Calling Card

Calling Card
Στούντιο άλμπουμ από Ρόρι Γκάλαχερ
Κυκλοφόρησε	24 Οκτωβρίου 1976
Ηχογραφήθηκε	1976 στο Μόναχο
Μουσικό είδος	Hard Rock, Jazz, Blues
Διάρκεια	45:14
Παραγωγός	Ρότζερ Γκλόβερ
Δισκογραφική	Chrysalis Records
Δισκογραφικό χρονολόγιο; (Ρόρι Γκάλαχερ)

Το Calling Card αποτελεί τον έκτο δίσκο του ροκ και μπλουζ τραγουδιστή και κιθαρίστα Ρόρυ Γκάλαχερ. Κυκλοφόρησε το 1976, με παραγωγό τον μπασίστα των Deep Purple, Ρότζερ Γκλόβερ. Ο δίσκος γνώρισε ευρεία αποδοχή από το κοινό και τους κριτικούς και συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες - αν όχι, τη μεγαλύτερη - δισκογραφικές δουλειές του Γκάλαχερ.

Παρασκήνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά τις ηχογραφήσεις του προηγούμενου άλμπουμ του Γκάλαχερ με τίτλο "Against The Grain", ο Γκάλαχερ αναζητούσε έναν πιο εξεζητημένο και πολύπλοκο ήχο για το νέο άλμπουμ του. Προσέλαβε ως παραγωγό τον μπασίστα των Deep Purple, Ρότζερ Γκλόβερ και ξεκίνησε την ηχογράφηση του νέου άλμπουμ στα "Musicland Studios" του Μονάχου, στη Γερμανία. Ο δίσκος ήταν ο τελευταίος που περιείχε την κλασσική σύνθεση του συγκροτήματος του Γκάλαχερ. Μετά τις ηχογραφήσεις τους απέλυσε όλους, αφήνοντας μόνο τον μπασίστα Τζέρι ΜακΑβόι.

Κυκλοφορία και περιεχόμενο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το "Calling Card" βγήκε στην αγορά στις 24 Οκτωβρίου 1976. Γνώρισε θερμή αποδοχή από το κοινό, με σχετικά καλές πωλήσεις και ανάλογη από τους κριτικούς, που το αναγνώρισαν ως η μεγαλύτερη δισκογραφική κατάθεση του Γκάλαχερ. Άσχετα με όλα αυτά, ο δίσκος παρουσίαζε και περιείχε μια μεγάλη γκάμα από μουσικά είδη, όπως hard rock, blues, jazz και παλιά ιρλανδική folk. Ήταν ένα μουσικό καλειδοσκόπιο διαφορετικών μουσικών ειδών, που αναδείκνυαν τις επιρροές και τις προτιμήσεις του δημιουργού τους, αλλά ταυτόχρονα γεμάτο ενέργεια και ένταση.

Η άποψη του Γκάλαχερ για το άλμπουμ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρά την επιτυχία του δίσκου και την ευρεία αποδοχή του, ο Γκάλαχερ είχε διφορούμενα συναισθήματα για αυτόν. Πίστευε πως ο Γκλόβερ δεν δούλεψε όπως θα έπρεπε. Μάλιστα σε μια συνέντευξή του δήλωσε: "Δεν θα ξαναδουλέψω με τον Ρότζερ Γκλόβερ. Διαπίστωσα ότι αποδυνάμωσε την ενέργεια που βγάζουμε ως μπάντα στο στούντιο". Παρ' όλα αυτά είναι φανερό ότι ο ίδιος εκτίμησε το άλμπουμ, μέσω άλλων δηλώσεων και συνεντεύξεων όπως: "Δεχόμουν συνεχώς κριτικές ότι οι συναυλίες μου ήταν καταπληκτικές, αλλά οι στούντιο δίσκοι μου έμοιαζαν άψυχοι. Παλιότερα ήθελα να τα καταφέρω ηχογραφώντας όλο το συγκρότημα να παίζει ζωντανά μέσα στο στούντιο, αλλά ποτέ δεν ήμουν ικανοποιημένος από τον ήχο. Έτσι αυτή τη φορά αφοσιώθηκα μόνο στην κιθάρα μου και τη φωνή μου και άφησα τα υπόλοιπα στην τύχη. Πάντως, πιστεύω ότι αυτός ο δίσκος είναι ότι κοντινότερο θα μπορούσε να προκύψει με την ενέργεια που βγάζουμε στην σκηνή."

Η ανάμειξη των Rolling Stones[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το άλμπουμ οφείλει την μοναδικότητά του και σε ένα άλλο περιστατικό που στιγμάτισε την ηχογράφηση του. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του, ο Γκάλαχερ δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τους Rolling Stones, κατά τη διάρκεια του οποίου του ζήτησαν την άδεια να έρθουν στο στούντιο, για να "τζαμάρουν" μαζί. Το γεγονός αυτό, σύμφωνα με δήλωση του Γκάλαχερ, τον ενθουσίασε, αλλά όχι και τον παραγωγό λόγω του ότι μια παρέμβαση των Stones θα χαλούσε τον ήχο που είχαν προσπαθήσει να φτιάξουν ο Γκάλαχερ με τον Γκλόβερ. Τελικά, έπειτα από πολύ σκέψη αποφάσισαν να τους αφήσουν να έρθουν. Αυτό όμως δεν συνέβη ποτέ, κατά την διήγηση του δεύτερου.

Επανακυκλοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1999 κυκλοφόρησε μια νέα έκδοση του δίσκου σε CD από την "Buddah Records". Άλλη μια επανακυκλοφορία του άλμπουμ έγινε και στην Ελλάδα, ως ένθετο γνωστής εφημερίδας.