IS-2m
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
 Σοβιετικό τανκς IS-2 στο πολεμικό μουσείο Lešany (Τσεχία) | |
| Τεχνικά χαρακτηριστικά | |
|---|---|
| Πλήρωμα | 4 (Διοικητής, Σκοπευτής, Γεμιστής, Οδηγός) |
| Μήκος | 9,8 m |
| Πλάτος | 3,1 m |
| Ύψος | 2,07 m |
| Μάζα | 46 t |
| Θωράκιση | 20 - 120 mm |
Το IS-2m ήταν ένα σοβιετικό βαρύ άρμα μάχης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα αρχικά IS προέρχονται από το όνομα του Ιωσήφ Στάλιν.
Πράγματι, το εξαιρετικό αυτό άρμα μάχης ήταν αφιερωμένο στον τότε ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης. Το IS θεωρήθηκε το σύμβολο της σοβιετικής δύναμης και αποτελούσε, πραγματικά, τη σιδηρά γροθιά του στρατεύματος. Ήταν εξέλιξη του επιτυχημένου άρματος KV-1, που έλαβε μέρος στη μάχη του Κουρσκ, τον Ιούλιο του 1943. Αυτή ακριβώς η μάχη ανάμεσα στους Σοβιετικούς και τους Γερμανούς απέδειξε πόσο σημαντικός ήταν ο ρόλος των τεθωρακισμένων. Το IS ήταν εξοπλισμένο με ένα πυροβόλο των 122 χλστ. και διέθετε δωδεκακύλινδρο κινητήρα ντίζελ, που του επέτρεπε να φτάνει τα 37 χλμ./ώρα. Η ταχύτητα αυτή ήταν εξαιρετικά υψηλή, εάν ληφθεί υπόψη το βάρος του άρματος, που ξεπερνούσε τους 40 τόνους. Η καλύτερη έκδοση του τεθωρακισμένου αυτού ήταν το μοντέλο IS-2m, που διέθετε νέο χυτό εμπρόσθιο μέρος, μεγαλύτερο ασπίδιο για το πυροβόλο και διόπτρα PT-4-17 για το σκοπευτή. Από το άρμα αυτό κατασκευάστηκαν 2.250 μονάδες το 1944 και 1.150 το 1945.
Αναλυτικές πληροφορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η τρομερή μάχη του Κουρσκ, το καλοκαίρι του 1943, έκανε τους Σοβιετικούς να διαπιστώσουν τις αδυναμίες τους. Για να αντιμετωπίσουν τα νέα εξαιρετικά γερμανικά Tiger και Panther, οι σοβιετικές στρατιές αρμάτων χρειάζονταν νέα άρματα που θα είχαν καλύτερη θωράκιση και ισχυρότερο πυροβόλο από το Zis-5 των 76,2 χλστ. των τεθωρακισμένων T-34 και KV-1.
Έπειτα από την πιο βίαιη μάχη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου τον Ιούλιο του 1943 στο Κουρσκ, οι Σοβιετικοί επιτάχυναν τις εργασίες για την παραγωγή ενός νέου βαρέος άρματος. Αξιοποίησαν την εμπειρία που είχαν με τα KV-1 και μελέτησαν ένα νέο μοντέλο που θα διατηρούσε, ουσιαστικά, το ίδιο σκάφος και τα ίδια μηχανικά μέρη. Οι αναρτήσεις, ωστόσο, βελτιώθηκαν και ο κινητήρας ενισχύθηκε. Στις αρχές του φθινοπώρου του 1943 ήταν έτοιμα τα πρώτα τρία πρωτότυπα. Αφού αξιολογήθηκαν από ειδικό κλιμάκιο της Κρατικής Επιτροπής Άμυνας (GKO), εγκρίθηκε η έναρξη του προγράμματος. Το νέο άρμα KV-85 ήταν ελαφρώς βαρύτερο από το KV-1. Σύντομα ονομάστηκε IS-1 προς τιμήν του Σοβιετικού ηγέτη Ιωσήφ Στάλιν, καθώς ο κομισάριος Άμυνας Κλίμεντ Βοροσίλοφ (από τα αρχικά του οποίου προέρχεται και το KV) είχε πέσει στη δυσμένεια του πρώτου. Διέθετε ειδικά μελετημένη θωράκιση, έτσι ώστε τα εχθρικά βλήματα επιφάνειας να εξοστρακίζονται εξασφαλίζοντας άριστη προστασία. Ο καινούργιος μεγάλος πύργος ήταν φτιαγμένος από χυτευτό χάλυβα, αρχικά, με πυροβόλο D-5T των 85 χλστ. ειδικά σχεδιασμένο από τον στρατηγό Πετρόφ. Τελικά, όμως, η θωράκιση του ήταν επαρκής μόνο απέναντι στα απλά γερμανικά πυροβόλα 7,5 εκ. L/48, όχι όμως και στα ισχυρά όπλα των Panther και Tiger.
