Handley Page Heyford

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Handley Page HP.50 Heyford
Το Handley Page Heyford
Τύποςβαρύ νυχτερινό βομβαρδιστικό
ΚατασκευαστήςHandley Page
Χώρα προέλευσηςΗνωμένο Βασίλειο
ΣχεδιασμόςGeorge Rudolph Volkert
Παρθενική πτήση12 Ιουνίου 1930
Πρώτη παρουσίαση1934
Αποσύρθηκε1941[1]
Κύριος χειριστήςRAF
Παραγωγή1933 - 1936
Μονάδες που παρήχθησαν125

Το Handley Page Heyford ήταν βρετανικό δικινητήριο διπλάνο βομβαρδιστικό αεροσκάφος της δεκαετίας του 1930. Εξόπλισε πολλές μονάδες της RAF και ήταν ένα από τα βασικά βομβαρδιστικά της στα μέσα της δεκαετίας του 1930. Ήταν το τελευταίο διπλάνο βομβαρδιστικό που εντάχθηκε σε υπηρεσία και είχε σχετικά σύντομη καριέρα: όταν ξέσπασε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος το 1939 ήταν ήδη ξεπερασμένο τεχνολογικά και μέχρι το 1941 όλα είχαν αποσυρθεί. Πήρε το όνομά του από την ομώνυμη βάση της RAF (RAF Upper Heyford) όπου και αναπτύχθηκε για πρώτη φορά επιχειρησιακά. Συνολικά κατασκευάστηκαν 125 αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένου του πρωτοτύπου.

Σχεδιασμός και ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Heyford σχεδιάστηκε για να καλύψει την απαίτηση Β.19/27 του Υπουργείου Αεροπορίας που αφορούσε την ανάπτυξη ενός βαρέως νυχτερινού βομβαρδιστικού που θα αντικαθιστούσε το Vickers Virginia.[2] Σύμφωνα με την απαίτηση θα έπρεπε να είναι δικινητήριο και ικανό να μεταφέρει 700 kg βομβών σε απόσταση 920 μιλίων με ταχύτητα 185 km/h.[2] Υποβλήθηκαν πολλές προτάσεις από διάφορες κατασκευάστριες και η αεροπορία τελικά επέλεξε μαζί με το Heyford τα Fairey Hendon, Vickers Vanox (Type 150) και Vickers Type 163 για ένταξη σε παραγωγή.[3] Αρχισχεδιαστής του Heyford ήταν ο G. R. Volkert.[4] Το πρωτότυπο (HP.38) πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 12 Ιουνίου 1930 στο εργοστάσιο της κατασκευάστριας στο Radlett.[4]

Ήταν μικτής κατασκευής[5] και προωθούνταν από δύο κινητήρες Rolls-Royce Kestrel II των 525 hp που έστρεφαν δίφυλλες έλικες. Είχε τετραμελές πλήρωμα, αποτελούμενο από πιλότο, βομβαρδιστή/πλοηγό/πολυβολητή, ασυρματιστή και ένα ακόμα πολυβολητή για τα όπλα στη ράχη και την κοιλιά του αεροσκάφους. Ο πιλότος και οι δύο πολυβολητές κάθονταν σε ανοιχτές θέσεις.[6] Η σχεδίαση του ήταν αρκετά πρωτότυπη: η άτρακτος ήταν προσκολλημένη στην πάνω πτέρυγα και η αποθήκη βομβών στην ενισχυμένη κεντρική περιοχή της κάτω πτέρυγας. Η διάταξη παρείχε καλά πεδία πυρός για τα πολυβόλα στο ρύγχος και τη ράχη καθώς και το κοιλιακό πολυβόλο που ήταν τοποθετημένο σε ανασυρόμενο πυργίσκο.[7] Και τα τρία όπλα ήταν πολυβόλα Lewis διαμετρήματος 7.7 mm.[4] Το Heyford είχε σταθερό σύστημα προσγείωσης αποτελούμενο από δύο μεγάλους τροχούς με αεροδυναμικά καλύμματα και ένα μικρό ουραίο τροχίσκο. Λόγω διάταξης είχε μεγάλο ύψος: το πιλοτήριο απείχε 5 m από το έδαφος.

