Heaven and Hell (άλμπουμ)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Heaven and Hell
Στούντιο άλμπουμ από Black Sabbath
Κυκλοφόρησε25 Απριλίου 1980
ΗχογραφήθηκεΟκτώβριος 1979 - Ιανουάριος 1980 στο Μαϊάμι και το Παρίσι
Μουσικό είδοςHeavy Metal
Διάρκεια40:00
ΠαραγωγόςΜάρτιν Μπερτς
ΔισκογραφικήVertigo Records
Δισκογραφικό χρονολόγιο
(Black Sabbath)
Never Say Die
(1978)
Heaven and Hell
(1980)
Mob Rules
(1981)

Heaven and Hell είναι ο τίτλος του ένατου στούντιο δίσκου του βρετανικού χέβι μέταλ συγκροτήματος Black Sabbath, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1980 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "Vertigo" στην Ευρώπη και της Warner Bros. στην Αμερική. Ήταν το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος με νέο τραγουδιστή και το ανανεωμένο ύφος του οδήγησε σε έναν από τα θεωρούμενους καλύτερους δίσκους στην ιστορία των Black Sabbath.[1]

Το 2010, ο δίσκος επανεκδόθηκε σε μορφή διπλού CD με έξι ζωντανά ηχογραφημένα τραγούδια και μία μονοφωνική έκδοση του "Lady Evil".

Ιστορία του δίσκου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την αποχώρηση του Όζι Όσμπορν, οι Black Sabbath βρισκόταν σε αναζήτηση για νέο τραγουδιστή. Ο Τόνι Αϊόμι γνώρισε τον πρώην τραγουδιστή των Rainbow, Ρόνι Τζέιμς Ντίο, σε ένα κλαμπ του Λος Άντζελες, το 1979.[2] Ο Ντίο έγινε μέλος των Black Sabbath και το πρώτο κομμάτι το οποίο συνέγραψαν ήταν το "Children of the Sea". Στις αρχικές ηχογραφήσεις δε συμμετείχε ο μπασίστας Γκίζερ Μπάτλερ, λόγω προσωπικών προβλημάτων και το μπάσο ανέλαβε ο κιμπορντίστας Τζεφ Νίκολς. Μετά από πρόταση του Ντίο, την παραγωγή για το επόμενο άλμπουμ τους ανέλαβε ο Μάρτιν Μπερτς, γνωστός για τη δουλειά του με τους Deep Purple, τους Rainbow, κ.α..

Ο Ρόνι Τζέιμς Ντίο με τον Τόνι Αϊόμι

Οι ηχογραφήσεις για το νέο δίσκο έλαβαν χώρα στα "Criteria Recording Studios" του Μαϊάμι και το "Ferber Studio" του Παρισιού, από τον Οκτώβριο του 1979 μέχρι τις αρχές του 1980. Ο δίσκος παρουσιάζει ένα ανανεωμένο ηχητικό ύφος του συγκροτήματος, χωρίς οι Black Sabbath να χάνουν τα μουσικά στοιχεία για τα οποία έγιναν γνωστοί. Οι κριτικές πάνω στο άλμπουμ ήταν ιδιαίτερα θετικές και πλέον θεωρείται ως ένα από τους καλύτερους δίσκους στην ιστορία του ιδιώματος. To "Digital Dream Door" το έχει κατατάξει 58ο στη λίστα με τους "εκατό καλύτερους χέβι μέταλ δίσκους",[3], το "Metal Rules" 43ο[4] και οι αναγνώστες του ελληνικού περιοδικού "Metal Hammer" το κατέταξαν στην όγδοη θέση του δημοψηφίσματος για τα "σπουδαιότερα άλμπουμ του χέβι μέταλ".[5]

Ο δίσκος κυκλοφόρησε στα τέλη Απριλίου του 1980 ανεβαίνοντας στο Top-10 στη Μεγάλη Βρετανία και παραμένοντας στα τσαρτ της πατρίδας του συγκροτήματος για 22 εβδομάδες, όπου έγινε χρυσός. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το "Heaven and Hell" έφθασε στο # 28 και έγινε χρυσό το 1981 και πλατινένιο το 1986. Γενικότερα, το άλμπουμ έχει λάβει ιδιαίτερα θετικές κριτικές, με το "Allmusic" να το βαθμολογεί με 4,5 αστέρια και το "Ultimate Guitar" με 9,4 / 10.[6]

Τα τραγούδια "Neon Knights" και "Die Young" κυκλοφόρησαν σε μορφή 7" σινγκλ και ανέβηκαν στο # 22 και το # 41 των βρετανικών τσαρτ, αντίστοιχα. Για τα κομμάτια αυτά, γυρίστηκαν βίντεο κλιπ από συναυλίες του συγκροτήματος. Το εξώφυλλο του άλμπουμ είναι πίνακας της Λιν Κάρλι με τίτλο "Smoking Angels".

