Chevrolet Camaro 2ης γενιάς
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Chevrolet Camaro δεύτερης γενιάς | |
|---|---|
 | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής |  Chevrolet |
| Μητρική εταιρεία | General Motors |
| Παραγωγή | Φεβρουάριος 1970 — 1981 |
| Σεζόν | 1970 — 1981 |
| Συναρμολόγηση | Van Nuys, Καλιφόρνια Norwood, Οχάιο |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Pony car, Muscle car |
| Αμάξωμα | 2-πορτο coupé |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση |
| Πλατφόρμα | F-body |
| Σχετική εξέλιξη | Pontiac Firebird δεύτερης γενιάς |
| Σύστημα κίνησης | |
| Κινητήρας | 3.8 λίτρα V6 3.8 λίτρα I6 4.1 λίτρα I6 5.0 λίτρα V8 5.7 λίτρα V8 6.5 λίτρα V8 6.6 λίτρα V8 7.4 λίτρα V8 / Όλοι βενζίνης |
| Μετάδοση | 3-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο 4-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο 2-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο 3-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο |
| Διαστάσεις | |
| Μεταξόνιο | 2.743 χιλιοστά |
| Μήκος | 4.775 - 5.019 χιλιοστά |
| Πλάτος | 1.890 χιλιοστά |
| Ύψος | 1.247 - 1.283 χιλιοστά |
| Κενό Βάρος | 1.436 - 1.690 κιλά |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο | Chevrolet Camaro 1ης γενιάς |
| Επόμενο μοντέλο | Chevrolet Camaro 3ης γενιάς |
Η δεύτερη γενιά της Chevrolet Camaro κυκλοφόρησε στις 26 Φεβρουαρίου 1970,[1] ως μοντέλο 1970½, υπέστη δύο αισθητικές ανανεώσεις τις σεζόν του 1974 και του 1978, και τελικώς παρέμεινε στην παραγωγή έως το 1981. Αντικαταστάθηκε τον Δεκέμβριο του 1981 από την Chevrolet Camaro 3ης γενιάς.
Βασικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αν και διατηρήθηκε η αυτοφερόμενη πλατφόρμα F-body της Camaro πρώτης γενιάς, η εξωτερική εμφάνιση είχε αλλάξει δραματικά και το νέο αυτοκίνητο ήταν εμφανώς χαμηλότερο, μακρύτερο και φαρδύτερο από την πρώτη γενιά, με συνολικό μήκος 4,77 - 5,02 μέτρα, ανάλογα με την έκδοση και το έτος. Η νέα αισθητική απέσπασε θετικά σχόλια από τον Τύπο αυτοκινήτου και το κοινό, αν και ορισμένοι σχολίασαν ότι πλέον έδειχνε περισσότερο ευρωπαϊκή - η έμπνευση για το ντιζάιν είχε πράγματι προέλθει από τις Jaguar, Aston Martin και Ferrari της τότε εποχής.
Μη πιεζόμενοι από την ίδια βιασύνη για την ανάπτυξη της πρώτης γενιάς και έχοντας επωφεληθεί από έναν υψηλότερο προϋπολογισμό λόγω της εμπορικής επιτυχίας της πρώτης, οι μηχανικοί της Chevrolet έδωσαν περισσότερη προσοχή στην κατασκευή της νέας Camaro. Ως αποτέλεσμα, η ανάρτηση και το σασί (πάντα αυτοφερόμενο, δηλαδή ενιαίο δομικό σύνολο, αν και έφερε ένα μπροστινό υπο-πλαίσιο) είχαν βελτιωθεί σημαντικά, τόσο στην άνεση όσο και στην αντοχή στο χρόνο. Το πίσω πλαϊνά παράθυρα αφαιρέθηκαν, με σκοπό την μείωση του κόστους και τη διευκόλυνση της παραγωγής. Από τη σεζόν (model year) του 1975 πάντως, το πίσω παρμπρίζ μεγάλωσε και έγινε καμπυλωτό, για να αντισταθμιστεί αυτή η έλλειψη, παρέχοντας έτσι σαφώς καλύτερη ορατότητα προς τα πίσω. Λόγω της αφαίρεσης των πίσω πλαϊνών παραθύρων και της συνεπακόλουθης ανυπαρξίας μεσαίας πλαϊνής κολώνας, επίσης, οι πόρτες της Camaro δεύτερης γενιάς έγιναν εξαιρετικά μεγάλες. Όλες οι Camaro, ακόμα και οι βασικές εκδόσεις, έλαβαν καλύτερη ηχομόνωση και θερμομόνωση.
Σε αντίθεση με όλες τις άλλες γενιές της Camaro, στη δεύτερη γενιά δεν προσφέρθηκε ανοιχτή έκδοση convertible (καμπριολέ).[2][3] Ωστόσο, το μοντέλο θεωρήθηκε γενικώς ως το καλύτερο Αμερικανικό muscle car που είχε κατασκευαστεί έως τότε[1] και οι μηχανικοί της General Motors υποστήριξαν ότι ήταν ένα πολύ περισσότερο «Driver's Car» από τον προκάτοχό του.[4]
Επιπτώσεις των πετρελαϊκών κρίσεων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι ίδιοι κινητήρες της πρώτης γενιάς διατηρήθηκαν, τουλάχιστον για τα πρώτα χρόνια. Τελικώς όμως, η πρώτη πετρελαϊκή κρίση του 1973 έβαλε τέλος στον ξέφρενο συναγωνισμό των κυβικών και έπληξε καίρια τις πωλήσεις, όπως συνέβη τότε και με το σύνολο των Αμερικανικών muscle cars, πολλά από τα οποία διακόπηκαν οριστικά.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε περαιτέρω και με τις νέες και αυστηρότερες προδιαγραφές εκπομπών καυσαερίων και, από την σεζόν του 1975, την συνεπακόλουθη καθιέρωση καταλυτικού μετατροπέα στο σύστημα εξάτμισης όλων των αυτοκινήτων της General Motors προς πώληση στις ΗΠΑ, μεταξύ αυτών και της Camaro. Όλα αυτά μάλιστα, είχαν ως αποτέλεσμα την προσωρινή διακοπή της κορυφαίας έκδοσης Z28, μετά τη λήξη της σεζόν του 1974.
