Το «Lunar Orbiter 4» είναι το τέταρτο από τα πέντε συνολικά μη επανδρωμένα διαστημόπλοια του προγράμματος Lunar Orbiter, που αναπτύχθηκε από τη NASA κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960. Στόχος του προγράμματος ήταν η χαρτογράφηση της Σελήνης και η εύρεση κατάλληλων τοποθεσιών για την προσσελήνωση των διαστημοπλοίων του προγράμματος «Surveyor», καθώς και των επανδρωμένων αποστολών του Προγράμματος «Απόλλων». Μάλιστα επειδή με τις τρεις προηγούμενες αποστολές Lunar Orbiter είχαν καλυφθεί επί της ουσίας οι ανάγκες του προγράμματος «Απόλλων», το «Lunar Orbiter 4» αξιοποιήθηκε για τη λεπτομερέστερη χαρτογράφηση της σεληνιακής επιφάνειας, κάτι που θα χρησίμευε στην επιλογή τοποθεσιών για μελλοντικές σεληνιακές αποστολές και γενικότερα στη μελέτη του Φεγγαριού.[1] Το διαστημόπλοιο διέθετε επίσης επιστημονικό εξοπλισμό για τη μέτρηση των επιπέδων ραδιενέργειας, τις προσκρούσεις μικρομετεωρητών και τη συλλογή γεωδαιτικών δεδομένων.[1]
Το Lunar Orbiter 4 εκτοξεύθηκε στις 4 Μαΐου 1967[2] από το ακρωτήριο Κανάβεραλ με πύραυλο Atlas-Agena D[2] και μπήκε επιτυχώς σε πολική τροχιά γύρω από τη Σελήνη.[1][3] Από τις 11 Μαΐου, ενώ ήδη είχε ξεκινήσει η φωτογράφηση της σεληνιακής επιφάνειας, η θερμική θύρα της κάμερας δεν ανταποκρινόταν σωστά στις εντολές ανοίγματος και κλεισίματος.[1] Αργότερα παρουσιάστηκαν προβλήματα και με τον μηχανισμό ανάγνωσης και μετάδοσης του φωτογραφικού υλικού.[1] Ανάμεσα στις φωτογραφίες που ελήφθησαν συγκαταλέγεται και η πρώτη του νότιου πόλου της Σελήνης, αφού κανένα άλλο διαστημόπλοιο δεν είχε μπει προηγουμένως σε πολική τροχιά γύρω από αυτήν.[4] Το «Lunar Orbiter 4» προσέκρουσε στην επιφάνεια της Σελήνης στις 6 Οκτωβρίου 1967, αφού προηγουμένως είχε χρησιμοποιηθεί για τη συλλογή τροχιακών δεδομένων για το «Lunar Orbiter 5».[1][4]
.jpg)
