Centraal Beheer (κτίριο)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Central Beheer)
Centraal Beheer
Χάρτης
Είδοςκτήριο γραφείων[1]
Αρχιτεκτονικήstructuralism
Γεωγραφικές συντεταγμένες52°12′33″N 5°57′36″E
Διοικητική υπαγωγήΆπελντορν[2]
ΤοποθεσίαΆπελντουμ
ΧώραΟλλανδία[2]
ΈνοικοιCentraal Beheer
ΔιαχειριστήςCentraal Beheer
ΑρχιτέκτοναςΧέρμαν Χέρτζμπεργκερ
Commons page Πολυμέσα
Το κτίριο Γραφείων Centraal Beheer. Herman Hertzberger, Apeldoorn, 1967 έως 1972.
Το κτίριο Γραφείων Centraal Beheer.

Το κτίριο της ασφαλιστικής εταιρείας Centraal Beheer είναι ένα συγκρότημα γραφείων στην πόλη Άπελντουρν της Ολλανδίας, το οποίο κατασκευάστηκε από τον Ολλανδό αρχιτέκτονα Χέρμαν Χέρτζμπεργκερ μεταξύ του 1968 με 1972.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Είναι γεγονός ότι τα πρώτα πενήντα χρόνια του 20ού αιώνα υπήρχε μια έλλειψη γεωμετρικότητας στην οργάνωση και στη δόμηση νέων κτιρίων. Η τοποθέτηση τους στον αστικό χώρο ήταν ελεύθερη, χωρίς να υπακούει σε συγκεκριμένο πολεοδομικό σχέδιο ή να ακολουθεί τη δεδομένη ροή εξέλιξης του αστικού τόπου. Στη θέση αυτού υπήρχε άλλοτε ένας όγκος απροσπέλαστος, παρόμοιος με αυτά της περιοχής. Έτσι λοιπόν ο Herman Hertzberger δημιουργεί ένα κτίριο-μάζα μικρών διάτρητων όγκων, οι οποίοι αδιαφορούν για το αστικό μέτωπο καθώς και για την μορφολογία των κτιρίων της περιοχής. Στην ουσία αυτοί οι μικροί κυβικοί όγκοι, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω και δίπλα στον άλλον με σαφής και αυστηρώς καθορισμένες αποστάσεις μεταξύ τους, δημιουργούν ένα εσωστρεφές σύστημα που κάθε άλλο παρά εναρμονισμένο με το τοπίο είναι.[3] Αυτό το σύστημα ωστόσο, όπως αναφέρθηκε, ενώ έχει συμπαγή μορφή που φαινομενικά έχει, είναι διάτρητο, προσβάσιμο και προσπελάσιμο από κάθε γωνιά του οικοπέδου. Οι μικροί αυτοί κύβοι και η τοποθέτηση τους δημιουργούν ένα σύμπλεγμα δρόμων. Υπάρχει έτσι ένας κάνναβος που δημιουργείται από το περίγραμμα κάθε κύβου, ο οποίος αποτυπώνει ένα σύστημα κινήσεων μέσα στο κτίριο.

Κτίριο-πόλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχιτεκτονική τομή

Παρατηρώντας την τομή κυρίως του κτιρίου και όσον αφορά τη λειτουργικότητα του είναι προφανές ότι ενώ διαθέτει απλότητα του σχήματος, η χρήση κυβικών στοιχείων και το γεγονός ότι αφήνουν κενά μεταξύ τους προωθεί μια τάση ιδιωτικοποίησης στους χώρους από τους εργαζόμενους αν και δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στο κοινόχρηστο και στο ιδιωτικό κομμάτι. Το μοναδικό στοιχείο που επαναλαμβάνεται και στοχοποιεί τα όρια των κυβικών όγκων είναι τα υποστυλώματα διπλού ταu. Έτσι στην ουσία έγκειται στους εργαζόμενους η απόφαση που θέτει τα όρια ανάμεσα στον ιδιωτικό και τον κοινόχρηστο χώρο αλλά και ανάμεσα στον ιδιωτικό από τον ιδιωτικό. Υπάρχουν στοιχεία που δημιουργούν πυρήνες συγκέντρωσης εργασιακών χώρων σχηματίζοντας ένα δημόσιο δρόμο σαν σπονδυλική στήλη ή σαν οι χώροι να προσδιορίζονται αυθόρμητα από αυτόνομα blocks σαν να μην υπάρχει αυστηρά, γεωμετρικά οργανωμένη κάτοψη. Οι εργαζόμενοι αυτού του κτιρίου γραφείων έχουν τη δυνατότητα να αναπτύξουν τα συναισθήματα κοινωνικής συνύπαρξης, να συνομιλήσουν, να κάνουν βόλτα, να επικοινωνήσουν, όπως ακριβώς θα έκαναν και στο κέντρο της πόλης τους. Ίσως πρόκειται για τον προάγγελο των σύγχρονων εμπορικών κέντρων, όπου σκοπός τους είναι να δώσουν στον χρήστη αυτήν την αίσθηση του περιπάτου και της αναζήτησης. Αυτό που λείπει εξάλλου από τα εμπορικά κέντρα είναι αυτή η αίσθηση πόλης που δίνει στο χρήστη την δυνατότητα να οικειοποιηθεί τον χώρο, να περάσει στην μνήμη του συγκεκριμένα περάσματα και να βιώσει τον λαβύρινθο και την αναζήτηση στα στενά της πόλης.