.jpg)
Ευτυχώς, την άνοιξη του 1977 η Z28 επανήλθε στην αγορά, ως μοντέλο 1977½, λόγω της μεγάλης αύξησης των πωλήσεων της κορυφαίας έκδοσης Trans Am, της δίδυμης Pontiac Firebird. Συγκεκριμένα, η Trans Am πώλησε 46.000 αντίτυπα το 1976, δηλαδή το ½ των πωλήσεων όλων των Firebird και αυτό ενθάρρυνε την Chevrolet να επαναφέρει την έκδοση Ζ28. Αν και ο κινητήρας 5.7 λίτρων (350 κυβικών ιντσών) V8 της νέας Camaro Z28 απέδιδε ισχύ μόλις 185 ίππους (και μόλις 175 hp στην Καλιφόρνια), λόγω των αυστηρότερων προδιαγραφών καυσαερίων, η Ζ28 γνώρισε αμέσως τεράστια εμπορική επιτυχία, παρομοίως με την Trans Am. Την σεζόν του 1978, όλες οι Camaro απέκτησαν νέους, αεροδυναμικούς προφυλακτήρες στο χρώμα του αμαξώματος, εμπρός και πίσω. Το καλοκαίρι του 1979, για τη σεζόν του 1980, τοποθετήθηκε στα μοντέλα για πώληση στις ΗΠΑ ένα ταχύμετρο με μέγιστη ένδειξη τα 85 μίλια την ώρα (137 χιλιόμετρα την ώρα), λόγω ενός σχετικού νόμου που θεσπίστηκε τότε στις Ηνωμένες Πολιτείες (αντιθέτως, δεν ίσχυσε ποτέ στα μοντέλα που διατέθηκαν στον Καναδά, όπου μάλιστα είχε καθιερωθεί από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 το μετρικό σύστημα, με εντονότερη αναγραφή στα ταχύμετρα σε χιλιόμετρα την ώρα και με μικρότερες ενδείξεις σε μίλια την ώρα), αντικαθιστώντας το προηγούμενο ταχύμετρο που έδειχνε έως τα 130 μίλια την ώρα (209 χιλιόμετρα την ώρα).
Αν και το 1979 χτύπησε η δεύτερη συνεχόμενη πετρελαϊκή κρίση, τόσο η Camaro, όσο και η δίδυμη Firebird κατάφεραν και πάλι να επιβιώσουν, ως δύο από τα ελάχιστα muscle cars της «χρυσής εποχής» που μπόρεσαν να επιβιώσουν από τις διαδοχικές ενεργειακές κρίσεις. Το έτος 1979, οι πωλήσεις έφτασαν στο υψηλότερο νούμερο της ιστορίας όλων των γενεών της Camaro, με την συνολική παραγωγή να φτάνει τα 282.571 αντίτυπα, ενώ το έτος 1981 έφτασε μόλις τα 126.139 αντίτυπα, λόγω της αναμονής των υποψήφιων αγοραστών για την Chevrolet Camaro 3ης γενιάς, που είχε γίνει γνωστό πλέον ότι ερχόταν σύντομα και τελικώς κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1981. Συνολικά παρήχθησαν 2.233.952 αυτοκίνητα από τη δεύτερη γενιά της Camaro.
Κινητήρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg)
Όλοι οι κινητήρες της δεύτερης γενιάς της Camaro προήλθαν από την Chevrolet, εκτός από έναν:
- 1979 – 1981: 3.8 λίτρα (229 cu. in.) V6
- 1980 – 1981: 3.8 λίτρα (231 cu. in.) V6 από την Buick, για την Καλιφόρνια.
- 1970 – 1979: 4.1 λίτρα (250 cu. in.) 6-κύλινδρος σε σειρά (Ι6)
- 1970 – 1973: 5.0 λίτρα (307 cu. in.) V8
- 1976 – 1981: 5.0 λίτρα (307 cu. in.) V8
- 1970 – 1976: 5.0 λίτρα (305 cu. in.) V8
- 1970 – 1981: 5.7 λίτρα (350 cu. in.) V8
- 1970 – 1972: 6.6 λίτρα (402 cu. in.) V8
- 1970 – 1973: 7.4 λίτρα (454 cu. in.) V8
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Hot Rod Magazine, February 1987, pp.113–114.
- ↑ Huffman, John (16 Ιουνίου 2003). «A Chevrolet Camaro History». Edmunds.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2007.
- ↑ Flory, J. «Kelly», Jr. American Cars 1960–1972 (Jefferson, NC: McFarland & Coy, 2004), p.726.
- ↑ Lamm, Michael (1980). The Great Camaro. Motorbooks International. p. 144. ISBN 9780932128003.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Standard Catalog of Chevrolet 1912–2003, Krause Publications, 2003, ISBN 0-87349-680-9.
