Karlsruhe (καταδρομικό)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Karlsruhe.

Συντεταγμένες: 58°04′N 8°04′E / 58.067°N 8.067°E / 58.067; 8.067

Karlsruhe
Το καταδρομικό Karlsruhe (περ. 1930).
Πληροφορίες
Τύπος και κλάσηΕλαφρύ καταδρομικό κλάσης Königsberg.
Ναυπηγείοναυπηγείο Deutsche Werke στο Κίελο
Έναρξη ναυπήγησης27 Ιουλίου 1926
Καθέλκυση20 Αυγούστου 1927
Ένταξη σε υπηρεσία6 Νοεμβρίου 1929
ΚατάληξηΣτις 9 Απριλίου 1940 χτυπήθηκε από δύο τορπίλες του βρετανικού υποβρυχίου HMS Truant, εγκαταλείφθηκε από το πλήρωμά του και στην συνέχεια βυθίστηκε από ένα εκ των σκαφών της συνοδείας του.
Γενικά χαρακτηριστικά
Εκτόπισμα7700 LT (7800 t)
Μήκος174 m (ολικό)
Πλάτος15,3 m
Βύθισμα6,28 m
Ταχύτητα32 kn
Αυτονομία5700 ναυτικών μιλίων, με ταχύτητα πλεύσης 19 kn
Πλήρωμα21 αξιωματικοί και 493 ναύτες
Οπλισμός9 πυροβόλα των 15 cm
2 αντιαεροπορικά πυροβόλα των 88 mm
12 τορπιλοσωλήνες
120 νάρκες
Θωράκιση50 mm στη θωρακισμένη ζώνη στα πλάγια του πλοίου
40 mm στο κατάστρωμα
Σημειώσεις
Τα στοιχεία αφορούν το πλοίο μετά την ολοκλήρωση του το 1929. Στη διάρκεια της επιχειρησιακής του ζωής ο οπλισμός, ο αριθμός των μελών του πληρώματος και άλλες παράμετροι άλλαξαν.
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Karlsruhe ήταν γερμανικό ελαφρύ καταδρομικό, το δεύτερο της κλάσης Königsberg, που παρέμεινε επιχειρησιακό από το 1929 μέχρι τον Απρίλιο του 1940. Ναυπηγήθηκε στα ναυπηγεία της Deutsche Werke στο Κίελο: καθελκύστηκε τον Αύγουστο του 1927 και εντάχθηκε στη δύναμη του Reichsmarine τον Νοέμβριο του 1929. Όπως και τα αδελφά του πλοία, το Karlsruhe χρησιμοποιήθηκε τη δεκαετία του 1930 στην εκπαίδευση των ναυτικών δοκίμων. Κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου συμμετείχε στη ναυτική δύναμη για την επιβολή της ουδετερότητας στην περιοχή. Όταν ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τον Σεπτέμβριο του 1939, το πλοίο βρίσκονταν σε φάση αναβάθμισης με συνέπεια να μην είναι έτοιμο να συμμετάσχει σε πολεμικές επιχειρήσεις μέχρι την άνοιξη του 1940. Τον Απρίλιο του 1940 έλαβε μέρος στην Επιχείρηση Weserübung, τη γερμανική επίθεση στη Νορβηγία. Απεβίβασε στρατεύματα στο Κρίστιανσαντ, όμως κατά την επιστροφή του στη Γερμανία το τορπίλισε το βρετανικό υποβρύχιο HMS Truant προκαλώντας του σοβαρές ζημιές. Όντας αδύνατον να συνεχίσει το ταξίδι του, αποφασίστηκε να το βυθίσει μία από τις τορπιλακάτους της συνοδείας του.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Karlsruhe είχε ολικό μήκος 174 m, πλάτος 15,2 m και βύθισμα 6,28 m. Το εκτόπισμα του με πλήρη φόρτο μάχης ήταν 7700 LT (7800 t) και το σύστημα πρόωσης του αποτελούντα από τέσσερις ατμοστρόβιλους και ένα ζεύγος δεκακύλινδρων κινητήρων ντίζελ. Τον ατμό για τους στροβίλους παρείχαν έξι λέβητες πετρελαίου. Η μέγιστη ταχύτητα ήταν 32 kn και η ακτίνα δράσης 5700 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 19 kn. Το πλήρωμα αποτελούνταν από 21 αξιωματικούς και 493 ναύτες.[1]