Η επιχειρησιακές δοκιμές του πρωτοτύπου HP.38 έλαβαν χώρα στην αεροπορική βάση της RAF στο Martlesham Heath καθώς και με το Νο. 10 Σμήνος (No. 10 Squadron RAF). Ήταν επιτυχημένες και ο τύπος εντάχθηκε σε υπηρεσία με την ονομασία HP.50 Heyford. Τα Heyford I παραγωγής προωθούνταν από δύο κινητήρες Kestrel III των 575 hp που έστρεφαν δίφυλλες έλικες ενώ τα Heyford IA είχαν τετράφυλλες έλικες. Τα Heyford ΙΙ και ΙΙΙ είχαν κινητήρες Kestrel IV και Kestrel VI των 640 hp και 695 hp αντίστοιχα.

Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Νοέμβριο του 1933 παρέλαβε Heyford I η πρώτη επιχειρησιακή μονάδα, συγκεκριμένα το Νο. 99 Σμήνος (No. 99 Squadron RAF) στην αεροπορική βάση RAF Upper Heyford.[8] Ακολούθησαν τα Νο. 7 και Νο. 10 Σμήνη, τα οποία επανεξοπλίστηκαν με Heyford IA και Heyford II τον Αύγουστο του 1934 και τον Απρίλιο του 1935 αντίστοιχα.[9] Στα πλαίσια του προγράμματος επέκτασης της RAF παραγγέλθηκαν το 1936 ακόμα 70 αεροσκάφη, της έκδοσης ΙΙΙ, με κινητήρες Rolls-Royce Kestrel VI. Στα τέλη αυτού έτους η Βασιλική Αεροπορία διέθετε εννέα επιχειρησιακά σμήνη με Heyford,[10][11] που αποτελούσαν τον κορμό της δύναμης νυχτερινών βομβαρδιστικών της στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1930. Τα Heyford συμμετείχαν συχνά σε εκπαιδευτικές αποστολές νυχτερινού βομβαρδισμού μακράς διαρκείας, μερικές ενάντια σε υποθετικούς στόχους στη Γαλλία. Στις 12 Δεκεμβρίου 1936, κατά τη διάρκεια μιας ακόμα αποστολής, συνέβη τρομερό αεροπορικό δυστύχημα: επτά Heyford του Νο. 10 Σμήνους που απογειώθηκαν από τη Βόρεια Ιρλανδία έπεσαν σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες (ομίχλη και πάγος) καθώς προσέγγιζαν τη βάση τους στο Finningley. Τέσσερα συνετρίβησαν και άλλα δύο έκαναν αναγκαστική προσγείωση, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν τρεις και να τραυματιστούν άλλοι τρεις εκ των πληρωμάτων.[8]

Η απόσυρση των Heyford άρχισε το 1937, μόλις λίγα χρόνια μετά την ένταξή τους σε υπηρεσία. Το 1939 όλα είχαν αντικατασταθεί στις μονάδες πρώτης γραμμής από τα πιο σύγχρονα Armstrong Whitworth Whitley και Vickers Wellesley.[12] Μερικά παρέμειναν σε χρήση σαν εκπαιδευτικά για βομβαρδιστές και πολυβολητές στα 1940, αλλά ο τύπος θεωρούνταν πλέον ξεπερασμένος τεχνολογικά.[13] Δύο αξιοποιήθηκαν για τη ρυμούλκηση ανεμοπτέρων μέχρι τον Απρίλιο του 1941,[1] τουλάχιστον άλλα δύο στις δοκιμές ραντάρ μεταφερόμενων από αεροσκάφη και άλλο ένα για δοκιμές εναέριου ανεφοδιασμού.[14] Εικάζεται ότι ένα αεροσκάφος παρέμεινε σε αποθήκευση μέχρι το 1944.[1]

Εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Heyford I
Πρώτη έκδοση παραγωγής με δύο κινητήρες Rolls-Royce Kestrel III ισχύος 575 hp. Κατασκευάστηκαν 15 αεροσκάφη, το τελευταίο εκ των οποίων έγινε το πρωτότυπο του Heyford II.
Heyford IA
Σε αυτήν έκδοση έγιναν αλλαγές που αφορούσαν κυρίως τους κινητήρες. Κατασκευάστηκαν 23 αεροσκάφη.
Heyford II
Κατασκευάστηκαν 16 αεροσκάφη με κινητήρες Kestrel IV των 640 hp.
Heyford III
Κατασκευάστηκαν 70 αεροσκάφη σε δύο πατρίδες με υπερτροφοδοτούμενος κινητήρες Kestrel VI των 695 hp.

Χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ηνωμένο Βασίλειο

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόμοια αεροσκάφη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Thetford Aeroplane Monthly February 1996, p. 65.
  2. ↑ 2,0 2,1 Barnes 1976, pp. 288, 290.
  3. ↑ Jarrett Aeroplane Monthly November 1995, pp. 13–14.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Mason 1994, p.213.
  5. ↑ Jarrett Aeroplane Monthly December 1995, pp. 18–19.
  6. ↑ Jarrett Aeroplane Monthly December 1995, p. 17.
  7. ↑ "New War Plane Has Movable Gun Turret" Popular Science, April 1934, rare photos of dustbin turret at bottom of page 28
  8. ↑ 8,0 8,1 Mason 1994, p. 214.
  9. ↑ Thetford Aeroplane Monthly January 1996, p. 42.
  10. ↑ Mason 1994, p. 215.
  11. ↑ Moyes 1976, p. 300: Order of Battle of RAF's Bomber Arm as at 15 December 1936, Group 3.
  12. ↑ Thetford 1957, p.246.
  13. ↑ Donald, David, ed. The Encyclopedia of World Aircraft. London: Aerospace Publishing, 1997. ISBN 1-85605-375-X.
  14. ↑ Jarrett Aeroplane Monthly November 1995, p. 18.
  15. ↑ Thetford Aeroplane Monthly February 1996, p. 66.

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Barnes, C. H. Handley Page Aircraft Since 1907. London: Putnam, 1976. ISBN 0-370-00030-7.
  • Barnes, C. H. Handley Page Aircraft Since 1907. London: Putnam & Company, Ltd., 1987.
  • Clayton, Donald C. Handley Page, an Aircraft Album. Shepperton, Surrey, UK: Ian Allan Ltd., 1969. ISBN 0-7110-0094-8.
  • Halley, James J. Royal Air Force Aircraft: K1000 to K9999. Tonbridge, Kent, UK: Air-Britain (Historians) Ltd., 1976. ISBN 0-85130-048-0.
  • Jarrett, Philip. "By Day and By Night: Handley Page Heyford:Part One". Aeroplane Monthly. Vol 23 No 11, November 1995. pp. 12–18. ISSN 0143-7240.
  • Jarrett, Philip. "By Day and By Night: Handley Page Heyford:Part Two". Aeroplane Monthly. Vol 23 No 12, December 1995. pp. 16–21. ISSN 0143-7240.
  • Mason, Francis K. The British Bomber Since 1914. London: Putnam Aeronautical Books, 1994. ISBN 0-85177-861-5.
  • Moyes, Philip J.R. Bomber Squadrons of the RAF and their Aircraft. London: Macdonald and Jane's (Publishers) Ltd., 1964 ( new edition 1976). ISBN 0-354-01027-1.
  • Moyes, Philip J.R. The Handley Page Heyford (Aircraft in Profile number 182). Leatherhead, Surrey, UK: Profile Publications Ltd., 1967.
  • Thetford, Owen. Aircraft of the Royal Air Force 1918-57. London: Putnam, 1st edition, 1957.
  • Thetford, Owen. "By Day and By Night: Handley Page Heyford: Service History:Part One". Aeroplane Monthly. Vol 24 No 1, January 1996. pp. 38–43. ISSN 0143-7240.
  • Thetford, Owen. "By Day and By Night: Handley Page Heyford: Service History:Part Two". Aeroplane Monthly. Vol 24 No 2, February 1996. pp. 62–66. ISSN 0143-7240.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


π • σ • ε Αεροσκάφη Handley Page
Ονομασίες
του κατασκευαστή
Βάσει ρόλου
πειραματικά
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Handley_Page_Heyford&oldid=10466839"