Η μορφολογία του κτιρίου[4] δίνει παράλληλα με την πόλη αυτή την αίσθηση του ατέρμονου περιπάτου. Κοιτάζοντας μια φωτογραφία του κτιρίου από ψηλά μπορούμε να φανταστούμε αυτό το κτίριο να επεκτείνεται, να μεγαλώνει και στους τρεις άξονες, να περπατάει και να συναντά την πόλη και τέλος να γίνεται ένα με αυτή. Παρόμοια αίσθηση μας προκαλεί και η τομή του κτιρίου όπου η επανάληψη και η συνεχής ροή των υποστυλωμάτων και των κυβικών όγκων σε κάνουν να φαντάζεσαι την τομή να πολλαπλασιάζεται και το κτίριο να σπάει τα όρια του. Βρισκόμενος μέσα σε αυτό το κτίριο ή στεκάμενος μπροστά του δεν μπορείς να αντιληφθείς τα όρια του. Κάθε δρόμος-διάδρομος, όμοιος με όλους τους υπόλοιπους φαίνεται ατελείωτος. Μια στροφή σε ένα κάθετο διάδρομο- δρόμο και μπορείς να χάσεις τον προσανατολισμό σου σε σχέση με την πόλη, ακόμα και να βγεις από άλλη πλευρά του κτιρίου. Στην τομή παρατηρούνται ροές πλακών που διακόπτονται από υποστυλώματα και εσοχές που επαναλαμβάνονται υπενθυμίζοντας τον σημαντικό τους ρόλο αλλά ταυτόχρονα η μονότονη συνέχεια τους σε κάνει να τα ξεχνάς προεκτείνοντας ακόμη περισσότερο αυτές τις ροές. Δεν υπάρχουν στοιχεία που διαχωρίζουν χώρους, παρά μόνο κάποια ορθογωνικά τα οποία διακόπτουν την συνέχεια της τομής και είναι αυτά που τελικά εμποδίζουν την επέκταση του project.

Μια ακόμα αίσθηση που κυριαρχεί στο κτίριο είναι αυτή της δύναμης του πυρήνα. Παρ’ όλο που δεν υπάρχει ένας όγκος να σηματοδοτείται ως πυλώνας εργασίας και παραγωγικότητας, υπάρχει μια τάση κίνησης των ανθρώπων, από την είσοδο τους και γενικότερα από κάθε σημείο του κτιρίου, προς το κέντρο, χωρίς να είναι βέβαιο το ποιο ακριβώς είναι αυτό. Προσπαθούν υποσυνείδητα να μπουν στην καρδιά αυτού του συστήματος, και να αναμειχθούν με τον υπόλοιπο κόσμο.


Η αίσθηση αυτή μεταφέρεται και στη τομή της οποίας η «πυραμιδωτή» μορφή χωρίς την ύπαρξη μοναδικής κορυφής εστιάζει το βλέμμα στο σημείο μεγαλύτερης ένταση-πίεσης στο κέντρο. Η σύγχυση όμως λύνεται ως ένα βαθμό στον κατακόρυφο άξονα. Υπάρχουν συνεχώς αίθρια που δίνουν την πλήρη αίσθηση του πόσο απέχει το οριζόντιο επίπεδο στο οποίο βρισκόμαστε κάθε φορά από το έδαφος.[5]

Εσωτερική οργάνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προτείνεται με αυτόν τον τρόπο μια νέα τάξη πραγμάτων, μια διαφορετική μορφή στις σχέσεις μεταξύ επαγγελματιών και πελατών, εργαζομένων και εργοδοτών, καθώς και περαστικών και εργαζομένων. Είναι οι ανάγκες ενός νέου κόσμου, όπου οι προτεραιότητες και οι εργασιακές σχέσεις έχουν επαναπροσδιοριστεί στα πλαίσια του γενικότερου επαναπροσδιορισμού των αξιών και των ηθικών σχέσεων στην σύγχρονη αστική κοινωνία.

Η χαοτική οργάνωση των γραφείων στο εσωτερικού του κτιρίου δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εγγράφεται και λειτουργεί σε γεωμετρικά καθορισμένα σχήματα τα οποία οποιαδήποτε στιγμή μπορούν να απομονωθούν, να αυτονομηθούν και να λειτουργήσουν σε πλήρη αρμονία με τα υπόλοιπα. Επομένως η έλλειψη οργάνωσης είναι μόνο φαινομενική. Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε από το γεγονός ότι κάθε εργαζόμενος ή κάθε ομάδα εργαζομένων που «ανήκει» σε ένα block διαμορφώνει και περιποιείται μόνο τον χώρο της, με φυτά, πανέλα, ράφια και πάγκους και αδιαφορεί για τον κοινόχρηστο διάδρομο του οποίου την διαμόρφωση και περιποίηση αναλαμβάνει ιδιωτική ομάδα.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]