Ο Βίνι Άπις σε συναυλία

Η περιοδεία για την προώθηση του δίσκου ξεκίνησε από τη Γερμανία στις 17 Απριλίου 1980 με το συγκρότημα να δίνει 43 συναυλίες στην Ευρώπη μέχρι τις 26 Ιουνίου. Στο set list τους συμπεριέλαβαν από το "Heaven and Hell" τα "Neon Knights", "Lonely Is The Word", "Children Of The Sea", "Heaven And Hell" και "Die Young". Η περιοδεία συνεχίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες από τις αρχές Ιουλίου μέχρι τις 19 Αυγούστου, όταν ο ντράμερ Μπιλ Γουόρντ έπαιξε για τελευταία φορά στη συγκεκριμένη περιοδεία με το συγκρότημα. Αντικαταστάτης του ο Βίνι Άπις, με τον οποίο συνέχισαν την περιοδεία "Black & Blue" μαζί με τους Blue Öyster Cult μέχρι τις 11 Νοεμβρίου 1980, όταν εμφανίστηκαν στην Ομάχα της Νεμπράσκα. Το συγκρότημα συνέχισε με επτά εμφανίσεις στην Ιαπωνία και άλλες οκτώ στην Αυστραλία, ενώ έκλεισε τη χρονιά με τέσσερις εμφανίσεις στο "Hammersmith Odeon" του Λονδίνου. Η περιοδεία ολοκληρώθηκε με 17 συναυλίες στη Μεγάλη Βρετανία, τον Ιανουάριο του 1981.

Ανάλυση τραγουδιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο δίσκος ξεκινάει με το "Neon Knights", το οποίο είναι το μοναδικό τραγούδι στο οποίο συνεισέφερε συνθετικά ο μπασίστας Γκίζερ Μπάτλερ. Οι στίχοι του μιλούν για μυθικούς θρύλους και μεσαιωνική κουλτούρα. Το "Children of the Sea" αποτέλεσε το τραγούδι με το οποίο ο Ρόνι Τζέιμς Ντίο μπήκε στο συγκρότημα και είναι ένα μελωδικό χέβι μέταλ τραγούδι με φανταστικούς στίχους. Ακολουθεί το "Lady Evil", του οποίου ο τίτλος έκανε ακόμη εντονότερη τη φήμη για μισογυνισμό την οποία είχε το συγκρότημα. Παρ' όλα αυτά, οι στίχοι του μιλούν για μία γυναίκα-δολοφόνο.

Το ομώνυμο κομμάτι μιλάει για για τη δυνατότητα του ανθρώπου να επιλέξει ανάμεσα στο καλό και το κακό, χαρακτηρίζοντας τον εσωτερικό του κόσμο "παράδεισο και κόλαση". Μουσικά, το τραγούδι ξεκινάει με αργό, επιβλητικό ρυθμό, για να συνεχίσει στο τελευταίο του δίλεπτο με ανεβασμένο τέμπο και να κλείσει με ένα περίτεχνο σόλο κιθάρας του Αϊόμι. Πέμπτο τραγούδι του δίσκου είναι το "Wishing Well", ένα μέσου ρυθμού χέβι μέταλ τραγούδι με δυνατά φωνητικά από τον Ντίο, ενώ οι στίχοι του "Die Young" αναφέρονται στη ματαιοπονία της ζωής καθώς αντιμετωπίζουμε την εφήμερη φύση μας. Το τραγούδι είναι αξιοσημείωτο για τις ζωντανές εκτελέσεις του, όπου εκτός του Ντίο, το συμπεριέλαβαν στο set list τους όταν το μικρόφωνο είχαν αναλάβει ο Ίαν Γκίλαν και ο Τόνι Μάρτιν.

Ακολουθεί το "Walk Away" του οποίου οι στίχοι μιλούν για την αποφυγή των πειρασμών, ενώ ο δίσκος κλείνει με το "Lonely is the Word", το οποίο περιλαμβάνει ένα από τα καλύτερα σόλο της καριέρας του Τόνι Αϊόμι και οι στίχοι του αναφέρονται στο αίσθημα της μοναξιάς και την απελπισία που προκαλεί η απώλεια.

Τραγούδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1. Neon Knights (Iommi/Dio/Butler/Ward) - 3:53
2. Children of the Sea (Iommi/Dio/Butler/Ward) - 5:34
3. Lady Evil (Iommi/Dio/Butler/Ward) - 4:26
4. Heaven and Hell (Iommi/Dio/Butler/Ward) - 6:59
5. Wishing Well (Iommi/Dio/Butler/Ward) - 4:07
6. Die Young (Iommi/Dio/Butler/Ward) - 4:45
7. Walk Away (Iommi/Dio/Butler/Ward) - 4:25
8. Lonely is the Word (Iommi/Dio/Butler/Ward) - 5:51

Θέσεις τσαρτ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Heaven and Hell (άλμπουμ)

Επίσημη κυκλοφορία: 25 Απριλίου 1980

Χώρα Θέση
Ηνωμένο Βασίλειο 9
Νορβηγία 22
Καναδάς 23
Σουηδία 25
Ηνωμένες Πολιτείες 28
Νέα Ζηλανδία 44

Neon Knights (σινγκλ)

Επίσημη κυκλοφορία: Ιούλιος 1980

Χώρα Θέση
Ηνωμένο Βασίλειο 22

Die Young (σινγκλ)

Επίσημη κυκλοφορία: Νοέμβριος 1980

Χώρα Θέση
Ηνωμένο Βασίλειο 41

Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Heaven and Hell (άλμπουμ)

Τα μέλη του συγκροτήματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Heaven and Hell ηχογραφήθηκε από τους εξής μουσικούς:

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «The 50 Best Metal Albums of All Time». Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2021. 
  2. «The Dio Years, Jon Hotten» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2009. 
  3. 100 Greatest Metal Albums
  4. «The Top 100 Heavy Metal Albums». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2013. 
  5. Δημοψήφισμα ελληνικού Metal Hammer
  6. Heaven & Hell Review | Black Sabbath | Compact Discs | Reviews

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]