Douglas C-54 Skymaster

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
C-54 Skymaster
C-54 Skymaster
C-54 Skymaster
Περιγραφή
Αποστολή Μεταγωγικό Αεροσκάφος
Πλήρωμα 4
Κατασκευαστής Douglas Aircraft Company
Διαστάσεις
Μήκος 28.6 m
Εκπέτασμα 35,8 m
Ύψος 8,38 m
Επιφάνεια πτέρυγας 136 m²
Βάρος
Άδειο 17.600 kg
Μέγιστο απογείωσης 33.000 kg
Πηγή ισχύος
Κινητήρες 4× Pratt & Whitney R-2000-9
Ισχύς 1.450shp (Έκαστος)
Επιδόσεις
Μέγιστη ταχύτητα 442 km/h
275 mph
Αυτονομία 6.400 km
Μέγιστο ύψος 6.800 m
Μεταφορική Ικανότητα
50 πλήρως οπλισμένους στρατιώτες

Το Douglas C-54 Skymaster ήταν τετρακινητήριο μεταφορικό αεροσκάφος που χρησιμοποιήθηκε από τις Αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Όπως και στην περίπτωση του C-47 Skytrain, το C-54 Skymaster βασιζόταν σε ένα πολιτικό επιβατικό αεροσκάφος, το Douglas DC-4.

Επιχειρησιακή ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το C-54 εισήλθε σε υπηρεσία με τις Αεροπορικές δυνάμεις του Αμερικανικού Στρατού το 1942, μεταφέροντας 26 επιβάτες, ενώ μετέπειτα εκδόσεις μπορούσαν να μεταφέρουν μέχρι 50. Το Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό απέκτησε επίσης τον τύπο, δίνοντας του την ονομασία R5D. Το C-54 υπήρξε ένα από τα πλέον χρησιμοποιημένα μεταφορικά αεροσκάφη μεγάλων αποστάσεων των Αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων στον πόλεμο. Συνολικά κατασκευάστηκαν 515 C-54 στην Σάντα Μόνικα (Santa Monica) της Καλιφόρνια και 655 στο Σικάγο.

Μετά το τέλος του πολέμου, το C-54 συνέχισε να υπηρετεί ως το βασικό μεταφορικό αεροσκάφος της νεοσύστατης Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας και του Αμερικανικού Ναυτικού.

Η Στρατηγική Αεροπορική Διοίκηση της USAF χρησιμοποίησε τα C-54 Skymaster από το 1946 έως το 1975.

Ο Αμερικανός πρόεδρος Χάρρυ Τρούμαν υπέγραψε τον Νόμο Εθνικής Ασφαλείας του 1947, με τον οποίο δημιουργήθηκε η Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία ως ξεχωριστός κλάδος των Αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, όντας επιβιβασμένος στο «Sacred Cow», το προεδρικό C-54, το οποίο βρίσκεται σήμερα στο Εθνικό Μουσείο της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας. Περισσότερα από 300 C-54 και R5D συμμετείχαν στην Αερογέφυρα του Βερολίνου το 1948, ενώ υπηρέτησαν και στον πόλεμο της Κορέας. Μετά τη λήξη του πολέμου στην Κορέα, το C-54 αντικαταστάθηκε από το Douglas C-124 Globemaster II, όμως συνέχισε να χρησιμοποιείται από την USAF μέχρι το 1972.

Το C-54 υπήρξε το προσωπικό μεταφορικό αεροσκάφος των Φραγκλίνου Ρούσβελτ, Ντάγκλας Μακάρθουρ και Ουίνστον Τσώρτσιλ (μαζί με το Avro York). Το C-54 επίσης χρησιμοποιήθηκε από την Βρετανική Βασιλική Αεροπορία, την Βασίλική Καναδική Αεροπορία, την Γαλλική Πολεμική Αεροπορία και τις αεροπορικές δυνάμεις πολλών ακόμα χωρών.

Εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

C-54
Πρώτη έκδοση παραγωγής. Κατασκευάστηκαν 24.
C-54A
Πρώτη στρατιωτική έκδοση με επιμηκυμένη άτρακτο, μεγαλύτερη ποσότητα μεταφερόμενου καυσίμου και διαμόρφωση για μεταφορά επιβατών ή φορτίου. Αντίστοιχη ναυτική έκδοση το R5D-1. Κατασκευάστηκαν 252.
MC-54A
Προαιρετική ονομασία των C-54A που χρησιμοποιήθηκαν για μεταφορά τραυματιών.
C-54B
Έκδοση με αυξημένη ποσότητα μεταφερόμενου καυσίμου. Ένα χρησιμοποιήθηκε από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ. Κατασκευάστηκαν 220.
VC-54C
Ένα C-54A τροποποιημένο ως προεδρικό αεροσκάφος που χρησιμοποιήθηκε από την Φραγκλίνο Ρούσβελτ.
C-54D
Όμοιο με το C-54B με κινητήρες R-2000-11. Κατασκευάστηκαν 380.
AC-54D
Μικρός αριθμός τροποποιημένων αεροσκαφών με ειδικό ηλεκτρονικό και τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό. Το αεροσκάφος επαναχαρακτηρίστηκε EC-54D.
EC-54D
Μετονομασία του AC-54D.
HC-54D Rescuemaster
Μετονομασία του SC-54D.
JC-54D
Εννέα αεροσκάφη C-54D προσωρινά τροποποιημένα για παρακολούθηση πυραύλων.
SC-54D
38 αεροσκάφη τροποποιημένα από την Convair ως αεροσκάφη έρευνας και διάσωσης. Μετέπειτα ονομασία HC-54D.
TC-54D
C-54D τροποποιημένα σε πολυκινητήρια εκπαιδευτικά αεροσκάφη.
VC-54D
C-54D τροποποιημένα σε αεροσκάφη μεταφοράς υψηλών προσώπων (VIP).
WC-54D
C-54D τροποποιημένα σε αεροσκάφη μετεωρολογικής αναγνώρισης (weather reconnaissance).
'C-54E
Περαιτέρω τροποποίηση στις δεξαμενές καυσίμου και πρόβλεψη για ταχεία μετατροπή από επιβατική διαμόρφωση σε διαμόρφωση μεταφοράς φορτίου. Κατασκευάστηκαν 125.
AC-54E
Μετονομασία σε EC-54E το 1962.
EC-54E
Μετονομασία του AC-54E το 1962.
HC-54E
Μετονομασία του SC-54E το 1962.
SC-54E
C-54E τροποποιημένα σε αεροσκάφη έρευνας και διάσωσης. Μετονομάστηκαν σε HC-54E το 1962.
VC-54E
C-54E τροποποιημένα σε αεροσκάφη μεταφοράς επιτελών.
XC-54F
Proposed experimental paratroop version, not built.
C-54G
Παρόμοιο με το C-54E με διαφορετική έκδοση του κινητήρα R2000.
HC-54G
Μετονομασία του SC-54G το 1962.
JC-54G
C-54G που χρησιμοποιήθηκαν για προσωρινές δοκιμές
SC-54G
C-54G σε αεροσκάφη έρευνας και διάσωσης. Μετονομάστηκαν σε HC-54G το 1962.
VC-54G
C-54Gs τροποποιημένα σε αεροσκάφη μεταφοράς υψηλών προσώπων και επιτελών.
C-54GM
Έκδοση του DC-4 κατασκευασμένη από την Canadair.
C-54H
Έκδοση μεταφοράς αλεξιπτωτιστών, δεν κατασκευάστηκε κανένα.
C-54J
Έκδοση μεταφοράς επιτελών, δεν κατασκευάστηκε κανένα. Ναυτική ονομασία R5D-6.
XC-54K
Έκδοση μεγάλης ακτίνας δράσης, κατασκευάστηκε ένα αεροσκάφος με κινητήρες Wright R-1820.
C-54L
Ένα C-54A που δοκίμασε το 1947 ένα πειραματικό σύστημα καυσίμου.
C-54M
Ειδικά τροποποιημένα C-54 για τη μεταφορά κάρβουνου στη διάρκεια της Αερογέφυρας του Βερολίνου. Τροποποιήθηκαν 38 αεροσκάφη.
C-54 Skymaster της USAF
MC-54M
Ειδικά τροποποιημένα C-54E για μεταφορά τραυματιών. Τροποποιήθηκαν 30 αεροσκάφη.
VC-54N
Μετονομασία του R5D-1Z το 1962.