Ο οπλισμός αποτελούνταν από εννέα πυροβόλα SK C/25 των 15 cm, τοποθετημένα ανά τρία σε ισάριθμους πύργους, δύο εκ των οποίων βρίσκονταν στο πίσω μέρος και ο τρίτος μπροστά. Υπήρχε αναχορηγία 120 βλημάτων για κάθε πυροβόλο, φέρνοντας τον ολικό αριθμό στα 1080. Υπήρχαν επίσης δύο αντιαεροπορικά πυροβόλα των 88 mm, με 400 βλήματα για το καθένα. Πέραν αυτών, το Karlsruhe μπορούσε να μεταφέρει 120 νάρκες[2] και διέθετε δώδεκα τορπιλοσωλήνες των 50 cm. Το κατάστρωμα είχε θωράκιση μέγιστου πάχους 40 mm, ενώ η θωρακισμένη ζώνη στα πλάγια του πλοίου είχε πάχος 50 mm. Η θωράκιση των πλευρών της γέφυρας ήταν πάχους 100 mm.[3]

Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το καταδρομικό ναυπηγήθηκε προς αντικατάσταση του παλαιού πλοίου SMS Medusa.[3] Η κατασκευή του ξεκίνησε στο Κίελο, στα ναυπηγεία της Deutsche Werke, στις 27 Ιουλίου 1926. Καθελκύστηκε στις 20 Αυγούστου 1927 και εντάχθηκε στις τάξεις του Reichsmarine στις 6 Νοεμβρίου 1929.[4] Ολοκλήρωσε τις δοκιμές του στη Βαλτική και στη συνέχεια ανέλαβε καθήκοντα εκπαιδευτικού πλοίου. Τον Μάιο του 1930 ξεκίνησε το πρώτο εκπαιδευτικό ταξίδι μακράς διαρκείας, με προορισμό την Αφρική και τη Νότια Αμερική. Αφού ολοκληρώθηκε το ταξίδι, ακολούθησε εκσυγχρονισμός του. Τα επόμενα πέντε χρόνια πραγματοποίησε άλλα τέσσερα ταξίδια εκπαίδευσης ναυτικών δοκίμων, φθάνοντας μέχρι και την Ιαπωνία. Ανάμεσα στα ταξίδια, συμμετείχε σε ασκήσεις με άλλα πλοία του στόλου στα γερμανικά χωρικά ύδατα. Από τον Σεπτέμβριο του 1934 μέχρι τον Σεπτέμβριο του επόμενου έτους ανέλαβε πλοίαρχος ο Günther Lütjens.[5] Το 1935 έγιναν νέες τροποποιήσεις, συμπεριλαμβανομένης της εγκατάστασης καταπέλτη για την απονήωση υδροπλάνων και γερανού για την ανάκτηση τους.[6]

Στο τελευταίο εκπαιδευτικό του ταξίδι, που πραγματοποιήθηκε το 1936, το Karlsruhe υπέστη σοβαρές ζημιές από τροπική καταιγίδα στον Ειρηνικό Ωκεανό.[7] Το πλοίο κατέφυγε στο Σαν Ντιέγκο για τις απαραίτητες επισκευές. Το κύτος του ενισχύθηκε με αποτέλεσμα να αυξηθούν ελαφρά το εκτόπισμα και το πλάτος του.[4] Τον Ιούνιο του 1936 επέστρεψε στη Γερμανία και μπήκε κατεπειγόντως σε δεξαμενισμό προκειμένου να γίνουν μόνιμες επισκευές και ριζική αναμόρφωση του. Εκείνη την περίοδο τα δύο αντιαεροπορικά πυροβόλα των 88 mm αντικαταστάθηκαν από τρία δίδυμα όπλα ίδιου διαμετρήματος. Επίσης εγκαταστάθηκαν ανιχνευτές ελέγχου πυρός για τα αντιαεροπορικά αυτά. Μετά την ολοκλήρωση των αλλαγών και των επισκευών, πραγματοποιήθηκαν θαλάσσιες δοκιμές και στη συνέχεια το πλοίο συμμετείχε στις ναυτικές περιπολίες για την επιβολή της ουδετερότητας στα ανοιχτά της Ισπανίας για μερικούς μήνες.[5]

Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την επιστροφή του από την Ισπανία, το Karlsruhe χρησιμοποιήθηκε σαν εκπαιδευτικό πλοίο στη Βαλτική. Τον Μάιο του 1938 ξεκίνησε ριζικός εκσυγχρονισμός του. Μεταξύ των άλλων τα αντιαεροπορικά των 88 mm αντικαταστάθηκαν από ισχυρότερα των 105 mm. Οι εργασίες κράτησαν μέχρι τον Νοέμβριο του 1939, λίγους μήνες μετά το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Τους επόμενους μήνες πραγματοποίησε θαλάσσιες δοκιμές και εκπαίδευση.[7] Στις 4 Ιανουαρίου 1940 το Karlsruhe και η ναρκοθέτιδα Schiff 23 στάλθηκαν να αναχαιτίσουν το σουηδικό πλοίο Konung Oscar που μετέφερε Πολωνούς πρόσφυγες από τη Ρίγα στη Σουηδία. Το Karlsruhe ανάγκασε το πλοίο με τους 41 Πολωνούς επιβαίνοντες να κατευθυνθεί προς το γερμανοκρατούμενο Μέμελ.[8] Όταν ξεκίνησε η επιχείρηση Weserübung το καταδρομικό δεν ήταν ακόμα έτοιμο να συμμετάσχει σε πολεμικές αποστολές και έτσι χρησιμοποιήθηκε για τη μεταφορά των στρατευμάτων που θα επετίθεντο στο Κρίστιανσαντ.[7] Στη ναυτική δύναμη που συμμετείχε στην επιχείριση συμπεριλαμβάνονταν επίσης τέσσερις μεγάλες τορπιλάκατοι, αριθμός E-boot και ένα πλοίο υποστήριξης αυτών.[5]

Τα πλοία έφυγαν από το Μπρεμερχάφεν στις 8 Απριλίου του 1940 με προορισμό το Κρίστιανσαντ. Όταν έφθασαν, υπήρχε πυκνή ομίχλη που καθιστούσε τη διέλευση μέσα από το φιόρδ έξω από το λιμάνι πολύ επικίνδυνη. Τελικά αποφασίστηκε η έναρξη της επίθεσης το πρωί της επομένης. Καθώς έμπαινε στο φιόρδ, το καταδρομικό δέχθηκε τα πυρά των νορβηγικών παράκτιων πυροβολαρχιών, στα οποία ανταπέδωσε με αποτέλεσμα η μάχη να μαίνεται για δυόμιση περίπου ώρες. Τα πυρά έπαυσαν εξ αιτίας της πυκνής ομίχλης που κάλυψε ξανά τον λιμένα. Τελικά οι Νορβηγοί παραδόθηκαν μία ώρα αργότερα και τα γερμανικά πλοία αποβίβασαν τα στρατεύματα που μετέφεραν.[9]

Το Karlsruhe έφυγε από το Κρίστιανσαντ με συνοδεία τριών τορπιλακάτων. Το βρετανικό υποβρύχιο HMS Truant που ενέδρευε στην είσοδο του φιόρδ, εντόπισε τα εχθρικά πλοία[9] και τορπίλισε το Karlsruhe. Οι δύο τορπίλες που το χτύπησαν προκάλεσαν μεγάλα ρήγματα και εισροή υδάτων που απενεργοποίησε τις μηχανές και τις γεννήτριες -και κατά συνέπεια τις αντλίες. Κρίθηκε ότι δεν υπήρχαν ελπίδες διάσωσής του και έτσι ο κυβερνήτης του, Friedrich Rieve, διέταξε την εγκατάλειψή του. Η γερμανική τορπιλάκατος Greif βύθισε το πλοίο βάλλοντας δύο ακόμα τορπίλες.[4][10] Ο Rieve επικρίθηκε για την απόφαση του να εγκαταλειφθεί το πλοίο, το οποίο -σύμφωνα με τη σχετική έρευνα- επέπλεε δύο ώρες μετά την επίθεση του υποβρυχίου και απαιτήθηκαν δύο ακόμα τορπίλες για να βυθιστεί.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Gröner, pp. 119–120
  2. Gröner, p. 120
  3. 3,0 3,1 Gröner, p. 119
  4. 4,0 4,1 4,2 Gardiner & Chesneau, p. 230
  5. 5,0 5,1 5,2 Williamson, pp. 18–19
  6. Williamson, p. 18
  7. 7,0 7,1 7,2 Williamson, p. 19
  8. Rohwer, p. 13
  9. 9,0 9,1 Williamson, p. 20
  10. Williamson, p. 21

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]