Douglas XP3D

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Douglas XP3D
Το Douglas XP3D
Τύποςαεράκατος
ΚατασκευαστήςDouglas
Χώρα προέλευσηςΗΠΑ
Παρθενική πτήση6 Φεβρουαρίου 1945
Κύριος χειριστήςΠολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ
Μονάδες που παρήχθησαν1

Το Douglas XP3D ήταν δικινητήρια αεράκατος που αναπτύχθηκε για το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ την δεκαετία του 1930. Το P3D σχεδιάστηκε για να εξοπλίσει τις Μοίρες Ναυτικής Περιπολίας του Ναυτικού. Παρόλο που κάλυπτε τις απαιτήσεις του δεν μπήκε τελικά σε παραγωγή επειδή προτιμήθηκε το ανταγωνιστικό Consolidated PBY Catalina που ήταν φθηνότερο.

Σχεδιασμός και ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1933 Ναυτικό των ΗΠΑ ζήτησε από τις εταιρείες Douglas και Consolidated να κατασκευάσουν από ένα πρωτότυπο έκαστη μιας νέας αερακάτου που, αν γίνονταν δεκτή, θα αντικαθιστούσε τα Consolidated P2Y και Martin P3M που εξόπλιζαν τότε τις Μοίρες Ναυτικής Περιπολίας του. [1] Η Douglas παρουσίασε το P3D, που σχεδίασε παράλληλα με το μικρότερων διαστάσεων YB-11 που προορίζονταν για το Αεροπορικό Σώμα του Στρατού των ΗΠΑ (USAAC). Όπως και το YB-11, το P3D ήταν ένα υψηλοπτέρυγο μονοπλάνο που προωθούνταν από δύο αστεροειδείς κινητήρες Pratt & Whitney R-1830, τοποθετημένους στο πάνω μέρος των πτερύγων. Ενώ το YB-11 ήταν ένα αμφίβιο αεροσκάφος, δηλαδή μπορούσε να προσθαλασσωθεί αλλά και να προσγειωθεί σε αεροδρόμιο, το P3D μπορούσε μονάχα να προσθαλασσωθεί.[2]

Το πρωτότυπο, το XP3D-1, πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 6 Φεβρουαρίου 1935 και παραδόθηκε στον αεροναύσταθμο του Ναυτικού στο Σαν Ντιέγκο για δοκιμές τον Μάρτιο του ίδιου έτους.[2] Το XP3D-1 και το ανταγωνιστικό PBY Catalina είχαν παραπλήσιες επιδόσεις,[2] αλλά το πρώτο ήταν ακριβότερο από το δεύτερο. Αποτέλεσμα ήταν της διαφοράς στην τιμή (ένα P3D κόστιζε $110000 ενώ ένα PBY $90000 σε τιμές της εποχής) ήταν να παραγγείλει το Ναυτικό 60 PBY.[3]

Η Douglas εξόπλισε το P3D με άλλους κινητήρες, αποσκοπώντας να βελτιώσει τις επιδόσεις του αεροσκάφους και να κερδίσει μελλοντικά συμβόλαια. Οι πτέρυγες ανυψώθηκαν κατά 0,69 m και οι κινητήρες τοποθετήθηκαν στα χείλη εκφυγής. Οι μικρή πλωτήρες των πτερύγων έγιναν ανασυρόμενοι και προστέθηκε πυργίσκος με αμυντικό οπλισμό στο ρύγχος. Το επανασχεδιασμένο αεροσκάφος -που ονομάστηκε XP3D-2- παραδόθηκε στο Ναυτικό για δοκιμές τον Μάιο του 1935, αλλά και πάλι προτιμήθηκε το ανaβαθμισμένο PBY-2 της Consolidated.[4]

Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αεράκατος αφού μετασκευάστηκε και ονομάστηκε XP3D-2

Το μοναδικό XP3D-1 αξιοποίησε για μικρό χρονικό διάστημα η 3η Σμηναρχία Ναυτικής Περιπολίας (Patrol Squadron 3, VP-3) μέχρι που το επέστρεψε στην Douglas για να το ανακατασκευάσει. Το XP3D-2 χρησιμοποιήθηκε σαν αεροσκάφος VIP από την VP-11F, μέχρι την καταστροφή του σε ατύχημα στο Ακαπούλκο στις 8 Φεβρουαρίου 1937.[4]

Εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

XP3D-1
Η αεράκατος στην αρχική της μορφή, με δύο κινητήρες R-1830-58 των 825 hp.
XP3D-2
Η αεράκατος αφού ανακατασκευάστηκε και απέκτησε ισχυρότερους κινητήρες R-1830-64 των 900 hp και ανασυρόμενους πλωτήρες.

Χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

ΗΠΑ

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αεροσκάφη που σχετίζονται XP3D[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόμοια αεροσκάφη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Swanborough and Bowers 1976, p.80.
  2. 2,0 2,1 2,2 Francillon 1979, p.194.
  3. Francillon 1979, pp.194-195.
  4. 4,0 4,1 Francillon 1979, p.195

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Creed, Roscoe. PBY: The Catalina Flying Boat. Shrewsbury, UK:Airlife Publishing, 1986. ISBN 0-906393-60-4.
  • Francillon, René J. McDonnell Douglas Aircraft since 1920. London:Putnam, 1979. ISBN 0-370-00050-1.
  • Swanborough, Gordon and Peter M. Bowers. United States Navy Aircraft since 1911. London:Putnam, 1976. ISBN 0-370-10054-9.