C-54P
Μετονομασία του R5-D2 το 1962.
VC-54P
Μετονομασία του R5-D2Z το 1962.
C-54Q
Μετονομασία του R5D-3 το 1962.
VC-54Q
Μετονομασία του R5D-3Z το 1962.
C-54R
Μετονομασία του R5D-4R το 1962.
C-54S
Μετονομασία του R5D-5 το 1962.
VC-54S
Μετονομασία του R5D-5Z το 1962.
C-54T
Μετονομασία του R5D-5R το 1962.
EC-54U
Μετονομασία του R5D-4 το 1962.
RC-54V
Μετονομασία του R5D-3P το 1962.
R5D-1
56 C-54A τα οποία παραχωρήθηκαν στο Αμερικανικό Ναυτικό.
R5D-1C
R5D-1 τροποποιημένα για υπηρεσία με το Αμερικανικό Ναυτικό, με σύστημα καυσίμων παρόμοιο του C-54B.
R5D-1F
R5D-1 τροποποιημένα σε αεροσκάφη μεταφοράς επιτελών, μετονομάστηκε σε R5D-1Z και μετέπειτα VC-54N.
R5D-1Z
Προσωρινή ονομασία του R5D-1F.
R5D-2
30 C-54B τα οποία παραχωρήθηκαν στο Αμερικανικό Ναυτικό, μετονομάστηκαν σε C-54P το 1962.
R5D-2F
R5D-2 τροποποιημένα σε αεροσκάφη μεταφοράς επιτελών, μετονομάστηκαν σε R5D-2Z και μετέπειτα VC-54P το 1962.
R5D-2Z
Προσωρινή ονομασία του R5D-2F.
R5D-3
95 C-54D τα οποία παραχωρήθηκαν στο Αμερικανικό Ναυτικό, μετονομάστηκαν σε C-54Q το 1962.
R5D-3P
R5D-3 τροποποιημένα σε αεροσκάφη αεροφωτογράφησης , μετονομάστηκαν σε RC-54V το1962.
R5D-3Z
R5D-3 τροποποιημένα σε αεροσκάφη μεταφοράς επιτελών, μετονομάστηκαν σε VC-54Q το 1962.
R5D-4
20 C-54E τα οποία παραχωρήθηκαν στο Αμερικανικό Ναυτικό, μετονομάστηκαν σε EC-54U το 1962.
R5D-4R
Έκδοση μεταφοράς επιβατών του R5D-4, μετονομάστηκαν σε C-54R το 1962.
R5D-5
R5D-2 και R5D-3 με νέους κινητήρες και αναβαθμισμένα στο επίπεδο του C-54G, μετονομάστηκαν σε C-54S το 1962.
R5D-5R
Έκδοση μεταφοράς επιβατών του R5D-5, μετονομάστηκαν σε C-54T το 1962, 86 conversion.
R5D-5Z
R5D-5 τροποποιημένα σε αεροσκάφη μεταφοράς επιτελών, μετονομάστηκαν σε VC-54S το 1962.
R5D-6
Προτεινόμενη έκδοση μεταφοράς επιβατών του C-54J για το Αμερικανικό Ναυτικό, δεν κατασκευάστηκε.
XC-112
Έκδοση με συμπιεζόμενη καμπίνα του C-54B, με κινητήρες Pratt & Whitney R-2800, δεν κατασκευάστηκε.
XC-112A
Ως XC-112. Κατασκευάστηκε ένα. Εξελίχθηκε DC-6 / C-118 .
XC-114
Επιμηκυμένο C-54E με κινητήρες Allison V-1710. Κατασκευάστηκε ένα.
XC-115
XC-114 με κινητήρες Rolls-Royce Merlin Packard V-1650. Δεν κατασκευάστηκε.
YC-116
XC-114 με θερμικούς αποπαγωτές, δεν κατασκευάστηκε.
Skymaster I
Ονομασία της RAF για 22 C-54D.

Χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το προεδρικό C-54 Skymaster «Sacred Cow»

Στρατιωτικοί χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολιτικοί χρήστες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του C-54[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόμοια αεροσκάφη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Francillon, René (1979). McDonnell Douglas Aircraft Since 1920: Volume I. London: Putnam. ISBN 0-87021-428-4. 
  • Yenne, Bill (1985). McDonnell Douglas: A Tale of Two Giants. Greenwich, Connecticut: Bison Books. ISBN 0-517-44287-6. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]