Grumman F2F
| Grumman F2F | |
|---|---|
 Το Grumman F2F | |
| Τύπος | μαχητικό αεροσκάφος |
| Κατασκευαστής | Grumman |
| Χώρα προέλευσης | ΗΠΑ |
| Παρθενική πτήση | 18 Οκτωβρίου 1933 [1] |
| Πρώτη παρουσίαση | 1935 |
| Αποσύρθηκε | 1940 |
| Κύριος χειριστής | Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ |
| Παραγωγή | 1934-1935 |
| Μονάδες που παρήχθησαν | 55 |
| Κόστος μονάδας | $12,000 (1935)[2] |
| Αναπτύχθηκε από | Grumman FF |
| Εξελίχθηκε σε | Grumman F3F |
Το Grumman F2F ήταν μονοκινητήριο διπλάνο μαχητικό με ανασυρόμενο σύστημα προσγείωσης. Ήταν βασικό μαχητικό του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ από το 1936 μέχρι το 1940. Επιχειρούσε από αεροπλανοφόρα και αεροδρόμια.
Σχεδιασμός και ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κατασκευάστρια Grumman είχε δημιουργήσει το επιτυχημένο διθέσιο μαχητικό FF, που ήταν αρκετά ταχύτερο ακόμα και από τα μονοθέσια μαχητικά της εποχής του, με αποτέλεσμα το Ναυτικό να της αναθέσει την ανάπτυξη νέου μονοθέσιου μαχητικού, του XF2F-1.[3] Ήταν οπλισμένο με δύο πολυβόλα των 7,62 mm.[2] Επίσης περιλαμβάνονταν υδατοστεγή διαμερίσματα προκειμένου να μειωθεί το βάρος και να αυξηθούν οι πιθανότητες επιβίωσης σε περίπτωση αναγκαστικής προσθαλάσσωσης.[2] Το πρωτότυπο πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 18 Οκτωβρίου 1933 φτάνοντας μέγιστη ταχύτητα 369 km/h σε ύψος 2600 m, δηλαδή κατά 35 km/h μεγαλύτερη από του FF-1 στο ίδιο ύψος, χάρη στον πειραματικό αστεροειδή κινητήρα XR-1534-44 Twin Wasp Junior.[2] Ήταν επίσης πιο ευέλικτο από το προαναφερθέν διθέσιο.[3]
Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 17 Μαΐου 1934 το Ναυτικό παρήγγειλε 54 μαχητικά F2F-1. Το πρώτο παραδόθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1935. Αργότερα παραγγέλθηκε ένα ακόμα προς αντικατάσταση αεροσκάφους που συνετρίβη στις 16 Μαρτίου 1935, φέρνοντας το σύνολο στα 55. Το τελευταίο παραδόθηκε στις 2 Αυγούστου 1935. Τα F2F-1 παρέμειναν στις μονάδες πρώτης γραμμής από το 1935 μέχρι το 1939 που αντικαταστάθηκαν από τα πιο σύγχρονα Grumman F3F. Μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1940 όλα είχαν αντικατασταθεί και χρησιμοποιούνταν σαν εκπαιδευτικά ή βοηθητικά.[2]
Εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- XF2F-1
- Η ονομασία που έδωσε το Ναυτικό στο μοναδικό πρωτότυπο που κατασκευάστηκε (εσωτερικά ονομάζονταν G.6). Προωθούνταν από τον αστεροειδή κινητήρα XR-1534-44 Twin Wasp Junior των 625 hp.
- F2F-1
- Έκδοση παραγωγής με τον κινητήρα R-1535-72 Twin Wasp Junior, ισχύος 700 hp. Κατασκευάστηκαν 55 αεροσκάφη.
Χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του F2F[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατάλογοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Graff 2009, p. 18.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Cacutt 1989, pp. 155–162.
- ↑ 3,0 3,1 Jordan, Corey C. "Grumman's Ascendency: Chapter Two." Αρχειοθετήθηκε 2012-03-25 στο Wayback Machine. Planes and Pilots Of World War Two, 2000. Ανακτήθηκε: 22 Ιουλίου 2011.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Cacutt, Len, ed. “Grumman Single-Seat Biplane Fighters.” Great Aircraft of the World. London: Marshall Cavendish, 1989. ISBN 1-85435-250-4.
- Graff, Cory. F6F Hellcat at War. New York: Zenith Imprint, 2009. ISBN 978-0-76033-306-8.
- Swanborough, Gordon and Peter M. Bowers. United States Navy Aircraft since 1911. London: Putnam, Second edition, 1976. ISBN 0-370-10054-9.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
