2422 Περόφσκαγια
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Ανακάλυψη A | |
|---|---|
| Ανακαλύψας (-ασα): | Ταμάρα Σμιρνόβα |
| Ημερομηνία ανακάλυψης: | 28 Απριλίου 1968 |
| Εναλλακτικές ονομασίες B: | 1968 HK1 , 1929 JE, 1936 HF, 1943 GU, 1950 EO, 1950 HO, 1975 GB |
| Κατηγορία: | |
| Τροχιακά χαρακτηριστικά Γ | |
| Εποχή 30 Σεπτεμβρίου 2012 (Ι.Η. (JD) 2456200,5) | |
| Εκκεντρότητα (e): | 0,198 |
| Μεγάλος ημιάξονας (a): | 2,329 AU (348,5 εκατομ. km) |
| Απόσταση περιηλίου (q): | 1,868 AU (279,5 εκατομ. km) |
| Απόσταση αφηλίου (Q): | 2,790 AU (417,4 εκατομ. km) |
| Περίοδος περιφοράς («έτος») (P): | 1298,5 ημέρες |
| Κλίση ως προς την εκλειπτική (i): | 6,406 ° (μοίρες) |
| Μήκος του ανερχόμενου συνδέσμου (Ω): |
160,08 ° |
| Όρισμα του περιηλίου (ω): | 51,83 ° |
| Μέση ανωμαλία (M): | 185,79 ° |
Η Περόφσκαγια (Perovskaya) είναι ένας αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 13,7. Ανακαλύφθηκε το 1968 από τη Σοβιετική αστρονόμο Ταμάρα Σμιρνόβα, που παρατηρούσε από το Ναουτσνί της Κριμαίας, και πήρε το όνομά της προς τιμή της Ρωσίδας επαναστάτριας του 19ου αιώνα Σοφίας Περόφσκαγια (Софья Львовна Перовская, 1853-1881).
Φυσικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο φασματικός τύπος της Περόφσκαγια είναι S (λιθώδης). Η Περόφσκαγια περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 40 ως 50 ώρες περίπου, μία πολύ αργή περιστροφή για αστεροειδή.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι-πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| 2421 Νίνινγκερ | 2422 Περόφσκαγια | 2423 Ιμπαρρούρι |
|---|
