Gesta Normannorum ducum

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Gesta Normannorum ducum
ΣυγγραφέαςWilliam of Jumièges
Γλώσσαλατινική γλώσσα
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Ο Γουλιέλμος της Ζυμιέζ παρουσιάζει το Χρονικό του στον Δούκα. Από μεσαιωνικό χειρόγραφο.

Το Gesta Normannorum ducum (Πεπραγμένα των Νορμανδών Δουκών) είναι Χρονικό, το οποίο συνέγραψε στα λατινικά ο μοναχός Γουλιέλμος της Ζυμιέζ (Guillaume de Jumièges) γύρω στο 1060. Ύστερα από παράκληση του Γουλιέλμου του Α', Νορμανδού βασιλέα της Αγγλίας, το επεξέτεινε με ένα ακόμη βιβλίο (με αριθ. VII) περίπου στα 1070, ώστε να περιλάβει σε αυτό και την κατάκτηση της Αγγλίας από τον Γουλιέλμο τον Α'.[1] Αργότερα συμπληρώθηκε από άλλους συγγραφείς και αποτελεί σήμερα μία από τις σημαντικότερες ιστορικές πηγές τόσο για την Νορμανδία όσο και για την Αγγλία. Με την συμπλήρωσή του καταγράφει και τα πρώτα στάδια της Νορμανδικής κατάκτησης της Αγγλίας.[2] Το χρονικό αυτό, μαζί με το De Moribus του Dudo του Σαιν Κεντέν (St. Quentin) θεωρούνται "κανόνας" στην Νορμανδική μεσαιωνική ιστοριογραφία.[3]

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το αρχικό κείμενο συντάχθηκε στα λατινικά από τον μοναχό Γουλιέλμο της Ζυμιέζ γύρω στα 1050 βασίστηκε στο De moribus του Dudo ως προς τη δομή του και περιλάμβανε τα γεγονότα του χρονικού διαστήματος από την κάθοδο του Ρόλλο της Νορμανδίας στην περιοχή μέχρι το 1060.[3] Ο Γουλιέλμος, όταν διάβασε το χρονικό που του παρουσίασε ο Ζυμιέζ του ζήτησε να το επεκτείνει, ώστε να περιληφθούν σε αυτό και τα δικά του πεπραγμένα, παράκληση στην οποία ο Ζυμιέζ ανταποκρίθηκε και δημιούργησε ένα ακόμη βιβλίο, το υπ' αριθ. VII. Στην επιστολή - αφιέρωμα στον βασιλέα, ο Ζυμιέζ αναφέρει ότι το πρώτο μέρος της αφήγησής του έχει εξαχθεί από πολλά έργα, τα οποία συντόμευσε και επανερμήνευσε. Το υπόλοιπο χρονικό «βασίζεται εν μέρει σε πολλά αξιόπιστα, τόσο από άποψη ηλικίας όσο και εμπειρίας, πρόσωπα, και εν μέρει στις "πλέον αξιόπιστες μαρτυρίες των όσων εγώ ο ίδιος έζησα και από την δική μου άποψη"». Ωστόσο, πολλές από τις περιεχόμενες πληροφορίες φαίνεται πως έχουν βασιστεί σε διαδόσεις παρά στις δικές του προσωπικές μαρτυρίες, ενώ ο Γουλιέλμος της Ζυμιέζ σφάλλει όταν αναφέρει ότι ο Χάρολντ κατεσφάγη στην αρχή της μάχης του Χέιστινγκς. Δεν είναι, επίσης, βέβαιο ότι ο Χάρολντ αιχμαλωτίστηκε και αφέθηκε αργότερα ελεύθερος στην Νορμανδία.[1] Φαίνεται ότι ο Ζυμιέζ αναθεώρησε το αρχικό του κείμενο περίπου το 1070 - 1071 και το ολοκληρώνει με την κατάκτηση του Ντάρχαμ και της Υόρκης.

Γύρω στα 1109 ο Όρντερικ Βιτάλις (Orderic Vitalis, αναφερόμενος και ως Orderic Vital), μοναχός, γραφέας και ιστορικός, γεννημένος στην Αγγλία το 1075 από Αγγλίδα μητέρα και Γάλλο πατέρα, έκανε την πρώτη παρέμβαση στο έργο του Ζυμιέζ, την οποία αναθεώρησε μερικά χρόνια αργότερα. Το πρωτότυπο χειρόγραφο του Βιτάλις υπάρχει ακόμη και αποτελεί εκτεταμένη αναθεώρηση της εργασίας του Ζυμιέζ. Οι βασικότερες παρεμβάσεις του έγιναν στο βιβλίο VII, του οποίου σχεδόν διπλασίασε το μέγεθος. Πολλές από τις πληροφορίες που αναφέρονται εκεί δεν υπάρχουν σε καμία άλλη πηγή.[1]

Το 1139 ο Ρομπέρ ντε Τορινί (Robert de Torigni), 16ος ηγούμενος της μονής στο Μον Σεν Μισέλ έκανε νέα παρέμβαση στο Χρονικό.[4]


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Αρχειοθετημένη σελίδα του Penelope, University of Chicago
  2. The Gesta Normannorum Ducum of William of Jumieges, Orderic Vitalis, and Robert of Torigni: Mετάφραση από τα λατινικά της Elisabeth M. C. van Houts, Oxford University Press, USA, 1 Ιουνίου 1995 στο Google Books
  3. 3,0 3,1 David Georgi, Language made visible: The invention of French in England after the Norman Conquest, ProQuest, 2008 σελ. 333 στο Google Books[νεκρός σύνδεσμος]
  4. The Gesta Normannorum Ducum of William of Jumièges, Orderic Vitalis and Robert of Torigni, edited and translated by Elisabeth M. C. Van Houts, Clarendon Press Oxford, 1995

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • The Gesta Normannorum Ducum of William of Jumièges, Orderic Vitalis and Robert of Torigni, edited and translated by Elisabeth M. C. Van Houts, Clarendon Press Oxford, 1995 (Αγγλικά)