Μόλις ξεκίνησε η παραγωγή του IS-1, έγινε αντιληπτή η ανάγκη για ακόμη ισχυρότερο πυροβόλο. Έτσι, το όπλο των 85 χλστ. χρησιμοποιήθηκε στη νέα έκδοση του T-34, με την ονομασία T-34/85. Ωστόσο, το εργοστάσιο του Τσελιάμπινσκ, που κατασκεύαζε τα άρματα μάχης, έλαβε διαταγή να παράγει ορισμένα δείγματα του νέου άρματος. Το νέο BS-3 των 100 χλστ. δοκιμάστηκε σε μικρό αριθμό αρμάτων, αλλά η παραγωγή του δεν εγκρίθηκε ποτέ. Αυτό οφειλόταν στο γεγονός ότι ο στρατηγός Πετρόφ, ο οποίος ήταν ο υπεύθυνος για το πρόγραμμα, επινόησε ένα σύστημα για την τοποθέτηση του πυροβόλου D-25T των 122 χλστ. που ήταν πολύ καταλληλότερο για μαζική παραγωγή.
Έπειτα από τις μάχες κατά των Γερμανών τον Νοέμβριο του 1944 κοντά στον Βόρειο Αρκτικό Κύκλο, η 7η Ταξιαρχία Αρμάτων της Φρουράς επέλεξε ως έμβλημα μια πολική αρκούδα πάνω από το κόκκινο άστρο που ήταν σύμβολο του Κόκκινου Στρατού. Το 1945, η ταξιαρχία αυτή με τα άρματα Stalin αποτελούνταν από το 104ο, το 105ο, και το 106ο Σύνταγμα. Τα άρματα του πρώτου συντάγματος είχαν ως πρώτο συνθετικό της αρίθμησης το 4, του δεύτερου το 5 και του τρίτου το 6. Τα άλλα δύο ψηφία του άρματος υποδήλωναν ότι αποτελεί άρμα Επιλαρχίας. Στην οροφή και τα τοιχώματα του πύργου είναι ζωγραφισμένες λευκές λωρίδες για την αεροπορική αναγνώριση, ενώ στο πίσω μέρος αναγράφεται το σύνθημα "Boyevava Podruga" (Σύντροφοι στον Αγώνα).
Παρουσίαση του άρματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Πυροβόλο: Το πυροβόλο D-25T mod. 1943 των 122 χλστ. εκτόξευε βλήματα που μπορούσαν να διαπεράσουν θωράκιση 160 χλστ. από απόσταση ενός χιλιομέτρου. Τα πυρομαχικά του όπλου αυτού είχαν χωριστά το προωθητικό γέμισμα από το βλήμα. Έτσι, η ταχυβολία δεν ξεπερνούσε τις τρεις βολές ανά λεπτό. Το κύριο, όμως, μειονέκτημα ήταν ότι το άρμα μπορούσε να μεταφέρει μόνο 28 βλήματα.
- Διόπτρα: Η διόπτρα του οδηγού ήταν τοποθετημένη στον άξονα του κεκλιμένου επιπέδου. Διέθετε παχύ θωρακισμένο τζάμι που προστατευόταν από μια προεξοχή της θωράκισης. Το οπτικό πεδίο του οδηγού βελτιωνόταν από δύο επισκόπια στην οροφή του οχήματος.
