ένας κινητήρας 14N-7. Όταν ολοκληρώθηκαν οι δοκιμές στα τέλη της Άνοιξης του 1938, η SNCASO πήρε την εντολή της προ-παραγωγής 25 εξ αυτών των αεροσκαφών. Η παραγωγή αυτή του MB-150.01 ουδέποτε έλαβε χώρα, αφού το αεροσκάφος ήταν εντελώς ακατάλληλο για μαζική παραγωγή. Η επανασχεδίαση θα οδηγούσε στα πρωτότυπα των MB.151 και MB.152, που αναπτύχθηκαν και παράχθηκαν παράλληλα. Με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κάπου 120 είχαν φτάσει στα χέρια της Armée de l'Air, αλλά ελάχιστα εξ αυτών ήταν ικανά να πετάξουν, καθώς από τα περισσότερα έλειπαν τα σκόπευτρα και οι έλικες. Τα MB.153 και MB.154 προορίζονταν για δοκιμές Αμερικανικών αεροκινητήρων, αλλά μόνον το πρώτο πέταξε και όταν συνετρίβει λίγες μέρες αργότερα, καταστράφηκε πέραν επισκευής και μαζί του σταμάτησε η αναζήτηση αυτής της εναλλακτικής λύσης. Αντ’ αυτού, η προσοχή στράφηκε στην επέκταση της ακτίνας δράσης του ΜΒ.152. Αυτό επιτεύχθηκε με τη μετακίνηση του πιλοτηρίου προς τα πίσω, ώστε να δημιουργηθεί χώρος για μια νέα δεξαμενή καυσίμων. Άλλες μετατροπές περιελάμβαναν μιαν ελαφρώς πλατύτερη ημιπτέρυγα και αεροδυναμική αναβάθμιση του καλύμματος κινητήρα. Το αποτέλεσμα, τυποποιημένο ως MB.155, απέδωσε ευνοϊκά στις πτητικές δοκιμές και παραγγέλθηκε η παραγωγή του στα 1940, αλλά μόνον 10 αεροσκάφη είχαν ολοκληρωθεί πριν την πτώση της Γαλλίας. Σύμφωνα με τους όρους της ανακωχής, τα 19 εναπομείναντα στη γραμμή παραγωγής αεροσκάφη ολοκληρώθηκαν και παραδόθηκαν στην υπηρεσία της κυβέρνησης του Vichy. Από εκεί, τελικά κάποια βρέθηκαν στα χέρια της Luftwaffe, μετά το 1942.

Το τελευταίο μέλος της οικογένειας, το MB.157, χρησιμοποίησε έναν κατά πολύ ισχυρότερο κινητήρα και τελικά εξελίχθηκε σε ένα πολύ διαφορετικό αεροσκάφος, καθώς το σχέδιό του προσαρμόστηκε για να δεχθεί μια μεγαλύτερη και βαρύτερη μηχανή. Ημιτελές κατά την εποχή της ανακωχής, ολοκληρώθηκε και πέταξε υπό Γερμανική επίβλεψη. Καθώς επέδειξε εξαιρετικές επιδόσεις, αποσυναρμολογήθηκε από τους Γερμανούς για αξιολόγηση. Ο κινητήρας εστάλη στη Γερμανία και το σκάφος εξετάστηκε σε αεροδυναμική σήραγγα, όπου επιβεβαίωσε την υπεροχή του σχεδίου του. Αργότερα καταστράφηκε κατά τη διάρκεια ενός βομβαρδισμού.

Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα ΜΒ.151 και ΜΒ.152 εξόπλισαν έξι Μοίρες Καταδιωκτικών κατά τη μάχη της Γαλλίας το 1940, αλλά αποδείχθηκαν τελείως ξεπερασμένα από τα Messerschmitt Bf 109E. Συνέχισαν να πετούν με την αεροπορία της κυβέρνησης του Βισύ, μέχρι την κατάρρευσή της. Στη συνέχεια, κάποια από αυτά χορηγήθηκαν στη Ρουμανία, που τα χρησιμοποίησε κατά των Σοβιετικών.

Εννέα MB.151 εξήχθησαν στην Ελλάδα. Πολέμησαν κατά των Ιταλών και Γερμανών εισβολέων και σημείωσαν αρκετές καταρρίψεις αλλά παρουσίασαν και πολλά μηχανικά προβλήματα.

Παραλλαγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

MB.150

Μόνον ένα πρωτότυπο MB.150.01

MB.151
  • MB.151.01 - Μόνο πρωτότυπο
  • MB.151C1 – αρχική έκδοση παραγωγής (144 κατασκευάστηκαν)
MB.152
  • MB.152.01 - Μόνο πρωτότυπο
  • MB.152.C1 – βελτιωμένη έκδοση παραγωγής, παράλληλα με το 151.C1 (482 κατασκευάστηκαν)
MB.153

Μόνον ένα πρωτότυπο MB.153.01 με κινητήρα Pratt & Whitney R-1830 Twin Wasp

MB.154

Σχεδιαζόμενη έκδοση με κινητήρα Wright R-1820 Cyclone. Δεν κατασκευάστηκε.

MB.155
  • MB.155.01 - μόνον ένα πρωτότυπο, μετατροπή από MB.152
  • MB.155C1 – έκδοση παραγωγής (29 κατασκευάστηκαν)
MB.157

Μόνον ένα πρωτότυπο προηγμένου τύπου, μετατροπή από το MB.152, εξοπλισμένο με κινητήρα Gnome-Rhône 14R.

Χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Bloch MB.150 σε Ελληνική υπηρεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία παρήγγειλε 25 αεροσκάφη ΜΒ.151 το Σεπτέμβριο του 1939, αλλά καθώς η Γαλλία βρισκόταν σε κατάσταση πολέμου, τελικά μόνον τα εννέα εξ αυτών παραδόθηκαν στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1940. Εντάχθηκαν στην 24η Μοίρα Δίωξης με έδρα το Θριάσιο και αποστολή την άμυνα των Αθηνών. Αργότερα μετεγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη που είχε γίνει στόχος των Ιταλικών βομβαρδιστικών και κατά τη Γερμανική εισβολή, μεταφέρθηκαν στα Τρίκαλα. Παρά τα τεράστια μηχανολογικά προβλήματα που αντιμετώπισαν, κάποια κατόρθωσαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην άμυνα της χώρας, επέτυχαν δε νίκες τόσο έναντι Ιταλικών όσο και Γερμανικών αεροσκαφών. Κύκνειο άσμα τους υπήρξε η ιστορική αερομαχία της 15 Απριλίου 1941, όπου τα τελευταία πτήσιμα καταδιωκτικά της αεροπορίας (6 P.24, 3 Gladiator και 3 MB.151) υπερασπιζόμενα το αεροδρόμιό τους, αντιμετώπισαν με άνισους όρους πάνω από τα Τρίκαλα τη Γερμανική ΙΙ/JG 27.Στη διάρκεια της αερομαχίας αυτής,τουλάχιστον 1 γερμανικό αεροσκάφος τύπου Ju-87 Stukas,τέθηκε εκτός μάχης από τον Έλληνα πιλότο Γεώργιο Μόκκα πρίν καταρριφθεί καί ο ίδιος από τον Γερμανό άσσο της Luftwaffe,Gustav Rodel.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόμοια αεροσκάφη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Belcarz, Bartłomiej. Morane MS 406C1, Caudron Cyclone CR 714C1, Bloch MB 151/152 (Polskie Skrzydła 2) (in Polish), Sandomierz, Poland: Stratus, 2004. ISBN 83-89450-21-6. About the use of the MB.151/152 by Polish Pilots of the Armée de l'Air.
  • Breffort, Dominique and André Jouineau. French Aircraft from 1939 to 1942, Volume 1: from Amiot to Curtiss. Paris, France: Histoire & Collections, 2004. ISBN 2-915239-23-1.
  • Brindley, John F. French Fighters of World War Two, Volume One. Windsor, UK; Hylton Lacy Publishers Ltd., 1971. ISBN 0-85064-015-6.
  • Cristesco, Michel. The M.Bloch 151 & 152 (Aircraft in Profile number 201). Leatherhead, Surrey, UK: Profile Publications Ltd., 1967. No ISBN.
  • Green, William. War Planes of the Second World War, Fighters, Volume One. London: Macdonald & Co.(Publishers) Ltd., 1960. ISBN 0-356-01445-2.
  • Joanne, Serge. Le Bloch MB-152 (Histoire de l'aviation 13) (in French). Outreau, France: LELA Presse, 2003. ISBN 2-914017-12-X. (In French)
  • __________. Marcel Bloch 151/152. Sandomierz, Poland/Redbourn, UK: Mushroom Model Publications, 2007. ISBN 83-89450-28-3.
  • Marchand, Patrick. Bloch 150,151,152,155,157,700 C1. Le Muy, France: Les éditions d'Along, 2000. ISBN 2-914403-10-0. (In French)
  • Pelletier, Alain. French Fighters of World War II in Action (Aircraft Number 180). Carrollton, TX: Squadron/Signal Publications, Inc., 2002. ISBN 0-89747-440-6.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]