Intel 80386

Ο 80386 ^[1] ήταν ο πρώτος μικροεπεξεργαστής 32-bit που σχεδίασε, παρήγαγε και παρουσίασε η εταιρεία ημιαγωγών Intel τον Οκτώβριο του 1985. Ήταν ένας εντελώς νέος μικροεπεξεργαστής σε σχέση με τους 16-bit προκατόχους του 8086, 80186 και 80286. Η συχνότητα λειτουργίας ξεκινούσε από τα 12 MHz στις πρώτες εκδόσεις και έφτανε στα 33 MHz στις τελευταίες. Ορισμένοι κλώνοι από άλλες εταιρείες έφταναν στα 50MHz. Τον διαδέχθηκε ο 80486. Η παραγωγή του σταμάτησε το 2007 ^[2]. Ο 80386 ήταν το πέμπτο μέλος της οικογένειας επεξεργαστών με τον κωδικό x86 και το πρώτο της οικογένειας 32-bit με τον κωδικό x86-32. Τέλος υποστήριζε μαθηματικό συνεπεξεργαστή με τον κωδικό 80387.

Άλλα μέλη της οικογένειας 80386[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε μεταγενέστερο χρόνο από την παρουσίαση του 80386 DX η Intel κυκλοφόρησε διάφορους μικροεπεξεργαστές που βασίζονταν στον 386, είτε με μικρότερο κόστος και αντίστοιχα μικρότερη υπολογιστική ισχύ είτε με χαμηλότερη κατανάλωση. Πιο συγκεκριμένα :

80386 DX (Double-word eXternal)- Ο πλήρης 386 που μετονομάστηκε σε DX για να αποφεύγεται η σύγχυση με τα υπόλοιπα μοντέλα.
80386 SX (Single-word eXternal)- Με 24 bit (δίαυλο διευθύνσεων) αντί 32 και 16 bit δίαυλο δεδομένων αντί 32. Παρουσιάστηκε τον Ιούνιο του 1988.

80376 - Ίδιος με τον 80386SX με χαμηλότερη κατανάλωση. Ιδανικός για φορητούς υπολογιστές και ενσωματωμένα συστήματα. Παρουσιάστηκε τον Ιανουάριο του 1989
80386 SL - Με 24 bit (δίαυλο διευθύνσεων) αντί 32 και 16 bit δίαυλο δεδομένων αντί 32 με χαμηλή κατανάλωση και δυνατότητες διαχείρισης της κατανάλωσης. Ήταν ο πρώτος μικροεπεξεργαστής της Intel για χρήση σε φορητούς υπολογιστές και ενσωματωμένα συστήματα. Είχε επιπλέον: ελεγκτή για κρυφή μνήμη (cache memory), ελεγκτή για διαχείριση μνήμης και ως εκ τούτου περισσότερα τρανζίστορ που έφταναν τα 855.000. Παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 1990.
80386 EX - Με πλήρη χαρακτηριστικά του 80386DX αλλά σαφώς μικρότερη κατανάλωση. Παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 1994.

Εκδόσεις & Κλώνοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκδόσεις από την Intel

Ο 80386DX κυκλοφόρησε σε 14 εκδόσεις με διαφορές στη συχνότητα (16,20,25 & 33MHz). Όλοι οι επεξεργαστές είχαν κεραμική βάση τύπου PGA (Pin Grid Array) 132 ακροδεκτών και ήταν κατασκευασμένοι στη Μαλαισία και στην Κορέα.
Ο 80386SX κυκλοφόρησε σε 7 εκδόσεις με διαφορές στη συχνότητα (16,20,25 & 33MHz). Όλοι οι επεξεργαστές είχαν πλαστική βάση τύπου PQFP (Plastic Quad Flat Package) 100 ακροδεκτών.
Ο 80386EX κυκλοφόρησε σε μία έκδοση με κωδικό KU80386EX25, συχνότητα στα 25MHz , σε πλαστική βάση PQFP 132 ακροδεκτών
Ο 80386SL κυκλοφόρησε σε μία έκδοση με κωδικό KU80386SLBA-25, συχνότητα στα 25MHz , με πλαστική βάση PQFP 132 ακροδεκτών
Ο 80376 κυκλοφόρησε σε 4 εκδόσεις με διαφορές στη συχνότητα (16 και 20MHz) και στον τύπο της βάσης (PGA 88 ακροδεκτών, PQFP 132 ακροδεκτών).

Εκδόσεις από άλλους κατασκευαστές

Ο AMD A80386DXL σε κεραμική βάση τύπου PGA 132 ακροδεκτών από 20 έως 40 MHz.
Ο Chips J38600DX σε κεραμική βάση τύπου PGA 132 ακροδεκτών στα 25 MHz και 33 MHz .
Ο Cyrix Cx486DLC-33GP σε κεραμική βάση τύπου PGA 132 ακροδεκτών στα 33 MHz.
Ο IBM 51F1784ESD σε κεραμική βάση τύπου PGA 132 ακροδεκτών στα 20 MHz.
Ο MC OEM486DLC-33T σε κεραμική βάση τύπου PGA 132 ακροδεκτών στα 20 MHz.
Ο Texas Instruments TI486SXLC2-G50-PQ σε πλαστική βάση τύπου PQFP 100 ακροδεκτών στα 50 MHz

Τεχνικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι τύποι των περιβλημάτων που κυκλοφόρησε ο 80386 ήταν: PGA 132, PQFP 100 και 132 ακροδεκτών.
Η συχνότητα λειτουργίας του (χρονισμός ρολογιού) ξεκινούσε από τα 12 ΜHz και έφτανε τα 33 MHz στα μοντέλα της Intel και τα 50 MHz στους κλώνους.
Εμπεριείχε 275.000 τρανζίστορς, δηλαδή τουλάχιστον 1.000 φορές λιγότερα από ότι περιέχει ένας σημερινός μικροεπεξεργαστής.
Είχε δυνατότητα διευθυνσιοδότησης στα 32 bit (δίαυλος διευθύνσεων, address bus), δηλαδή διαχειριζόταν 2³² byte μνήμης, ήτοι 4.294.967.296 byte ή 4 Gb. Επίσης μπορούσε να διευθυνσιοδοτήσει 2⁴⁶ ή 64 terabyte εικονικής μνήμης (Virtual Memory).^[3]
Με τα εξωτερικά κυκλώματα επικοινωνούσε με δίαυλο δεδομένων (data bus) των 32 bit.
Η τεχνολογία ολοκλήρωσης ξεκινούσε από το 1.5 micron και έφτανε στα 0.8 micron.
Τροφοδοτείτο με μία μόνο τάση 5V.
Η υπολογιστική του ισχύς όσον αφορά στον κλασικό DX ξεκινούσε από τα 5.0 MIPS (εκατομμύρια εντολές το δευτερόλεπτο, Million Instructions Per Second) στην έκδοση των 16 MHz και έφτανε στα 11.4 MIPS. Όσον αφορά στην έκδοση SX ξεκινούσε από τα 2.5 MIPS και έφτανε στα 2.9 MIPS.