- Γάντζος: Γύρω από τον πύργο υπήρχαν πέντε γάντζοι που χρησίμευαν για την ανύψωσή του με γερανό, είτε στη γραμμή παραγωγής είτε για εργασίες επισκευής.
- Περισκόπιο: Στην οροφή του πύργου υπήρχαν δύο περισκόπια PT-4-17 τοποθετημένα στα πλευρά του εξαεριστήρα. Το ένα ήταν για το σκοπευτή και το άλλο για τον πυροβολητή. Στα IS-1 και στα πρώτα IS-2, το περισκόπιο του σκοπευτή αριστερά ήταν μοντέλο Mk-4.
- Θυρίδα: Η θυρίδα του διοικητή είχε ισχυρή θωράκιση, ήταν δίφυλλη και σε ένα από τα δύο φύλλα είχε ένα περισκόπιο. Για να εξασφαλίζεται η πανοραμική όραση, υπήρχαν έξι επισκόπια με θωρακισμένο τζάμι τοποθετημένα σε 360 μοίρες γύρω από τη θυρίδα.
- Πολυβόλο: Τα IS ήταν οπλισμένα με τρία πολυβόλα DT των 7,62 χλστ. ένα ομοαξονικό δεξιά του πυροβόλου, ένα στη δεξιά πλευρά της πρόσοψης και ένα στο πίσω μέρος του πύργου.
- Στήριγμα: Στο πίσω μέρος του οχήματος υπήρχε ένα ανακλινόμενο στήριγμα για να υποβαστάζεται το πυροβόλο κατά τη διάρκεια της πορείας.
- Δεξαμενές: Ένα κοινό χαρακτηριστικό των σοβιετικών αρμάτων ήταν ότι διέθεταν πρόσθετες δεξαμενές καυσίμου στο πίσω μέρος του άρματος. Το κυλινδρικό μοντέλο ήταν συνηθέστερο και είχε χωρητικότητα 100 λίτρα.
- Πριόνι: Όταν οι τεθωρακισμένες μονάδες του Κόκκινου Στρατού συναντούσαν στο δρόμο τους αντιαρματικές τάφρους, έριχναν σε αυτές κορμούς δέντρων για να μπορέσουν να τις ξεπεράσουν. Γι' αυτό τον λόγο, τα περισσότερα τεθωρακισμένα διέθεταν πριόνι που στερεωνόταν στη μια πλευρά.
- Εργαλειοθήκη: Η μακρόστενη εργαλειοθήκη πάνω από το αριστερό φτερό αποτελούσε τμήμα του βασικού εξοπλισμού των σοβιετικών τεθωρακισμένων στη διάρκεια του πολέμου.
Ταυτότητα του άρματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Πλήρωμα: 4 άτομα
- Βάρος: 46.250 κιλά
- Μήκος: 9,91 μ.
- Ύψος: 2,93 μ.
- Πλάτος: 3,07 μ.
- Κινητήρας: 12κύλινδρος υδρόψυκτος ντίζελ V2 IS (V2K) 520 ίππων
- Χωρητικότητα δεξαμενής καυσίμου: 623 λίτρα + 400 λίτρα σε 4 εξωτερικές δεξαμενές
- Μέγιστη ταχύτητα (σε δρόμο): 37 χλμ./ώρα
- Μέγιστη ταχύτητα (εκτός δρόμου): 29 χλμ/ώρα
- Αυτονομία: 240 χλμ.
- Κύριος οπλισμός: ένα πυροβόλο D-25T mod. 1943 των 122 χλστ.
- Δευτερεύων οπλισμός: τρία πολυβόλα DT ή DTM των 7,62 χλστ. και ένα αντιαεροπορικό πολυβόλο M1938 DShK των 12,7 χλστ.
- Μέγιστη εμπρόσθια θωράκιση: 120 χλστ.
- Πλευρική θωράκιση σκάφους: 90 έως 95 χλστ.
- Θωράκιση πύργου: 160 χλστ.
- Ελάχιστη θωράκιση οροφής: 30 χλστ.
